Προλαβαίνει να γίνει ομάδα η επίσημη αγαπημένη μας;

Ο Paratiritis γράφει για την έλλειψη χημείας και το μπλαζέ στιλ που δείχνει να χαρακτηρίζει την Εθνική Μπάσκετ

Είδα την Εθνική στο Ακρόπολις. Η εντύπωση που μου έδωσε είναι δυστυχώς

ελάχιστα διαφορετική από άλλες χρονιές. Έλλειψη σοβαρότητας και μαχητικότητας, σπατάλη ταλέντου, παντελής απουσία χημείας μεταξύ των παικτών.

Κι όμως, έχουμε πιά ένα ρόστερ κορυφαίο. Ενας προς έναν οι παίκτες που μαζεύτηκαν είναι μεγάλες μονάδες. Όρεξη δεν βλέπω, ιδρώτα δεν βλέπω, χαμόγελα και αβρότητες δεν βλέπω. Γιά μένα είναι τρομερό λάθος η "επιβράβευση" της πολυετούς αδιαφορίας του Κουφού, και δείχνουν να μοιράζονται την άποψή μου και πολλοί διεθνείς. Ο ίδιος, στο ματς με την Λιθουανία μόνο ...ξαπλώστρα δεν έβαλε στην άμυνα! Όλοι σκοράρανε ανενόχλητοι από την καρδιά της ρακέτας, απόντος του Κώστα που ...έβοσκε κάπου στο χαι πόστ!

Πεντάρια υπάρχουν, γκάρντ υπάρχουν, τεσσάρια επίσης, αλλά η ομάδα παίζει με τρόπο που ευνοεί την έντονη ...υπνηλία. Το μεγάλο μας όπλο, ο Αντετοκούμπο. δεν σκρηνάρεται και δεν παίρνει πάσες, τα τριάρια δεν σκοράρουν ούτε με αίτηση, οι γκάρντ ανταγωνίζονται αντί να συνεργάζονται. Ο Κατσικάρης δείχνει διεκπεραιωτικός στον πάγκο, δεν βάζει τις φωνές σε κανέναν, όσο αδιάφορος και να έιναι.

Συμπερασματικά, η Εθνική δεν δείχνει γυαλάδα στο μάτι. Κανείς τους δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι έχει να αποδείξει πολλά σε μιά ομάδα που βαδίζει από αποτυχία σε αποτυχία. Ο προπονητής δεν πασχίζει να σφυρηλατήσει μιά δυναμική βασισμένη στην πειθαρχία και το ομαδικό πνεύμα. Τα κενά διαστήματα στο σκοράρισμα γίνονται περισσότερα από παιχνίδι σε παιχνίδι, και μάλιστα από μιά ομάδα που έπρεπε να σκοράρει με άνεση.

Δυστυχώς, η ομάδα αυτή δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσεί την πρόωρη φυγή του Διαμαντίδη, ούτε τον συμβολισμό που την συνόδευε. Ο συμβολισμός ήταν "και τώρα ο καθένας γιά την πάρτη του" και έπεσε σαν κατάρα πάνω σε μιά ομάδα-γροθιά. Ακόμα και να πάρουν το Ευρωμπάσκετ, εμένα θα μου μείνει η βαρεμάρα τους και το τουπέ τους.

Paratiritis