Τρομοκράχτης: Ο Ολυμπιακός δε θέλει να αλλάξει

Άκου φίλε/συνοπαδέ/κολλημένε/κτλ,

Για την ήττα- αποκλεισμό από την Άντερλεχτ γράφτηκαν πολλές εισαγωγές. Άλλη μια ίδια, είναι άχρηστη για όλους μας.

Διαβάζω από τον παγωμένο αγγλικό Βορρά μέσα στο κλίμα του επερχόμενου Brexit, μακριά από καζούρες και σχόλια στο facebook που δεν έχω, τις απόψεις δημοσιογράφων και λοιπών παρατρεχάμενων του ελληνικού ποδοσφαίρου και βλέπω μπροστά μου τις απαντήσεις στα ερωτήματά μου.

Απλές (και δυστυχώς απλοϊκά γραμμένες για να καταλαβαίνει ένα κοινό γεμάτο από αδαείς) και ξεκάθαρες απαντήσεις που προκύπτουν και από αυτά που γράφονται και από αυτά που δε γράφονται.

Τί δε διάβασα ποτέ και από κανένα δημοσιογράφο:

1) Με ποιο κριτήριο επιλέγεται ο Σίλβα; Δεν έχω καταλάβει, ή μάλλον έχω αλλά κάνει τζιζ. Ο Ολυμπιακός είχε επαρκές δείγμα για τον κόουτς που, προσωπικά, συμπαθώ και θα ήθελα να μείνει. Έχει αναθέσει τα ηνία σε Πορτογάλους προπονητές τα τελευταία χρόνια και όλοι έφυγαν κακήν κακώς. Τί οδήγησε στο συμπέρασμα πως ο Σίλβα ήταν κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους; Ποιος είναι ο υπεύθυνος για τη χάραξη στρατηγικής; Ο Καρεμπέ; Ο Βρέντζος; Ο Σάββας;

Μήπως κάποιος άλλος εκτός ΠΑΕ; Κάποιος που φέρνει ποδοσφαιριστές που πληρώνονται εκατομμύρια; Πάρντο, Σεμπά, Ντα Κόστα, Ιντέγιε, πόσο κόστισαν; Προσφέρουν τα αναλόγως της επένδυσης προσδοκώμενα; 

2) Υπάρχει χάραξη στρατηγικής γενικότερα; Η στρατηγική περιλαμβάνει:

Στόχους, στυλ παιχνιδιού, κατάρτιση ρόστερ, ανάδειξη παικτών, παίκτες προς πώληση, εντοπισμένοι μεταγραφικοί στόχοι κτλ. Αν ναι, ποιος τη χαράζει; Ποιος έχει ευθύνη; Πόσο πληρώνεται γι αυτό; Ποια στοιχεία οδήγησαν στην ανάθεση του καθήκοντος αυτού στο συγκεκριμένο άτομο; Πότε πώς και από ποιον αξιολογείται η δουλειά του; Δε δέχομαι την απάντηση περί προπονητή καθώς έχουν απολυθεί πολλοί και διαφορετικοί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους και κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Από τις απολύσεις τους δεν προκύπτει στρατηγική που δεν εφαρμόστηκε. Ίσως βραχυπρόθεσμοι στόχοι αλλά αυτοί δεν είναι για ομάδες σαν Ολυμπιακό, είναι για τη Ρεάλ , τη Γιουβέντους, τις δύο του Manchester κτλ.

3) Καθαρά ποδοσφαιρικά: όλοι χαρήκαμε για τις νίκες του Τσάμπιονς Λιγκ. και γράφτηκαν διθύραμβοι και πανηγύριζαν όλοι και άρχισαν πάλι οι ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ περί ευρωπαϊκού τελικού. Τί είδα εγώ:

Μια ομάδα σφιχτή και σωστά στημένη αμυντικά με πολλά τρεξίματα, αλλά

Όλα σχεδόν τα γκολ του Ολυμπιακού στην Ευρώπη ήταν περίεργα, δεν προέκυπταν από κάποιο σχέδιο, έστω χοντροκομμένο του τύπου "χτυπάμε από τα πλάγια"ενώ η άμυνα δέχτηκε αρκετά γκολ και φάσεις από Μπάγερν και Άρσεναλ. Παραθέτω μία μικρή ανασκόπηση(με τα ματς με τη Μπάγερν δε θα ασχοληθώ):

Άρσεναλ-Ολυμπιακός

- Μια κόντρα σε αμυντικό μετά από μια κομπίνα σε κόρνερ και σουτ χλιαρό του Πάρντο.

- Μία απίστευτη γκάφα του Οσπίνα μετά από απευθείας κόρνερ του Φορτούνη.

- Μία ορθά εκτελεσμένη αντεπίθεση που καταλήγει σε καλό τελείωμα του Φινμπόγκασον. Ωραίο γκολ, κανονικό.

Αν θυμάμαι καλά , η ομάδα έκανε άλλη μία καλή ευκαιρία ενώ δέχτηκε και δύο γκολ. Δεδομένων των συνθηκών καλή αμυντική επίδοση και βραδιά ρέντας.

Ντιναμό- Ολυμπιακός

- Μία πενηντάρα γιόμα του Σιόβα(!) την οποία κυνηγάει ο Ιντέγιε που τελικά απόντος οποιουδήποτε συμπαίκτη σε ακτίνα 30 μέτρων, αποφασίζει να σουτάρει πέφτοντας από τη γραμμή του άουτ και σκοράρει μετά από αστεία αντίδραση του τερματοφύλακα. Αμυντικά ο Ολυμπιακός είχε προβλήματα και οι γηπεδούχοι είχαν δοκάρια, ζητούσαν πέναλτυ ενώ σε γενικές γραμμές δεν φαινόταν διαφορά μεταξύ των ομάδων στο γήπεδο.

Ολυμπιακός -Ντιναμό 

- Οι Κροάτες σκοράρουν και πατούν καλύτερα για ένα διάστημα, κατόπιν ο Ολυμπιακός ισορροπεί και πιέζει. Μετά την αποβολή παίκτη της Ντιναμό, οι ερυθρόλευκοι παίρνουν μέτρα κάνουν πολλές φάσεις και βάζουν δύο γκολ. Σίγουρα θετικό πρόσημο.

Κρατάω κάτι: Στα πέντε μαζί με αυτά με τη Μπάγερν παιχνίδια, ο Ολυμπιακός μπήκε "πορτογαλικά". Σφιχτά, με χαλαρή πίεση σε  από Κασάμι και Μιλιβόγεβιτς (ή Καμπιάσο), μη δίνοντας χώρο για σουτ και κάθετες πάσες στην πλάτη του αργοκίνητου άξονα. Με σαφή πρόθεση να πάει η μπάλα από τις πλευρές στην περιοχή του καθώς έναντι των περισσότερων επιθετικών που συναντούσε, οι αμυντικοί και αμυντικοί μέσοι του υπερτερούσαν σε σωματικά προσόντα. Συνυπολογίζοντας και τη διαρκή κάλυψη στα overlap των αντίπαλων μπακ που εξασφάλιζαν οι Σεμπά και Πάρντο, το σχέδιο απέδιδε. Με αρκετή ρέντα μπροστά, με προβληματάκια όταν οι αντίπαλοι επέμεναν να παίζουν χαμηλά από την πλευρά του Ομάρ, αλλά απέδιδε. Και ο Σίλβα έπαιρνε πόντους και όλοι δικαίως έγραφαν για "ομάδα προπονητή". Προφανώς απαιτεί και τύχη. Καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να περάσει κανέναν όμιλο του τωρινού Τσάμπιονς Λιγκ όντας άτυχη και αυτό ας το χωνέψουν όσοι Παναθηναϊκοί, Αεκτσήδες, Παοκτσήδες κτλ μιλούν για κωλοφαρδίες.

Και πάμε στο...

Ολυμπιακός - Άρσεναλ

Προς τεράστια έκπληξή μου βλέπω τον Ολυμπιακό να αντιμετωπίζει μια Άρσεναλ που δεν έχει εναλλακτικές λύσεις μπροστά, με το δυναμίτη Σάντσεζ απόντα, με μόνη ετοιμοπόλεμη αλλαγή στις πλευρές τον Γκιμπς , ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ! Προς στιγμήν αιφνιδιάζει δημιουργεί κάποιους κινδύνους για 20-25 λεπτά και μετά το εκτεθειμένο κέντρο άμυνας βλέπει τον Οζίλ, που μέχρι τότε είχε δώσει 9 ασσίστ σε 11 ματς, να απλώνει ανενόχλητος το παιχνίδι και το Ζιρού να σκοράρει σε μία σχεδόν άδεια περιοχή. Αντί να παίξει με την εύθραυστη ψυχολογία των Λονδρέζων που-επαναλαμβάνω- δεν είχαν την πολυτέλεια επιθετικού φρεσκαρίσματος, κατεβαίνει για πρώτη φορά σε οποιοδήποτε σημαντικό ματς ως τότε (μέσα και αυτά με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ) για να σκοράρει πρώτος. Δέχεται γκολ λόγω της μεγαλύτερης αδυναμίας που είναι φυσικό να παρουσιάζει μία ομάδα με αργό άξονα: Defensive Transition λέγεται. Όχι κάθετη killer assist, όχι βαθιά μπαλιά σε γρήγορο επιθετικό, απλά αδυναμία οργάνωσης σε γρήγορη φάση. 

Εκεί για εμένα τελείωσε η λογική. Δηλαδή που πόνταρε ο Σίλβα; Στην αδυναμία του καλύτερου αμυντικού της φετινής Πρέμιερσιπ, Κοσιελνί; Ε λοιπόν μετά το γκολ του Ζιρού ο βασικός αμυντικός της εθνικής Γαλλίας μας προσφέρει μία dominating performance και περιμένουμε κοντά μια ώρα για να δούμε άλλη ευκαιρία από τους γηπεδούχους. Απαράδεκτη εμφάνιση που σε κάνει να μέχρι και να υποπτεύεσαι διάφορα.

Επιχείρημα του κάθε ανεκδιήγητου δημοσιογράφου: "Αν βάζαμε γκολ τι θα έλεγες;"

Τα ίδια. Ποντάρισμα σε τέτοιο παιχνίδι, είναι απαράδεκτο. Αν έβγαζε το ημίχρονο 0-0, δεν έχανε Ο Ολυμπιακός.

4) Φινμπόγκασον. Τον θέλουμε από πέρυσι. Ήρθε φέτος. Αργοκίνητος φορ περιοχής με πολύ καλά τελειώματα, διεθνής με κάποιες πολύ καλές και μία κακή χρονιά. Πόσες ευκαιρίες πήρε; Λίγες. Τον διώξαμε γιατί ο προπονητής έπαιζε την κόντρα επίθεση, τα υποτιθέμενα εύκολα ελληνικά ματς τα παίρναμε έτσι κι αλλιώς,  γενικότερα γιατί ΒΓΗΚΕ Η ΧΡΟΝΙΑ και ας μην πληρώνουμε άλλα λεφτά. Στην Ευρώπη αντεπίθεση παίζουμε...

Είναι αυτό που λέμε: " Τη βγάλαμε και φέτος". Στην Ευρώπη μας έλειψε σε δύο αγώνες το γκολ και η τοποθέτηση του Target Man. Ε και; Το πρωτάθλημα το πήραμε, χάθηκε και το αήττητο...

Αυτά δεν έχω διαβάσει. Το γιατί δεν το ξέρω.

Πάμε σε αυτά που διάβασα και διαβάζω ακόμη:

1) Λιβανιστήρι στο Μαρινάκη: Φιλάνθρωπος, επενδυτής, εκδηλώσεις του Δήμου Πειραιά, παπαδαριό, ευεργεσίες κάθε είδους. Από όλους. Από τη διοίκηση μέχρι το Νικόλα τον Αλέφαντο. Ακόμη και χτες όλοι έγραψαν οτι ο προπονητής δεν ήθελε να πάρει άλλο φορ, άλλο αμυντικό, κτλ.

και αν το ζήταγε ο Μαρινάκης θα του έφερνε πακέτο Βαράν και Αγκουέρο. Αν το κοινό είναι ηλίθιο, καλώς. Αν όχι, κάντε κάτι άλλο "δημοσιογράφοι". Ομάδα στην οποία είναι ο μεγαλομέτοχος  σταρ, είναι μίλια μακριά από την ευρωπαϊκή νοοτροπία. Έλα στo Yorkshire και γράψε εγκώμια για οποιονδήποτε μεγαλομέτοχο και κάτσε μετά να απολαύσεις τη διάσημη αγγλική ειρωνεία. Ακόμη και η Λέστερ έγινε ομάδα όταν σοβαρεύτηκε ο Vichai.

2) Ο Ολυμπιακός είναι ανώτερος από την Άντερλεχτ: Σώπα! Γιατί; Στο τέρμα είμαστε τόσο καλύτεροι; Εγώ είδα έναν έμπειρο και ικανό Προτό με καλές και σίγουρες επεμβάσεις. Νικήθηκε μόνο από πέναλτυ. Είδα μια βελγική άμυνα να τρεκλίζει. Γιατί του Ολυμπιακού τί έκανε; Δε συζητάμε για το αν προτιμώ τον Buttner από το Μαζουακού. Είδα ένα κέντρο που υστερούσε  τεχνικά σε σχέση με το δικό μας αλλά υπερτερούσε αρκετά σε φυσική κατάσταση και τρεξίματα. Είδα έναν Τζούρισιτς καλύτερο του Φορτούνη, έναν ταχύτατο Ατσεαμπόνγκ, έναν Οκάκα ταύρο, να κερδίζει σε δύναμη όλη την άμυνα, έναν Πράετ που στον χθεσινό Ολυμπιακό έπαιζε βασικός. Είδα στον πάγκο χαφ όπως ο διεθνής Ντεφούρ και το next big thing της νούμερο 1 εθνικής στον κόσμο Youri Tielemans.  Εμείς βάλαμε το Ζντιέλαρ.

Να συγκρίνουμε φανέλες;

Προσωπικότητες;

Οργάνωση;

Προφίλ;

Ή μήπως την κλείσαμε στα καρέ και τη χτυπούσαμε; Στους δύο αγώνες κάναμε 9-10 καθαρές ευκαιρίες και η Άντερλεχτ έκανε 6-7.

Μιλάμε είτε για σανό είτε για αποχαύνωση. Ακατανόητη υπεροψία.

3) Φορτούνης! Κανένας Έλληνας δεν έχει στηριχθεί τόσο πολύ. όταν λέω κανένας εννοώ από το 1998 και σήμερα. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ ένα μεγάλο ματς. Ένα ματς τύπου Τζόλε, Γκαλέτι, Ζέτερμπεργκ, Στολτίδη, που να τελειώσει και να λες οτι τη νίκη την πήρε ο τάδε. Δυστυχώς, τα ματς με Πανιώνιο και Καλλονή δεν τα δέχομαι ως απάντηση. Τέτοια ματς έχει πάρει και ο Μπαρμπόσα της ΑΕΚ. Μην ξεχνάμε οτι ο ίδιος παίχτης, που μόνο μικρός δεν είναι πλέον, έχει αποτύχει ήδη μια φορά στο εξωτερικό. Μακάρι να πάει έξω και να πιάσει. Μέχρι στιγμής πάντως σε κανένα μεγάλο ματς δεν ήταν καθοριστικός.

4) Το ρημάδι το αήττητο. Στο βωμό του είδα να θυσιάζεται η λογική. Όλα αυτά για να ικανοποιηθεί ποιος; Ποιον έκαιγε το αήττητο; Τον πρόεδρο, τον οπαδό, το Σάββα, ποιον; Ρωτάω γιατί φτάσαμε να κάνουμε γαργάρα όργια που έγιναν χωρίς λόγο. Χέρια ο Ιντέγιε στη Βέροια, ξύλο ο Ιντέγιε με Παναιτωλικό, κάθε επίθεση αντιπάλου οφσάιντ αφού θέλαμε να ανεβάσουμε την άμυνα στη σέντρα για να πιέσουμε (παρένθεση: όταν ανεβάζεις μια άμυνα στη σέντρα και παίζεις με αδύνατη ομάδα , λογικό είναι να ψάχνει την πάσα στην πλάτη των αργών μέσων και αμυντικών σου, αν τα κόβεις όλα αυτά του απαγορεύεις να παίξει), γιατί όλα αυτά; Θα χάναμε το πρωτάθλημα; Ας γελάσω. Από ποιους;  Τα έκαναν οι διαιτητές μόνοι τους; Κράξτε τους. Η μεγαλύτερη ποιοτική διαφορά του Ολυμπιακού από αντιπάλους, στα χρόνια που θυμάμαι τουλάχιστον και ακούω τον κάθε πικραμένο να μου τη λέει για φάσεις εναντίον της Καλλονής και να βλέπω τον "δημοσιογράφο" να ξεφτιλίζεται για να οπλιστεί με επιχειρήματα αυτός που αδυνατεί να δει τα αυτονόητα. Για να μη γκρινιάζει που του τη λένε οι βάζελοι. Γιατί ο Μαρινάκης δε θέλει γκρίνιες και αντίλογο εντός ομάδας. Ξαναλέω: Αν αυτά είναι τα σημαντικά όλα καλά... 

Συνοψίζοντας: Όσο επικρατεί αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δε θα γίνουμε ποτέ ευρωπαϊκή ομάδα. Το ότι θα σταθείς καλά ένα βράδυ στο Λονδίνο και θα αποκλείσεις τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ (μόνο αυτή αποκλείσαμε φέτος) δε σε κάνει ευρωπαϊκή ομάδα.

Η στελέχωση, η οργάνωση και οι ξεκάθαροι στόχοι σε κάνουν. Εμείς έχουμε ως στόχο τα 25 σίγουρα και την κόντρα με το Μελισσανίδη, τον Αλαφούζο και το Σαββίδη και στελέχη το Σάββα, το Βρέντζο και τον Καραπαππά. Η ευρωπαϊκή επιτυχία κάποιες φορές προκύπτει. Ακόμη και η Ντνίπρο έχει ένα ευρωπαϊκό τελικό, δε σημαίνει αυτό οτι έγινε ευρωπαϊκή ομάδα.

Με τις παρούσες συνθήκες το ταβάνι μας δεν είναι ούτε η Ντνίπρο.

ΥΓ. Παίρνω μία ψυχή που έγραφε σε ένα άλλο μπλογκ αλλά τώρα δε γράφει γιατί δε θέλει να τον πρήζουν οι κομπλεξικοί της μικρής ομάδας του, μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ για να ακούσω λίγη λατρεία για τον Πογέτ. Πέρα από τα "όταν τα έλεγα εγώ" μου είπε: " Βλέπω τόση ώρα ΑΕΚ εναντίον Ολυμπιακού, έχουν αγωνιστεί 25 παίχτες και ένας με προσωπικότητα δεν υπάρχει. Να ανακατέψει το παιχνίδι να κάνει δύο υπερβολικές ενέργειες , ένας Στελιος, ένας Τζόλε, ένας Τσιάρτας , Ντέμης, Καρεμπέ, Ζιοβάνι, Ριβάλντο, Μιραλλάς , Σκόκο. Ένας να δεσπόζει".  Απόλυτη αλήθεια.

ΥΓ1. Πρόσεξε τώρα αντίθεση: Εμείς πιστέυω οτι δε θέλουμε. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί. Παίρνει τον Άρνεσεν, μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό μέγεθος από ολόκληρο τον ΠΑΟΚ. Τους φέρνει Ροντρίγκες τσάμπα- καλή μεταγραφή, τον  Τσίμιροτ -καλύτερο τους παίκτη τον τελευταίο καιρό, διεθνή με τη Βοσνία, 23 ετών, σχεδόν τσάμπα-καλή μεταγραφή. Τον Λέοβατς διεθνή Κροάτη- μέτριος. Τον Άντωνις (Αντώνης όπως τον λένε) προοπτική, διεθνής και τσάμπα. Τον Ζάιρο δεν τον πολυείδαμε, θα δείξει. Ένα διεθνή Σουηδό τερματοφύλακα στα 25. Προπονητή που μπαίνει ομίλους με διαλυμένη ομάδα και για όποιον κοιτάει λίγο το άθλημα, έναν άνθρωπο που προσπαθεί να διδάξει ένα τρόπο παιχνιδιού που ξεφεύγει από όσα έχουμε δει (3-5-2 με 2 αμυντικά χαφ και ταχύτητα μεσοεπιθετικά ώστε να κλέβει μπάλες όταν δίνει λίγο χώρο και να πνίγει τον αντίπαλο όταν ανεβάζει τις γραμμές). Του φορτώνουν τον Μπερμπάτοφ και τον κατηγορούν που δεν μπορεί να τον κάνει να αποδώσει. Μα ήταν ξεκάθαρο πως ήθελε φορ τύπου Ζάιρο και Μακ δηλαδή γρήγορο γιατί όλη η ομάδα είναι σχετικά γρήγορη. Στήριξε τον Πέλκα, έβγαλε κάτι νέους Έλληνες αναγνώρισε τα κακώς κείμενά του και-εν πολλοίς- τα διόρθωσε .

Τους ξήλωσαν όλους γιατί δεν κέρδισαν τον Ολυμπιακό και γιατί μια ομάδα με μισή νέα ενδεκάδα, με νεό τρόπο προπόνησης/προπονητή, νέα στελέχη και με προετοιμασία από Ιούνιο, δεν είχε διάρκεια και δεν πήγαινε τρένο.

Είπαμε, δεν μπορούν...

Εμείς δε θέλουμε. 

Τί είναι χειρότερο;

ΥΓ2 ΚΛΕΙΝΩ:  Τα μισά άρθρα να είχα διαβάσει για το σχέδιο και το στόχο του Ουέφα από όσα είχα διαβάσει για το αήττητο δε θα μίλαγα. Τα μισά όμως...