Ένας διαφορετικός Court Central νιώθει την ανάγκη να γράψει με αφορμή τη μέρα που τέλειωσε η Δικτατορία, καθώς ως Έλληνες έχουμε τη συνήθεια να βλέπουμε μπροστά μας ούτε καν το δένδρο, αντί για το δάσος, αλλά μόλις το κλαδί...
Ταυτίζουμε πολλοί την Ελλάδα της μετά το 2008 κρίσης με την Μεταπολίτευση. Αυτό είναι τρομερά άστοχο και μηδενιστικό και δεν πρέπει να ξεχνάμε τα εξής:
Ο Παράδεισος...
-Από το 1974 και μετά δεν ξαναπολεμήσαμε. Σκεφθείτε τί συνέβη ή τι εξακολουθεί να συμβαίνει σε γειτονικές χώρες όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία και, βεβαίως, οι χώρες της Νότιας Μεσογείου.
-Από το 1974 και μετά δεν είχαμε ποτέ ξανά δικτατορία ή στρατιωτικό πραξικόπημα.
-Έκλεισε το θλιβερό κεφάλαιο του εμφυλίου πολέμου, το οποίο, αν το καλοσκεφτούμε, από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, απείχε μόλις 26 χρόνια...
- Γίναμε πολλοί περισσότεροι οι Έλληνες, από τα 8,8 εκατ. φτάσαμε στα 11,1 εκατ., μέχρι να αρχίσει το νέο μεταναστευτικό κύμα και η υποχώρηση των γεννήσεων έναντι των θανάτων λόγω της οικονομικής κρίσης. Τέτοια αύξηση πληθυσμού ιστορικά έχει καταγραφεί μόνο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή με την ανταλλαγή πληθυσμών που είχε συμφωνηθεί το 1923 στη Λωζάνη.
-Το 1974, ο Έλληνας είχε κατά κεφαλήν εισόδημα περί τις 8.000 δολάρια, ενώ το 2008, πριν το ξεκίνημα της κρίσης, αυτό είχε αγγίξει τις 22.000 ευρώ, φθάνοντας από το περίπου 30% του ευρωπαϊκού μέσου όρου κοοντά στο 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Ακριβώς λόγω της ανόδου του εισοδήματος, αυξήθηκε εντυπωσιακά η ακίνητη περιουσία αλλά και το μορφωτικό επίπεδο.
-Οι μεταφορικές υποδομές της χώρας (Αεροδρόμιο, μεγάλες οδικές αρτηρίες, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες) αναπτύχθηκαν, καθιστώντας πολύ πιο εύκολη την ενίσχυση της αποκέντρωσης που ήταν προδικτατορικά μια προβληματική έννοια στην χώρα.
- Άνοιξαν τα πραγματικά και τα οικονομικά σύνορα της χώρας, καθιστώντας δυνατή την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και κεφαλαίων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα όλων μας.
-Η μικρή Ελλάδα εντάχθηκε στο κλαμπ του δεύτερου ισχυρότερου, από πλευράς συναλλαγών, νομίσματος στον πλανήτη, όταν ΚΑΜΙΑ από τις γειτονικές μας χώρες δεν το έχει επιτύχει, παρόλο που το επιδιώκει σταθερά εδώ και δεκαετίες.
...και η Κόλαση
-Φυσικά η Μεταπολίτευση είχε και πολλά αρνητικά σημεία. Δεν μπόρεσε αυτή η γενιά να δημιουργήσει ένα σύγχρονο, δυτικού τύπου κράτους, αλλά αντίθετα διαιώνισε το μοντέλο που είχ εκληρονομηθεί από την Τουρκοκρατία και το οποίο είχε καθαρά κοτζαμπάκικα αλλά και σοβιετικά χαρακτηριστικά, με την ευνοιοκρατία προς συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και συντεχνίες και με την εξάντληση της παραγωγής του πολιτικού κεφαλαίου στο "ψήφισέ με να σε διορίσω στο Δημόσιο" ή "σκάστα μου να περάσω τη ρύθμιση που θέλεις". Ακόμη και τώρα, μετά την κρίση, τα τελευταία στοιχεία δείχνουν αύξηση των εργαζομένων στο ελληνικό Δημόσιο κατά 25.000 στο τελευταίο τρίμηνο, όταν στον ιδιωτικό τομέα όποιος εργάζεται και πληρώνεται θεωρείται προνομιούχος.
-Η αδυναμία δημιουργίας ενός διαφορετικού μοντέλου κράτους και μιας καθαρά σοβιετικής λογικής λειτουργίας της οικονομίας στέρησε την Ελλάδα από τη δυνατότητα ενίσχυσης των παραγωγικών της δομών, οι οποίες σταδιακά, υπό το καθεστώς της συνεχούς φορολόγησης και της συνεχούς ενθάρρυνσης της παροχής υπηρεσιών (κυρίως από το Δημόσιο) σε βάρος του δημιουργικού επιχειρείν, ατόνησαν ή και εξαφανίστηκαν. Αποτέλεσμα, να δημιουργηθεί ένα σχεδόν μόνιμο χάσμα ανάμεσα στους δείκτες παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού και στις αμοιβές του, με κορύφωση τις αρχές της δεκαετίας του ΄80, όταν και πλέον κατέστη αναγκαίο να υποτιμηθεί δύο συνεχόμενες φορές το εθνικό, τότε, νόμισμα. Η λογική της επιβάρυνσης της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας και της καθημερινότητας των πολιτών με κάθε λογής φόρους, χαράτσια και φακελάκια, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το κοτζαμπάκικο κράτος, έφερε την χώρα να λειτουργεί ως ο πλέον αδύναμος κρίκος εντός του ευρύτερου συνόλου της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και, σίγουρα, εντός της ευρωπαϊκής.
-Η κρίση που ξέσπασε το 2008 ήταν διεθνής και θεωρήθηκε η χειρότερη στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας μετά το κραχ του 1929, το οποίο είχε εκθρέψει τον ναζισμό και έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο. Η Ελλάδα βρέθηκε στο ρόλο του πλέον αδύναμου κρίκου και ήταν μοιραίο να υποστεί τις μεγαλύτερες συνέπειες. Δεν είναι τυχαίο το ότι χώρες τις οποίες συνηθίζουμε να αποκαλούμε με τον απολύτως ατυχή και έχοντα μόνο γεωγραφικά χαρακτηριστικά τίτλο "ο ευρωπαϊκός Νότος" αλλά και χώρες όπως η Ουγγαρία, η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Κύπρος που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα, αντιμετώπισαν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα προβλήματα και δείχνουν ακόμη και τώρα, καθώς εξακολουθούν να εκδηλώνονται συστημικές κρίσεις (λ.χ. με τις ιταλικές τράπεζες) σαφώς μεγαλύτερες αντοχές και δυνατότητες.
Το μέλλον;
Όλα αυτά τα καταθέτω γιατί το γενικό ανάθεμα στη Μεταπολίτευση, πέρα από τελείως άστοχο, είναι και απολύτως επικίνδυνο για έναν λαό με έντονο θυμικό και με την έφεση να νιώθει ως ο "εκλεκτός" στον οποίο η Ιστορία, ο Θεός, οι άλλοι πάντα χρωστάνε και, όταν αυτό που τού χρωστάνε δεν έρχεται, φταίνε εκείνοι και ποτέ ο ίδιος. Η κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2008 πρέπει να μας αποτρέψει από τις οργίλες ολοκληρωτικές και αντιδημοκρατικές νοοτροπίες, είτε αυτές εκδηλώνονονται με το κάψιμο πόλεων και περιουσιών, είτε με την ενίσχυση ακραίων πολιτικών ρευμάτων, είτε με τη διαιώνιση συνηθειών όπως η φοροκλοπή, ο ωχαδερφισμός και ο φιλοτομαρισμός και να μάς ωθήσει στην συνειδητοποίηση των θετικών αυτής της μακράς περιόδου, στην επανένωσή μας με αρετές που δεν έχουν εγκαταλείψει την φυλή μας και στην απομόνωση όλων αυτών των κακομαθημένων λογικών και συμπεριφορών, από όπου κι αν προέρχονται. Ακόμη κι αν είναι βαρύ το κόστος να μας θεωρούν οι "εξυπνάκηδες" ιδεολήπτες ως τα "κορόιδα" της κοινωνίας!
Προσωπικά, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον, έχω όμως κάθε διάθεση να παλέψω για αυτό και για να συνδράμω κι εγώ στην κληροδότηση προς τη νέα γενιά κάτι καλύτερου από αυτό που φαίνεται τα τελευταία χρόνια ως η κληρονομιά μας...
Court Central
Υ.Γ. To προσωπικό βίωμα
Ήμουν κι εγώ εκείνο το βράδυ στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, σαν σήμερα το ΄74. Ούτε οκτώ χρονών, αλλά ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός και η ανακούφιση που έπρεπε να είναι όλοι εκεί! Άνδρες, γυναίκες, γέροι, νέοι, παιδιά... Τον "έζησα" κάμποσα χρόνια τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον συνάντηση μια φορά από κοντά το '79 στην Θεσσαλονίκη, τον παρακολούθησα σε αρκετές ομιλίες και εκδηλώσεις.
Διαβάζοντας και ερμηνεύοντας στο βάθος των χρόνων, νομίζω πως έχω βγάλει το συμπέρασμα γιατί ένας πολιτικός που, πέραν των επιτευγμάτων του (αναμφίβολα, το μεγαλύτερο από όλα η ένταξη στην ΕΟΚ το 1980) είχε μεγάλες αντιπαλότητες, έκανε λάθη και δεν προσπάθησε να γίνει ποτέ αρεστός με λαϊκίστικες δημαγωγικές κινήσεις και δηλώσεις, έχαιρε και χαίρει μιας συνολικής αναγνώρισης. Είναι απλό: με την παρουσία του, είτε ως πρωθυπουργού, είτε ως Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε ακόμη και ως απόμαχου της πολιτικής, ένας ολόκληρος λαός, από τους φανατικούς υποστηρικτές του μέχρι τους ορκισμένους πολέμιούς του, ένιωθε ασφάλεια και σιγουριά!
Πόσο μας λείπει, πλέον, αυτό το συναίσθημα...
2009 ΤΟ ΧΡΕΟς ΒΟΥΝΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κύριε Τρυφωνίδη, η πρώτη μεγάλη αύξηση του χρέους ως ποσοστού επί του ΑΕΠ έρχεται την περίοδο 81-89, οπότε από το περίπου 20%, φτάνουμε στο 65%. Το ΄93 ανεβαίνουμε στο 98% όπου και μένουμε ως και το 2004. Το 2009 ξεπερνάμε για πρώτη φορά το 120% και φτάνουμε σταδιακά ως το 160% του ΑΕΠ, λαμβάνοντας υπόψιν ότι από το 2008 και μετά το ΑΕΠ συρρικνώνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα, βεβαίως, έχει να κάνει με το κατά πόσον ένα χρέος είναι εξυπηρετήσιμο, καθώς κανένα κράτος στον κόσμο δεν αγωνίζεται να το σβήσει...
Court Central
Όλοι οι νεοφυείς σωτήρες αναφέρονται στα τελευταία 40 χρόνια σαν καταστροφή. Τα τελευταία 40 χρόνια, όμως, έκαναν την Ελλάδα ανεπτυγμένο κράτος. Εχετε αναρωτηθεί, άραγε, πόσο ανέβηκε το ΑΕΠ κατα κεφαλήν σε αυτή την περίοδο; Εγιναν τεράστια λάθη στην μεταπολίτευση, εδραιώθηκε η κομματοκρατία,ενισχύθηκαν οι συντεχνίες, αλλοιώθηνε η ηθική συγκρότηση των Ελλήνων, αλλά η Ελλάδα πήγε μπροστά. Μόλις ξέσπασε, όμως η κρίση, ο λαός προσπάθησε να γατζωθεί από τα κακώς κείμενα θεωρόντας τα "κατακτήσεις" και απέφυγε να δεχτεί μεταρρυθμίσεις γιά να διωρθωθεί η πορεία μας. Η κακή πλευρά της μεταπολίτευσης, οι κακές συνήθειες και ο λαικισμός ήρθαν να μας στοιχειώσουν στα χρόνια αυτά. Η αντιπολίτευση γέννησε την αριστερά της άρνησης και την ακροδεξιά της μισαλλοδοξίας. Στα χρόνια της κρίσης ο λαός νόμισε ότι ο σκοπός της ψήφου είναι να τιμωρεί όσους σταμάτησαν να τον βολεύουν και έψαξε να βρεί τα πιό ανώδυνα παραμύθια. Όσο τα παλιά κόμματα τον διόριζαν και του μοίραζαν αυξήσεις και επιδοτήσεις, όλα ήταν καλά. Όταν όμως ζορίστηκε η κατάσταση και αναγκάστηκαν να πουν αλήθειες και σκληρά πράγματα, δεν του ήταν χρήσιμοι. Αυτοί, όμως που επέλεξε είναι απλά τα κατάλοιπα των χειρότερων παθογενειών των τελευταίων 40 χρόνων. Του πούλησαν την επιστροφή σε μιά εποχή που δυστυχώς είχε παρέλθει, του πούλησαν παρωχημένα κρατικίστικα μοντέλα και παλιομοδίτικο εθνικισμό σερβιρισμένο σαν "επαναστατικότητα". Όλα αυτά οδήγησαν σε νέα αδιέξοδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε, με τα καλά του και τα κακά του, εξουσία πλέον έχουν ασκήσει οι πάντες, και ήτθε η ώρα να ανοίξει ο επόμενος κύκλος.
paratiritis
"Like" Paratiriis!
ΑπάντησηΔιαγραφήCourt Central