Μια ενδεκάδα από «στρατιώτες»

Στον Ολυμπιακό –προς τέρψιν όλων μας- έχουν περάσει σπουδαίοι παίκτες σε όλες τις θέσεις που μας έχουν χορτάσει θέαμα. Έχουν περάσει όμως και –υποτιμημένοι- ξένοι που πρόσφεραν περισσότερο από τις τυμπανοκρουσίες και θα μείνουν στην ιστορία για την ψυχή τους, την όρεξη τους αλλά και την τιμιότητα τους, κρίνοντας εξάλλου εκ του αποτελέσματος. Ο spanios παρουσιάζει μια ενδεκάδα από «ερυθρόλευκους» στρατιώτες.

Σαν «στρατιώτες» λοιπόν, με τον όρο που θα αναλύσω στην συνέχεια, θεωρώ τους ξένους που ήρθαν στον Ολυμπιακό χωρίς προσδοκίες και υποδοχή στο αεροδρόμιο, ακόμα και με καχυποψία και παγωμάρα, αλλά προσέφεραν πολλά και αγαπήθηκαν ακόμα περισσότερο.

1.Τερματοφύλακας: Ρόι Κάρολ (Β. Ιρλανδία, 30/09/1977)

Ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΟΦΗ σαν πρώην αλκοολικός, χωρίς κανείς να θυμάται ότι πέρασε από πολλές ομάδες στο Νησί (Χαλ, Γουίγκαν, Ντέρμπι, Γουέστ Χαμ, Ρέιντζερς και φυσικά Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).

Ήρθε στον Ολυμπιακό τον Γενάρη του 2012 και αφού με τους Κρητικούς έκανε τρομερές εμφανίσεις και στο ντεμπούτο του στο παγωμένο Καζάν, μπήκε αλλαγή στη θέση του Μέγκερι που αποβλήθηκε και έπιασε το πέναλτι του Νάτχο, βοηθώντας τον Ολυμπιακό να φύγει με το διπλό απέναντι στην Ρούμπιν (0-1).

Στον επαναληπτικό, παίζει τραυματίας απέναντι στους Ρώσους και με τον Αλέκο Ράντο να τον ενθαρρύνει πίσω από το τέρμα κάνει μια από τις πληρέστερες εμφανίσεις γκολκίπερ που έχουμε δει στο Φάληρο.

Στο Πρωτάθλημα έκανε 19 συμμετοχές σε 2,5  χρόνια και πλέον παίζει στην Νοτς Κάουντι.

2.Δεξί μπακ: Λεάντρο Σαλίνο (Βραζιλία, 22/04/1985)

Το αντιτουριστικό παρουσιαστικό του δεν προδιέθετε την αξία του, ούτε  το μικρό του δέμας το τσαγανό του.

«Σκύλος» με όλη την σημασία της λέξης, τα έβαλε με πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους (ποιος θα ξεχάσει ότι πήδαγε στα ίσια για κεφαλιά με τον Γουέλμπεκ των 190 εκατοστών), φανατίστηκε με την φανέλα (με απόγειο την αντίδραση του μέσα στην Τούμπα όταν του πέταξαν μια μπανάνα) και περιέργως φέτος «θάφτηκε» από τον Μίτσελ, προλαβαίνοντας να γίνει ένας από τους αγαπημένους της εξέδρας.

3.Αριστερό μπακ: Χοσέ Χολέβας (Γερμανία, 27/09/1984)

Όταν τον έφερνε από την Β’ Γερμανίας ο Λίνεν και την Μόναχο 1860, πολλοί μίλησαν για «βίσμα». Ο Χοσέ όμως που στην συνέχεια ελληνοποιήθηκε λόγω της καταγωγής του παππού του, ήταν ένα πραγματικό μηχανάκι. Δυνατός, γρήγορος, σκόρερ, ένα σύγχρονο φουλ μπακ που έγραψε την δική του ιστορία, με 94 συμμετοχές και 9 γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά και εξαιρετικές βραδιές στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο πως στα 31 του παίζει βασικός στην Ρόμα που διεκδικεί το calico.

4.Στόπερ: Μίχαλ Ζεβλάκοβ (Πολωνία, 22/04/1976)

Ο «καλός στρατιώτης» Μίχαλ, που ήρθε σαν ελεύθερος επί Σόλιντ. Ο πολυθεσίτης Πολωνός που στέριωσε 4 χρόνια (2006-2010) και έκανε 124 ματς και 4 γκολ στο Πρωτάθλημα. Παίκτης που έπαιζε πάντα «επτά» και μαζί του ο Ολυμπιακός έκανε τα πρώτα διπλά στην Ευρώπη με την ομάδα του Τάκη Λεμονή.

Highlight το γκολ στον τελικό Κυπέλλου απέναντι στον Άρη στο Καυτανζόγλειο που σφράγισε τον τίτλο μέσα στη Θεσσαλονίκη (0-2).

Έπαιξε σε 2 Euro και 1 Mundial με την Εθνική Πολωνίας (102 συμμετοχές) πριν κλείσει την καριέρα του στην Λέγκια.

5.Στόπερ: Γκάμπριελ Σούρερ (Αργεντινή, 16/08/1971)

Η τελευταία μεταγραφή του Λούβαρη που πέρασε στα ψιλά επί θητείας Κόκκαλη, αφού το 2004, χόρευαν όλοι σε ρυθμούς Ριβάλντο και Ζιοβάνι.

Ο πανέμπειρος Γκάμπι, των 215 συμμετοχών στην Primera με Σανταντέρ, Λας Πάλμας, Κορούνια και κυρίως Σοσιεδάδ, ήταν απίστευτα εγκεφαλικός στόπερ με τρομερή μεταβίβαση και γνώση του χώρου. Μαζί του ο Ανατολάκης (!) έκανε τα καλύτερα ματς της καριέρας του. Ο Σούρερ έμεινε 2 χρόνια αφού ήρθε μεγάλος (2004-2006) κι έκανε 40 ματς, με 1 γκολ στο Πρωτάθλημα. Θα τον θυμόμαστε για το γκολ νίκης επί της Μονακό στο Καραϊσκάκη, αλλά και για τις κλωτσιές στον αναιδή Καστίγιο που τον παρέκαμψε και εκτέλεσε φαόυλ, εν ώρα ματς!

6.Κεντρικό Χαφ: Φρανσουά Μοδεστό (Γαλλία, 19/08/1978)

Η πρώτη μεταγραφή επί προεδρίας Μαρινάκη. Ο «πέτρινος» Κορσικανός που δέθηκε τρομερά με την ερυθρόλευκη, υπηρετώντας την με πάθος και δυναμισμό . Με τον Βαλβέρδε να τον καθιερώνει «εξάρι» ο Μοδεστό έκανε 69 ματς με 4 γκολ στο Πρωτάθλημα, την τριετία 2010-2013 και έβαλε γκολ στις μεγάλες βραδιές και τις τριάρες σε Ντόρτμουντ και Άρσεναλ. Γύρισε στην ομάδα όπου ξεκίνησε την Μπαστιά, όπου παίζει ακόμα και σήμερα, με τις φήμες να λένε πως θα γυρίσει στον Ολυμπιακό σε διοικητικό πόστο.

7.Κεντρικό Χαφ: Ντέλβιν Ντινγκά (Κονγκό, 14/03/1988)

Κέρδισε στο νήμα της … τιμιότητας τον Ζαν Μακούν. Ο Κογκολέζος ήρθε δανεικός από την Μονακό, δεν τον υπολόγιζε ο κόσμος, αλλά ήταν το κλειδί σε όλες τις μεγάλες βραδιές στο Τσάμπιονς Λιγκ εδώ και δυο χρόνια. Η κεφαλιά γκολ στην μάχη στο Τορίνο όπου ο Ολυμπιακός έχασε 3-2 από την Γιούβε τον ανέβασαν κι άλλο επίπεδο στις καρδιές μας. 28 ματς με 1 γκολ στο Πρωτάθλημα εδώ και 2 χρόνια για τον Ντινγκά που κάθεται και στον πάγκο χωρίς να δημιουργεί προβλήματα.

8.Δεξί χαφ: Ζοέλ Κάμπελ (Κόστα Ρίκα, 26/06/1992)

Αχ και να γύριζε πίσω. Μια χρονιά μόλις δανεικός και πρόλαβε να μας εντυπωσιάσει. Στη σκιά του Σαβιόλα, του Τσόρι και του Βάις, ο Κοσταρικανός με τις ευλογίες του Βενγκέρ, έκανε πέρσι 32 ματς και έβαλε 9 γκολ, χωρίς να μετράμε τις ασίστ. Διεμβολιστής, σκόρερ, ταχύς, με απλά λόγια ότι καλύτερο έχουμε δει εκεί στην μετά Γκαλέτι εποχή. Η γκολάρα επί της Γιουνάιτεντ αλλά και οι καλές εμφανίσεις με την Κόστα Ρίκα (42 ματς, 10 γκολ) στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, εκτόξευσαν την αξία του και ο Κάμπελ δεν συνέχισε. Θα αργήσουμε όπως φαίνεται να τον ξεχάσουμε.

9.Σέντερ Φορ: Ντάρκο Κοβάσεβιτς (Σερβία, 18/11/1973)

Και τι δεν άκουσε ο μεγάλος Ντάρκο Γκολ. «Βίσμα του Ίβιτς», τελειωμένος, ήρθε στα 34 του και με αυτόν σέντερ φορ ο Ολυμπιακός άλωσε με τα γκολ του, Βρέμη και Ρώμη επί της Βέρντερ και της Λάτσιο αντίστοιχα, σπάζοντας κατάρα ετών. Έβγαινε πάντα μπροστά στα ντέρμπι σκοράροντας κατά ριπάς, αλλά και στα εκτός έδρας ματς. Έμεινε 1,5 χρόνο την διετία 2007-2009 όπου σταμάτησε εν μια νυκτί κάνοντας επέμβαση στην καρδιά, χτυπώντας πρώτα σαν οχιά, με 31 γκολ σε 60 ματς στην Ελλάδα. Ανέλαβε τεχνικός διευθυντής επί Μαρινάκη και επέδειξε έργο, μένοντας ακόμα και τώρα που δεν είναι σε αυτό το πόστο, κοντά στην ομάδα. Με την Εθνική του έκανε 19 συμμετοχές και έβαλε 10 γκολ ενώ πέρασε και από την Γιουβέντους, πριν στεριώσει στην Σοσιεδάδ και το Σαν Σεμπαστιάν.

10.Δεκάρι: Αριέλ Ιμπαγάσα (Αργεντινή, 27/10/1976)

Κατ’ εμέ το πιο αυθεντικό δεκάρι που φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού. Μπαίνει σε αυτήν την κατηγορία γιατί λόγω ηλικίας δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, παρόλο που εκείνη την περίοδο ήταν ο πρώτος Αργεντινός σε συμμετοχές στην Primera (με Μαγιόρκα δις, Ατλέτικο Μαδρίτης και Βιγιαρεάλ), πλέον τον περνάει μόνο ο Μέσι.

Οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να κάνει αυτά που μπορούσε στις μεγάλες βραδιές του.

Ο El Cano (στρατηγός) όργωνε το γήπεδο, μάρκαρε, έτρεχε για τάκλιν στο πλάγιο, έβλεπε γήπεδο και είχε ίσως την καλύτερη κάθετη στον Ολυμπιακό. Την τετραετία 2010-2014 έκανε 78 ματς με 1 γκολ και μέχρι σήμερα στα 40 του, διδάσκει το ποδόσφαιρο στον Πανιώνιο.

11.Αριστερό Χαφ / Κρυφός Επιθετικός: Νταβίντ Φουστέρ (Ισπανία, 03/02/1982)

Ο αρχηγός της ομάδας των «στρατιωτών». Τι να πει κανείς για τον Φουστέρ, έμβλημα του πάθους, της αγωνιστικότητας και του μόχθου για το καλό του συνόλου.

Έχει σκοράρει με μπαταρισμένο το κεφάλι με Ατρόμητο, τρώγοντας κλωτσιά στο πρόσωπο με την Μάλμε, με σουτάρες όπως η πρόσφατη με τον ΠΑΟΚ στο Πρωτάθλημα, με κεφαλιές (όπως η φορίσια μέσα στο Emirates), στα χιόνια και στους -10 σε Καζάν και Χάρκοβο, στο 121’ της παράτασης και να χαρίζει το Κύπελλο απέναντι στον Ατρόμητο.

Απλά Ψυχάρα, που λογικά θα ρίξει άγκυρα στο λιμάνι.96 ματς και 26 γκολ στην Ελλάδα, δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να παίξει και τερματοφύλακας αν χρειαστεί.

Προφανώς κάποιον αδικώ ή ξεχνάω, όλες οι απόψεις ευπρόσδεκτες.