Το ΟΑΚΑ θέλει ηρεμία...

Δεν χωρούσε αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός θα αντιδράσει και,  εύκολα ή δύσκολα, θα κερδίσει τη Μπάμπερκ,. Τώρα σειρά έχει το ΟΑΚΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...Γράφει ο Stouk

Μη λέμε πολλά για τον χθεσινό αγώνα. Ήταν μια κλασσική Ολυμπιακή και Σφαιροπούλια νίκη. Μετά από κακή ήττα, με τον Πρίντεζη στα πιτς, με διαιτητές που απαγόρευαν την επιθετική άμυνα, που συνεπάγεται το χαρακτηριστικό transition που πνίγει κάθε αντίπαλο, ο Ολυμπιακός κατάφερε να διατηρεί σε όλο το ματς μια διαφορά από 5-13 πόντους και όταν οι Γερμανοί πλησίασαν στο σουτ, τότε αποδείχθηκε ποιος το ήθελε πιο πολύ.

10 αγωνιστικές ακόμα και το πλεονέκτημα είναι στο χέρι των ερυθρολεύκων. Με 7 νίκες το καθαρίζει. Δηλαδή νίκες σε όλα τα εντός και 3 το πολύ εκτός έδρας ήττες, όπου αυτές θεωρούνται αναμενόμενες (Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και Αστέρα).

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει όλοι να δηλώσουν παρόντες. Δεν περισσεύει κανείς. Τι εννοώ και γιατί το θίγω;

Παρατηρώ από κάποιους παίκτες μια ανεξήγητη χαλαρότητα, ειδικά στην άμυνα.

Ο Λοτζέσκι χθες πήρε μπρος επιθετικά, αλλά αμυντικά ήταν στην κυριολεξία απών. Δεν μας έχει συνηθίσει να είναι και ογκόλιθος, απλά τον παίκτη του μέχρι πριν λίγο καιρό τον ακολουθούσε. Τόσο στο Μιλάνο όσο και χθες, οι φάσεις του αντιπάλου που βγάζουν ελεύθερο τρίποντο ή πάσα στην πλάτη έχουν την υπογραφή του.

Μαζί με τον Λοτζέσκι, ο Γκριν φαίνεται να είναι λίγο έξω από τα νερά του. Επιθετικά είναι άστοχος, σταμάτησε να επιχειρεί drive μέχρι το καλάθι (κάτι που τον τελευταίο καιρό είχε μπει στο ρεπερτόριό του) και αμυντικά δεν προσπαθεί σχεδόν καθόλου.

Τέλος, ο Γιανκ από εκεί που μας είχε κάνει πραγματικά χαρούμενους με την επάνοδό του, αυτή η εβδομάδα μας γύρισε πίσω στον Νοέμβρη. Τον χρειάζεται ο Ολυμπιακός τον Πάτρικ και τον θέλει σταθερά καλό. Όχι top, αλλά καλό και σοβαρό. Και προς Θεού! Μην ξαναπάρει στο πλαϊνό Post την μπάλα! Ούτε το έχει και προφανώς ούτε το δουλεύει. Ας την παίρνει στον κάθετο διάδρομο, εκεί που μπορεί να απειλήσει.

Και τώρα ΟΑΚΑ...

Βαθμολογικά δεν είναι ματς χωρίς αύριο. Και από τη στιγμή που υπάρχει το +25 του ΣΕΦ, υπάρχει και μαξιλαράκι ασφαλείας. Αυτό, όμως, είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Αν ο Ολυμπιακός παρουσιαστεί ξανά χαλαρός και ξαπλωμένος πάνω σε αυτό το μαξιλαράκι, ο ΠΑΟ είναι ικανός να του το τραβήξει. Αν μπει συγκεντρωμένος και με στόχο τη νίκη, όχι μόνο τη διαφορά θα προασπίσει άνετα, αλλά είναι ικανός να φύγει με διπλό για μια ακόμη φορά.

Επειδή μίλησα για συγκέντρωση, το μεγάλο ατού του Σφαιρόπουλου εδώ και 3 χρόνια, που τον έχει βοηθήσει να πάρει 5 νίκες εκεί μέσα, είναι ότι κρατάει τους παίκτες συγκεντρωμένους και μακριά από διαμαρτυρίες και ενασχόληση με ο, τιδήποτε άλλο εκτός από το αγωνιστικό πλάνο.

Ό,τι και να γίνει, όπως και να θεωρεί ότι σφυρίζουν οι διαιτητές, είναι απαραίτητο να μη πάθει ό, τι και ο Μπαρτζώκας. Το λέω αυτό, γιατί χθες πήρε μια τεχνική ποινή στο πρώτο ημίχρονο, σε φάση κιόλας (φάουλ Μιλουτίνοφ) που ήταν πεντακάθαρη. Δείχνει δηλαδή λίγο αγχωμένος, πέραν του συνηθισμένου. Αν χάσει ο ίδιος την ηρεμία και τη συγκέντρωσή του, μην περιμένει κάτι διαφορετικό από τους παίκτες του.

Γιατί αν ο Ολυμπιακός κάνει μια κακή εμφάνιση και μια ήττα με 15+ πόντους, τότε η ομάδα θα έχει φάει μια σφαλιάρα, που θα φέρει τριγμούς και (χωρίς λόγο) μια διατάραξη του καλού κλίματος.

ΥΣ: Από τα προβλήματα που έχει ο Αγραβάνης, η διαχείριση των συναισθημάτων του είναι το μεγαλύτερο. Χθες 50 και κάτι δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το ημίχρονο, ενώ ο Παπαπέτρου είχε αποσυρθεί για να προστατευτεί, έχοντας 2 φάουλ, ο Σφαιρό τον κάνει αλλαγή και βάζει ξανά τον Παπ. Οκ, και γω τη θεώρησα αχρείαστη, ίσως και περίεργη, κίνηση, αλλά εγώ δεν είμαι παίκτης. Τι έκανε ο Αγραβάνης; Πήγε στον πάγκο νευριασμένος, λέγοντας "Άι γαμήσου". Μπορεί να εννοούσε τον Σφαιρό, μπορεί και την... τύχη του. Ό, τι και να είναι (πόσο μάλλον το πρώτο!), δεν τον κολακεύει, ούτε τον βοηθάει να γίνει καλύτερος. Ας δει και τη διαχείριση συναισθημάτων του Παπαπέτρου και θα καταλάβει ποιο είναι το σωστό.