Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Η περσινή αποτυχία στους ξένους, το μυστικό της φετινής επιτυχίας

Ο περσινός Ολυμπιακός, δεν πήγε στο Final Four, ο φετινός το πέτυχε, παρόλο που ο κορμός ήταν ο ίδιος. Η διαφορά από ότι αποδεικνύεται, είναι η φετινή συνεισφορά των ξένων. Επιλέχθηκαν με βάση την εμπειρία τους, ενώ οι περσινοί -που παρέμειναν- εμφανίστηκαν "σοφότεροι". spanios 


Η αντίστροφη μέτρηση για το Final Four της Μαδρίτης έχει αρχίσει και ο Πρέσβης Ολυμπιακός, ετοιμάζεται για την τρίτη συμμετοχή τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με σκοπό την επιστροφή στο θρόνο.
Ο κορμός των καλύτερων Ελλήνων παικτών (Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Σλούκας), το πάντρεμα τους με την επόμενη γενιά "εγχώριου προϊόντος" (Παπαπέτρου, Αγραβάνης) αλλά και η άριστη, μεθοδική συνεισφορά των ξένων, ήταν τα κλειδιά της επιτυχίας.

Ο Μπαρτζώκας (γιατί αυτός τους επέλεξε) κατηγορήθηκε και όχι άδικα, ότι πέρσι πήρε πολλούς ξένους με "κακό" ποσοστό επιτυχίας.
Οι Λοτζέσκι και Ντάνστον ήταν απολύτως εύστοχες επιλογές, ο Πέτγουει είχε μάλλον θετικό πρόσωπο, αλλά οι Μπέγκιτς, Κόλινς, Τζαμάριο Μουν, Σερμαντίνι, Σίμονς αλλά και οι Πάουελ, Πέρκινς, δηλαδή λίγο πολύ, το 3/10, δεν τιμούσε τον κόουτς.

Προφανώς όμως φέτος πήρε το μάθημα του και πρόσεξε.
Οι παίκτες χωρίς εμπειρία Ευρωλίγκας είναι λαχεία και φέτος δεν υπήρξε η λογική του... λαχνού.

Ο Λαφαγέτ κουβαλούσε μια γεμάτη πενταετία στην διοργάνωση (Πρόκομ, Εφές, Ζαλγκίρις, Βαλένθια όπου πήρε το Eurocup), ο Ντάρντεν με την Ρεάλ Μαδρίτης όπου πήρε τίτλους και έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα και ο Χάντερ που είχε προλάβει να συστηθεί με την Σιένα που έχει παράδοση στους Αμερικανούς.

Και φτάσαμε λοιπόν σε μια ομάδα με ακριβείς ρόλους, με συνοχή και πάθος.

Και αν για τους μπαρουτοκαπνισμένους Έλληνες το περιμέναμε, η συμβολή των ξένων, που έπαιξαν σαν Αμερικανοί και παθιάστηκαν σαν ντόπιοι, ήταν κομβική.

Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά.

Ο Ντάνστον που φέτος κινείται στα ρηχά, πήρε για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της διοργάνωσης! Κάτι που έχει πετύχει μόνο ο Διαμαντίδης!
Με 7,5 πόντους και 4,5 ριμπάουντ, προφανώς έκανε πολύ αθόρυβη δουλειά και φέτος, περιμένοντας πάρα πολλά από τον Μπράιαντ στην Μαδρίτη.

Ο Λοτζέσκι και αφού πρόλαβε να ανανεώσει πρόωρα μέχρι το 2017 (μόλις δεύτερη φορά που το κάνουν οι πρόεδροι μετά τον Άντριγια Ζίζιτς, πολλά χρόνια πριν), με την περσινή εμπειρία στην διοργάνωση, παρουσιάστηκε σταθερός και πολύπλευρος.
Με περισσότερη "οικονομία", είχε 9,5 πόντους με 44% στα τρίποντα, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1 κλέψιμο καλύπτοντας στο "2" και το "3".

Ο Πέτγουει, με τους γνωστούς τραυματισμούς του, δεν προσέφερε αρκετά, αλλά θα τον θυμόμαστε για τα 2+2 τρίποντα στα play offs αλλά και πολλά alley hoops αλλά και εντυπωσιακές τάπες.
5,7 π. και 3,7 ριμπάουντ ο Πετ, που αν ήταν λίγο πιο ανθεκτικός θα έκανε περισσότερα.

Και πάμε στους "νέους".

Ο Λαφαγέτ, σαν το point guard που έρχεται από τον πάγκο και αλλάζει το παιχνίδι, μπορεί να μην ήταν Λο, αλλά ηρέμησε το ρυθμό, προσέθεσε πόντους με ψυχρά σουτ και έπαιξε υπέροχη άμυνα.
Καμία σχέση με ρολίστες τύπου Πέρκινς και Κόλινς, ο Όλιβερ έδειξε την εμπειρία του, με 7,1 πόντους, 2,5 ασίστ και μόλις 0,8 λάθη.

Ο Χάντερ, ο MVP των ξένων κατ' εμέ, θυμίζοντας τον παλιό Νταρίλ Μίντλετον σε στυλ, πραγματικά σκέπασε τα καλάθια σε άμυνα και επίθεση.
Καρφώματα, pick n roll αλλά και πλάτη, τρομερά hedge out και άμυνα.
8,5 πόντους με 65% στα δίποντα και 5 ριμπάουντ ο King Othello της ερυθρόλευκης ρακέτας.

Ο Ντάρντεν, που πρόλαβε σε δυο ματς να σβήσει τον Διαμαντίδη, άλλαξε απεριόριστες φορές την πορεία της μπάλας και αλλοίωσε την κυκλοφορία του αντιπάλου, προσφέροντας πολλά στο να αναδειχθεί η άμυνα του Ολυμπιακού, η καλύτερη της διοργάνωσης. 
Μόλις 4,5 π. και 2 ριμπάουντ αλλά επαναλαμβάνω, εξέχων στη "μέγγενη" της άμυνας.

Θεωρώ σημαντικό λοιπόν, ότι οι λύσεις με εμπειρία στην Euroleague είναι μυστικό στην επιτυχία.
Επίσης, δεν μπορώ να θεωρήσω σύμπτωση, ότι για πρώτη φορά, οι ξένοι μας, ήταν όλοι Αμερικανοί!
Και κανένας rookie!

Μένει να δούμε αν στην Μαδρίτη, θα ανταποκριθούν στις προσδοκίες και θα παρασύρουν τον Θρύλο μαζί με τους Έλληνες ηγέτες, στην ονειρική τέταρτη κατάκτηση!

ΥΓ. "Όποιος βγαίνει από το μαντρί, τον τρώνε οι λύκοι". Νέο "θύμα" της παροιμίας, ο συμπαθέστατος Περπέρογλου. Θα δει τα φιλαράκια του, από την τηλεόραση. Όπως και ο soft Λουκάς που ονειρεύτηκε να παίρνει τίτλους με τον Εφευρέτη. Σε Final Four, δεν προλαβαίνει να παίξει....

3 σχόλια:

  1. Ας πω και γω τη γνώμη μου για τους ξένους:

    Λαφαγιέτ: ήταν και MVP του περσινού Eurocup. Δεν ήταν ρίσκο η επιλογή του. Μπορεί να μην ήταν κίνηση-βόμβα τύπου Ντιλέινι, αλλά αποδείχθηκε καταλληλότερος για τη θέση, σε συνδυασμό πάντα και με την καταπληκτική χρονιά του Μάντζαρη.

    -Ντάρντεν: Για μένα "έσωσε" την παρτίδα στα playoffs και στο ΟΑΚΑ. Περίμενα περισσότερα ή για να το θέσω καλύτερα πιο σταθερή απόδοση. Ας κάνει καλό finish στη χρονιά και όλα οκ.

    -Χάντερ: Δουλευταράς, δυναμίτης και αξίζει να μείνει χρόνια. Και σημαντικό ότι φαίνεται ισσοροπημένος και σαν χαρακτήρας. Όχι σαν τον Σίμονς...

    Και για τους παλιούς;

    Ντάνστον: Ουσιαστικά το βραβείο του Μπράϊαν είναι η επιβράβευση της άμυνας του Ολυμπιακού και πήγε σε αυτόν επειδή έσβησε τον Τόμιτς. Γενικότερα, όμως, εγώ θα το έδινα στον Μάντζαρη. Ο Ντάστον δεν ήταν τόσο καλός όσο πέρυσι. Καλός μεν, αλλά όχι ίδιος.

    -Λοτζέσκι: Η φράση value for money έχει δίπλα τη φωτογραφία του!!! Απλά να πάρει και έναν σημαντικό τίτλο...

    -Πέτγουει: Αν δεν είχε τους τραυματισμούς, θα έκλεινε την καριέρα του στο λιμάνι. Αν και δεν το αποκλείω να συνεχίσει... Αν εμπιστευτούν περισσότερο τον Αγραβάνη, νομίζω ότι ο Μπρεντ θα συνεχίσει...


    Stouk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειστε πολυ αυστηροι με Moon!! Επαιξε ελαχιστα στην Euroleague και δεν μπορει να κριθει.Προφανως με ολοκληρη καλοκαιρινη προετοιμασια και... το μυαλο στο κεφαλι θα βοηθουσε πολυ περισσοτερο απο τον συμπαθεστατο Petway.Άλλωστε μονος του εφυγε.. Παικτάρα!

    Ceballos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν προχώρησε σε κάποια αλλαγή ξένου μέσα στην χρονιά δείχνει ακριβώς το εύστοχο των επιλογών. Ο Ντάνστον ανεβαίνει και έχω γράψει ότι τον θεωρώ κλειδί για τη Μαδρίτη, ο Χάντερ ξεπέρασε τις προσδοκίες και νομίζω ότι αυτό το πιστώνεται τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα γενικότερα. Ο Λαφαγιέτ ήταν εγγύηση, θα ήταν έκπληξη αν δεν ανταποκρινόταν, ενώ ο Ντάρντεν ήταν τόσο γνωστός που απλώς έμενε να δούμε αν και πώς θα "κολλούσε". Ο Ματ είναι ο Ματ, ο Μπρεντ έχει τα θέματα με τους τραυματισμούς, αλλά είναι team player. Πάμε να τελειώσουμε με κούπες την χρονιά και βλέπουμε για τη συνέχεια...

    Court Central

    ΑπάντησηΔιαγραφή