Ο μπασκετικός Ολυμπιακός ξεγυμνώνει τον ποδοσφαιρικό…

Από τη μια η ποιότητα, το επίπεδο (ηθικό και αγωνιστικό) και η μεθοδικότητα και από την άλλη το ακριβώς αντίθετο… Χρόνο με τον χρόνο οι διαφορές γίνονται όλο και πιο εμφανείς, όλο και πιο έντονες... Stouk

Μέχρι που εμφανίστηκαν οι Αγγελόπουλοι στο τιμόνι της ομάδας μπάσκετ, ίσως (κακώς) σκεφτόμασταν διαφορετικά. Ίσως (κακώς) μας ένοιαζε μόνο η επιτυχία και η κούπα και όλα τα άλλα τα φέρναμε σε 2η μοίρα.

Όταν όμως το τμήμα μπάσκετ άλλαξε χέρια, άλλαξε μαζί και η οπτική μας ως προς το πώς πρέπει να λειτουργεί μια ομάδα, ως προς το πώς πρέπει να είναι (και να φαίνονται...) αυτοί που την αποτελούν.

Στο πέρασμα των χρόνων και μέσα από μεγάλα λάθη τους, οι Αγγελόπουλοι έχουν κάνει τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή να είναι σταθερά, αν όχι η καλύτερη, μέσα στις 3-4 πιο πετυχημένες ομάδες της Ευρώπης την τελευταία 10ετία.

Δεν είναι όμως, μόνο οι τίτλοι και οι διακρίσεις. Μιλάμε για την επιτομή της οργάνωσης, του πλάνου, της μεθοδικότητας.

Και όλα αυτά χωρίς ο μέσος αντίπαλος οπαδός (η γνώμη των κάφρων δεν ενδιαφέρει κανέναν) να έχει να προσάψει κάτι το μεμπτό ή να αμφισβητήσει τις επιτυχίες. Ακόμα και φέτος που έγινε η όλη συζήτηση για τα βήματα του Σπανούλη, ποιος δεν υποκλίθηκε στον τρόπο που πήρε η ομάδα το πρωτάθλημα, με 2 brake στο ΟΑΚΑ με buzzer του Αρχηγού;;;

Ποιος, λοιπόν, έχει να πει κάτι για τους Αγγελόπουλους; Ίσως μόνο ο Γιαννακόπουλος και η Πράσινη. Όλοι οι υπόλοιποι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό τους δύο (2) αγνούς μπασκετάνθρωπους, που αγαπούν τον σύλλογο, τον στηρίζουν βάζοντας αμέτρητα εκατομμύρια (ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ) από την τσέπη τους και φυσικά είναι μακριά από κάθε είδους υπόγεια διαδικασία…

Για τον Σκηνδίλια (αντιπρόεδρο); Για τον Λεπενιώτη που είναι  Δ/ντης Marketing & Εμπορικής Ανάπτυξης;;; Για τον Χρήστο Μπαφέ που είναι υπεύθυνος επικοινωνίας;;;

Μην κουράζεστε. Τίποτα απολύτως. Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους τόσο καλά, που ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή είναι πρότυπο λειτουργίας, εμπορικής εκμετάλλευσης του ονόματός του και επικοινωνίας.

Ακόμα και όταν βγαίνουν ανακοινώσεις κατά του Γιαννακόπουλου (το μόνο ίσως ψεγάδι) αυτό δεν γίνεται με… λιμανίσιες εκφράσεις, αλλά με καυστικό πλην αποδεκτό τρόπο.

Να πάμε στο αγωνιστικό κομμάτι; Ο Ολυμπιακός επενδύει στους Έλληνες (προπονητές και παίκτες), κλείνει υποδειγματικά όσες τρύπες ανοίγουν, φτιάχνει υπερπλήρεις ομάδες, οι οποίες χαλάνε μόνο από τους τραυματισμούς. Με πολύ λιγότερα λεφτά, σε σχέση με άλλες ομάδες της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Ισπανίας, φτιάχνονται σύνολα έτοιμα για την κορυφή.

Τι να συγκρίνουμε λοιπόν;;; Από τη μια όλα τα παραπάνω και από την άλλη ένας Μαρινάκης που από την πρώτη σεζόν του ως Πρόεδρος, έδειξε τον προσανατολισμό του (από το «έγκλημα κατά της Ελλάδας» για 1 πέναλτι στο Χαριλάου, μέχρι και το επικό «διδάξαμε ήθος» παρά τα ντου των οπαδών και τις βρισιές σε Σισέ), ενώ έχουμε χάσει την μπάλα σε πόσες υποθέσεις εμπλέκεται;;;

Ή μήπως να πούμε για τον Καραπαπά; Ή για τον κυρ-Σάββα;;;; Ή για τον προγραμματισμό πωλήσεων, μεταγραφών και… δανεισμών; Αφήστε το καλύτερα. Απ’ όπου και να το πιάσουμε δε… συμφέρει!

Ο μπασκετικός, λοιπόν, Ολυμπιακός έκανε καλό στο δικό του τμήμα, αλλά κακό στην ποδοσφαιρική ομάδα. Έδειξε τον δρόμο του τι σημαίνει «υγεία» για έναν αθλητικό σύλλογο και πλέον δεν μπορούμε να ανεχτούμε τίποτα λιγότερο από κάτι παρόμοιο.

Πόσο μάλλον από αυτό το… πράγμα που ζούμε από το 2011, που σιγά – σιγά αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο…

ΥΣ: Δώστε μας πίσω τον Ολυμπιακό μας, που μας έκανε να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά….