1. Η καινούργια περιφέρεια
Για τον Χάκετ είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι θα βρει τα πατήματα του, είναι "μαγκωμένος" και δεν παίρνει προσπάθειες. Κατ' εμέ ήρθε σαν αντί Λο, οπότε θα μας δώσει πράγματα, αν και το ότι για πρώτη φορά παίζει σε ομάδα πρώτης γραμμής στην Euroleague είναι ένα είδους στοίχημα.
Ο Στρόμπερι που ήρθε με περγαμηνές, δεν μοιάζει αρχικά ούτε για "2", ούτε για "3" και δείχνει εντελώς αρνητικός στο μακρινό σουτ.
Στο χθεσινό ματς με την Τσεντέβιτα, οι δυο τους είχαν 0/5 τρίποντα και ήταν και οι δυο άποντοι και αναρωτιέμαι αν υπήρξε ματς μέσα σε ολόκληρη την περσινή σεζόν, που είχαν τέτοιες επιδόσεις οι Λαφαγέτ και Ντάρντεν.
Οι δυο Αμερικανοί είναι κομβικοί και το κατά πόσο θα "πιάσουν" θα παίξει σημαντικό ρόλο.
2. Η διαχείρηση του Σπανούλη και το "κενό" στο "2"
Ο Στιβ Γιατζόγλου βιάστηκε να πει πως ο Σπανούλης γερνά. Δεν μας είπε κάτι καινούργιο, αφού ο χρόνος δεν κρύβεται. Ο Σπανούλης δεν έχει ούτε την σπιρτάδα του παρελθόντος, ούτε το drive που σκότωνε τους πάντες.
Αλλά: όποιος βιαστεί χαιρέκακα να τον τελειώσει, κινδυνεύει να εκτεθεί.
Ο Σφαιρόπουλος οφείλει να βρει την φόρμουλα της διαχείρησης του. Να τον "κρύψει" από τα hedge out και το ξύλο της αντίπαλης άμυνας, να του δώσει ανάσες εν ώρα ματς και να του "απαγορεύσει" να κρατά την μπάλα για 10-12" σε κάθε επίθεση.
Όλοι οι μεγάλοι παίκτες, μεγαλώνοντας, άλλαξαν -ως όφειλαν- πολλά στο παιχνίδι τους.
Η εμπειρία του Βασίλη στο να δημιουργεί παιχνίδι είναι πλεόν σημαντικότερη από το σκορ του. Χάινς, Ντάνστον ακόμα και ο Γιανγκ στο ντεμπούτο του, καταλαβαίνουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει συνεργασία με τον Kill Bill.
Εδώ όμως υπάρχει ένσταση! Από ποιον θα βρει το σκορ στο "2" η ομάδα, όταν ο αρχηγός παίζει άσος;
Μπόμπερ στυλ Ντιλέινι ή του Τόνι Μίτσελ (Οκτάμπρ) δεν υπάρχει κι έτσι τα περιμένουμε όλα από τον Λοτζέσκι, την στιγμή που Σλούκας δεν υπάρχει.
Μήπως ο σχεδιασμός χωρούσε ένα scoring guard?
Ο φίλος Banis, υπερθεμάτισε ότι είναι ελεύθερος ο Τζανίρο Πάργκο, που περσι είχε 6 ποντάκια ΜΟ στο NBA, αν και επαναλαμβάνω ότι είναι άδικες οι οριστικές κρίσεις.
3. Κεφάλαιο "Ιωάννης"
Ο Παπαπέτρου στην Media Day δήλωσε πως φέτος νοιώθει πραγματικά να έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του και να πατά γερά.
Ο Σφαιρόπουλος δεν έφερε starter τριάρι και στηρίζει πολλά στον Έλληνα small forward, όπου μαζί με τον Λοτζέσκι θα σηκώσουν το βάρος του "3".
Ο Παπαπέτρου φέτος πρέπει να πετάξει την ταμπέλα του ταλέντου και να παίξει μπάσκετ.
Έχει σουτ, έχει πολύ καλό post και υπερνικά σε δύναμη τα περισσότερα τριάρια στην Euroleague, πηδάει στα ριμπάουντ, παίζει άμυνα, έχει όλα τα φόντα για να γίνει ο επόμενος franchise Έλληνας αυτής της ομάδας, μετά το ξεπέταγμα και την φυγή των Παπανικολάου και Σλούκα.
4. Η αλχημεία στο "4"
Ο Ολυμπιακός τα τελευταία τέσσερα χρόνια στηρίζεται στον Πρίντεζη που κατ' εμέ είναι ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) τεσσάρι στην Ευρώπη.
Για back up είχε τον μεν Άντιτς που ήταν ο βαρύς, "βρώμικος" ρολίστας που θα έκανε τα φάουλ του, θα έψαχνε τις επαφές και θα κάλυπτε και το σέντερ και τον δε Πέτγουεϊ, ένα αθλητικό τεσσάρι, με έφεση στο κάρφωμα και το παιχνίδι πάνω από την στεφάνη. Κοινή συνισταμένη και των δύο; Το τρίποντο! Το απρόβλεπτο τρίποντο που θα έσπαγε την ζώνη και θα ξεκούραζε τα guard, σαν αυτό που έβαλε ο Άντιτς στο Λονδίνο, όταν ξεκίνησε η αντεπίθεση με την Ρεάλ, ή τα βέλη του Μπρεντ στους περσινούς τελικούς με τον ΠΑΟ.
Φέτος επιλέχθηκε να στηριχθεί ο Αγραβάνης, που αν το καλοσκεφτούμε είναι ένα κράμα Άντιτς και Πέτγουεϊ.
Χθες πάλευε σαν λέοντας στην άμυνα απέναντι στον seven footer Μίρο Μπίλαν, μάχεται με όλες του τις δυνάμεις στην επίθεση, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψει το τρίποντο!
Κατ' εμέ, σωστά η ομάδα στηρίζει τον Αγραβάνη, αλλά θα πρέπει να βρει το τρικ που θα καλύψει το κενό του στο μακρινό σουτ, όπου αν το βελτιώσει και αυτό, θα μιλάμε για power forward με τεράστιες προοπτικές.
Ο Τσαϊρέλης κάνει το.. ρεπό του Χάντερ και δεν θα είναι ούτε στην δωδεκάδα, οπότε δεν θα τον κρίνω και η αλήθεια είναι πως δεν τον πιστέυω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου