Ο Ολυμπιακός και τα κέρδη από δανεισμούς

Με αφορμή τις εκπληκτικές εμφανίσεις του Βασίλη Καββαδά με τον Αρκαδικό, θα αναφερθώ σε ένα θέμα στο οποίο οι απόψεις διίστανται στο αν είναι σωστό ή λάθος. Η γνώμη μου λοιπόν και αυτό που ``φωνάζω´´ από την αρχή της σεζόν είναι πως καλό θα ήταν η ομάδες που επενδύουν σε νεαρά ταλέντα, να τους δίνουν την δυνατότητα να ΠΑΙΖΟΥΝ και να μην ``καίγονται´´ στις… ποιοτικές προπονήσεις! Γράφει ο Banis

Έχουμε αρνητικά παραδείγματα ταλέντων που δεν είχαν την εξέλιξη που όλοι περιμέναμε. Στον Ολυμπιακό, είδαμε την περίπτωση του εξαιρετικά ταλαντούχου Κατσίβελη να καίγεται μεταξύ εξέδρας και προπονήσεων! Και μιλάμε για έναν παίκτη όπου ένας κορυφαίος, αυστηρός και άκρως απαιτητικός προπονητής όπως ο Dusan Ivkovic τον ξεκίναγε βασικό, μέχρι να έρθει εκείνος ο τραυματισμός. 

Όταν επανήλθε, ΕΠΡΕΠΕ να δοθεί δανεικός και να πάρει παιχνίδια στα πόδια του. Δεν έγινε ποτέ με αποτέλεσμα και η ομάδα να χάσει ένα πραγματικά μεγάλο ταλέντο, αλλά και η Εθνική ομάδα ένα μοντέρνο Point Guard, που τόσο ανάγκη τους έχει! Η πορεία του στην ΑΕΚ πια, αποδεικνύει και του λόγου το αληθές.

Το ίδιο θα πω και για έναν παίκτη στο αντίπαλο στρατόπεδο ο οποίος άρχισε στα 21 του της περιπέτειες και της αλλαγές ομάδων, όταν μιλάγανε όλοι για τα πλούσια σωματικά του προσόντα και το ταλέντο του. Αναφέρομαι στον Γιώργο Διαμαντάκο, ο οποίος μετά την εποχή ναφθαλίνης στον ΠΑΟ, απέτυχε στην Κηφισιά(!!) και τώρα βρήκε καταφύγιο στην Κροατία και την Sibenik! 

Ας ελπίσουμε να μην έχουν την ίδια εξέλιξη και οι Κόνιαρης, Μποχωρίδης, Λούτζης, Παπαγιαννης και Χαραλαμπόπουλος. Παρόμοια ταλέντα υπάρχουν και στην ΑΕΚ (Τσαλμπούρης, Καμαριάνος, Μωραίτης) και στον Άρη (Δίπλαρος, Φλιώνης) και στον ΠΑΟΚ (Λιάπης, Κώττας) που πρέπει να δοθούν δανεικοί και να μην εξαφανιστούν στην απραξία και στην χρησιμοποίηση 2-3 λεπτών σε ασήμαντα παιχνίδια.

Ας γυρίσουμε, όμως στην ομάδας μας και ας δούμε τα θετικά παραδείγματα του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος. 

Ας θυμηθούμε πόσο καλό έκανε στους Πρίντεζη (Ολύμπια Λάρισας) και Σλούκα (ΑΡΗ) οι δανεισμοί τους. Ας δούμε την εντυπωσιακή πορεία του Καββαδά τώρα με την νεοφώτιστη ομάδα της Τρίπολης, που μπορεί να μην ξέρουμε πως όταν επιστρέψει θα μπορεί να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες της ομάδας και στο επιπέδου Euroleague και πρωταθλητισμού, αλλά σίγουρα θα έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια εξέλιξής του.

Πολλές φορές διαφώνησα φέτος με φίλους όταν επέμενα πως έπρεπε να δοθούν δανεικοί οι Αγραβάνης (Κηφισιά), Τολιόπουλος (Κολοσσό), Τσαιρέλης (ΠΑΟΚ) ακόμα και ο Παπαπέτρου!! Ναι και ο Παπαπέτρου. 

Χρήσιμος, δεν λέω, φέτος όμως δεν αποκτήθηκε για βοηθητικούς ρόλους αυτή η παικτάρα. Και αναμφίβολα μετά τον τραυματισμό του δεν είναι ο ίδιος παίκτης. Πιο διστακτικός, πιο φοβισμένος, δεν έχει την ίδια δυνότητα πίσω από τα 6,75 όπως πέρσι. Σε ενδεχόμενο δανεισμό σε ένα σύλλογο με ευρωπαικές υποχρεώσεις (βλ ΑΡΗ) το πιο πιθανό είναι να έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις, σε έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο, σε ρόλο ηγέτη και θα επέστρεφε αγωνιστικά και ψυχολογικά έτοιμος στο λιμάνι για να δείξει την πραγματική του αξία!

Η ιδανική λοιπόν λύση για την αξιοποίηση του πλούσιου ταλέντου των νεαρών καλαθοσφαιριστών είναι ο δανεισμός σε ομάδες όπου τους χρειάζονται. Να αποκτήσουν αγωνιστικά λεπτά και να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους. Αφού αυτό δεν μπορεί να γίνει στους απαιτητικούς συλλόγους όπου ανήκουν,  ο δανεισμός είναι μια πολύ έξυπνη λύση…

Αν μη τι άλλο το ελληνικό πρωτάθλημα είναι μια λίγκα – σχολείο για νεαρούς παίκτες και ρούκι Αμερικανούς στην Ευρώπη, ένας ``προθάλαμος´´ μιας επιτυχημένης καριέρας, αρκεί να παίζεις και να έχεις όρεξη για δουλειά.