Ο playoff man, η κυριαρχία των μεγάλων budget και ένα σημάδι των καιρών...

O Court Central θυμίζει ότι ο Blatt σχεδόν ποτέ δεν πήρε τίτλους κυριαρχώντας στη regular season αλλά και ...κάτι ακόμα!

In Blatt we trust; Προσωπικά, στο 100%, ακόμη και διαπιστώνοντας λάθη στο κοουτσάρισμα που προφανώς τα διαπιστώνει πρώτος απ΄όλους ο ίδιος ο προπονητής –και, συχνά, τα παραδέχεται και δημοσίως, όπως λ.χ. με την ελάχιστη χρησιμοποίηση του Μάντζαρη στο ΟΑΚΑ για την Ευρωλίγκα.

Ξέρετε, έχουμε την τάση να μηδενίζουμε, μετά τις τρεις συνεχόμενες ήττες στην Ευρωλίγκα που δεν αποκλείεται να γίνουν και ...πέντε, μαζί με μια ακόμη στο ΟΑΚΑ την Κυριακή με τον Παναγιώτη Αναστόπουλο που έχει, πια, παίξει σε περισσότερα ντέρμπι αιωνίων από όσα ο ...Νίκος Αναστόπουλος. 

Αλήθεια, τί θα κάνουν οι προπονητές του πληκτρολογίου σε μία τέτοια εξέλιξη; Θα ζητήσουν την απόλυση του προπονητή;

Αν ήταν ο Σφαιρό, σίγουρα!

Ας μείνουμε όμως ψύχραιμοι – όπως έπρεπε να έχουμε μείνει και μετά τα κολλητά διπλά σε Βιτόρια και Μόσχα, όταν αρχίσαμε τους διθυράμβους – και ας δούμε κάποια πράγματα που λένε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ κατά την γνώμη μου, αφού δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Ο David Blatt, λοιπόν, είναι ένας coach των playoff! Αμερικανοθρεμμένος, από τα early ‘80s που έπαιζε point guard καθοδηγώντας την Princeton Offense με την απλή λογική της συνεχούς κίνησης και εναλλαγής θέσεων των παικτών που κινούνται κοντά στις γραμμές, ο Blatt πολύ απλά είναι από αυτούς που θεωρούν την κανονική περίοδο ως μία περίοδο προετοιμασίας για τα playoff.

Πόσο μάλλον όταν έχει να κάνει και με εντελώς νέα ομάδα...

Να κοιτάξουμε λίγο την ιστορία του και τις σημαντικότερες επιτυχίες του σε συλλογικό επίπεδο – συνολικά για μένα, η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι το χρυσό της Ρωσίας στο Ευρωμπάσκετ του 2007 με αντίπαλο στον τελικό την Παγκόσμια, τότε, Πρωταθλήτρια και οικοδέσποινα Ισπανία - ως head coach;

Την σεζόν 2005-2006, η Benetton Treviso κατατάσσεται 2η στην κανονική περίοδο, ωστόσο στους τελικούς κερδίζει με 3-1 την Μπολόνια και κατακτά την Legabasket με Σισκάουσκας, Ντρου Νίκολας. Αντρέα Μπαρνιάνι, Κόρι Μάρκους και την κολόνα Πέταρ Πόποβιτς

Το 2011-2012 η Maccabi Tel Aviv παίρνει την Αδριατική Λίγκα σαν τρένο, έχοντας ξεχωρίσει ήδη από την regular με 24-2 ρεκόρ με μία πραγματική ομαδάρα στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Παπαλουκάς, Σοφο, Ντέβον Σμιθ, Σον Τζέιμς, Λάνγκφορντ, Μπλου, Ελιγιάχου, Πνίνι, Φαρμάρ

Την σεζόν 2013-2014, η Maccabi Tel Aviv κλείνει το Top -16 με το 5^ο καλύτερο ρεκόρ (8-6). Διιασταυρώνεται στα playoff με την Emporio Armani, οικοδέσποινα του Final Four, την οποία περνά πανεύκολα με 3-1. Στον ημιτελικό, παίρνει σε ματς θρίλερ την ΤΣΣΚΑ ME 68-67 και κερδίζει εύκολα με 98-86 την Ρεάλ στον τελικό της Euroleague –μια Ρεάλ που έχει ρίξει κατοστάρα με ...38 πόντους διαφορά στον άλλο ημιτελικό στην Μπάρτσα. Ομάδα με Σόφο, τους γερόλυκους Μπλου και Πνίνι, μια πλειάδα Αμερικανών, όπως οι Χίκμαν, Ταϊρές Ράις, Σον Τζέιμς, Ντέβον Σμιθ, Άλεξ Τάιους, Σίλβεν Λάντεσμπεργκ, και τον Αυστραλό μπόμπερ Τζο Ίνγκλις

Την σεζόν 2017-2018, η Darussafaka στην κανονική διάρκεια τοu Eurocup έχει ρεκόρ  8-2, δηλαδή το 3^ο καλύτερο μετά το 9-1 της Μπάγιερν και το 10-0 της Λοκομοτίβ Κουμπάν. Στο TOP -16 έχει 5-1, δηλαδή είναι πάλι πίσω από τους Ρώσους, τους οποίους βρίσκει στους τελικούς και παίρνει με 2-0 με μια σχεδόν καθαρά αμερικανική ομάδα: Γουίλμπεκιν, Στάντον Κιντ, Γιαχουάν Τζόνσον, Τζέιμς Μπελ, Γουίλ Κάμινγκς, Χάουαρντ Ρος.

Να δούμε και την χρονιά του στο NBA, το 2014-2015, πάντα ως head coach; To Cleveland προκρίνεται με 53-29 που είναι το 7^ο καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ και 2^ο στην Ανατολή την χρονιά εκείνη. Στα playoff σκουπίζει την Βοστόνη, περνά με 4-2 το Σικάγο και στους τελικούς σκουπίζει την Ατλάντα, που στην Regular είχε κάνει 7 νίκες περισσότερες. Χάνει, τελικά, με 4-1 το πρωτάθλημα από το Γκόλντεν Στέιτ.

Τί θέλω να πω με αυτά; Μα το προφανές: είναι πολύ νωρίς για τον Blatt να βλέπει μια ομάδα του να πηγαίνει τρένο, ειδικά αν πρόκειται για μια τόσο καινούργια ομάδα. Δεν θα υπεισέλθω σε αγωνιστικά θέματα, ούτε θα καταπιαστώ με το ποιός τραβάει και ποιός όχι, ποιός παίζει πολύ και ποιός λίγο, αφού όλα αυτά έχουν ήδη αναλυθεί από τους άλλους bloggers του Red Philosopher.

Θα κλείσω, όμως, με δύο ακόμη επισημάνσεις:

1)Πλέον, τα budget παίζουν μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, Ρεάλ πήραν τις τέσσερις τελευταίες διοργανώσεις και, πραγματικά, ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ που ο Ολυμπιακός μας βρέθηκε δύο φορές σε τελικούς σε αυτό το διάστημα –και τις δύο στην έδρα του τελικού νικητή...

2) Ποια ήταν η τελευταία ομάδα μεσαίου προϋπολογισμού που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο; Μα, η Maccabi Tel Aviv του David Blatt!

Court Central

ΥΓ 1. Τον Σλούκα τον χειροκρότησα, όπως και όλο το γήπεδο, όταν πέρασε το κατώφλι του ΣΕΦ για το ματς με την Φενέρ.  Τον αποδοκίμασα, όταν μετά από ένα μεγάλο καλάθι στο τέλος μάς έδειξε, βλακωδώς, την γλώσσα του –εξ ου και η ανάρτηση στο Facebook. Μένω, όμως, στις δηλώσεις μετάνοιας που πραγματοποίησε στη συνέχεια, αλλά και ζητώ να αφήσουμε αυτό το θέμα στην ησυχία του: πρώτον, γιατί έχει ένα συμβόλαιο κοντά στο 1,5 εκατομμύριο (το οποίο στην Ελλάδα θα άγγιζε τα ...3 εκατομμύρια τον χρόνο) και δεύτερον, γιατί κοιτάμε τους παίκτες μας και όχι αυτούς που έχουν κάποτε παίξει για εμάς, διάολε!

ΥΓ 2. Δεν θα γράψω τίποτε για το ματς του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ. Πολύ απλά γιατί δεν είναι ματς...