Έχει πολύ γερά θεμέλια το νέο project!

Ποδοσφαιρικό blog από τον Αντιδραστικό ο οποίος εξηγεί γιατί ο Ολυμπιακός φτιάχνει την κορυφαία ομάδα των τελευταίων ετών... 

Ποια είναι τα τρία γερά θεμέλια πάνω στα οποία στήνεται το νέο project, προκαλώντας σιγουριά και μεγάλη αισιοδοξία... 

O Ολυμπιακός απέδρασε από την "Fatih Terim Arena", με το χρυσό 0-1 και πλέον έκανε τη δουλειά του...  σαφώς πιο εύκολη ενόψει του επαναληπτικού του Καραϊσκάκης. Ό, τι και να συμβεί στον αγώνα αυτόν (δεν νομίζω σε καμία περίπτωση οι Τούρκοι να ξεφύγουν..!), ό, τι και να συμβεί ακόμα και μετέπειτα στα Play Offs (λογικά με... Πόρτο), νομίζω το ζουμί για την ομάδα μας,  δεν αλλάζει...

Ο Θρύλος χτίζει κάτι καλό. Κάτι μεγάλο. Κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον... Μόνο ένας τυφλός (ή... κομπλεξικός-υπάρχουν πολλοί από δαύτους) δεν θα το έβλεπε αυτό... Το νέο ερυθρόλευκο project είναι εντυπωσιακά ελκυστικό, προκαλώντας ενθουσιασμό σε εμάς τους οπαδούς και αμηχανία στους αντίπαλους...

Στο σημερινό ποδοσφαιρικό  blog (δεν σας γράφουμε και πολλά!),  θα μιλήσουμε για τα τρία πολύ γερά ΘΕΜΕΛΙΑ,  πάνω στα οποία χτίζεται το ερυθρόλευκο "οικοδόμημα"... Τα θεμέλια,  τα οποία αποτελούν το Α και το Ω στην διαδικασία ανέγερσης ενός κτηρίου...

Ποια είναι όμως αυτά τα πολύ γερά θεμέλια, στον νέο Ολυμπιακό ;;; Λοιπόν έχουμε και λέμε:

1)Ελληνικός κορμός (μετά από χρόνια)
2)Ποιοτικοί ξένοι που κάνουν τη διαφορά
3)Ο σοβαρότατος εργάτης Πέδρο Μαρτίνς

1) Ελληνικός κορμός (μετά από χρόνια)

Ο Ολυμπιακός ανέκαθεν είχε Έλληνες παίχτες. Το θέμα είναι/ήταν αν αυτοί μπορούσαν ή μπόρεσαν να σηκώσουν το βάρος των ερυθρολεύκων προσδοκιών και της φανέλας. Ε λοιπόν φέτος,  μετά από χρόνια,  ο Ολυμπιακός διαθέτει μια εξαιρετική βάση γηγενών παιχτών!  Φορτούνης,  Μασούρας,  Μπουχαλάκης,  Τσιμίκας και Κούτρης είναι πέντε Ελληνόπουλα,  παιχταράδες,  βασικοί,  όπου γύρω τους χτίζεται όλο το αγωνιστικό project... Επιπλέον πίσω τους,  οι Αβραάμ και Τοροσίδης είναι δύο πανέξυπνες επιλογές,  καθώς βοηθούν όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά και εντός των αποδυτηρίων (στα οποία κάνουν εξαιρετική "δουλειά")! Πρέπει λοιπόν να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να βρούμε τον Ολυμπιακό να διαθέτει εφτά ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΥΣ Έλληνες στο ρόστερ του... Είναι κομβικό το γεγονός (από όλες τις απόψεις)  πως υπάρχουν γηγενείς στην ενδεκάδα και στην δεκαοχτάδα... 
*Εν το μεταξύ αν προσθέσουμε και τον άκρως εξελίξιμο (μεγάλη μου καψούρα) Ντουρμισάι,  πάμε στους οχτώ...

2) Ποιοτικοί ξένοι που κάνουν τη διαφορά

Προσωπικά όσοι με διαβάζετε χρόνια θα θυμάστε την απογοήτευση μου,  για τον "Ολυμπιακό Βαβέλ" προηγούμενων ετών... Φέτος τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά... Η ομάδα έχει ξεχωρίσει/καθαρίσει το όνομά της, από τον βούρκο του ελληνικού ποδοσφαίρου και πλέον σαν ένας απόλυτα υγιής σύλλογος διεκδικεί και φέρνει μεγάλους ξένους... Σα, Σεμέδο,  Ποντένσε είναι τρεις εν δύναμη διεθνείς Πορτογάλοι!  Ο Γκιγιέρμε είναι από τα καλύτερα και πληρέστερα αμυντικά χαφ που έχουμε δει στο λιμάνι! Οι Καμαρά-Μεριά (έλαμψαν στο Copa Africa) αλλά και ο Σισέ είναι ταλέντα που δεν βρίσκεις κάθε μέρα και που ανά πάσα στιγμή μπορούν να φέρουν 10-15 εκ ΕΚΑΣΤΟΣ (δεν βρίσκεις κάθε μέρα τέτοιους "πιτσιρικάδες"). Ακόμα και ο 35αρης Βαλμπουενά είναι ένας παιχταράς παγκοσμίου κλάσης (το είδαμε όλοι χθες).
Μιλάμε για οχτώ πρωτοκλασάτους ξένους,  οι οποίοι πολύ απλά... κάνουν τη διαφορά! Πραγματικά είχαμε πάρα πολλά χρόνια να δούμε κάτι τέτοιο...
*Σε αυτούς δεν έβαλα τον full back Ομάρ-ο οποίος είναι ένα "δημιούργημα του Θρύλου ", αλλά και τον Ραντζέλοβιτς για τον οποίο κάτι μου λέει πως θα τρίβουμε τα μάτια μας...

3) Ο σοβαρότατος εργάτης Πέδρο Μαρτίνς

Στον Professor έχω αναφερθεί πολλάκις... Χωρίς να επαναλαμβάνομαι,  θα πω πολύ απλά πως μπαίνει σε διαδικασία σύγκρισης με τα τοτέμ Βαλβέρδε και Μπάγεβιτς... Σε αυτό το επίπεδο βρίσκεται ναι...  Είναι ένας εργάτης,  δουλευταράς προπονητής,  ο οποίος παρουσιάζει μια ομάδα με συνεχή πρόοδο!
Ο δικός του Ολυμπιακός είναι απολύτως σοβαρός και καλοστημένος. Ο δικός του Ολυμπιακός ξέρει τι ζητάει στο χορτάρι και έχει πάντα την κατάλληλη τακτική προσέγγιση... Ο δικός του Ολυμπιακός, έχει αυτό αυτοματισμούς,  ξεκάθαρους ρόλους και είναι ΟΜΑΔΑ με όλη την σημασία της λέξεως...
Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς πέρυσι επαιξε μπαλάρα ανεξάρτητα αν δεν κέρδισε τον τίτλο, ενώ φέτος δείχνει μια ομάδα που εκτός από όμορφο ποδόσφαιρο, "μαθαίνει" να παίρνει και αποτελέσματα (δείγμα μεγάλης προόδου καθώς αυτό στοίχισε πέρυσι)...

Συνοψίζοντας... Χωρίς διθυράμβους (τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί,  η Μπασάκ είναι πολύ επικίνδυνη),  χωρίς στο κάτω-κάτω να έχει παίξει καμιά "τρελή μπάλα "η ομάδα εφέτος, προσωπικά είμαι αισιόδοξος και βέβαιος πως θα μιλάμε για τον κορυφαίο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών... Δεδομένα τα θεμέλια του φετινού project είναι πιο ισχυρά από ποτέ...

Yγ: "ο Μασούρας δεν κάνει, είναι επιπέδου Πανιωνίου"... Άποψη αρκετών... Παιδιά λίγο ψάρι δεν βλάπτει,  κάνει καλό στην όραση...

Υγ2: τελικά ο Σα,  ίσως είναι καλύτερος και από τον Ρομπέρτο... Ο δε Γκιγιέρμε (κι όμως) μπαίνει στην ιερόσυλη διαδικασία σύγκρισης με τα ερυθρόλευκα τοτέμ της θέσης (βλέπε Καρεμπέ, Στολτίδη κτλ κτλ)...