Άραγε, παίζει ρόλο η απουσία Μανιάτη;;;

Ο Ολυμπιακός παρουσιάζει εντυπωσιακό πρόσωπο μέχρι στιγμής, με κυριότερα όπλα του την ηρεμία, και όπως λένε αυτοί που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, την άριστη λειτουργία των αποδυτηρίων. Και όλα αυτά με (αγωνιζόμενο) αρχηγό τον Ρομπέρτο. Stouk

Ο Γιάννης Μανιάτης λείπει εδώ και καιρό από την αγωνιστική δράση της ομάδας και προφανώς και από την καθημερινότητα των αποδυτηρίων.

Ο Έλληνας παίκτης είχε δείξει από τα πρώτα του βήματα στο λιμάνι ότι είναι ισχυρή προσωπικότητα και πως θα είναι από αυτούς που θα αφήσουν, ως προς αυτό, το στίγμα τους.

Το θέμα, βέβαια, είναι ότι, σύμφωνα με τους ψιθύρους που συχνά κυκλοφορούν, μαζί με την αρχηγία της ομάδας, έγινε και ο άρχων των αποδυτηρίων, με την κακή έννοια.

Και αυτό μεταφράζεται, όπως όλοι ξέρουμε, ότι αυτός που κάνει τέτοιου είδους "κουμάντο", δεν βγαίνει ποτέ από την ενδεκάδα και μάλιστα επιβάλλει με τον τρόπο του και μεγάλο αριθμό συμπαικτών του.

Δεν λέμε κάτι καινούριο ούτε είναι πράγματα πρωτόγνωρα. Σε όλες τις ομάδες έχουν συμβεί και όχι μόνο σε συλλόγους, αλλά και σε Εθνικές (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε...).

Το θέμα είναι ότι, αν κάποιος θεωρήσει ότι ισχύουν όλα τα παραπάνω , κάλλιστα μπορεί να συνδέσει  την απουσία του Μανιάτη με την βελτίωση της εικόνας της ομάδας, τόσο από αγωνιστικής πλευράς όσο και από πλευράς ισορροπιών.

Σίγουρα πάντως ήταν εμφανές ότι ο Μανιάτης το τελευταίο διάστημα (ειδικά πέρυσι και ειδικότερα στα εν ελλάδι ματς) είχε το μυαλό του μόνο σε τσαμπουκάδες και παλλικαρισμούς. Και αυτό δεν είναι φήμη, αλλά το βλέπαμε όλοι όταν έπαιζε.

Οπότε η απουσία του και ταυτόχρονα ο νέος τρόπος λειτουργίας των πραγμάτων (υπό τις οδηγίες του Σίλβα), θα τον κάνει να σκεφτεί πολλά. Πάντα προς το συμφέρον το δικό του και της ομάδας...