Ο παλικαρίσιος τίτλος ανήκει εκεί ψηλά...

Ο Αντιδραστικός -σαφώς πιο ήρεμος σε σχέση με το χθεσινό βράδυ- σχολιάζει τον κορυφαίο τελικό όλων των εποχών!  Ο πιο παλικαρίσιος ερυθρόλευκος τίτλος της ιστορίας, είναι αφιερωμένος βέβαια, σε έναν άνθρωπο που "έλειπε" αλλά ενέπνευσε από εκεί ψηλά όλη την ομάδα: τον κύριο Ιωσήφ Πρίντεζη.

Πριν κάποια χρόνια, όλοι εσείς που γνωρίζετε θα το επιβεβαιώσετε, το άρθρο μου θα χε τίτλους και φωτογραφίες από... βούρτσες, σκούπες, μπανάνες, cojones κτλ κτλ. Φέτος όμως όχι. Ήταν άλλωστε τέτοιο το επίπεδο των φετινών τελικών -ίσως οι κορυφαίοι της Ευρωπαϊκής Μπασκετικής Ιστορίας, που πραγματικά οι οπαδισμοί, οι καφρίλες, ακόμα και η καλοπροαίρετη καζούρα, περνάνε σε δεύτερη μοίρα... Παράλληλα, στους φετινούς τελικούς υπήρξε και η συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία, του μέγα Γιώργου Πρίντεζη, που έχασε την μέρα έναρξης των τελικών τον πατέρα του, Ιωσήφ, που επίσης τα αφήνει όλα, σε δεύτερη μοίρα...

Ο συγκλονιστικός αυτός τίτλος, ανήκει στον κύριο Ιωσήφ. Αυτός ο άνθρωπος ενέπνευσε, έδωσε δύναμη, πάθος και έξτρα κίνητρο στην ομάδα, από εκεί ψηλά. Μέσω του παλίκαρου γιού του, Γιώργου Πρίντεζη, όλη η ομάδα συσπειρώθηκε και κατάφερε το 0-1 να το κάνει 3-1, με τρεις συγκλονιστικές ανατροπές, καθώς άπαντες έπαιξαν ΚΑΙ για αυτόν! Μια αποτυχημένη χρονιά, μια ομάδα με σαφές πρόβλημα ψυχολογίας, ρυθμού και ξεκάθαρης αγωνιστικής ταυτότητας όλη τη σεζόν, βρήκε το έξτρα κίνητρο, και πάλεψε λυσσαλέα απέναντι στις απουσίες και τα αγωνιστικά προβλήματα, κερδίζοντας τον πιο μάγκικο και αντρικό τίτλο της ιστορίας! Κρίμα που χρειάστηκε ο θάνατος του κυρίου Ιωσήφ, για να αποτελέσει το έναυσμα της τρομερής αυτής ερυθρόλευκης αντεπίθεσης, για αυτό και ο τίτλος αυτός ανήκει στην οικογένεια Πρίντεζη, στον Ιωσήφ και βέβαια,τον Γιώργαρο...

Παράλληλα, κλείνοντας την εισαγωγή μου, να τονίσω ξανά, πως την τελευταία 20ετία, που παρακολουθώ μπάσκετ, ήταν ίσως οι κορυφαίοι τελικοί! Πραγματικά η αξία του ηττημένου, δίνει έξτρα αξία στον νικητή. Και ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός στην σειρά. Οι "κολόνες" του πάλεψαν μέχρις εσχάτων (Καλάθης, Διαμαντίδης, Φώτσης, Γκιστ, Φελντέιν), μαζί με τους νεαρούς Έλληνες (που... τόλμησε και εμπιστεύτηκε ο τρομερός coach Πεδουλάκης και δικαιώθηκε απόλυτα πιστεύω) Παππά, Παπαγιαννη, Χαραλαμπόπουλο κι έχασε στο νήμα τον τίτλο...

Περνάμε τώρα στον 4ο και τελευταίο τελικό:

Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Ήταν ένα τεράστιο παιχνίδι, με δυο παρατάσεις και δυο ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ερυθρόλευκα buzzer beater από Μάντζαρη και Σπανούλη! Η αξία να κερδίζεις τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ, με 22.000 κόσμο, στο τελευταίο ματς του Διαμαντίδη, με δυο buzzer beater σε νεκρό χρόνο, είναι αξίας ανεκτίμητης. Είναι ιστορικό, είναι ηδονικό. Μόνο με την Πόλη το 2012 συγκρίνεται η χθεσινή στιγμή...

Κορυφαίος του Θρύλου, ο τρισμέγιστος Σπανούλης (δεν υπάρχουν λόγια για αυτόν, καθάρισε στο τέλος τρία σερί ματς, ούτε ο Γκάλης δν κατάφερε ποτέ κάτι τέτοιο), πολύ καλοί οι Παπανικολάου-Μάντζαρης οι οποίοι χρώσταγαν ένα μεγάλο ματς, αφανής ήρωας ο Χάντερ (οδοστρωτήρας πάνω από τη στεφάνη) που αποχωρεί με το κεφάλι ψηλά, μένοντας και αυτός στην ιστορία, παίχτης κλειδί ο παθιασμένος Αγραβάνης (που δικαίωσε όλους εμάς που ζητάγαμε αναβάθμιση ρόλου για αυτόν!), ενώ αμυντικοί ογκόλιθοι ήταν οι Χάκετ και Παπαπέτρου (επιθετικά δεν βρήκαν ρυθμό). 

Καλό, σοβαρό και σχεδιασμένο παιχνίδι και από τον Σφαιρόπουλο, που μένει με την αξία του. Δεν έδειξε πανικό, διάβασε καλά το ματς (πχ επιθετικά είδαμε να χτυπά στα miss match και στο transition, ενώ αμυντικά πήγε πήγε σε αλλαγές, ενώ παράλληλα στα miss match έδινε βοήθειες-ρισκάροντας τα σουτ του κουρασμένου και πιεσμένου Παναθηναϊκού!) και παρά τα πολλά φετινά λάθη του, δικαιούται να στήσει την ομάδα της σεζόν 2017 που θα χει στόχο το final 4!

Ο ΠΑΟ το πάλεψε αλλά -όπως είχα γράψει- έμεινε από ενέργεια (σε όλα τα ματς της σειράς συνέβη αυτό).... Με Ραντούλιτσα, Χάντερ, Χέινς και Ουίλιαμς εκτός rotation, ήταν ρίσκο που δεν βγήκε. Παρόλα αυτά θεωρώ σκανδαλώδες αν φύγει ο Άρτζι, ενώ οι Παπαγιάννης και Χαραλαμπόπουλος, αποτελούν τεράστια κεφάλαια για τους πράσινους. Ειδικά ο μικρός δεινόσαυρος κέρδισε τις εντυπώσεις μου...

Κλείνοντας να τονίσω πως η διαιτησία χθες ήταν κακή για το Θρύλο. Μόνο και μόνο η τελευταία φάση που δεν δίνουν το ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ φάουλ του Διαμαντίδη στον Χάντερ, συνιστά αλλοίωση αποτελέσματος (καλύτερα βέβαια, πως αλλιώς θα ζούσαμε την ηδονή των buzzet beaters;!). Γενικά οι ref σφύριξαν ξεκάθαρα υπέρ του ΠΑΟ, α αριθμός των 6 (!) βολών σε 45' για τον Ολυμπιακό, τα λέει όλα... Την ίδια στιγμή, ο "ευαίσθητος" Παππάς κέρδισε τρια-τεσσερα ανύπαρκτα γκολ φάουλ... Τελοσπάντων, τέλος καλό όλα καλά...

Για την γενική "σούμα" της φετινής μπασκετικής σεζόν, αλλά και για το μέλλον της ομάδας αυτής, θα αναφερθώ σε μελλοντικό μου άρθρο. Ο red philosopher πολλαπλασίασε τα views κατά την διάρκεια των τελικών, δείγμα του πως μας εμπιστεύεστε στις μπασκετικές κουβέντες και κριτικές και σας ευχαριστούμε θερμά... Μείνετε συντονισμένοι στο blog μας για ακόμα περισσότερες μπασκετικές αναλύσεις!