Mamba out … Κόμπι σ’ ευχαριστούμε

Τα playoffs είναι προ των πυλών, οι Warriors έσπασαν το μυθικό ρεκόρ των Bulls του Jordan με τις περισσότερες νίκες σε μια σεζόν, όμως όλα αυτά μπορούν να περιμένουν καθώς η σημερινή μέρα ανήκει ολοκληρωτικά στον Black Mamba που στην τελευταία του παράσταση έριξε 60αρα στους Utah. Admiral

Μια μεγάλη και ανεπανάληπτη καριέρα λοιπόν ολοκληρώθηκε και - δεν μπορεί – ακόμη κι αυτός ο εγωιστής Κόμπι θα αισθάνεται ευχαριστημένος, με όσα κατάφερε να πετύχει.

Πήρε πέντε δαχτυλίδια πρωταθλητή, δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, δύο βραβεία MVP τελικών, ένα κανονικής περιόδου και τέσσερα σε All Star Game, φεύγει ως τρίτος κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών, δις στην κανονική περίοδο, 17 φορές καλύτερος παίκτης του μήνα και 32 καλύτερος της εβδομάδας, νικητής σε διαγωνισμό καρφωμάτων. 

Στα μάτια μου – και ανεξάρτητα από το τι λένε οι αριθμοί - υπήρξε ο μοναδικός μέχρι σήμερα παίκτης που έφτασε τόσο κοντά στον μεγάλο Michael Jordan, του οποίου τις κινήσεις κόπιαρε, τόσο καλά και κυρίως αποτελεσματικά, όσο κανείς άλλος.

Όπως συνέβη με αρκετούς Hall of Famers ξεκίνησε όχι και τόσο ψηλά στα draft (13) και η ομάδα του μάλιστα, οι Charlotte Hornets, τον έκαναν αμέσως trade για να πάρουν από τους Lakers τον Divac!  Αυτό ήταν, η ροή της ιστορίας είχε αλλάξει.

Με την ομάδα της καρδιάς του έκανε πράματα και θάματα κατακτώντας το χρυσό δαχτυλίδι του πρωταθλητή, είτε με υπό τις οδηγίες του «Ζεν Μάστερ» και στη σκιά του Shaq (2000-2002), είτε χωρίς αυτούς (2009-2010).

Είχε εν τω μεταξύ προλάβει στις 22 Ιανουαρίου του 2006 να πλησιάσει ακόμη και το απλησίαστο ρεκόρ του Γουίλτ Τσάμπερλεϊν (100 π. σε ένα ματς) σημειώνοντας στη νίκη επί των Ράπτορς 81 πόντους με : 18/20 βολές, 21/33 δίποντα, 7/13 τρίποντα σε 42 λεπτά!

Το 2007 σε τέσσερα παιχνίδια στη σειρά είχε 50+ πόντους. Μέσα σε μια εβδομάδα  έβαλε 65 στους Μπλέιζερς, 60 στους Γκρίζλις και από 50 σε Τίμπεργουλβς και Χόρνετς. Το σερί σταμάτησε στις 25/3, όταν κόντρα στους Γουόριορς έμεινε … στους 43 πόντους.

Την ίδια χρονιά αποφάσισε να εγκαταλείψει το νούμερο που φορούσε (#8) για το 24, με τις φήμες να λένε ότι ήθελε να βρεθεί στο… +1 από το «23» του Μάικλ Τζόρνταν. Ο ίδιος το εξήγησε πως «Σημαίνει πως δουλεύεις για αυτό που θες 24 ώρες το 24ωρο». 

Στις 2 Φεβρουαρίου 2010 το όνομά του έμελε να γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία των Lakers αφού έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ίσως πιο ιστορικής ομάδας του ΝΒΑ, ξεπερνώντας παίκτες θρύλους όπως οι Μάτζικ, Τζαμπάρ, Σακίλ, Γουέστ και Μπέιλορ.

Η καριέρα του όσο πλούσια υπήρξε εντός παρκέ, άλλο τόσο γεμάτη ίντριγκες ήταν έξω από αυτό. Όταν μετά από δύο αποτυχημένες σεζόν 2003-2004 ο Φιλ Τζάκσον απολύθηκε και ο Shaq έγινε ανταλλαγή όλοι τον κατηγόρησαν ότι τους έφαγε για να μείνει ως το απόλυτο αφεντικό, ενώ πολλές φορές απασχόλησε την κοινή γνώμη και για άλλους εξωαγωνιστικούς λόγους.

Ξεχωριστά θα μείνουν στην ιστορία τα κατορθώματά του και με την Dream Team με την οποία κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο το 2008 και το 2012 απέναντι στην καταπληκτική Ισπανία, ξορκίζοντας έτσι τον εφιάλτη των θρασύτατων Ελλήνων στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006. Προσωπικά αλησμόνητο μου έχει μείνει το τρίποντο και φάουλ στη μάπα του «μισητού» Ρούντι στον τελικό του Πεκίνου το 2008 που σφράγισε τη νίκη των ΗΠΑ.

Μια μεγάλη καριέρα λοιπόν έφτασε στο τέλος της. Με την αυλαία να πέφτει πανηγυρικά στο Staples Center σε μια βραδιά που ο Κόμπι τη ρούφηξε μέχρι την τελευταία στιγμής της.

Mamba out λοιπόν…, Κόμπι σ’ ευχαριστούμε.

Στατιστικά Καριέρας : Σε 1345 αγώνες και 36,1 λεπτά μέσο όρο ανά αγώνα, είχε 25 pts, 5,2 reb, 4,7 ast, 1,4 stl,με 83,7 % στις βολές, 44,7 στα δίποντα και 33 % στα τρίποντα.