Η 3άρα χωρίς ανάποδο... πλάγιο, η μικρή αχτίδα φωτός και τα προβλήματα που παραμένουν.Γράφει ο Stouk.
Ανέλπιστη νίκη η προχθεσινή. Ή μάλλον ανέλπιστα εύκολη. Η αλήθεια είναι ότι το ματς κρίθηκε από το πρώτο σφύριγμα τόσο λόγο του πάθους των παικτών (1η φορά το 2016 τέτοιο πάθος) όσο και από το άθλιο κοουτσάρισμα του Κετσπάγια.
Ας πάμε πρώτα στα θετικά. Καταρχήν οπαδικά ήταν... λουκούμι η ευρεία νίκη, γιατί πολλά στόματα είχαν ανοίξει. Επιπλέον, ήρθε χωρίς ούτε ανάποδο πλάγιο υπέρ του Ολυμπιακού (το αντίθετο μάλιστα. ευτυχώς η μπουνιάτου Πατίτο θα τιμωρηθεί εκ των υστέρων). Έτσι θέλω (ελπίζω όλοι μας) να κερδίζει ο Θρύλος.
Ο Ολυμπιακός (ή μάλλον ο Μπέντο!) βρήκε το βασικό σχήμα που έψαχνε. Ένας προπονητής που ψαχνόταν (ως ένα βαθμό αδικαιολόγητα) πια μπορεί να πάρει τον... μπούσουλα του ντέρμπι και να βαδίσει τουλάχιστον μέχρι τις γιορτές.
Η τριάδα του κέντρου Μίλι - Μάρτινς - Φορτούνης δείχνει να δένει καλά. Ο Μίλι κουβαλά ορθολογικά την μπάλα από άμυνα προς επίθεση. ο Μάρτινς έχει τα τρεξίματα που λείπουν τόσο από τον Σέρβο όσο και από τον Καμπιάσο (λόγο ηλικίας) και επιπλέον σκοράρει και δίνει ασίστ.
Πάμε τώρα στον Φορτούνη. Ακόμα και η περσινή version του δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα του στο ντέρμπι. Μετά από αυτό, ίσως ο Κώστας κατάλαβε τι μπορεί να κάνει ο ίδιος και τι ζητά ο Ολυμπιακός από αυτόν. Έναν ηγέτη.
Ο Φορτούνης είχε στρογγυλοκάτσει στην πρωτοφανή (για ελληνικά δεδομένα) τεχνική του κατάρτιση και είχε ξεχάσει πώς το σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν απαιτεί μόνο κόλπα, ασίστ και γκολ. Αλλά τρέξιμο και πόδια στη φωτιά ακόμα και από τους αρτίστες.
Αν είναι έξυπνος θα βαδίσει σε αυτό το μοτίβο.
Στα θετικά είναι και ο MVP μέχρι στιγμής Ιντέγιε, που δικαιολογεί (επιτέλους) τα λεφτά που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή του πέρυσι.
Ειδική αναφορά αξίζει και ο Καπίνο, που κάνει αργά αλλά σταθερά βήματα βελτίωσης. Κάθε παιχνίδι και καλύτερος.
Τα προβλήματα είναι εδώ...
Ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι έπαιξε τέλεια, αλλά ας μη γελιόμαστε. Όλες οι γραμμές της ΑΕΚ ήταν ανύπαρκτες και κακοστημένες και έκρυψαν τα προβλήματα των ερυθρολεύκων.
Ποια είναι αυτά; Τα γνωστά. Η χειρότερη αμυντική γραμμή της τελευταίας 10ετίας και η απουσία ποιοτικών εξτρέμ.
Ο Φιγκέιρας παραμένει δεξί χαφ που δεν μπορεί να δώσει πάσα στα 5 μέτρα, ο Ντε Λα Μπέγια παραμένει... άνοστος, άοσμος και άγευστος, ενώ τα λόγια για Μποτία και Ντα Κόστα έχουν πια στερέψει.
Επιπλέον, ο Ελιονούσι δεν έχει δείξει κάτι ξεχωριστό μέχρι στιγμής και ο Σεμπά μπορεί να είναι φιλότιμος, αλλά το φιλότιμο στα πιο δύσκολα ματς δεν σε περνά στην απέναντι όχθη.
Με άλλα λόγια, σε 6 από τις 11 θέσεις ο Ολυμπιακός πονάει. Πραγματικά πονάει και όχι επειδή εγώ (εμείς ή τέλοσπάντων όσοι το κάνουν) κρίνω αυστηρά. Το έδειχνε η εικόνα της ομάδας και όχι τα λεγόμενά μου.
Πώς θα αλλάξει αυτό; Ίσως με τον Ρέτσο (για το κέντρο της άμυνας), που μπορεί να πάρει σιγά - σιγά παιχνίδια, ίσως με τον Πάρντο (πολύ δύσκολη περίπτωση και αυτός) ίσως με τον Μανθάτη, ίσως με τον Μαρίν. Ίσως και με πολύ υπομονή ως τον Γενάρη, όπου μπορούν να μπαλωθούν κάποιες (όχι όλες όμως) τρύπες.
Σε γενικές γραμμές, όμως, η νίκη με την ΑΕΚ ήταν πολύτιμη τόσο βαθμολογικά, όσο αγωνιστικά και ψυχολογικά, αλλά τα... θεματάκια παραμένουν και το χειρότερο που μπορεί να γίνει είναι να μπουν κάτω απ το χαλάκι.
ΥΣ: Πλάκα - πλάκα αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις παίκτες που παλαιότερα ήταν βασικοί (Σιόβας, Μανιάτης, Πάρντο) και τώρα είναι ξένα σώματα. Και αυτό από μόνο του κάτι δείχνει, σε ένα ρόστερ 20+ παικτών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου