Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017

Tactic Philosopher: game 12


Ο Ολυμπιακός αν και ήλεγχε απόλυτα τον αγώνα, κατάφερε κι έχασε από τη Μπάμπεργκ με 67-65. Διαβάστε στην σημερινή  στήλη Tactic Philosopher:
Η πρωτοφανής έλλειψη φαντασίας και καθαρού μυαλού στην επίθεση της ομάδας μας, στα τελευταία λεπτά του αγώνα (*και στην τελευταία επίθεση).
Ο game changer και παίχτης κλειδί των Γερμανών, Ντάνιελ Χάκετ.
Τα λάθη στο rotation από τον coach  Σφαιρόπουλο, τα οποία στοίχισαν την ήττα.
Επιμελείται ο Αντιδραστικός


Στην στήλη τακτικής του Red Philosopher μιλάμε μόνο για μπάσκετ. Στο σημερινό blog αναλύουμε τους βασικούς λόγους που ήρθε η χθεσινή οδυνηρή (όχι βαθμολογικά αλλά λόγω τρόπου) ήττα.

Πρωτοφανής έλλειψη καθαρού μυαλού στην επίθεση

Ο Ολυμπιακός χθες δέχτηκε ένα σερί 15-0 στα μέσα της 4ης περιόδου. Μάλιστα το δικό του +10 μετετράπη σε +5 υπέρ των Γερμανών, μέσα σε λιγότερο από 4'... Παρόλα αυτά ο Θρύλος μας εχθές, δεν έχασε από την άμυνά του (το 67 παθητικό ήταν εξαιρετικό) αλλά από την κακή του επίθεση (το ενεργητικό 7 πόντων σε όλη την 4η περίοδο λογικά συγκαταλέγεται στα αρνητικά ρεκόρ).
Η κούραση έπαιξε το ρόλο της (πχ για τους Μακλίν και Πρίντεζη που δεν μπορούσαν να τελειώσουν καμία φάση από το low post) αλλά το βασικότερο θέμα ήταν η έλλειψη φαντασίας/κίνησης και γενικά καθαρού μυαλού. Η μπάλα κόλλαγε προκλητικά στον περιφερειακό παίχτη στην κορυφή (κατά 70% στον Σπανούλη) και πολλές φορές γινόντουσαν σκοτωμένα σουτ στις λήξεις των επιθέσεων (ή η μπάλα μας έμενα στα χέρια). Πράγματα που είχαμε να δούμε καιρό η αλήθεια είναι.
Η Μπάμπεργκ έπαιξε με αλλαγές στα πικ ν ρολ, τα ελεύθερα σουτ έτσι του Ολυμπιακού μειώθηκαν (έβαλε 11 συνολικά αρκετά καλός αριθμός για εκτός έδρας ματς) ενώ στα miss matches οι Χάκετ και Ρούμπιτ έδωσαν ρεσιτάλ, περιορίζοντας τους Πρίντεζη και Σπανούλη αντίστοιχα.
Κάπως έτσι επέστρεψε λοιπόν η στατικότητα στην ερυθρόλευκη επίθεση, επιλογές για plays  είτε ψηλά είτε χαμηλά ξαφνικά δεν υπήρχαν (πλην των μακρινών σουτ) και ήρθε η ήττα που τελείωσε το 5-0 σερί της ομάδας μας.

Ντάνι Χάκετ, ο game changer

Οκ ο Ντορέλ Ράιτ έκανε το ματς της ζωής του. Ο δε Ρούμπιτ απέδειξε γιατί θεωρείται εκ των κορυφαίων combo ψηλών ripper της διοργάνωσης. Αυτός που έκρινε όμως το ματς ήταν ο Χάκετ. Με περίσσιο πάθος να δώσει απαντήσεις για την "άδικη" φυγή του το καλοκαίρι, γύρισε όλο το ματς ΜΟΝΟΣ του. Και στην επίθεση (με δυναμικά drives στο transition αλλά και στο σετ) αλλά κυρίως στην άμυνα.
Στην άμυνα ο Τρινκιέρι ξαφνικά αποφάσισε να αλλάζει σε κάθε σκριν. Ο Ολυμπιακός κατευθείαν χτύπησε στα miss matches μέσα στην ρακέτα. Υπολόγισε όμως χωρίς τον Ντάνι. Ο Ιταλός guard έπαιξε τρομερή άμυνα στο low post απέναντι στους (κουρασμένους βέβαια) ψηλούς του Ολυμπιακού, των οποίων πήρε τις ταυτότητες σε τουλάχιστον 5-6 φάσεις.
Βέβαια για να τα λέμε όλα, οι άμυνες του ήταν ΟΛΕΣ στα όρια του φάουλ. Ασχέτως αν γενικά ο Ολυμπιακός χθες δεν πρέπει να έχει παράπονα για την διαιτησία...

Τα λάθη του coach...

Καταρχήν σε αυτό εδώ το blog τον έχω αποθεώσει άπειρες φορές. Όταν όμως κάνει λάθη, προσωπικά ΠΑΝΤΑ θα τα τονίζω...
Ο coach λοιπόν εχθές στο τέλος ειδικά, έκανε μαζεμένα λάθη.
Καταρχήν έπαιξε με σέντερ τον εξαντλημένο Πρίντεζη και τον έστελνε πάνω κάτω στην κορυφή της ρακέτας να δίνει σκριν. Όλα αυτά ενώ φαινόταν πως δεν άντεχε. Την ίδια στιγμή ο αθλητικός Ρούμπιτ τον έβαλε στα καλάθια στα τελευταία λεπτά... Νομίζω πως ο Μακλίν θα ταν προτιμότερη επιλογή στο τέλος για την θέση "5" (κι ας έπαιζε ο Πριντ στο "4").
Παράλληλα στο small ball στο τέλος έπαιζε με Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς και Σπανούλη. ΟΡΘΩΣ. Οι μπάλες όμως και οι αποφάσεις έπρεπε να πάνε στον Στρέλνιεκς και ο έμπειρος αρχηγός ας πήγαινε στο "3". Έγινε όμως το αντίθετο. Ο Kill Bill κούραζε την μπάλα και καθυστερούσε εμφανώς, ενώ την ίδια ώρα ο Λετονός, ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή περιφερειακός της ομάδας, έμενε κρυμμένος κάτω από τα σκριν. Η μπάλα και οι αποφάσεις έπρεπε να ανήκουν σε έναν παίχτη με ρυθμό και όχι στον ανέτοιμος Σπανούλη. Άλλωστε έτσι εκτέθηκε και ο ίδιος ο αρχηγός (όχι βέβαια πως έχει ανάγκη να δώσει εξηγήσεις σε ΚΑΝΕΝΑΝ...).
Για το τέλος άφησε την τελευταία φάση. Ο coach προφανώς έδειξε σύστημα ΜΟΝΟ για την επαναφορά. Στον τρόπο επίθεσης της ομάδας στα τελευταία 10" δεν είδαμε κανένα πλάνο. Απλά η μπάλα στον Σπανούλη στην κορυφή και κρεμασμένο τρίποντο, όπως ΠΟΛΛΑΚΙΣ στο παρελθόν. Νομίζω πως σωστά πήγε η μπάλα στον Βασίλη, αλλά έπρεπε να έχει την ΡΗΤΗ εντολή να διεισδύσει και είτε να κέρδιζε κάποιο φάουλ, είτε να έσπαγε έξω σε ακροβολισμένο είτε βέβαια να τελείωνε τη φάση. Τι πιο απλό γαμώτο από αυτό;;; Εναλλακτικά ο αεικίνητος Ρόμπερτς θα ταν μια καλή επιλογή για το ΙΔΙΟ play (διείσδυση). Εν τέλει είδαμε το Σπανούλη να κρατά τη μπάλα επί 8" να προσπαθεί για step back ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟ και να την ξεφορτώνεται στον κλεισμένο Ρόμπερτς με 1" για τη λήξη... Κάκιστη επιλογή κοινώς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου