Τα βλέπεις ρε Γιάννη;;

Κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και 2 χρόνια, παίρνει σάρκα και οστά με την υπογραφή του κύρους, της προσωπικότητας και φυσικά των γνώσεων του κόουτς Μπλατ. Ο Σπανούλης άλλαξε ρόλο και το "σύμπαν" γύρω του άρχισε να κινείται σωστά...Γράφει ο Stouk

Έχει ξαναγίνει πολλάκις αυτή η συζήτηση στο ενδοολυμπιακό "οικοσύστημα". Ωστόσο, το ματς με την Χίμκι έκανε (τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό) έντονη την επιθυμία να επανέλθουμε.

Ποια συζήτηση; Μα φυσικά, ποιος πρέπει να είναι στο παρκέ ο ρόλος του Σπανούλη, που έφτασε τα 30φεύγα  και μαζί τι πρέπει να κάνουν οι υπόλοιποι συμπαίκτες του, τόσο όταν παίζουν μαζί του, όσο και χωρίς αυτόν.

Ας θυμηθούμε λίγο τι έγινε πέρυσι: Στην αρχή της σεζόν ο Αρχηγός τραυματίστηκε και θα αναγκαζόταν να μείνει για ένα δίμηνο εκτός. Αυτή η εξέλιξη ανάγκασε τόσο τον Σφαιρόπουλο, όσο και τους υπόλοιπους παίκτες, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν στο διάστημα αυτό έπαιξε όμορφο μπάσκετ και πήρε σημαντικές νίκες, όπως π χ μέσα στην Μακάμπι και μέσα στη Φενέρ. Γενικότερα, έπειθε ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς τον Σπανούλη.

Αυτή η ιστορία έπρεπε να γίνει διδακτική και να τη χρησιμοποιήσει ο Σφαιρόπουλος ως όπλο, με το που επέστρεφε ο Σπανούλης. Αντ' αυτού, άμα τη επιστροφή του, ξεκίνησαν πάλι τα 30λεπτά και η ομάδα έγινε πιο Σπανουλοκεντρική από ποτέ. Αποτέλεσμα; Από τον Φεβρουάριο και μετά κατάρρευση.

Ήμουν και είμαι από αυτούς που πίστευαν και πιστεύουν ότι το περσινό ρόστερ ήταν ικανό για να πάει Βελιγράδι. Με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιούνταν με έξυπνο τρόπο.

Αν ο Σφαιρόπουλος είχε καταφέρει να μην πάρει ευθύνες από τα χέρια των υπολοίπων και να σήκωνε λίγο το τέμπο, θα απελευθέρωνε και τον Αρχηγό και θα αιφνιδίαζε τους αντιπάλους. Στην πραγματικότητα, όμως, είδαμε μια ομάδα που στα κρίσιμα ο Σπανούλης είχε την μπάλα, οι υπόλοιποι τον κοιτούσαν σαν αγάλματα και περίμεναν από αυτόν να καθαρίσει. Κανένα τρικ, καμία πρωτοτυπία.

Όλα αυτά ήρθαν ξανά στη μνήμη μου κατά τη διάρκεια του ματς με τη Χίμκι. Γιατί; Γιατί είδα, ή μάλλον δεν είδα το κλασσικό σύστημα με τον Σπανούλη κάτω απ τη μπασκέτα, γιατί όταν είχε ο αρχηγός την μπάλα, οι υπόλοιποι κινούνταν σαν αθλητές συγχρονισμένης κολύμβησης και δεν έμεναν στήλη άλατος.

Γιατί είδα τον Ολυμπιακό να τρέχει, για να ισοσταθμίσει την όποια έλλειψη αθλητικότητας. Γιατί έπαιξαν όλοι 20κάτι λεπτά και όχι οι δυο 30λεπτα και οι άλλοι... ό, τι κάτσει. Γιατί όσοι πάτησαν στο παρκέ πήραν προσπάθειες και βοήθησαν στην άμυνα.

Γιατί σήμερα ο Σπανούλης είναι εκτός αποστολής με την Κύμη και είπα: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!

Όλα αυτά τα έκανε πράξη ο κόουτς Μπλατ με το κύρος, την προσωπικότητα και φυσικά τις προπονητική του ευφυίας.

Αν θέλουμε να δούμε την ομάδα (και δη τον Σπανούλη) να είναι φρέσκια και να παίζει στα κόκκινα από τον Απρίλιο και μετά, αυτός είναι ο δρόμος.

Όντως είναι νωρίς, αλλά η φιλοσοφία φάνηκε. Μακάρι να υπάρξει η πολυπόθητη πια υγεία, για να δούμε το αν όλο αυτό θα οδηγήσει την ομάδα στην ευτυχία. Και αν αυτό γίνει, να ψάξουμε να βρούμε εμείς (και κυρίως ο Σφαιρόπουλος) μια γωνία για τις κούπες που χάθηκαν τσάμπα και βερεσέ...

ΥΣ: Το μοναδικό βαρίδι μέχρι στιγμής είναι ότι θα ήθελα υγιή τον Αγραβάνη, τόσο για να ξεκουράζεται ο Πριντεζης, όσο και γιατί το στυλ του παίκτη αυτού ταιριάζει ΤΑΜΑΜ στο είδος μπάσκετ που θέλει ο Μπλατ.