Επίσημη εθνική ...αμηχανία

O Paratiritis κάνει την αποτίμηση του Ευρωμπάσκετ και βλέπει αισιόδοξα την επόμενη μέρα, αρκεί η Εθνική να δουλευτεί...

Η αμηχανία όλων μας με την Εθνική του μπάσκετ έγινε φανερή μετά την αυλαία.

Φίλοι και γνωστοί δεν ήξεραν αν πρέπει να χαρούν ή να στεναχωρηθούν με τον αποκλεισμό από την τετράδα. Από τη μία, η ομάδα μας είχε συνηθίσει σε επιτυχίες και μετάλλια, από τη άλλη τρόμαξε το μάτι μας τον τελευταίο μήνα και μέσα μας είχαμε πιστέψει ότι πάμε για διασυρμό.

Από τη μεριά μου, έχοντας ανοίξει τα χαρτιά μου σε όλους εσάς από την προηγούμενη εβδομάδα, θα σας πω ότι  η ομάδα βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή. 

Είναι σε ένα επίπεδο που αν προσεχτεί και δουλευτεί θα ξαναγυρίσει στην ελίτ. Αν, όμως, συνεχίσει με έριδες, με αποχωρήσεις, με προπονητές περαστικούς και χωρίς σχεδιασμό,  τότε είναι απόλυτα σίγουρο ότι πάει για τον …πάτο.

Πάμε, λοιπόν στο τι θεωρώ ότι αξίζει να σχολιάσω από την προηγούμενη φορά που «τα είπαμε»:

-Η απόδοση του Καλάθη.  Στα τρία τελευταία –και κρισιμότατα- ματς της Εθνικής ο Καλάθης έδειξε πραγματικά ποιος είναι. Σοβαρότητα, ταχύτητα, ακρίβεια κινήσεων, καλό σουτ . Πάνω στον Καλάθη των τριών τελευταίων παιχνιδιών μπορείς να χτίσεις μια ομάδα υψηλών απαιτήσεων.

-Η αφοσίωση του Παπανικολάου. Χαίρεσαι να βλέπεις παιδιά με τέτοια διάθεση να δώσουν ότι μπορούν. Ο Παπ  βοήθησε σε όλους τους τομείς ,αμυντικά και επιθετικά, έδινε σιγουριά στην ομάδα, σκρηνάριζε, έκοβε, σούταρε, μαρκάριζε, όλα. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σ’ αυτό το παιδί.

-Το καλό διάβασμα του Μίσσα σε Ρωσία και Λιθουανία. Ότι και να ειπώθηκε για τον Μίσσα, η ..μαύρη αλήθεια είναι ότι διάβασε ολόσωστα αυτές τις δύο ομάδες και έστησε σωστά την Εθνική. Κάποια λάθη στην διαχείριση στη διάρκεια του παιχνιδιού με τη Ρωσία έγιναν, αλλά σε γενικές γραμμές ο Μίσσας έφερε την ομάδα εκεί –ή έστω σχεδόν εκεί- που την ήθελε, και με δεδομένες τις απουσίες και τις αναποδιές.

-Τελικά μας έλειψε ο Γιάννης. Και εγώ ο ίδιος δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να αλλάξει η …μοίρα της ομάδας με την προσθήκη του Γιάννη. Τελικά, το πόσο κοντά φτάσαμε στο να μπούμε στην τετράδα μας αφήνει την αίσθηση ότι με το «κάτι παραπάνω»  του Γιάννη θα τα καταφέρναμε. Είναι επίσης σίγουρο, ότι με αυτόν τον Καλάθη θα βγάζανε φάσεις που θα αφήνανε εποχή.

-Αχ, αυτές οι βολές! Ακούγεται …μπακάλικο, αλλά και με τη Ρωσία αν είχαμε 80%  στις βολές θα περνάγαμε. Το επισημαίνω, κυρίως σε σχέση αυτά που σας έλεγα τις προάλλες για το πόσο αδούλευτα είναι τα σουτ στο ελληνικό μπάσκετ….

Paratiritis