Retro Stories: τα "χρυσά" πέτρινα χρόνια του Θρύλου..

Από το 1996 και μετά, εδώ και αισίως μια εικοσαετία, ο Ολυμπιακός σαρώνει τα πάντα στην Ελλάδα (18/20 πρωταθλήματα!) όντας ο απόλυτος κυρίαρχος. Παρόλα αυτά, πολλοί ξεχνούν τα πέτρινα χρόνια που πέρασε η ομάδα, μένοντας εννιά χρόνια μακρυά από τον τίτλο, από το 1987 εως το 1996... Η σημερινή στήλη "retro stories" κάνει ένα φλας μπακ στον Θρύλο εκείνης της εποχής και στους μεγάλους αθλητές που φόρεσαν την φανέλα του... Επιμελείται ο Αντιδραστικός

Με αφορμή τις τελευταίες συνεντεύξεις σε γνωστά site των Μηνά Χαντζίδη και Κούλη Καραταϊδη, μας μπήκε η ιδέα στην στήλη "retro stories" να θυμηθούμε λίγο τα ερυθρόλευκα πέτρινα χρόνια. Γιατί όποιος σέβεται την ιστορία του Θρύλου, δεν πρέπει να στέκεται μόνο στις ένδοξες περιόδους, αλλά πρέπει να θυμάται και τα δύσκολα χρόνια...

Τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια της ομάδας ήταν η περίοδος 1987-1996 όπου ο Θρύλος έμεινε εννιά χρόνια μακρυά από τον τίτλο!!! Κι όμως ναι. Εννιά ολόκληρα χρόνια. Βασικά οι μόνοι του τίτλοι, ήταν δυο κύπελλα Ελλάδος και ένα Σούπερ Καπ. Φτωχότατη συγκομιδή αν μη τι άλλο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι τρομεροί παίχτες φόρεσαν την ερυθρόλευκη εκείνη την περίοδο! Για αυτό και στον τίτλο αναφέρω τα "χρυσά" πέτρινα χρόνια...

Χαντζίδης, Τσαλουχίδης, Κωφίδης, Παχατουρίδης, Ταληκριάδης,Τσιαντάκης, Καλατζής, Αλεξίου, Ράντος, Σκαρτάδος, Καραταϊδης, Μητρόπουλος, Αναστόπουλος, Καραπιάλης, Αλεξανδρής, Μαυρομάτης, Μητσιμπόνας. Ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην Ελλάδα το είχε ο Θρύλος. Αλλά και απίστευτοι ξένοι... Προτάσοφ, Ντέταρι, Λιτόφσενκο, Σάβιτσεφ, Μπατίστα, Φούνες, Εστάι, Γιουσκόβιακ, Ίβιτς, Κρίστενσεν... Τι ομάδες κι όμως πρωτάθλημα... μηδέν!

Ο Ολυμπιακός είχε τρομερά ρόστερ αλλά ποτέ δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα! Γιατί συνέβαινε αυτό; Καταρχήν η ομάδα είχε διοικητική αστάθεια. Κοσκωτάς, Σαλιαρέλης, Νταϊφάς και σία είχαν καταστρέψει την ομάδα και μόνο όταν ήρθε ο Κόκκαλης το 1992 κάτι έδειξε να αλλάζει... Ειδικά ο Κοσκωτάς με το γνωστό σκάνδαλό του αλλά και ο "Ρουμπίνιας" Σαλιαρέλης πήγαν πολύ πίσω τον Ολυμπιακό. Παράλληλα, μιλάμε για εποχές όπου παρασκηνιακά γίνονταν όργια από τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ (να τα θυμόμαστε κι αυτά καλό είναι...!), με τον Ολυμπιακό να αδικείται κατάφορα...

Γενικά η ομάδα αν και είχε ρόστερ, αν και έπαιζε μόνιμα σε κατάμεστη έδρα (ακόμα και στο ΟΑΚΑ είχε μ.ο 70.000 εισιτήρια!), αν και έπαιζε πανέμορφο ποδόσφαιρο (ειδικά στα ντέρμπι σάρωνε!), πλήρωνε την αστάθεια των διοικήσεων αλλά και τις επιλογές μέτριων προπονητών (πχ Διαμαντόπουλος, Λίμπρεχτς κτλ). Κάπως έτσι έμεινε εννιά χρόνια μακρυά από τον τίτλο... Το πρόβλημα δε, εκτός από αγωνιστικό γινόταν σταδιακά και ψυχολογικό...

Τι συνέβη κι άλλαξε η κατάσταση αυτή λίγο πολύ γνωστό... Ο Κόκκαλης έστρωσε οικονομικά την ομάδα και έδωσε τα κλειδιά στον μεγάλο αναμορφωτή Ντούσαν Μπάγεβιτς. Εκείνος με ένα κράμα παλιών και νέων παιχτών (Νταμπίζας, Νινιάδης, Γεωργάτος, Τζόλε, Γιαννακόπουλος, Ανατολάκης, Πασσαλής, Πουρσανίδης, Γκόκιτς κτλ κτλ) έχτισε μια τρομερή ομάδα και το νερό μπήκε στο αυλάκι...

Μικρά-Μικρά:

• Ρέκορντμαν συμμετοχών στην  ιστορία της ομάδας, ο Κούλης Καραταΐδης, που έφαγε τα πέτρινα χρόνια με το κουτάλι... Πραγματικός και εμβληματικός αρχηγός του Θρύλου...
• Οι τυχεροί "παλιοί" που έζησαν  για τα καλά και τα πέτρινα χρόνια αλλά πήραν και τίτλους ήταν  Καραταϊδης και Καραπιάλης (που εξελίχθηκαν σε παίχτες σύμβολα της ομάδας), οι Ράντος-Στρακόσια κι εν μέροι οι Ίβιτς, Αλεξανδρής, Αμανατίδης και Νταμπίζας (εν μέρη γιατί πρόλαβαν για 2-3 χρόνια τα πέτρινα χρόνια)! Επίσης και οι Γεωργάτος, Πασσαλής, Νινιάδης είχαν έρθει στην ομάδα πριν το 1996...
• Η κορυφαία ενδεκάδα της εννιαετίας θα ταν ως εξής: Ράντος, Χατζίδης, Καραταΐδης, Μητσιμπόνας, Παχατουρίδης, Τσαλουχίδης, Καραπιάλης, Τσιαντάκης, Λιτόφσενκο, Ντέταρι, Προτάσοφ! Καθόλου κακή, συμφωνείτε;!
• Κορυφαίος προπονητής, μάλλον ήταν ο Όλεγκ Μπλαχίν!