Ο Ολυμπιακός κέρδισε την πολύ επικίνδυνη φέτος, Αρμάνι με 85-86 κι έφτασε στο 7-2 !
Στην σημερινή στήλη μπασκετικής τακτικής του Red Philosopher, εξηγούμε την κακή αμυντικη συμπεριφορά του Ολυμπιακού (η οποία βέβαια σε κάποια σημεία διορθώθηκε), στεκόμαστε στο μικρό rotation που αναγκαστικά πλέον κάνει ο coach Σφαιρό και τέλος αναλύουμε την μεγάλη διαφορά στην επίθεση της ομάδας-η οποία οδήγησε στην τρίτη σερί πολύ υψηλή επιθετική συγκομιδή.
Στην σημερινή στήλη μπασκετικής τακτικής του Red Philosopher, εξηγούμε την κακή αμυντικη συμπεριφορά του Ολυμπιακού (η οποία βέβαια σε κάποια σημεία διορθώθηκε), στεκόμαστε στο μικρό rotation που αναγκαστικά πλέον κάνει ο coach Σφαιρό και τέλος αναλύουμε την μεγάλη διαφορά στην επίθεση της ομάδας-η οποία οδήγησε στην τρίτη σερί πολύ υψηλή επιθετική συγκομιδή.
Επιμελείται ο Αντιδραστικός
Η κακή αμυντική λειτουργία που έφερε τους 85 πόντους παθητικό...
Ο Ολυμπιακός διαθέτει την κορυφαία άμυνα στην Euroleague με παθητικό λίγο πάνω από τους 70 πόντους. Στο Forum όμως χθες η ομάδα δέχτηκε 85. Αν μας το έλεγαν αυτό πριν τον αγώνα θα στοιχηματίζαμε πως η ομάδα θα έχανε. Κι όμως όχι. Ο Ολυμπιακός κέρδισε ασχέτως κι αν αμυντικά είχε πολλά θέματα.
Τα θέματα αυτά ξεκίνησαν από την υψηλή πίεση του Ολυμπιακού στο ύψος της περιμέτρου ώστε να περιοριστούν οι τρελοί σουτέρ της Αρμάνι (βλέπε Τζέρελς, Θίοντορ, Μίτσοφ και Μπέρτανς). Αυτό οδήγησε την Αρμάνι στο να βρει χώρους για διεισδύσεις και παιχνίδι των πολύ καλών ψηλών της.
Το βασικό πρόβλημα όμως που είχε ο Ολυμπιακός ήταν πως λόγω της αμυντικής του ανισορροπίας του, έχασε ΚΑΤΑΚΡΑΤΩΣ την μάχη των ριμπάουντ. Αυτά κράτησαν την Αρμάνι τόσο πολύ στο ματς.
Σίγουρα η απουσία σε όλο το ματς σχεδόν του Μιλουτίνοφ (από τα 5 φάουλ που έκανε σε 5', τα τρία τουλάχιστον "ελέγχονται"...) έπαιξε το ρόλο της στο κομμάτι αυτό...
Ο Σφαιρό κατάφερε να περιορίσει τα αμυντικά κενά επιλέγοντας το κλασικό του για φέτος small ball με ψηλή όμως περιφέρεια. Με Παπαπέτρου-Παπανικολάου-Τόμσον ακόμα ταυτόχρονα μέσα στο παρκέ στις θέσεις 2 εως 4, τον Μάντζαρη στο "1" και τον Μακλίν στο "5". Έτσι ο Ολυμπιακός απέκτησε ταχύτητα, σκληράδα και ενέργεια κλείνοντας τα μεγάλα κενά του στα 4-5m ενώ ο Μακλίν συμμάζεψε λίγο την κατάσταση στα ριμπάουντ.
Γενικά αυτό το κοντό και ταυτόχρονα ψηλό (!!) σχήμα (στο οποίο συνήθως ο Τόμσον είναι μέσα μαζί με έναν Παπ) έχει δώσει πολλές αμυντικές λύσεις φέτος...
Τα θέματα αυτά ξεκίνησαν από την υψηλή πίεση του Ολυμπιακού στο ύψος της περιμέτρου ώστε να περιοριστούν οι τρελοί σουτέρ της Αρμάνι (βλέπε Τζέρελς, Θίοντορ, Μίτσοφ και Μπέρτανς). Αυτό οδήγησε την Αρμάνι στο να βρει χώρους για διεισδύσεις και παιχνίδι των πολύ καλών ψηλών της.
Το βασικό πρόβλημα όμως που είχε ο Ολυμπιακός ήταν πως λόγω της αμυντικής του ανισορροπίας του, έχασε ΚΑΤΑΚΡΑΤΩΣ την μάχη των ριμπάουντ. Αυτά κράτησαν την Αρμάνι τόσο πολύ στο ματς.
Σίγουρα η απουσία σε όλο το ματς σχεδόν του Μιλουτίνοφ (από τα 5 φάουλ που έκανε σε 5', τα τρία τουλάχιστον "ελέγχονται"...) έπαιξε το ρόλο της στο κομμάτι αυτό...
Ο Σφαιρό κατάφερε να περιορίσει τα αμυντικά κενά επιλέγοντας το κλασικό του για φέτος small ball με ψηλή όμως περιφέρεια. Με Παπαπέτρου-Παπανικολάου-Τόμσον ακόμα ταυτόχρονα μέσα στο παρκέ στις θέσεις 2 εως 4, τον Μάντζαρη στο "1" και τον Μακλίν στο "5". Έτσι ο Ολυμπιακός απέκτησε ταχύτητα, σκληράδα και ενέργεια κλείνοντας τα μεγάλα κενά του στα 4-5m ενώ ο Μακλίν συμμάζεψε λίγο την κατάσταση στα ριμπάουντ.
Γενικά αυτό το κοντό και ταυτόχρονα ψηλό (!!) σχήμα (στο οποίο συνήθως ο Τόμσον είναι μέσα μαζί με έναν Παπ) έχει δώσει πολλές αμυντικές λύσεις φέτος...
"Αναγκαστικά" μικρό rotation που αποδίδει...
Μικρό rotation αναγκαστικά. Και δεν εννοώ μόνο λόγω τραυματισμών. Ο coach κατάλαβε πως οι μαζεμένες αλλαγές έκαναν την ομάδα να χάνει τον ρυθμό της. Πλέον δεν βλέπουμε πχ 5 να βγαίνουν και 5 να μπαίνουν πχ στο 9' όπως πέρυσι.
Φέτος δεν υπάρχει first και second unit. Όποιος παίζει καλά βαράει και 30λεπτο άμα λάχει. Τα πάντα είναι θέμα ρυθμού και απόδοσης.
Στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή αυτό αποδίδει. Ο Στρέλνιεκς πχ παίζει μ.ο σχεδόν 30 λεπτά αλλά έτσι βρήκε ρυθμό, το ίδιο και ο Ρόμπερτς. Μόνο για τον Πρίντεζη υπάρχουν αμφιβολίες/φόβοι για τον μεγάλο μ.ο του. Την στιγμή που ο Γουίλτζερ δείχνει πολύ χαμηλού επιπέδου μάλλον πάλι ο Παπαπέτρου πρέπει να ανέβει θέση...
Χθες ενδεικτικά να αναφέρω πως οι Στρέλνιεκς, Μακλίν, Παπανικολάου, Πρίντεζης έπαιξαν σχεδόν από 30' έκαστος, την ίδια ώρα που πχ οι "μέτριοι" για όσο χρησιμοποιήθηκαν Τόμσον-Παπαπέτρου έπαιξαν μαζί 30'...
Φέτος δεν υπάρχει first και second unit. Όποιος παίζει καλά βαράει και 30λεπτο άμα λάχει. Τα πάντα είναι θέμα ρυθμού και απόδοσης.
Στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή αυτό αποδίδει. Ο Στρέλνιεκς πχ παίζει μ.ο σχεδόν 30 λεπτά αλλά έτσι βρήκε ρυθμό, το ίδιο και ο Ρόμπερτς. Μόνο για τον Πρίντεζη υπάρχουν αμφιβολίες/φόβοι για τον μεγάλο μ.ο του. Την στιγμή που ο Γουίλτζερ δείχνει πολύ χαμηλού επιπέδου μάλλον πάλι ο Παπαπέτρου πρέπει να ανέβει θέση...
Χθες ενδεικτικά να αναφέρω πως οι Στρέλνιεκς, Μακλίν, Παπανικολάου, Πρίντεζης έπαιξαν σχεδόν από 30' έκαστος, την ίδια ώρα που πχ οι "μέτριοι" για όσο χρησιμοποιήθηκαν Τόμσον-Παπαπέτρου έπαιξαν μαζί 30'...
Η μεγάλη επιθετική διαφορά έχει όνομα: ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
Ο Ολυμπιακός για τρίτο σερί ματς έφτασε σε ενεργητικό της τάξης των 90 πόντων. Προφανώς είναι θέμα ρυθμού των παιχτών (τα ποσοστά στα τρίποντα πχ ανεβαίνουν για όλους-πλην Τόμσον) αλλά το κυριότερο είναι πως ο Ολυμπιακός έχει πολύ γρήγορη και καλή κυκλοφορία.
Τα συστήματα πλέον βγαίνουν πιο εύκολα, τα ελεύθερα σουτ είναι ακόμα πιο συχνά και όλα αυτά ξεκινάνε από την γρήγορη κίνηση της μπάλας αλλά και των παιχτών. Προφανώς άπαντες κατάλαβαν πως πχ στο ματς με τον Παναθηναϊκό υπήρχε μια πρωτοφανής στατικότητα και αυτό το άλλαξαν.
Εδώ να τονίσω πως στην καλή κυκλοφορία παίζει ρόλο πάντα και ο πασέρ. Οι Στρέλνιεκς και Ρόμπερτς παίρνουν σωστές αποφάσεις συνήθως. Ο Ρόμπερτς επιτίθεται συνήθως από το πλάι (είτε παίζοντας 1vs1 είτε πασάρωντας σε κάποιον ψηλό χαμηλά να παίξει με πλάτη) ο δε Στρέλνιεκς επιτίθεται κεντρικά
(ο αντί-Σπανούλης!) στοχεύοντας είτε στο pick n pop με τον ψηλό να σουτάρει από τα 5-6m (με roll out από Μακλίν συνήθως αλλά και Μιλουτίνοφ) είτε ψάχνοντας ελάχιστα εκατοστά για να εκτελέσει μόνος του.
Επιπλέον γίνονται τα σωστά σκριν ώστε να βγαίνουν αρκετά ελεύθερα σουτ από τα άκρα... Πολλές φορές ένα απλό καλό σκριν στην κορυφή αρκεί για να βγει ένα ελεύθερο σουτ με καλές προϋποθέσεις.
Τα συστήματα πλέον βγαίνουν πιο εύκολα, τα ελεύθερα σουτ είναι ακόμα πιο συχνά και όλα αυτά ξεκινάνε από την γρήγορη κίνηση της μπάλας αλλά και των παιχτών. Προφανώς άπαντες κατάλαβαν πως πχ στο ματς με τον Παναθηναϊκό υπήρχε μια πρωτοφανής στατικότητα και αυτό το άλλαξαν.
Εδώ να τονίσω πως στην καλή κυκλοφορία παίζει ρόλο πάντα και ο πασέρ. Οι Στρέλνιεκς και Ρόμπερτς παίρνουν σωστές αποφάσεις συνήθως. Ο Ρόμπερτς επιτίθεται συνήθως από το πλάι (είτε παίζοντας 1vs1 είτε πασάρωντας σε κάποιον ψηλό χαμηλά να παίξει με πλάτη) ο δε Στρέλνιεκς επιτίθεται κεντρικά
(ο αντί-Σπανούλης!) στοχεύοντας είτε στο pick n pop με τον ψηλό να σουτάρει από τα 5-6m (με roll out από Μακλίν συνήθως αλλά και Μιλουτίνοφ) είτε ψάχνοντας ελάχιστα εκατοστά για να εκτελέσει μόνος του.
Επιπλέον γίνονται τα σωστά σκριν ώστε να βγαίνουν αρκετά ελεύθερα σουτ από τα άκρα... Πολλές φορές ένα απλό καλό σκριν στην κορυφή αρκεί για να βγει ένα ελεύθερο σουτ με καλές προϋποθέσεις.
Ακολουθεί το πολύ δύσκολο και σημαντικό παιχνίδι στην Βαλένθια... Με την ελπίδα πως θα είναι διαθέσιμος και ο αρχηγός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου