Προεκλογικές συγκέντρωσεις σε...σαλόνια!!!

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αυτής, αλλά και των πιο πρόσφατων προεκλογικών περιόδων, είναι ότι οι συγκεντρώσεις των κομμάτων όλο και μικραίνουν σε αριθμό και παλμό, αλλά κυρίως σε συμμετοχή. Το μόνο που δεν αλλάζει ποτέ είναι το νόημα, γιατί τέτοιο δεν είχαν ποτέ.Stouk

Σκεφτείτε το λίγο. Στην αρχή (τουλάχιστον όσο θυμάμαι προσωπικά) οι μεγάλοι δρόμοι των πόλεων, γέμιζαν από νωρίς για να υποδεχτούν τον Χ αρχηγό.

Μετά από τους δρόμους, περάσαμε στις πλατείες. Τις πλατείες διαδέχτηκαν τα μεγάλα ανοιχτά στάδια (θυμάμαι χαρακτηριστικά την συγκέντρωση του Κωστάκη Καραμανλή στο ΟΑΚΑ το 2000).

Τώρα πια έχουμε περάσει στα κλειστά στάδια. Ε αυτά γεμίζουν αρκετά εύκολα. Στη μέση η εξέδρα που θα μιλήσει ο "μεγάλος", οι από πίσω θέσεις καλύπτονται με πανί ή μεγάλο πλακάτ και μετά όλα τα άλλα είναι εύκολα για έναν σκηνοθέτη. Αν δώσεις και από μια σημαία στους όρθιους και την κρατάνε, ο σκηνοθέτης το κάνει να φαίνεται λαοθάλασσα, χωρίς να χρειάζεται να είναι ο... Μπιρσίμ για να τα καταφέρει.

Βέβαια, πολλοί ρίχνουν ακόμα πιο χαμηλά τη χωρητικότητα και διαλέγουν τις μεγάλες κλειστές αίθουσες (ούτε καν στάδια) γιατί απλούστατα δεν μπορούν (πια) να γεμίσουν κάτι άλλο (καρφί για το ΠΑΣΟΚ ήταν. το καταλάβατε...).

Δηλαδή ο... ιστορικός αυτός θεσμός της προεκλογικής συγκέντρωσης τείνει σιγά-σιγά να εκλείψει. Το φανταζόσασταν ποτέ; Τις δεκαετίες του 80 ή του 90 ήταν το πιο must σκηνικό. Ναυλώνονταν πούλμαν για όλες τις κεντρικές συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

Ήσουν φόλα Νεοδημοκράτης Αθηναίος και μιλούσε ο Μητσοτάκης στην Λάρισα; Είχες την ευκαιρία να πας την εκδρομούλα σου δωρεάν.

Ήσουν ΠΑΣΟΚατζής και μιλούσε ο Σημίτης στην Πάτρα; Τσάντα, σάντουιτς και δρόμο! Για όλα φρόντιζε το κόμμα.

Για να μην πω για τις κεντρικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα. Τα πούλμαν έφταναν από την Αλεξάνδρας μέχρι την Κηφισίας και ο κόσμος από το Σύνταγμα μέχρι την πλατεία Καραΐσκάκη. Και από το τελευταίο κατσικοχώρι της επικράτειας υπήρχε συμμετοχή.

Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Τον Έλληνα δεν τον ελκύει πια αυτό το πανηγυράκι. Ο λαός που βγήκε στην Ομόνοια μέχρι και για να γιορτάσει την πρωτιά της Παπαρίζου στην Eurovision, τώρα πια απαξιεί να πάει να ακούσει την προεκλογική ομιλία αυτού που θα ψηφίσει. Έστω και για τη βόλτα ή το μπούγιο που λέμε.

Αυτό κάτι σημαίνει. Είναι ένα ακόμα δείγμα ότι ο Ρωμιός βαρέθηκε να τον κοροϊδεύουν. Κουράστηκε. Θέλει αλήθειες και όχι παπαρολογίες, κρυμμένες πίσω από γηπεδικό σκηνικό με κόρνες και σημαίες. Εδώ δεν πάει στο κανονικό γήπεδο, θα πάει στο... ντε μεκ (που λένε και στο βορρά;;)

Σε λίγα χρόνια, λοιπόν, δεν θα υπάρχουν καν συγκεντρώσεις. Μέσω... skype θα μιλάνε οι αρχηγοί από το σαλόνι του σπιτιού τους. Ή ενδέχεται να μαζεύουν κόσμο σπίτι-σπίτι για να αγορεύουν. Όπως στις παλιές επιδείξεις τάπερ...