Ας μάθουμε και να χάνουμε. Καλό θα μας κάνει...

Ο Stouk σχολιάζει τον τελικό του κυπέλλου, που δίκαια κατέκτησε η ΑΕΚ και με λύπη διαπιστώνει πως αντί ο επίσημος Ολυμπιακός να προβεί στην ίδια παραδοχή, πιάνεται από τη σανίδα του ενός μήνα αποχής για να μην πνιγεί στην αυτογνωσία...

Το κλισέ που πάντα λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι το παίρνει αυτός που το θέλει περισσότερο, βρήκε χθες απόλυτη εφαρμογή. Δόξα τω Θεό έχουμε δει δεκάδες τελικούς κυπέλλου και μπορούμε να αναγνωρίσουμε πότε μια ομάδα έχει φλόγα στα μάτια της και πότε όχι.

Αυτή η φλόγα δεν παίζει πάντα το ρόλο της. Είναι όμως κομβικής σημασίας όταν υπάρχει εμφανής διαφορά δυναμικότητας. Πρέπει, δηλαδή, το ίδιο βράδυ ο πιο δυνατός να μην έχει τη δίψα και ταυτόχρονα ο πιο αδύναμος να έχει το λεγόμενο eye of the tiger.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν για παράδειγμα και ο τελικός του 2007 ανάμεσα σε Λάρισα και ΠΑΟ. Το έβλεπες, το ένιωθες ότι οι Λαρισαίοι το γουστάρουν πιο πολύ και θα το σηκώσουν.

Άλλη μια ήταν και η χθεσινή. Μέσα στην υπερβολή της χαράς τους κάποιοι φίλοι της ΑΕΚ βγήκαν και υποστήριξαν ότι "όταν η διαιτησία είναι 50-50 δεν υπάρχει διαφορά δυναμικότητας" ή "σας κερδίσαμε 2 φορές φέτος άρα είμαστε καλύτεροι".

Φυσικά και όλα τα παραπάνω είναι παραμύθια και υπερβολές. Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη ομάδα, αλλά εχθές έπαιζε σαν να μην κρίνετε κάτι ουσιώδες γι αυτόν. Σαν να ήταν απλά ένα ματς της σειράς.

Αντιθέτως, οι παίκτες της ΑΕΚ έτρωγαν το χορτάρι, κάλυπταν όλους τους χώρους, έφτιαξαν 3-4 ευκαιρίες και τις μισές τις έκαναν γκολ. Απόλυτη επιτυχία, απόλυτη δικαίωση του πλάνου.

Ο Σίλβα νικήθηκε κατά κράτος και για ακόμα μια φορά είδε το πλάνο του  σε έναν κρίσιμο αγώνα (do or die που λέμε) να μην αποδίδει. Θυμίζω ότι το ίδιο είχε γίνει και στον αγώνα με την Άρσεναλ στο Φάληρο, όπου χάθηκε η πρόκριση στους 16 του Champions League, αλλά και στη διπλή μονομαχία με την Άντερλεχτ για το Europa League.

Κλείνει, λοιπόν, μια σεζόν που αντί να έχει ως επίλογο τον πολιτισμό (καλά, τι είπα τώρα...), την παραδοχή της νίκης της ΑΕΚ ως δικαιότατης (τέτοια ήταν και με 50-50 διαιτησία) και την αυτοκριτική της δικής μας ομάδας, το πρώτο πράγμα που έσπευσε να θίξει ο επίσημος και ο ανεπίσημος Ολυμπιακός ήταν οι ευθύνες του Κοντονή για την αποχή του ενός μήνα.

Φαίνεται δηλαδή ότι ήταν από πριν στο ρεπερτόριο αυτή η δικαιολογία. Γιατί αν δεν ήταν, τότε προφανώς αυτό που είχαν να κάνουν είναι να μην δεχτούν να παίξουν έναν τελικό μετά από ένα τέτοιο διάστημα αποχής. Και είτε να μην κατέβαιναν - τότε η ΑΕΚ θα το έπαιρνε στα χαρτιά και θα είχε πολύ ενδιαφέρον το πώς θα το αντιμετώπιζαν οι (κάποιοι δήθεν και κάποιοι αληθινά) υπερήφανοι φίλοι της - είτε να επέμεναν ο τελικός να γίνει ως εναρκτήριο ματς της νέας σεζόν και υπό τους ίδιους όρους και για τις δύο ομάδες.

Παρά, όμως, τις δικαιολογίες, τους τσακωμούς του Καραπαπά στα επίσημα και τις αναρτήσεις του Σιόβα με 4 δάχτυλα (καλά το παιδί αυτό πρέπει να είναι ο αγαπημένος του Μαρινάκη λόγω γραφικότητας) πιστεύω πως κάτι καλό θα αφήσει στο λιμάνι.

Αρχικά πρέπει να υπάρξει αλλαγή πλεύσης στο αγωνιστικό κομμάτι και στη σύνθεση του ρόστερ. Σου στέρησε τίτλο μια ομάδα με 6 Έλληνες (από τους 14 που έπαιξαν), ενώ εσύ είχες 1 και μοναδικό σε όλο τον αγώνα (Φορτούνης). Πώς μπορείς να έχεις την απαίτηση από τον Ερνάνι και τον Πουλίδο να καταλάβουν την κρισιμότητα τέτοιων αγώνων και το γόητρό τους και όχι να σκέφτονται το που θα πάνε διακοπές με την θεογκόμενα που θα τους συνοδεύει...

Έπειτα, πέρα απ τους Έλληνες, πρέπει να δούμε και το τι ποιότητας θα είναι οι ξένοι που θα υπάρχουν. Όσο και αν οι φυλλάδες τύπου "Πρωταθλητή"και "Γαύρου" προσπαθούν μανιωδώς να μας πείσουν για το πόσο παικταράς είναι ο Πουλίδο, την ποιότητα του Ερνάνι και το πόσο εργαλείο είναι ο Σεμπά δεν θα το καταφέρουν.

Ο Ολυμπιακός θέλει Μιραλάς, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς για να είναι ελκυστικός. Μπορεί να τους έχει, αναμφίβολα. Και φυσικά Σούρερ και Μέλμπερκ και όχι αυτό το "πράγμα" που έχουμε υποστεί τα τελευταία 2 χρόνια στο κέντρο της άμυνας με Μποτία και Ντα Κόστα...

Θα ζήσουμε, λοιπόν, ένα ενδιαφέρον καλοκαίρι από όλες τις πλευρές. Τόσο με τις εξελίξεις στην ΕΠΟ, όσο και στα μεταγραφικά, ακόμα και στην υπόθεση με τους Κινέζους. Εκεί ίσως υπάρχει περισσότερο ψωμί απ ότι φαίνεται...

ΥΣ: Επανέρχομαι στο θέμα του Σιόβα. Παικτικά έχει θέση στον Ολυμπιακό. Με έναν καλό ξένο δίπλα του μπορεί να προσφέρει ακόμα και ως βασικός. Αλλά σαν χαρακτήρας, δεν χρειάζομαι η ομάδα παίκτη "Τσουκαλά". Αν θέλει να έχει τέτοιες συμπεριφορές, ας μετακομίσει στην κερκίδα και θα γίνει ανάρπαστος. Όταν παίζεις στο χορτάρι με τη φανέλα του Θρύλου οφείλεις να είσαι κύριος. Να είσαι Τσόρι...