Τα παιχνίδια με Κύμη και Μπασκόνια είχαν εξέλιξη θρίλερ. Και τα 2 σημαδεύτηκαν από ένα time out και από μια άριστα εκτελεσμένη επίθεση. Γεγονότα που αποδεικνύουν πολλά, τόσο για τους παίκτες, όσο και για τον προπονητή...Γράφει ο Stouk
Αυτά τα δύο ματς ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους και η κατάληξή τους είχε τέτοιες ομοιότητες, που εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει το αυτονόητο.
Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή. Την Κυριακή το ματς με την Κύμη είναι ισόπαλο 72-74 και οι γηπεδούχοι ισοφαρίζουν, με το χρονόμετρο στα 40΄. Ο Μπλατ καλεί time out.
Στην επίθεση που ακολουθεί, η 5άδα αποτελείται από τους Μάντζαρη, Στρέλνιεκς, Τουπάν, Βεζένκοφ και Πρίντεζη (χαμηλό σχήμα με τον Γιώργο 5άρι).
Η πρώτη οριακή και κρίσιμη επίθεση της χρονιάς, εξελίχθηκε με συγχρονισμό ορχήστρας (από 7:13 έως 7:30 του βίντεο):
1) Ο Στρέλνιεκς παίρνει fake screen από Βεζένκοφ, ο οποίος πηγαίνει στην κορυφή του τριπόντου.
2) Ο Λετονός διαλέγει την δεξιά πλευρά, που ο Πρίντεζης παίρνει θέση ισχύος στο post, αλλά κοντά στο τρίποντο.
3) Ο Τουπάν πηγαίνει προς τον Στρέλνιεκς, αλλά αλλάζει κατεύθυνση και τελικά "πιάνει" το αντίθετο φτερό του τριπόντου και μένει ακροβολισμένος.
4) Ο Γιάνις δίνει την μπάλα στον Πρίντεζη, ο οποίος πηγαίνει με τρίπλα προς τα μέσα, ποστάρει και αυτόματα τραβάει πάνω του τρεις (3) παίκτες.
5) Την κατάλληλη στιγμή πασάρει στον Μάντζαρη. Εκείνος, παρά το ότι θα μπορούσε να σουτάρει, βλέπει τον αντίπαλό του που τρέχει προς αυτόν και τη δίνει στον Τουπάν, για ελεύθερο τρίποντο. Μέσα...
Χθες, ζήσαμε κάτι παρόμοιο. 76-81, 65΄΄ στο χρονόμετρο και ο Ολυμπιακός έχει επίθεση. Το βάζει και ουσιαστικά το ματς τελειώνει. Παρά ταύτα, ο Σπανούλης εγκλωβίζεται, ο Πουαριέ κλέβει και κάνει με κάρφωμα το 78-81. Time out ο Μπλάτ...
Με 1:03 να απομένει, ο στόχος ήταν προφανώς μια εκδήλωση καλής επίθεσης, κοντά στη λήξη των 24΄΄, για να μείνει μόνο μια κατοχή στην Μπασκόνια και φυσικά καλάθι για να κλειδώσει το ματς.
Στην πεντάδα υπάρχουν οι Σπανούλης, Γκος, Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Μίλου.
(από το 7:41 έως το 7:50 του βίντεο).
1) Στα 12΄΄ για τη λήξη της επίθεσης, ο Μίλου βγαίνει για fake screen στον Σπανούλη που έχει την μπάλα στην κορυφή και αμέσως κόβει στη ρακέτα.
2) Ο Πουαριέ βγαίνει για hedge out (κακής ποιότητας είναι η αλήθεια, γιατί φοβάται το φάουλ), και έτσι ο Μίλου κάνει την κίνησή του ανενόχλητος. Την ίδια στιγμή όλοι οι υπόλοιποι είναι περιμετρικά στο τρίποντο.
3) Βλέποντας τον Σέρβο ο Σενγκέλια πηγαίνει πάνω του, γιατί πιθανολογεί ότι ο Σπανούλης θα πασάρει.
4) Αντ' αυτού, ο Σπανούλης κάνει πάσα στην άλλη πλευρά, όπου περιμένει ο Βεζένκοφ, ο οποίος έχει ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ χωρίς να τον δει κανείς, γιατί όλοι κοιτούν την μπάλα.
5) Ο Σάσα πιάνει την πάσα, βλέπει ότι βγαίνει πάνω του ο Γκρέιντζερ, δίνει δεξιά στον εντελώς αμαρκάριστο Γκος.
6) Ο τελευταίος θα μπορούσε να σουτάρει, αλλά με μια απλή σταυρωτή περνάει εύκολα τον Σενγκέλια, που βγαίνει με φόρα. Στην πορεία πηγαίνει πάνω του και ο Πουαριέ, με τον Αμερικανό να βλέπει τον μόνο του Μίλου και να του πασάρει με όμορφη σκαστή πλάγια πάσα με το ένα χέρι. Και κάρφωμα...
Οι δύο αυτές φάσεις μαρτυρούν τα αυτονόητα λοιπόν.
Πρώτον, ότι είναι δουλεμένες στις προπονήσεις. Και όχι απαραίτητα ως σενάριο για τελευταία επίθεση, αλλά γενικότερα, αφού την βλέπουμε και στην εξέλιξη των αγώνων. Βγήκαν τόσο φυσικά, που δεν γίνεται να έγιναν τυχαία.
Δεύτερον, ότι ο Μπλατ έχει την διάυγεια να διαλέξει το σωστό σχήμα, την σωστή στιγμή, αλλά και να δώσει με κατανοητό τρόπο στους παίκτες του να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν το κρίσιμο σημείο. Αλλά και γενικότερα, το ότι ο κόουτς δουλεύει συστήματα που είναι ταυτόχρονα και αποδοτικά και ευνόητα από τους παίκτες.
Τρίτον, ότι οι παίκτες έχουν καθαρό μυαλό. Γιατί δεν εκτελείς τόσο άριστα τέτοιες κρίσιμες επιθέσεις αν είσαι θολωμένος. Εκτός όμως της καθαρότητας, είναι και θέμα δουλειάς και εξυπνάδας. Αν τεμεπλιάζεις στις προπονήσεις ή αν δεν τα παίρνεις και πολύ τα γράμματα, δεν πρόκειται να σου γίνει βίωμα ένα Play, και μάλιστα τόσο νωρίς στη σεζόν.
Εδώ είδαμε ότι όλοι οι παίκτες στάθηκαν στην σωστή θέση, δεν έβαλαν εγωισμό, είχαν υπομονή και πήραν τις σωστές αποφάσεις.
Μικρό δείγμα, αλλά δεν γίνεται να μη μας χαροποιεί. Και για την εικόνα των παικτών, αλλά και για την "απόλαυση" του κοουτσαρίσματος του Μπλατ.
Τώρα, όλοι αναμένουμε με αγωνία το ματς με την Αρμάνι στο ΣΕΦ. Θα συνεχιστεί άραγε η πρωτοφανής συνέπεια για την εποχή; Γιατί δεν είναι μόνο ότι ο Ολυμπιακός πήρε δύο διπλά σε τέτοιες έδρες, αλλά και ότι στη μεγαλύτερη διάρκειά τους είχε τον έλεγχο του αγώνα.
Ακόμα, όμως, και αν δε συνεχιστεί θα υπάρχει δικαιολογία. Οι καινούριες ομάδες, πάντα έχουν σκαμπανευάσματα. Το θέμα είναι να τα ξεπερνάς με το λιγότερο δυνατό κόστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου