Ένα νόμισμα, δύο όψεις

Από τη μία ο Αγραβάνης που βγήκε μπροστά, ο Πρίντεζης που για πολλοστή φορά έβαλε buzzer beater και ο εξολοθρευτής Παπανικολάου, και από την άλλη οι 66 πόντοι σε 45 λεπτά, το φάντασμα του Σπανούλη και το κλασσικό (πια) blackout στο 2ο μισό συνθέτουν την πραγματικότητα του 2πλού στο Βελιγράδι. Γράφει ο Stouk

Καταρχήν, δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω με ένα τεράστιο RESPECT στους οπαδούς του Αστέρα. Δεν είναι ότι αυτό που έγινε χθες στην Kombank Arena έγινε 1η φορά ή γίνεται μόνο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Γίνεται πάντα.

Οι orthodox brothers μας βάζουν τα γυαλιά και μας δείχνουν τι σημαίνει πραγματική (γηπεδική) στήριξη σε μια ομάδα. Δυστυχώς, δεν έχουμε πια καμία σχέση και πρέπει να προβληματιστούμε. Πάμε παρακάτω.

Στο Βελιγράδι είδαμε τον Ολυμπιακό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε εδώ και 1 μήνα και κάτι. Έναν Ολυμπιακό που μπορεί να γκρεμίσει σε ένα-δύο δεκάλεπτα ότι με κόπο έχτιζε στον υπόλοιπο αγώνα ή αντίθετα σε μόνο 3-4 κρίσιμες φάσεις να κάνει δήλωση του ποιος είναι και τι πραγματικά πρεσβεύει.

Ας μη γελιόμαστε. Η εικόνα δεν ήταν καλή. Ναι μεν η άμυνα του Αστέρα είναι η καλύτερη της Ευρωλίγκα, αλλά η επιθετική εικόνα του Ολυμπιακού ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Δικαιολογίες υπάρχουν. Ο Λοτζέσκι απόντας, ο Σπανούλης απροπόνητος λόγω ίωσης, ο Γκριν εγκλωβισμένος στις δαγκάνες των Σέρβων.

Ωστόσο, το ότι στα πρώτα 25 λεπτά οι ερυθρόλευκοι είχαν τον έλεγχο του αγώνα, αποδεικνύει ότι η συνταγή είχε βρεθεί, αλλά ξαφνικά τα φώτα έσβησαν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και ίσως ούτε η τελευταία. Είναι σίγουρο, όμως ότι στα Playoff τέτοια κενά διαστήματα δε συγχωρούνται, αλλά μέχρι τότε χρόνος και τρόπος να βρεθεί λύση.

Λερναία ύδρα με τα όλα της...

Με τη Γαλατά, ενώ όλη η ομάδα είχε μποκάρει, δεν εμφανίστηκε κανείς από μηχανής θεός για να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Χθες, ο Αγραβάνης πήρε αυτόν τον ρόλο κυρίως στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. MVP με διαφορά και ακόμα και το πεταχτάρι του Πρίντεζη δεν μπορεί να του κλέψει τη δόξα. Βέβαια, από εδώ και πέρα, αρχής γενομένης στο ματς με τη Ρεάλ, θα πάρει και άλλες ευκαιρίες με δυσκολότερους αντιπάλους, οπότε θα κληθεί να αποδείξει (ξανά) ότι αξίζει την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Σφαιρόπουλος.

Να, λοιπόν, ο αφανής πρωταγωνιστής που κανείς δεν περίμενε. Αυτό είναι ο κανονικός Ολυμπιακός. 12 παίκτες έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά. Είτε για να πάρουν τα κρίσιμα σουτ (Αγραβάνης, Πρίντεζης) είτε για να δώσουν την κρίσιμη πάσα (Γκριν) είτε για να παίξουν την κρίσιμη άμυνα (Παπαπέτρου).

Αυτόν τον Ολυμπιακό θέλουμε να δούμε στους 8. Εκεί που κατά τα φαινόμενα θα περιμένει ο Παναθηναϊκός. Μέχρι τότε όμως υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος...

ΥΣ1: 11 ο Αγραβάνης, 2 ο Παπανικολάου, 6 ο Πρίντεζης.  Οι 19 τελευταίοι πόντοι της ομάδας από Έλληνες. Αξιολογήστε αυτή την πληροφορία όπως εσείς θέλετε...

ΥΣ2: Μεγάλη απογοήτευση ο Γιανκ. Το βάρος από εδώ και πέρα πέφτει σε Μιλουτίνοφ και Μπίρτς. Μακάρι να τα καταφέρουν... Εκτός αν ο Σφαιρόπουλος (ξανά)επιμείνει και σε αυτόν, όπως πχ στον Αγραβάνη, και τον κερδίσει.