Ο Σφαιρό ήθελε, ο Μπλατ μπορεί...

Το αν και πότε ο τεράστιος Σπανούλης πρέπει να κάθεται στον πάγκο είναι μια συζήτηση- ταμπού, γιατί υπάρχει ο φόβος μήπως η κριτική θεωρηθεί απαξίωση. Γράφει ο Stouk

Μεγάλη νίκη η χθεσινή για τον Ολυμπιακό. Όταν φλερτάρεις με την ήττα και τελικά φεύγεις με το ροζ φύλλο, η χαρά και τα κέρδη είναι διπλά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα κέρδη είναι... τρίδιπλα, αφού η ανατροπή και η νίκη ήρθε με τον μεγάλο Αρχηγό στον πάγκο.

Στην ερυθρόλευκη "κοινωνία" παρατηρήθηκε για μια ακόμη φορά διχασμός απόψεων, σχετικά με το αν ο Μπλατ έπρεπε να έχει τον Σπανούλη στον πάγκο στο τέλος του αγώνα ή όχι.

Αρχικά, το αποτέλεσμα δικαιώνει τον κόουτς. Σκοπός είναι να νικά η ομάδα και όχι ποιος θα ναι ο πρωταγωνιστής. Είμαι 100% σίγουρος ότι και τον ίδιο τον Σπανούλη να ρωτήσουμε, το ίδιο θα πει.

Ωστόσο, άλλες φορές δεν είχε δικαιωθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση κάθε φορά η επιλογή του Μπλατ δεν μπορεί να θεωρηθεί... τρελή! Τουναντίον, είχε απόλυτη λογική.

Ο Σπανούλης δεν ήταν καλός χθες. Πρόλαβε σε 11 λεπτά να βάλει 1 δίποντο, 2 βολές και να δώσει 1 ασίστ, αλλά να κάνει 4 λάθη και να χάσει 3 τρίποντα. Τα λάθη του ήταν εύκολα και έδιναν αιφνιδιασμό, ενώ σε κρίσιμο σημείο έδωσε ένα πανεύκολο καλάθι και φάουλ (νομίζω) στον Πουαριέ.

Η εικόνα του έδειχνε ότι ήταν σε τραγική μέρα. Και ορθώς αποσύρθηκε στον πάγκο. Γιατί υπήρχε λοιπόν η απαίτηση να μπει τα τελευταία λεπτά, όντας κρύος, για να πάρει το... ηρωικό σουτ; Γιατί να πέφτει συνέχεια αυτό το βάρος στον kill bill; Αν ήταν έστω μέτριος, θα καταλάβαινα την απαίτηση. Αλλά ήταν κακός. Τι μήνυμα, λοιπόν, θα περνούσε στους υπόλοιπους; "Δεν με νοιάζει που παίξατε καλά. Σουτ κρίσιμα δεν μπορείτε να βάλετε. Αυτό θα το κάνει ο Σπανούλης". Όσο και να ξέρουν όλοι τι παικτάρα είναι ο Αρχηγός και πόσα buzzer έχει βάλει, δείχνουν και άλλοι τα.. .κότσια να ανταπεξέλθουν στα κρίσιμα.

Η συζήτηση όμως μπορεί κάλλιστα να γενικευτεί. Πώς αντιδράει ο Ολυμπιακός χωρίς τον φυσικό ηγέτη του; Την απάντηση την είδατε χθες. Αλλά όχι μόνο χθες.

Φέτος σε ματς που ο ίδιος ήταν από μέτριος έως κακός, ο ομάδα πήρε σημαντικότατες νίκες. Μπάγερν, Εφές, Παναθηναϊκός και χθες, βγήκαν άλλοι μπροστά και ήρθαν οι νίκες.

Και πέρυσι, στο πρώτο δίμηνο, που ο Σπανούλης ήταν τραυματίας, ο Ολυμπιακός πήγαινε περίφημα. Είχε ρεκόρ 8-2 μέχρι να επανέλθει (εντός με τη Ρεάλ) και μέσα στις νίκες υπήρχαν κάποιες αρκετά δύσκολες, όπως οι εκτός με Μακάμπι, Φενέρ, Αρμάνι και Βαλένθια. Άρα ο Σφαιρόπουλος χωρίς Σπανούλη είχε βρει μια χαρά λύσεις.

Υπάρχει, όμως, μια ειδοποιός διαφορά: Ο Σφαιρόπουλος αναγκάστηκε να παίξει χωρίς τον Σπανούλη, λόγω τραυματισμού. Σε ματς που ο Αρχηγός δεν ήταν καλός, δεν έπαιρνε σχεδόν ποτέ το ρίσκο να τον αφήσει στον πάγκο. Είτε από φόβο, είτε από τυφλή εμπιστοσύνη.

Ο Μπλατ, όμως, έχει άλλο ειδικό βάρος, ασύγκριτα μεγαλύτερο από αυτό του Έλληνα κόουτς. Μπορεί να πάρει τέτοιες αποφάσεις και ταυτόχρονα να απορροφά τους... κραδασμούς της κριτικής, όταν κάτι δεν πάει καλά.

Είναι φανερό ότι θέλει να φτιάξει μια ομάδα με διακριτούς ηγέτες μεν, αλλά χωρίς προσωπολατρεία. Και δίνει ευκαιρίες σε όλους να έχουν τη μπάλα στα χέρια τους όταν αυτή καίει.

Ο Γκος, για παράδειγμα, και χθες και με τη Φενέρ και με την Νταρουσάφακα πήρε κρίσιμες αποφάσεις. Κρίσιμο σουτ δεν έβαλε, αλλά τα πήρε. Αλλά "κρίσιμη απόφαση" δεν σημαίνει απαραίτητα σουτ. Χθες έπαιξε 40 λεπτά (!!!) και έκανε μόνο ένα 1 λάθος, ενώ έδωσε και 2 κρίσιμες ασίστ. 1 στον Πριντ και μια στον Λεντέι στην παράταση.

Γενικά, θέλετε και ένα άλλο στοιχείο, πρόχειρο, που γενικά δικαιώνει τον Μπλατ; 

Leday (20, 20, 42)

Milutinov (33, 25, 24, 36, 41)

Goss (18, 25)

Spanoulis (31)

Pap (31)

Ξέρετε τι είναι όλα αυτά; Τα κορυφαία PIR στις 11 νίκες του Ολυμπιακού!! Όχι 1, 2 ή 3 παίκτες, αλλά 5!

Με λίγα λόγια: Ο Μπλατ μπορεί και βγάζει διαφορετικούς πρωταγωνιστές, πρώτον γιατί έχει την προσωπικότητα και δεύτερον γιατί επιθετικά δεν φτιάχνει μονοδιάστατες ομάδες.

Και να είστε σίγουροι: Με τον τρόπο που διαχειρίζεται ο Μπλατ τον Σπανούλη, τον Απρίλιο και τον Μάιο θα πετάει... Κρατήστε το αυτό...

ΥΣ: "20 φορές με εμπιστεύτηκαν να πάρω το τελευταίο σουτ και το έχασα. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και γι αυτό πέτυχα". Ατάκα του GOAT M. Jordan. Αυτή είναι η αλήθεια παιδιά. Το clutch έρχεται μόνο αν το προσπαθήσεις. Όσο πετάς την ευθύνη σε άλλους, δεν μαθαίνεις ποτέ αν μπορείς ο ίδιος.