Αν υπάρχει ένας προπονητής που ξέρει να κερδίζει ντέρμπι για τον Ολυμπιακό, αυτός είναι χωρίς αμφιβολία ο Τάκης Λεμονής. Όμως, δεν του αξίζει μόνο να διεκπεραιώσει το κύπελλο Ελλάδας, αλλά κάτι περισσότερο. Γράφει ο Stouk
Στην καρδιά και στο μυαλό μου, ο Λεμονής είναι ένας πιστός στρατιώτης της ομάδας. Όχι μόνο επειδή πανηγύριζε τα γκολ σαν οπαδός, αλλά επειδή στα δύσκολα ήταν πάντα παρών.
Και το 2001 ανέλαβε δύσκολο έργο στα μισά της σεζόν, ζήσαμε μαζί του το επικό 1-4 και το 2007 ήρθε ως η εύκολη λύση και κατάφερε ό, τι κατάφερε στο Champions League, όταν ο Ολυμπιακός πέτυχε πρόκριση (μετά από 9 χρόνια) και τα πρώτα του διπλά, ενώ η ήττα με 4-2 στη Μαδρίτη ήταν με διαφορά η καλύτερη εκτός έδρας εμφάνιση, τουλάχιστον που έχω ζήσει εγώ. Με 10 παίκτες από το 1ο ημίχρονο έπαιξε στα ίσια την... καλή Ρεάλ.
Είχε βέβαια και αποτυχίες. Τη σεζόν 2000-01, παρά το 1-4, έχασε εύκολα το κύπελλο από τον ΠΑΟΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια, ενώ η επόμενη σεζόν (2001-2002) ήταν μια από τις χειρότερες στην Ευρώπη, αφού ο Ολυμπιακός έκανε μόλις μια νίκη εντός έδρας, είχε άλλες 2 ισοπαλίες και μετά το χάος.
Ανεξάρτητα όμως με τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες, στο μυαλό όλων (ή τουλάχιστον των περισσότερων) Ολυμπιακών θα είναι πάντα κάτι ξεχωριστό. Ήταν ο μόνος προπονητής που ταυτίστηκε τόσο πολύ με τον σύλλογο. Δούλευε, αλλά και "υπηρετούσε" την ομάδα, μιας και ο ίδιος ήταν οπαδός της και μάλιστα απροκάλυπτα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Λεμονής το 2008 είχε αδικηθεί. Έπρεπε να στηριχθεί, να συνεχίσει το πλάνο του, να επιβραβευτεί για την εκπληκτική πορεία στο Champions League, που για να την κάνεις χρειάζεται κότσια και ικανότητες. Προφανώς και τα είχε, αλλά και μόνο ο κίνδυνος του να χαθεί το πρωτάθλημα, είναι ικανός εδώ και χρόνια να τελειώνει προπονητές στο λιμάνι.
Ο Μαρινάκης παίζει αυτή τη στιγμή το ασφαλές χαρτί Λεμονή, τη στιγμή που η Ευρώπη δεν υπάρχει πια, το πρωτάθλημα έχει ουσιαστικά κατακτηθεί και απομένει μόνο το κύπελλο. Οποιοσδήποτε άλλος, αν υπάρχει (τύπου Γκαρντ) σε ενδεχόμενη αποτυχία θα καιγόταν εξ αρχής, ενώ ο Λεμονής θα συσπειρώσει ομάδα και κόσμο, αλλά και τους Έλληνες παίκτες.
Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι ο Λεμονής δεν αξίζει να είναι προπονητής μόνο για τα ημιτελικά ή και τον τελικό κυπέλλου και μετά να του ειπωθεί ένα τιμητικό αντίο.
Και βάση αποτελεσμάτων και βάση αγωνιστικής εικόνας, είναι μετά τον Μπάγεβιτς και τον Βαλβέρδε ο καλύτερος της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας.
Σίγουρα το γνωρίζει και ο ίδιος ότι αυτή μπορεί να είναι η μοίρα του, ειδικά αν δεν καταφέρει να αποκλείσει την ΑΕΚ ή να πάρει το κύπελλο.
Κι όμως. Ακόμα και τότε, θα του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Πόσο μάλλον όταν του χρόνου υπάρχει η προοπτική (ή μάλλον η ανάγκη) να αυξηθεί το ελληνικό στοιχείο στην ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου