Οι τέσσερις... σωματοφύλακες...

Ο Αντιδραστικός αφιερώνει ένα basket blog, στους τέσσερις σωματοφύλακες της ομάδας... Σε αυτούς που παρ' όλες τις δυσκολίες συνεχίζουν στην ομάδα, εν αντιθέσει με πολλούς άλλους και είναι έτοιμοι να γράψουν το όνομα τους στις νέες χρυσές σελίδες της ιστορίας της ομάδας...

Τις αποχωρήσεις τις έχουμε συνηθίσει σε αυτή την ομάδα, από το 2013 και μετά. Ο ταπεινός Ολυμπιακός, τα βάζει ανέκαθεν με τα θηρία βλέπετε και έτσι δημιούργησε τον δικό του μύθο. Την δική του σχολή. Σαν λυσσασμένα σκυλιά οι "πλούσιοι" της Ευρώπης πέφτουν πάνω του, να τον κατασπαράξουν, σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Οι περισσότεροι παίχτες λοιπόν, επέλεξαν τον δρόμο της φυγής...

Άλλοι έφυγαν νωρίς (Χάινς, Ντόρσεϊ, Χάντερ, Ντάνστον). Άλλοι έφυγαν άδικα (Λο, Χάκετ). Άλλοι έφυγαν πικρά και άσχημα (Σλούκας). Άλλοι πάλι, έλεγαν "όλα καλά" και εν τέλει έφυγαν και τώρα φιλούν εκεί που κατούραγαν (μικρός Ιωάννης).

Παρόλα αυτά στο σημερινό blog δεν θα μιλήσουμε για αυτούς που έφυγαν. Θα μιλήσουμε για αυτούς... που έμειναν... Τους τέσσερις αρχηγούς. Τους τέσσερις σωματοφύλακες του Θρύλου. Τους συνδετικούς κρίκους του ένδοξου παρελθόντος και του λαμπρού μέλλοντος.

Το σημερινό blog είναι αφιερωμένο σε αυτούς που βγήκαν από τα γραφεία της Arcadia, με το χαμόγελο στα χείλη. Ανακουφισμένοι. Ακόμα και με δάκρυα στα μάτια. Και το κυριότερο, έχοντας υπογράψει τα νέα τους συμβόλαια. Έχοντας μείνει. Έχοντας εκτιμήσει όσα τους προσέφερε η ομάδα και ο κόσμος. Σε αυτούς που έφυγαν με το κεφάλι ψηλά και όχι σαν κυνηγημένοι ("όλα καλά, όλα καλά").

Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης και Παπανικολάου... Τα φώτα φέτος έχουν πέσει πάνω στον Μπλατ και τις εξαιρετικές μεταγραφές που έκανε η ομάδα. Λογικό, καθώς μιλάμε για ένα καλοκαίρι μεγάλων τομών, αλλαγών και ανανέωσης. Αλλά οι τέσσερις αρχηγοί θα είναι ΞΑΝΑ οι οδηγοί σε αποδυτήρια και παρκέ. Οι τέσσερις αρχηγοί θα είναι ξανά οι μπροστάρηδες στον νέο μπασκετικό κύκλο που άνοιξε. Μην έχετε αμφιβολία για αυτό.

Ο Πρίντεζης φέτος θα κλείσει δεκαπέντε χρόνια στην ομάδα. Ο Kill Bill εννιά. Οι Μάντζαρης και Παπανικολάου, οχτώ. Οι τύποι (ΚΑΙ οι τέσσερις) είναι ΣΗΜΑΙΕΣ. Και είναι απίστευτη πολυτέλεια σε ένα ρόστερ να υπάρχουν τόσες πολλές σημαίες. Στις εποχές των αλλαγών και των νέων κύκλων (σε μια τέτοια βρίσκεται ο Ολυμπιακός φέτος) αυτοί εγγυώνται την ομαλή μετάβαση.

Οι τέσσερις ερυθρόλευκοι σωματοφύλακες λοιπόν θα αποτελέσουν τα βασικά όπλα του coach Μπλατ. Ο έμπειρος coach, είναι τόσο έξυπνος άλλωστε, που θα κοιτάξει να πάρει το 100% από την αξία τους. Γύρω από αυτούς έχτισε την ομάδα. Σε αυτούς θα βασιστεί. Στο κάτω κάτω εκτός από σημαίες, εκτός από ψυχάρες και αρχηγοί, είναι ΚΥΡΙΩΣ πολύ καλοί μπασκετμπολίστες!

Ο σεβασμός  και η αγάπη (μου) για αυτούς τους παίχτες, είναι δεδομένη και τεράστια. Όσο τεράστια είναι και η προσφορά τους στην ομάδα. Προσωπικά, όσο θα παίζουν με την ερυθρόλευκη, θα τους θεωρώ τους κορυφαίους του εκάστοτε ρόστερ και θα έχω από αυτούς τις μεγαλύτερες απαιτήσεις. Έτσι ακριβώς και φέτος... Αυτοί πρώτοι λοιπόν. Αυτοί πρώτοι όπως κάθε χρόνο. Απλά τα τελευταία χρόνια ήταν πρώτοι και... μόνοι. Φέτος είμαι σίγουρος πως θα χουν και συμπαραστάτες...

*Τους τέσσερις αρχηγούς, τους σέβομαι και τους εκτιμώ όλους ΙΣΑΞΙΑ. Και τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Αυτόν που πολλοί κράζουν επειδή έκανε μια κακή σεζόν. Τελικά πόσο εύκολα ξεχνάνε κάποιοι. Εγώ πάντως όχι... Είμαι βέβαιος άλλωστε, πως φέτος ο Βαγγέλαρος θα κάνει μεγάλη σεζόν...

**Τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου, τους έχουμε σχολιάσει πολλάκις τον τελευταίο καιρό, εδώ στον Red Philosopher, λόγω του μικρού Ιωάννη. Το κάνουμε αυτό πολύ απλά γιατί τους γουστάρουμε και τους θεωρούμε ιστορικούς αθλητές της ομάδας. Έχουμε ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ από αυτούς. Αυτό και μόνο. Δεν έχει αλλάξει η άποψη μας, ίσα ίσα  τους λατρεύουμε. Άλλωστε  είμαστε σίγουροι πως μέσα στο παρκέ θα δίνουν πάντα την ψυχή τους. Το θέμα μικρού Ιωάννη,  θεωρείται λήξαν. Για εμάς είναι σαν να μην φόρεσε ΠΟΤΕ την ερυθρόλευκη. Για εμάς (ή εμένα προσωπικά τουλάχιστον) είναι σαν μην υπάρχει παίχτης Ιωάννης. Ούτε καν θα τον κράξω στο γήπεδο.

***Ο Μιλουτίνοφ θα φορέσει φέτος για τέταρτη σεζόν την φανέλα της ομάδας. Δεν είναι λίγο για ξένο παίχτη. Από αυτόν και αν έχω απαιτήσεις φέτος. Μαζί με τον Αγραβάνη (πέμπτη σεζόν) γράφουν και αυτοί την δική τους ερυθρόλευκη ιστορία.