Μετά το αποψινό (χρήσιμο) ματς κυπέλλου με τον Λεβαδειακό, όλη η προσοχή στρέφεται στον αγώνα με τον περσινό κατά φαντασίαν Πρωταθλητή. Τι είδαμε από τους "νέους" στο Φάληρο. Γράφει ο Stouk
Μην... δαιμονοποιείται τους μεσοβδόμαδους αγώνες κυπέλλου! Μπορεί να φαίνονται... αγγαρεία, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Αντιθέτως, είναι πολύ χρήσιμοι!
Από τη δική μας πλευρά, μας βοηθά να πάρουμε τη "δόση" μας από Θρύλο. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αυτά τα ματς κρύβουν πολλές ευκαιρίες για την ίδια την ομάδα.
Αρχικά, παίκτες που έχουν λίγο ή και καθόλου χρόνο συμμετοχής μπαίνουν στις επίσημες υποχρεώσεις, παίρνουν λίγο ρυθμό και κυρίως νιώθουν χρήσιμοι.
Ειδικότερα, σήμερα είδαμε παίκτες που... προσεχώς θα αποτελέσουν "όπλα" στα χέρια του Μαρτίνς και δεν τους είχαμε ξαναδεί σε δράση.
Πρώτος και καλύτερος ο Τουρέ! Πήρε περιβραχιόνιο αρχηγού (προφανώς...), έδειξε την τρομερή του κλάση (και μόνο με τον τρόπο που κινούνταν...) και τα 58΄ που αγωνίστηκε είναι πολύτιμα για αυτόν ενόψει συνέχειας, για να ανεβάζει όλο και περισσότερο το ρυθμό του. Γιατί η αλήθεια είναι ότι θέλει λίγο ακόμα χρόνο για να φτάσε σε φουλ φόρμα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο προπονητής δεν τον επιβάρυνε περισσότερο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιάγια έπαιξε ΚΑΘΑΡΟ 10ρι. Ίσως αυτό δείχνει και τις προθέσεις του Μαρτίνς, σχετικά με το που θα τοποθετήσει τον Ιβοριανό κατά τη διάρκεια της σεζόν, χωρίς φυσικά αυτό να είναι και απόλυτο, αφού ούτε ο Φορτούνης ούτε ο Φετφατζίδης υπολογίζονταν για απόψε, οπότε είναι λογικό που ο Τουρέ έπαιξε πιο ψηλά στο γήπεδο.
Είδαμε και τον Γκιγιέρμε! Ο Βραζιλιάνος χαφ έπαιξε 6ρι, ακριβώς δηλαδή μπροστά από την άμυνα, κυκλοφόρησε πολύ καλά την μπάλα, δεν έκανε λάθη, είχε την αντοχή (έβγαλε και τα 90΄ ανετότατα) και μάλιστα, μετά την έξοδο του Τουρέ, επιχείρησε ουκ ολίγες φορές να γίνει το κρυφό 10ρι της ομάδας, βγάζοντας εύστοχες κάθετες μπαλιές στην πλάτη των αμυντικών του Λεβαδεικού. Θα μπορούσε να χριστεί και σκόρερ στο 89΄, αλλά ένα τρομερό του σουτ πέρασε λίγο έξω από τα δοκάρια.
Μην αδικήσουμε και τον Ζοσέ Σα, που ναι μεν δεν απειλήθηκε πολύ, αλλά σε 2-3 φάσεις που χρειάστηκε είχε καίριες επεμβάσεις. Ειδικά η διπλή του στο 43΄ έσωσε σχεδόν σίγουρο γκολ...
Από εκεί και πέρα, ο Μάνος έβαλε φορίσιο γκολ, έδωσε το στίγμα του και μπράβο του κιόλας, γιατί ενώ έχει μπροστά του τους Γκερέρο και Χασάν, άδραξε την ευκαιρία, ήταν θετικός και σκόραρε (σημαντικό για την ψυχολογία και για το πώς σε βλέπει ένας προπονητής).
Ο Μασούρας ήταν αυτός που του έδωσε την ασίστ, είχε καλά ανεβάσματα και τρεξίματα και γενικότερα καλό πρόσωπο.
Ο Ναουέλ ήταν και αυτός πρωτοεμφανιζόμενος. Έχει... τσαγανό που λέμε, αλλά θέλει ακόμα χρόνο. Φάνηκε ότι ακόμα δεν έχει εγκλιματιστεί απόλυτα, αλλά όσο προχωράει ο καιρός θα έχει την ευκαιρία να ενσωματωθεί καλύτερα.
Πέρα όμως από το χρόνο που πήραν οι νέοι και οι... "νέοι", το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε και τον χαρακτήρα... αποφόρτισης. Τόσο από τη δύσκολη επικράτηση με τον Πανιώνιο, όσο και από το επικείμενο ντέρμπι. Δεν είναι και απαραίτητα καλό να έχεις 7 μέρες μπροστά σου για ένα σημαντικό αγώνα και όλο αυτό το διάστημα η σκέψη να γυρίζει συνεχώς γύρω από αυτό.
Γιατί την Κυριακή ο Ολυμπιακός θα δώσει ένα από τα σημαντικότερα ματς της σεζόν. Θέλει τη νίκη, θέλει να πάρει 5 βαθμούς διαφορά από τον βασικό συνδιεκδικητή του τίτλου και περσινό κατα φαντασίαν Πρωταθλητή (έχουν βγάλει μπλουζάκια, αφιερώματα, ημερολόγια και δεν ξέρω και γω τι άλλο...), οπότε η ηρεμία και η αγωνιστική του ετοιμότητα καλό είναι να φτάσουν στο μέγιστο δυνατό για την εποχή επίπεδο.
ΥΣ1: Ο πανηγυρισμός του Σισέ στο γκολ είναι όλα τα λεφτά. Μπορεί τόσο καιρό να ήταν στον πάγο, δείχνει όμως ότι γουστάρει που παίζει στην ομάδα. Ίσως κιόλας τον δούμε προσεχώς και σε πιο ενεργό ρόλο...
ΥΣ2: Είδα χαρούμενα πρόσωπα όσων έπαιξαν και το άριστο κλίμα που υπάρχει φέτος στην ομάδα επιβεβαιώθηκε ξανά. Καμία σχέση με πέρυσι. Η μέρα με τη νύχτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου