Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές.
Ο κορμός των Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μάντζαρη και Μιλουτίνοφ είναι ένα μπασκετικό φαινόμενο, το οποίο δεν υπάρχει στην Ευρωλίγκα.
Όποτε είχαν support από ξένους που έβρισκαν ρόλο τότε η ομάδα πήγαινε στον τελικό της διοργάνωσης.
Ρόλο γράφω. Δεν είναι απαραίτητο να είναι ο ξένος που κάνει την διαφορά.
Ούτε ο 34 χρονός Ντάρντεν, ούτε ο επιρρεπής σε τραυματισμούς Πέτγουεΐ, ούτε ο Μπιρτς ήταν εξωπραγματικοί.
Κούμπωναν όμως με την ομάδα και τον κορμό.
Φέτος, προφανώς και υπάρχει ακόμα πάρα πολύς δρόμος, αλλά τουλάχιστον βλέπουμε ότι τρεις ξένοι ξεχωρίζουν και είναι έτοιμοι να κάνουν join την ομάδα των Ελλήνων (βάζω και τον Μίλου εδώ).
Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν και επίσης ερωτηματικά (αν πχ η ομάδα θέλει έναν "rim protector" στους ψηλούς ή έναν ακόμα instant σκόρερ στο 2-3) αλλά η εμπιστοσύνη στον Μπλατ είναι μεγάλη.
Κάτι βλέπει ο κόουτς και τον αφήνουμε να μας το δείξει.
Επανέρχομαι λοιπόν στους new three που στα δικά μου μάτια έχουν κάνει μια καταπληκτική έναρξη.
Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος
Ο γοργοπόδαρος γκαρντ, μπορεί να παίξει μαζί με τον Σπαν και όχι να ξεκουράσει τον αρχηγό.
Τρέχει, μπουκάρει, δίνει βοήθεια σε όλους τους τομείς (ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα), ποστάρει, παλεύει στην άμυνα,
Σε κάποια σημεία χάνει την αυτοσυγκέντρωση του, μην ξεχνάμε ότι είναι rookie, αλλά είναι μια "ζωγραφιά" ο τρόπος που κινείται στο γήπεδο.
Και επαναλαμβάνω προσπαθεί να κάνει τα πάντα.
Στα τέσσερα πρώτα ματς, έχει Μ.Ο. 25,22΄συμμετοχής, περισσότερα από κάθε άλλο γκαρντ (ο Σπαν έχει ακριβώς 25) και βάζει 9,3 πόντους, 2,3 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ και έχει 10,8 αξιολόγηση.
Ο τρόπος που τρέχει στο ανοικτό γήπεδο θυμίζει τον μεγάλο Έι Σι Λο , ξέρω γίνομαι γραφικός αλλά για μένα ο Λο είναι το μέτρο σύγκρισης που στοιχειώνει εδώ και χρόνια τα μπασκετικά μου όνειρα.
Σάσα Βεζένκοφ
Μην ξεχνάμε ότι είναι ελληνόπουλο. Και σε μυαλό και σε γλώσσα και σε παιδεία.
Ήρθε ως "αποτυχημένος" από την Μπαρτσελόνα , λες και η ομάδα που διανύει την χειρότερη εποχή της ιστορίας της, εντυπωσίασε με τα αποτελέσματα της.
Οι μπασκετικοί επιστήμονες (εμείς εδώ είμαστε φιλόσοφοι = λάτρεις του σοφού, ορθού λόγου) τον βάφτισαν αργό και ότι η ομάδα εκεί ήθελε έναν πυραυλοκίνητο back up του Πριντ.
Αυτός ο πυραυλοκίνητος λοιπόν είναι ο Βεζένκοφ των πρώτων αγώνων.
Παίζει 17,26΄Μ.Ο. και με 13 index rating (δεύτερος πίσω από τον Μιλουτίνοφ που έχει 18,3) , βάζει 9 πόντους και κατεβάζει 4,5 "σκουπίδια" (ο βασικός Πριντ έχει 10 π. και 3,3 ριμπ.).
Εγώ τον βλέπω πολύ αθλητικό, τον βλέπω να διεισδύει και να πηδάει ψηλά, να σπρώχνει & να παίζει γρήγορα, σε πόδια αλλά κυρίως σε σκέψη.
Άξελ Τουπάν
Το αντιμπασκετικό του σουλούπι με το σορτσάκι ψηλά να φτάνει στο στήθος, σου δίνει την εντύπωση ότι μοιάζει με αθλητή στίβου παρά μπασκετμπολίστα.
Ο Τουπάν ήρθε για να παίξει άμυνα, να ξεκουράσει τον Παπανικολάου στο κυνήγι των αντίπαλων guard και παρόλο που προήλθε από την Ζάλγκιρις που έπαιξε F4, αποκλείοντας μάλιστα τον Ολυμπιακό, κανείς δεν ενθουσιάστηκε.
Ο Γάλλος είναι αυτήν την στιγμή πρώτος στο ποσοστό στα τρίποντα στην διοργάνωση με 70% (!!) και παρόλο που παίζει μόλις 13' Μ.Ο. δείχνει ότι θα βοηθήσει πολύ.
Έχει τρομερό επιτόπιο άλμα και όσα υψωμένα χέρια κι αν του προτάσσει ο αμυνόμενος, ο Τουπάν βλέπει καλάθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου