H Ελλάδα της κατάρρευσης και ο Ολυμπιακός της Ευρώπης

Ο Court Central εξηγεί γιατί το φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού είναι το πιο πλήρες και ισορροπημένο της εποχής Αγγελόπουλων!

Γνωρίζετε ότι είμαι από τους καλώς νοούμενους "γκρινιάρηδες" και ότι τα εύσημα τα απονέμω με μεγάλη φειδώ. Ειδικά σε θέματα παρασκηνίου ακόμη και φέτος ήμουν σε άλλο "μήκος κύματος" - ασχέτως του ότι επέλεξα να μην γκρινιάξω προ των τελικών και να ομολογήσω, τελικώς, ότι με την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος ήρθε η πιο γλυκειά διάψευση που μπορούσε να έρθει...

Όμως σήμερα θα βγω ευθαρσώς και θα πω ότι το ρόστερ του φετινού Ολυμπιακού είναι συνολικά το πληρέστερο της εποχής των Αγγελόπουλων στην ομάδα, παρόλο που φτιάχθηκε μέσα σε μια περίοδο πλήρους κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας και του επιχειρείν! Προσέξτε: δεν θα πω ότι δεν λείπει απολύτως τίποτε - άλλωστε, όπως λένε και στην διοίκηση, δεν υπάρχει καμία ομάδα από την οποία δεν λείπει κάτι... Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι ως σύνολο ο φετινός Ολυμπιακός είναι ο πλέον γεμάτος και ισορροπημένος της τελευταίας 8ετίας. 

Θα γράψω πρώτα τί, κατά τη γνώμη μου, λείπει και αυτό είναι ένα μόνο πράγμα: ένας ακόμη κλασικός σουτέρ, δυαροτρίαρο (συμφωνώ με προηγούμενο ποστάρισμα Αντιδραστικού) που μπορεί να ξεμπλοκάρει μια ομάδα με το απρόβλεπτο μεγάλο τρίποντο, όπως πέρσι έκανε από το "ασόδυο" ο Λαφαγιέτ και από το "4" ο Πέτγουεϊ, από τους οποίους βεβαίως έλειπαν άλλα βασικά πράγματα και για αυτό, φυσιολογικά, αποχώρησαν. 

Το roster

Και εξηγούμαι:
-Στα guards, υπάρχουν πέντε παίκτες που δημιουργούν με μεγάλη ευχέρεια, τέσσερις παίκτες που μπορούν να ανοίξουν τον πρωτεύοντα αιφνιδιασμό (εξαιρώ τον Βαγγέλη), πέντε παίκτες που μπορούν να τελειώσουν drive, τέσσερις παίκτες που μπορούν να τραβήξουν την ομάδα στο σκοράρισμα (εξαιρώ τον Αθηναίου), τρεις παίκτες που είναι ιδανικοί στον ρόλο του ball handler στο pick'n'roll (Σπανούλης, Hackett, Strawberry), τέσσερις παίκτες που μπορούν να ποστάρουν με μεγάλη ευκολία (εξαιρώ τον Kill Bill), πέντε παίκτες που μπορούν να σκοράρουν από την weak και πέντε παίκτες που μπορούν να αμυνθούν από πολύ καλά έως εκπληκτικά, έχοντας κάτι που δεν είχαν δύο (Σλούκας, Lafayette) από τους περσινούς guards: αποτελεσματικά block out για να κατεβάζουν τα rebounds οι συμπαίκτες τους. 

-Στους small forwards, υπάρχουν τέσσερις παίκτες (Hackett και Strawberry προφανώς μπορούν να παίξουν και στο "3") που μπορούν να απειλήσουν με πρόσωπο, τέσσερις παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν φάσεις μόνοι τους, τρεις παίκτες που μπορούν να ποστάρουν (εξαιρώ τον Matt), δύο παίκτες που μπορούν να ανοίξουν τις άμυνες με μεγάλα, απρόβλεπτα σουτ (Matt, Ιωάννης), τέσσερις παίκτες με πολύ καλές επιδόσεις στα rebounds, τέσσερις παίκτες με μεγάλη έφεση στο να τελειώνουν ή να συμβάλλουν στην ολοκλήρωση των αιφνιδιασμών και τρεις πολύ καλοί αμυντικοί (εξαιρώ τον Matt, χωρίς να είναι κακός αμυντικός).

- Στους power forwards, υπάρχουν δύο παίκτες με πολύ καλές αμυντικές επιδόσεις στο ένας εναντίον ενός και στο μαρκάρισμα χαμηλότερου αντιπάλου (εξαιρώ Τσαϊρέλη), τρεις παίκτες που μπορούν να καλύψουν τον center όταν βγαίνει για παγίδες στον αντίπαλο play maker, τρεις παίκτες με έφεση στο ριμπάουντ, δύο παίκτες με μεγάλες δυνατότητες στο post up (εξαιρώ τον Αγραβάνη που όμως βελτιώνεται), δύο παίκτες που μπορούν να ανοίξουν άμυνες με σουτ έξω από τα 6,25 (εξαιρώ τον Τσαϊρέλη) και να δημιουργήσουν isolation για τους centers στην επίθεση και τρεις παίκτες που μπορούν να απειλήσουν με πρόσωπο στο καλάθι. 

-Στους centers, υπάρχουν τρεις ιδανικοί big men και finishers για το pick'n'roll, δύο παίκτες με μεγάλη έφεση στα αμυντικά rebounds (Othello, Young), τρεις παίκτες με τρομερή αντίληψη της κίνησης της μπάλλας, δύο παίκτες (εξαιρώ τον Milutinov) εντυπωσιακοί στο protection, δύο παίκτες με μεγάλη έφεση στα επιθετικά rebounds (Othello, Milutinov), τρεις παίκτες που μπορούν να στήσουν παγίδες στην περιφέρεια, δύο παίκτες που είναι σούπερ στο post up παιχνίδι (Othello, Young), και, πλέον, ένας center (Milutinov) που μπορεί να σουτάρει από τα 4-5 μέτρα. Θα χαρακτήριζα την front line ως την καλύτερη όλων των εποχών (ακόμη και σε σχέση με την μυθική των Φασούλα, Τάρλατς, Βελπ του '97) αν δεν υπήρχε η έλλειψη στο μακρινό σουτ και η αστοχία στις βολές (ακόμη και ο Σέρβος είναι μόλις στο 62%). Αλλά ειδικά αυτό το τελευταίο διορθώνεται με χιλιάδες προσπάθειες στις προπονήσεις και ο coach S ας έχει υπόψιν του ότι ο θρυλικός Red Auerbach έβαζε στις προπονήσεις του τους άστοχους από την γραμμή παίκτες του να σουτάρουν με κλειστά τα μάτια!

Τα ρίσκα 

Όλα αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από τον οποιονδήποτε έχει γνώσεις στα βασικά του basket. Φυσικά, ο Ολυμπιακός δεν είναι η τέλεια ομάδα και τα ρίσκα υπάρχουν. Για να είμαι δίκαιος, θα αναφέρω αυτά που εντοπίζω εγώ:

-Πολλοί νέοι παίκτες, (ακόμη πιο έντονο το ζήτημα στην περιφέρεια) κάτι ανάλογο με την 2η χρονιά Μπαρτζώκα στην ομάδα, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ως επιτυχημένη, όσο και αν το πρωτάθλημα -ΕΠΙΜΕΝΩ- το πήραν ο Παναγιώτου και ο Καρακατσούνης στο 4ο ματς των τελικών. Νομίζω όμως πως το δείγμα γραφής του προπονητικού staff και ο τρόπος παιχνιδιού του Σφαιρόπουλου μπορούν να αντισταθμίσουν αυτό το μειονέκτημα
-Η τρέλα του Hackett. Πιστεύω ειλικρινά ότι ο Ιταλοαμερικανός μπορεί να εξελιχθεί στον επόμενο ηγέτη του Θρύλου. Προϋπόθεση, να τιθασεύσει τον χαρακτήρα του, κάτι που πιστεύω ότι με Σφαιρό και Kill Bill δίπλα του είναι απολύτως εφικτό.
-Η μακρά απουσία του Ιωάννη. Θέλουμε - δεν θέλουμε, ο Παπαπέτρου έχει να παίξει κανονικό μπάσκετ δύο χρόνια. Πρόκειται για το μεγαλύτερο μπασκετικό ταλέντο της χώρας αυτή τη στιγμή, ωστόσο έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ευάλωτος σε τραυματισμούς. Αν ο Ιωάννης αφήσει πίσω του όλα αυτά, θα μεγαλουργήσει και θα παίξει αργότερα στο ΝΒΑ. Είναι πολύ γυμνασμένος και μπορεί να αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα που θέλει σχεδόν αδύνατη την ουσιαστική επάνοδο έπειτα από τέτοια απουσία.

Η κλήρωση της Ευρωλίγκας

Δεν ήταν δυνατό ο Court Central να μην ασχοληθεί με την κλήρωση της Ευρωλίγκας και τα σενάρια διασταυρώσεων στο Top-16, όταν μάλιστα και τις δύο προηγούμενες χρονιές είχε "πέσει μέσα" (να ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας...) στο ότι ο όμιλος του Ολυμπιακού θα ήταν Γολγοθάς. Τί γίνεται φέτος:
-Τα πράγματα δείχνουν πιο βατά, υπό την έννοια ότι δεν εμφανίσθηκαν, όπως πέρσι, σε έναν όμιλο τρεις (ΤΣΣΚΑ, Μπάρτσα, Φενέρ) από τις οκτώ ομάδες που θα έφταναν στα playoff και δύο (ΤΣΣΚΑ, Φενέρ) που θα έφταναν τελικά στο Final Four. 
-Ο Ολυμπιακός, με βάση τη λογική, θα δώσει μάχη με την Έφες για την πρώτη θέση. Θεωρώ ως πιθανότερο σενάριο της 1η θέση. Σε μία τέτοια περίπτωση, θα πάρει μαζί του από τον δικό του β' όμιλο στο Top 16 πιθανότατα μία εκ των Λαμποράλ και Μιλάνο, από τον ά όμιλο τον 2ο (Ρεάλ ή, μάλλον, Φενέρ) και τον 4ο (λογικά Κίμκι ή Αστέρα), από τον γ΄όμιλο τον 2ο (πιθανότατα Παναθηναϊκό ή, διαφορετικά, Κούμπαν) και τον 4ο (λογικά Ζαλγκίρις, ίσως Καρσίγιακα) καθώς και από τον δ' όμιλο τον 1ο (ΤΣΣΚΑ και πάλι) και τον 3ο (μάλλον Μάλαγα ή Μακάμπι). Δηλαδή, πάντα με βάση αυτό που φαίνεται ως λογικό τώρα, θα έχουμε σε τέτοια περίπτωση όμιλο με ΤΣΣΚΑ, Φενέρ και Παναθηναϊκό! Θυμίζω ότι πέρσι είχαμε ΤΣΣΚΑ και Φενέρ στο TOP 16 και είχαμε χάσει το πλεονέκτημα έδρας. Θα γράψω όμως ότι πολλές αλλαγές έχει και η Φενέρ, ενώ βλέπω κάπως κουρασμένους ως τώρα στις κινήσεις τους τους Ρώσους.
-Αν βγούμε 2οι, παίρνουμε μαζί μας από τον β'  όμιλο τον 4ο (Λαμποράλ ή Μιλάνο), λογικά την Ρεάλ Μαδρίτης από τον α΄όμιλο και έναν εκ των Κίμκι, Αστέρα, από τον γ΄την πρώτη, λογικά, Μπάρτσα και Κουμπάν ή Παναθηναϊκό και από τον δ΄όμιλο λογικά Μακάμπι ή Μάλαγα και μία εκ των Μπάμπεργκ, ΝΤαρουσάφσκα, Σάσαρι (ίσως ο πιο ανοικτός όμιλος για την πρόκριση). Δηλαδή, ως 2οι πιθανότατα θα έχουμε μαζί μας στο Top 16 τις δύο ισπανικές και την Μακάμπι. Σενάρια, θα πείτε, αλλά ας έχουμε μια πρώτη εικόνα.

Εν κατακλείδι, η χρονιά ξεκινά με πολύ καλές προοπτικές -κάτι που έχει γίνει αντιληπτό από τον κόσμο, όπως δείχνει η κίνηση των διαρκείας - παρά την απίστευτη κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Τα υπόλοιπα στο παρκέ! Αυτά και ...καλό καλοκαίρι! (πού το θυμήθηκα, ε;)

Court Central

Υ.Γ.1 
Απονέμω τα εύσημα στον Spainios για το μήνυμα ("ρε συ, γιατί δεν κοιτάμε τον Milutinov;") μια άγρια νύχτα του φετινού χειμώνα. Είναι ένας τρομερά εξελίξιμος παίκτης 7-footer με χέρια 2,20 μ. (όσο και ο Χάντερ, εξ ου και η έφεση στα επιθετικά) ο οποίος, σε σχέση με τον Καββαδά, θα προσφέρει μία ακόμη επιθετική λύση στο τελείωμα του pick'n'roll.

Υ.Γ.2
Ακούω διάφορους "μα ο Στράτος;", όταν ο Στράτος έκλεισε με σχεδόν ένα μύριο στην Μπάρτσα, όσα παίρνει στο λιμάνι ο υπαρχηγός Πρίντεζης. Ακούω επίσης "μα ο Μπουρούσης;", όταν ο "βλάχος" έπαιρνε 1,2 εκατ. για να ξεσκονίζει τον πάγκο της Ρεάλ και όταν εκείνη η συγγνώμη, παρά το σπάσιμο του πάγου, δεν έχει έρθει ποτέ. Ακούω ακόμα "μα ο Παπανικολάου;" όταν ο ΝΒΑer έχει συμβόλαιο 5 εκατομμυρίων δολαρίων στους Nuggets, έστω κι αν έχει μπροστά του τον Wilson Chandler που παίρνει τα διπλά.

Υ.Γ.3
Δεν πιστεύω στον Καββαδά. Ας πάει δανεικό το παιδί, αλλά δεν πιστεύω ότι, όσες εμπειρίες και αν αποκτήσει, θα χωρέσει ποτέ στον Ολυμπιακό. Αντίθετα, πιστεύω πολύ στον Χριστοδούλου, όπως και στον Τολιόπουλο, τον Μουράτο αλλά και στον Τσαλμπούρη που δεν έχει αποκτηθεί. Και επειδή πάντα μου αρέσει να μιλάω για τη νέα γενιά, ο Κωστής Γόντικας κάνει την τελευταία του χρονιά στο Πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ... 

Υ.Γ.4
Κλείνω για άλλη μια φορά με μια γνωστή μου παραίνεση - εξ ου και η φωτό στο άρθρο: ΣΤΟ ΣΕΦ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΛΑΒΑΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟ FINAL - 6 TOY 1978! Είναι μια απαραίτητη τιμή στην πρώτη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού του Γιατζόγλου και του Καστρινάκη (ίσως θυμάστε ότι έχω συμπεριλάβει τον Στιβ στην all time μπασκετική μας 5άδα και τον κορυφαίο rebοunder στην 12άδα μας). Άλλωστε, ένα μεγάλο poster κοσμεί τους τοίχους των VIP στο ΣΕΦ, δεν μπορεί να λείπει το λάβαρο. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την πρώτη διάκριση ελληνικής ομάδας στο Πρωταθλητριών...