Η βία δεν έχει πρόσωπο

O Stouk γράφει για όλους αυτούς τους «έξυπνους», οι οποίοι επιλεκτικά και προκλητικά, αηδιάζουν ή δικαιολογούν τη βία, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Πολύ καλά καταλάβατε. Αφορμή για όσα θα πω είναι το ξεκατίνιασμα που θα ζήσουμε το βράδυ της Κυριακής. Η ατμόσφαιρά πριν το ντέρμπι της Τούμπας ήδη μυρίζει «μπαρούτι» και απ’ ό, τι φαίνεται υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές. Αντικείμενα, μπράβοι στα αποδυτήρια ή ακόμα χειρότερα ντου οπαδών, ξύλο σε παίκτες, οι οποίοι ενδεχομένως θα κουτουλιούνται και μεταξύ τους κλπ κλπ.

Είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου. Κάποιοι Ολυμπιακοί θα λένε «Ως πότε θα υπάρχει ασυλία στην καφρίλα της Τούμπας;», ενώ παλαιότερα οι ίδιοι θεώρησαν «άμυνα» τις κλωτσιές στον Σισέ στο Καραϊσκάκη ή (ακόμα χειρότερα) πιστεύουν ότι «έλα μωρέ. Στη Ριζούπολη δεν έγινε και τίποτα. Στη Λεωφόρο τα ίδια δεν γίνονταν;».

Από την άλλη, μερίδα Παοκτσήδων (μαζί με… αλληλέγγυους ΑΕΚτσήδες και Παναθηναϊκούς), θα συγχωρούν την καφρίλα, αφού «ο κόσμος βράζει από την ποδοσφαιρική χούντα του Ολυμπιακού». Βέβαια, είναι πολύ πιθανό το 2011, που διακόπηκε ο αγώνας στο ΣΕΦ, να μην έδιναν στους κάφρους την δικαιολογία των όσων είχαν προηγηθεί στο ΟΑΚΑ (ή στο παρελθόν όσα είχαν γίνει με τον Αθηναϊκό στο Καραϊσκάκη).

Είναι, νομίζω, πολύ εμφανές το που το «πάω». Στην αθλητική βία (ναι, ειδικά σε αυτή…) δεν υπάρχει το ποιος το ξεκίνησε πρώτος. Συμβαίνει επειδή είναι να συμβεί. Επειδή αυτοί που πράττουν είναι άτομα απόλυτα χαμηλής νοημοσύνης.

Γενικότερα, δεν μπορείς να συγκρίνεις τα φαινόμενα αυτά. Αν δεν γουστάρεις τη βία, την αποδοκιμάζεις, χωρίς «ναι μεν, αλλά». Ο,τιδήποτε άλλο είναι καθαρά υποκριτικό.

Γιατί, στην περίπτωση που δικαιολογείς (μην το μπερδεύεται με το «ερμηνεύεις». Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο) τη μία έκφανση βίας, οφείλεις να αποδέχεσαι και την αντίθετη πλευρά της σαν φυσικό επακόλουθο.

ΥΣ: Φυσικά και θα χαρώ να δω την Κυριακή ένα απόλυτα ποδοσφαιρικό ντέρμπι, χωρίς τίποτα από όλα αυτά. Ωστόσο, τέτοιοι προβληματισμοί και τέτοιες συζητήσεις πάντα κάνουν καλό, γιατί δίνουν τροφή για σκέψη…

ΥΣ2: Μακάρι τα πιο ακραία πράγματα να ήταν οι γαύροι στους πάγκους, η βαζελίνη και το «Μες της Πόλης το χαμάμ» από τα μεγάφωνα. Να υπήρχε και λίγο χιούμορ μέσα σε όλο αυτό…