Ικανοποίηση, αλλά και απαιτήσεις

Η επιστροφή του Γ. Φετφατζίδη είναι σχεδόν τελειωμένη, ωστόσο ο ίδιος ο παίκτης καλείται να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις προς το πρόσωπό του, που δεν έχουν καμία σχέση με την τελευταία φορά που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Γράφει ο Stouk

Το φετινό πλάνο του Ολυμπιακού έχει έναν βασικό άξονα: ελληνοποίηση ξανά. Όχι όμως με παίκτες από το... πανέρι, αλλά με λύσεις που εμπεριέχουν το ελάχιστο ρίσκο.

Αυτό έχει ήδη γίνει πράξει με την μεταγραφή Χριστοδουλόπουλου,με την επάνοδο Γιαννιώτη και συνεχίζεται με την επιστροφή του Φετφατζίδη.

Αν μεταφερθούμε λίγο πίσω, όταν ο νεαρός χαφ ήταν στην ομάδα, θα θυμηθούμε ότι ο κόσμος γούσταρε να τον βλέπει στην 11άδα και ήταν από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας. Κάτι ότι από την αρχή έδειξε το ταλέντο του, κάτι ότι είχε το φαντεζί στοιχείο στο παιχνίδι του (που πάντα αρέσει στους γαύρους αυτό), κάτι ότι έφερνε λίγο στο στυλ και στις.. διαστάσεις με τον Μέσι, οδήγησαν στο να γίνει... trend!

Η αλήθεια είναι ότι η κοφτή και η... pivot τρίπλα του ήταν τα μεγαλύτερά του ταλέντα και πραγματικά υπήρχαν στιγμές που έκανε μαγικά στο χορτάρι. Ωστόσο, χρόνο με το χρόνο ότι αντί να εδραιώνεται στην 11άδα, έχανε σταδιακά τη θέση του. Ίσως ο κυριότερος λόγος που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν ότι δεν βελτίωσε παρά ελάχιστα τα μειονεκτήματά του. Ποια ήταν αυτά;

Τα δύο κυριότερα ήταν η δύναμη και τα τελειώματα. Στις προσωπικές μονομαχίες ήταν εύκολος αντίπαλος, ενώ τα σουτ του σπάνια ήταν... δυναμίτες. Επιπλέον, ενώ είχε τη δυνατότητα να φτάνει πολλές φορές σε θέση βολής, ήταν αρκετά άστοχος.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ένα ακόμα μείον του ήταν ότι δεν ήταν και τόσο ομαδικός. Με άλλα λόγια, ενώ έκανε "χαζούς" 2, 3 και 4 αντιπάλους του τον έναν μετά τον άλλον, στην κρίσιμη στιγμή αντί να πασάρει και να γράψει μια σίγουρη ασίστ, προτιμούσε να τελειώνει ο ίδιος τη φάση με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία.

Αυτός λοιπόν ήταν ο Γιάννης Φετφατζίδης μέχρι το 2013 που έφυγε από την ομάδα. Τι έκανε από εκεί και πέρα;

Ας δούμε τους αριθμούς. Στην Τζένοα μπήκε δυνατά, έκανε σε 1,5 χρόνο 37 συμμετοχές και 4 γκολ. Για Έλληνα παίκτη 23 ετών δεν ήταν και άσχημα. Ωστόσο, τον Γενάρη του 15 δόθηκε δανεικός στην Κιέβο Βερόνα, όπου σε λίγους μήνες πρόλαβε να κάνει μόνο 4 συμμετοχές χωρίς να σκοράρει.

Αξίζει εδώ όμως να αναφέρουμε ότι σε όλες αυτές τις εμφανίσεις του, μόνο στις 14 πήρε φανέλα βασικού, ενώ 27 φορές μπήκε ως αλλαγή. Σε γενικές γραμμές το πέρασμα του Φετφατζίδη από την Ιταλία ήταν αξιοπρεπές, μια καλή εμπειρία για τον ίδιο, αλλά χωρίς να εντυπωσιάσει ιδιαίτερα.

Ο επόμενο σταθμός της ζωής και της καριέρας του Φετφατζίδη ήταν η Σαουδική Αραβία και η Αλ Αχλί. Σε 3 χρόνια έκανε 100 συμμετοχές, πέτυχε 21 γκολ και μοίρασε 29 ασίστ. Εκεί πια ήταν βασικότατος, αφού ξεκίνησε βασικός 82 φορές ξεκίνησε.

Φαίνεται δηλαδή ότι έπρεπε να πάει μακριά για να βρει αυτό που του ταιριάζει. Δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την πορεία του εκεί, πέρα από τα αριθμητικά δεδομένα.

Ωστόσο, είναι εμφανές ότι τα τρία τελευταία χρόνια βελτίωσε τόσο τα τελειώματά του, όσο και την ομαδικότητά του. Μπορεί το συγκεκριμένο πρωτάθλημα να μην χαρακτηρίζεται από το μεγάλο βαθμό δυσκολίας του, αλλά αποτελεί ένα δείγμα.

Επειδή όμως άλλο Σ. Αραβία και Αλ Αχλί και άλλο Ολυμπιακός, Europa League και (πολεμικό) ελληνικό πρωτάθλημα, πρέπει ο Γιάννης να αποδείξει ότι δεν είναι το... παιδάκι του 2013, αλλά ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, που είναι έτοιμος να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα. Πια δεν θα είναι ο πιτσιρικάς που έστω μια καλή του εμφάνιση θα αρκεί για να θέλξει. Έρχεται για βασική επιλογή και καλείται να δείξει ισχυρό χαρακτήρα τόσο εντός γηπέδου, όσο και στα αποδυτήρια.

Μην ξεχνάμε ότι θα θεωρείται από τους παλιούς και ο ρόλος του δεν θα περιοριστεί εντός των γραμμών, αλλά μαζί με τους υπόλοιπους μπαρουτοκαπνισμένους Έλληνες (Φορτούνη, Χριστοδουλόπουλο αλλά και εν μέρει τους Σιώπη, Γιαννιώτη) θα κληθούν να φτιάξουν τις αρχές και τους κανόνες των αποδυτηρίων.

Τέλος, η καλή ηλικία του (τον Δεκέμβρη γίνεται μόλις 28) του δίνει την ευκαιρία να συνεχίσει τη δουλειά και την αυτοβελτίωση, για να βελτιώσει την ποιότητά του και να εδραιώσει τη θέση του τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και στην Εθνική, που και αυτή έχει ανάγκη από ποιοτικούς και δημιουργικούς παίκτες.

Καλή μεν η επιστροφή του, μας ικανοποίησε και χαιρόμαστε που θα δούμε ξανά τον Φέτφα με την ριγωτή, αλλά αυτό από μόνο του δεν θα φέρει την ευτυχία ούτε τη δική μας, ούτε της ομάδας, ούτε του ίδιου.