Η ζωή χωρίς τον Κώστα...

O  #ζίο_7 σχολιάζει τον χθεσινό αγώνα με τη Βικτόρια Πλζεν,  καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως οι ερυθρόλευκοι πρέπει να "μάθουν να ζουν" χωρίς τον αρχηγό τους και  πως χρειάζεται κυρίως τρόπος και όχι...  κόπος για να επιτευχθεί αυτό!

Ας μπούμε κατευθείαν  στο ψητό, με κάποια δεδομένα... 

-Το 0-0 για εκτός έδρας ματς σε φάση νοκ άουτ δεν είναι κακό αποτέλεσμα, είναι όμως ύπουλο γιατί στο εντός εδρας ουσιαστικά "πας μόνο για νίκη" μιας κι οποιαδήποτε ισοπαλία με σκορ ευνοεί  τους αντιπάλους (Τσέχους).
-Το παιχνίδι στο Καραισκάκη θα είναι ακόμη πιο δύσκολο απ'το χθεσινό...  -Αρκετοί παίκτες της ομάδας δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα.

Όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν το γεγονός πως για 60 λεπτά, ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα (ή σχεδόν τίποτα) σωστά στο χορτάρι.
Η ομάδα ήταν αρκετά soft μιας και στην ενδεκάδα συνυπήρχαν Μπουχαλάκης, Βαλμπουενά, Ποντένσε. Τα δυο χαφ φαινόταν απ΄την αρχή οτι δεν μπορούν να κρατήσουν μπάλα και να βγάλουν σωστά την ομάδα μπροστά να επιτεθεί καθώς ο Βαλμπουενά δεν καλύπτει τόσα μέτρα στο γήπεδο οσα ο Φορτούνης,  κατεβαίνοντας χαμηλά και κουβαλώντας  τη μπάλα να φτιάχνει  παιχνίδι.

Ο Γάλλος όσο είχε δυνάμεις ήταν καλός, προσπάθησε αλλά σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τα μέτρα του αρχηγού κι αυτό είχε αντίκτυπο στην ανάπτυξη. Επίσης η κακή μέρα στην οποία βρέθηκε ο Ομάρ σε συνάρτηση με την αδυναμία του Ποντένσε να του προσφέρει βοήθειες,  είχε ως συνέπεια όλες οι καλές φάσεις που βρήκε η Πλζέν να βγούν απ'τη (δεξιά)  πλευρά τους.

Το δεύτερο  ημίχρονο ξεκίνησε στο ίδιο μοτίβο με τη Πλζεν να πιέζει τον Ολυμπιακό ακόμη περισσότερο,  χαμηλά απ' τη πρώτη πάσα και τους Πειραιώτες να κάνουν το ένα λάθος πίσω απ' το άλλο,  αδυνατώντας να κρατήσουν τη μπάλα έστω για να πάρει ανάσες η άμυνα. Σεμέδο κατα κύριο λόγο αλλά  και οι Μπα, Σα λειτουργούσαν σαν κυματοθραύστες στις επιθέσεις των Τσέχων. Ότι καλό δημιούργησε ο Ολυμπιακός σε αυτό το διάστημα ήταν από αντεπιθέσεις με κακές όμως επιλογές στη τελική πάσα, με εξαίρεση ένα φαλτσαριστό σουτ του Μπουχαλάκη που πέρασε λίγο άουτ.

Όλα αυτά μέχρι να συμπληρώσουμε μια ώρα παιχνιδιού περίπου. Σε αυτό το σημείο ο Μαρτίνς βλέποντας τα κακώς κείμενα της ομάδας του βάζει τον Καμαρά στη θέση του πολύ κουρασμένου Βαλμπουενά και αλλάζει σε 4-3-3. Αυτό ήταν! Με το που μπήκε ο νεαρός χαφ ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε αισθητά, κράτησε  τη μπάλα στη κατοχή του,η άμυνα πήρε ανάσες και η ανάπτυξη ήταν πολύ πιο ορθολογική.

Με τα τρία χαφ στον άξονα το κενό που υπήρχε καλύφθηκε, οι επιθέσεις της Πλζέν κατά κύριο λόγο σταματούσαν πολύ πριν τη περιοχή των ερυθρολεύκων κι έτσι ''κλείδωσε'' τουλάχιστον το μηδέν πίσω.

Ο coach Μαρτίνς είδε αυτή την ανορθογραφία και πολύ σωστά πέρασε και τρίτο χαφ στο ματς ώστε  να καλυφθούν περισσότεροι χώροι αλλά και να δώσει περισσότερη ασφάλεια στην άμυνά του.

Η αλήθεια είναι οτι δεν ξέρω κατά πόσο πείσθηκε να κρατήσει αυτό το σχήμα και στον επαναληπτικό (με 3 χαφ δηλαδή) αλλά νομίζω οτι και ο ίδιος αντιλήφθηκε χθές οτι το κενό του Κώστα Φορτούνη είναι μάλλον αδύνατο να καλυφθεί (τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο της σεζόν), αντιθέτως είναι πολύ πιο ''ορθόν'' να καλυφθεί ίσως με αλλαγή διάταξης από 4-2-3-1 σε 4-3-3...

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να μάθει να ζει χωρίς τον αρχηγό του, τουλάχιστον για δύσκολα ευρωπαϊκά  -και όχι μόνο- παιχνίδια, όχι βαφτίζοντας αντι-Φορτούνη τον "Χ-Ψ" παίκτη αλλά αλλάζοντας τον τρόπο παιχνιδιού του. Δεν θέλει κόπο λοιπόν αλλά τρόπο...

Υ.Γ: Εξαιρετική παρουσία από Σεμέδο, Σα, Μπα και Τσιμίκα στα ανασταλτικά του καθήκοντα.

Υ.Γ2: Αβραάμ (για όσο έπαιξε) και  Μπα,  φαίνονται καλύτεροι (απ' οτι είναι) δίπλα στον Σεμέδο...

Υ.Γ3: Δύσκολη η ρεβάνς...  αλλά Θρύλος είμαστε. Με το Καραισκάκη καμίνι θα περάσουμε!