Με τέτοια τρομερή αστοχία από τα guard, με σωρεία λαθών και αντίπαλο την ομάδα έκπληξη της διοργάνωσης, ο Θρύλος πάλεψε στο σημείο που του αναλογούσε αλλά οι ανάσες δεν έφτασαν.
Αναλύει ο spanios
Ο Ολυμπιακός σήμερα πάλεψε και πάλι με λύσσα με Μπασκετικούς Θεούς και Δαίμονες, αλλά ξέμεινε από ανάσες και ενέργεια.
Έχασε ουσιαστικά από δυο alley hoop καρφώματα του Άαρον Γουάιτ, στις δυο πιο κρίσιμες επιθέσεις και ενώ το ματς ήταν στην κόψη του ξυραφιού.
Ο Ολυμπιακός στην συνηθισμένη μέρα στην δουλειά ΔΕΝ επιτρέπει 2 σερί τέτοια καρφώματα.
Κι όμως το ροζ φύλλο αγώνα μπορεί να ήταν και δικό του, αν δεν άφηνε τους Λιθουανούς να εκμεταλλευτούν την τρομερή ατμόσφαιρα της Zalgirio Arena (πόσο ζήλεψα Διάολε) και να χτυπήσουν στα τελευταία λεπτά,
Η Ζαλγκίρις των 85 πόντων στην έδρα της, σήμερα έβαλε 74 από ένα ματς που κρίθηκε από την επίθεση.
Δεν είναι κάθε μέρα γιορτή η ομάδα να κερδίζει με τον αριθμό "έξι" στην επίθεση της.
Στην Εφές έβαλε 61, σήμερα 68, όχι με τέτοια σκορ δεν τραβάει.
Προφανώς και οι απουσίες είναι σαν "Μέδουσα" για την ομάδα, όπου την κοιτάξει την πετρώνει, αλλά επαναλαμβάνω ότι το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες!
Όσο θετικό μπορεί να είναι το παραπάνω, άλλο τόσο μας γεμίζει με πίκρα.
Τι μπορεί να ζητάει από το σημερινό ματς ο Ολυμπιακός όμως όταν σε ΟΛΟ το ματς είχε 15 ασίστ και 15 λάθη.
Αντίστοιχους αριθμούς με το ματς της Πόλης, αλλά είπαμε δεν είναι κάθε μέρα γιορτή.
9/27 τρίποντα, εκτός ματς τους Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς, ξεζουμισμένο Παπανικολάου, άστοχο συνολικά τον Παπαπέτρου (1/4 τρίποντα) και ακόμα πιο άστοχο τον Σπανούλη (2/8 τρίποντα και 4 λάθη).
Ο ΜακΛιν λανθασμένα δεν μπήκε καθόλου στην εξίσωση των τελευταίων λεπτών (θα μπορούσε να φθείρει τους αντίπαλους ψηλούς για να μην έχουν τόσο ενέργεια στην επίθεση), ο Τόμπσον που φάνηκε πως είναι σε μέρα, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει την μπαγκέτα του σκορ.
Με το αν δεν πάμε πουθενά, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ήττα, στο απόγειο των προβλημάτων και των τρομακτικών -ο πιο ήπιος χαρακτηρισμός- τραυματισμών.
Ακολουθεί η Αρμάνι στο ΣΕΦ , ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και το παν είναι η αποκατάσταση των τραυματισμών.
Στον φετινό Ολυμπιακό ένα διάστρεμμα ισοδυναμεί με έναν μήνα off, την στιγμή που ο υπογράφων έχει πάθει 47 διαστρέμματα, αγύμναστος και στις 10 μέρες ξαναπαίζει.
Πραγματικά ανεπανάληπτο.
Περιμένουμε Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Μάντζαρη, οσονούπω τον Τιλί και σταυρώνουμε τα δάχτυλα μας ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ αυτή η κακόγουστη φάρσα.
Καλή Χρονιά στην ομάδα..
Το 2017 φεύγει "άτιτλο" και το 2018 μας βρίσκει με κομμένη την ανάσα στο δρόμο για το Βελιγράδι, για την μεγαλύτερη καψούρα που εμφανίστηκε ποτέ τον μπασκετικό Ολυμπιακό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου