Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι στο τέλος της χρονιάς αυτή την ήττα θα την θυμόμαστε. Είτε έτσι, είτε αλλιώς. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός, αυτοί και οι οπαδοί του... Γράφει ο Stouk
Ο Ολυμπιακός είναι η πιο μαζοχιστική ομάδα στην Ευρώπη. Σιχαίνεται ξεκάθαρα τη βόλεψη, τους εύκολους δρόμους, τα στάνταρ. Λειτουργεί άψογα σε συνθήκες πίεσης και σκοντάφτει πάνω σε στρωμένα χαλιά.
Αυτή είναι η μια ανάγνωση. Η ψυχολογική. Η άλλη είναι η αγωνιστική. Απόψε στη Βιτόρια ο Ολυμπιακός έχασε ακριβώς όπως έχασε στους τελικούς πέρυσι, όπως έχασε στο F4 από τη Φενέρ, όπως χάνει σχεδόν... πάντα! Μια δυναμική άμυνα, με αθλητικούς παίκτες, ειδικά μέσα στο καλάθι και πάπαλα.
Για μισό. Ο Ολυμπιακός πήρε διπλό μέσα στην έδρα της καλύτερης αμυντικά ομάδας, που τυχαίνει να είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στη Φενέρ. Και μάλιστα χωρίς Σπανούλη και με την ψυχολογία στα τάρταρα λόγω της ήττας από τον ΠΑΟ. Πώς είχε γίνει αυτό; Ας θυμηθούμε...
Είχε 40% στα τρίποντα, τρομερή εμφάνιση επιθετικά, απειλή με όλους τους τρόπους, 14 επιθετικά ριμπάουντ, πολλούς πρωταγωνιστές. Ένας από αυτούς (ο μεγαλύτερος) ήταν ο Ρόμπερτς.
Από την αρχή της σεζόν λέγαμε πόσο κομβικός θα είναι αυτός ο παίκτης. Τόσο στην δημιουργία, όσο και στην εκτέλεση. "Αν βγει", λέγαμε, "αυτή η μεταγραφή, η ομάδα θα πάει μακριά".
Μέχρι την επάνοδο του Σπανούλη, ο Ρόμπερτς ήταν στους πρωταγωνιστές. Ναι μεν όχι απόλυτα σταθερός,αλλά είχε βγει μπροστά. Από τότε που επέστρεψε ο Αρχηγός, αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται.
Ο τραυματισμός είναι ο ένας λόγος. Ο άλλος είναι η σύγχυση που έχει εν κρανίω, επειδή έχασε τον προηγούμενο και καλά δουλεμένο ρόλο του.
Αυτό είναι πρόβλημα και δικό του, γιατί ένας καλός παίκτης, όπως αυτός, πρέπει να σου δίνει κάτι υπό όλες τις προϋποθέσεις. Από την άλλη είναι πρόβλημα και του τεχνικού τιμ, που πρέπει να δει ποιο σχήμα του ταιριάζει περισσότερο, για να επανέλθει.
Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση συμπίπτει με την κακή περίοδο και του Στρέλνιεκς. Την δικαιούται, αναμφίβολα, απλά αυτό σε συνδυασμό με τα σκαμπανεβάσματα του Μάντζαρη, κάνουν το πρόβλημα του Ρόμπερτς μεγαλύτερο.
Γενικότερα, απόψε φάνηκε και μια έλλειψη ενέργειας. Τα ριμπάουντ να δεις φτάνει. Δεν πηδούσαν καν οι δικοί μας. Αυτό, όσο και αν μας πείραξε η αποψινή ξεφτίλα, είναι μια πραγματικότητα για όλες τις ομάδες. Κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν θα έρθουν 1-2-3 συνεχόμενα ματς που θα εμφανιστείς σκασμένος, μέχρι να ξαναρολάρεις.
Ας το χωνέψουμε. Έτσι είναι η καινούρια Ευρωλίγκα. Θα έρθουν και σκληρές βραδιές, τις οποίες πρέπει να τις διαχειριστείς. Και εδώ φτάνουμε στο "δια ταύτα".
Την άλλη εβδομάδα υπάρχει διπλή αγωνιστική. Πριν τις εβδομάδες με διπλούς αγώνες, ο Ολυμπιακός χάνει πάντα το προηγούμενο ματς. Τυχαίο ή μήπως κρατάει δυνάμεις για να βγάλει με επιτυχία ένα δύσκολο σπρίντ, που οι άλλοι αποτυγχάνουν;;;
Σε κάθε περίπτωση, επειδή απόψε ήρθε μια ήττα με 30+ πόντους και όχι με 1, σε αυτή τη διπλή εβδομάδα ο Ολυμπιακός καλείται να αποδείξει ότι τέτοιες σφαλιάρες τον πεισμώνουν και τον βάζουν στα μονοπάτια του μαζοχισμού του. Διότι σε κάθε άλλη περίπτωση, εκτός από το βαθμολογικό και αγωνιστικό σοκ που θα αντιμετωπίσει, θα έχει να τα βγάλει πέρα και με τις αντιδράσεις του κόσμου.
Καλώς ή κακώς, ο "γαύρος" δεν έχει υπομονή. Φέρνει την καταστροφή στις ήττες (είτε με 1 είτε με 51 πόντους), μουρμουράει, τρελαίνεται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχει γερό πάτημα. Γιατί το να χάνεις 30+ πόντους από μια ομάδα που έχει ταβάνι την 8άδα, και συ στοχεύεις F4, και καπάκι από τις τρελό-Μακάμπι και τρελό-Χίμκι, ε, δε χωνεύεται και εύκολα...
ΥΣ: Βέβαια, για να σας πω και την άποψή μου, πιστεύω πως την μεγαλύτερη ατυχία απόψε την είχε η... Μακάμπι! Παρακαλάς να πετύχεις τον Ολυμπιακό χαλαρό, και τον έχεις στην έδρα του, μετά από βαριά του ήττα. Δεν το λες και τύχη...
ΥΣ2: Οι στίχοι από το τραγούδι του Ζαμπέτα, ταιριάζουν ταμάμ για τίτλο, μετά από μια τέτοια νύχτα... Βροχή στην Αθήνα, "βροχή" και στην Βιτόρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου