Final 4 2018: απόδοση δικαιοσύνης

Το f4 του Βελιγραδίου ολοκληρώθηκε και ο θρίαμβος της Ρεάλ των "χιλίων προβλήματων" κόντρα στους ζάπλουτους "κουμπάρους" αποτελεί (επιτέλους) απόδοση μπασκετικής δικαιοσύνης.
Ο Αντιδραστικός αρθρογραφεί για τον θρίαμβο της Ρεάλ.

Απόδοση μπασκετικής δικαιοσύνης στο Βελιγράδι. Η Ρεάλ Μαδρίτης των χιλίων προβλημάτων όλη τη σεζόν, ολοκλήρωσε την έκπληξη τσακίζοντας τα μεγάλα φαβορί, τις ζάπλουτες Φενέρ και ΤΣΣΚΑ των κουμπάρων!

Δεν ξέρω γιατί μου έβγαλε συμπάθεια, η φετινή Ρεάλ (μια ομάδα που ανέκαθεν αντιπαθούσα). Μήπως λόγω των πραγματικά πολλών προβλημάτων που χε μες την σεζόν και τα οποία ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΙΔΑΝΙΚΑ; Μήπως λόγω του μυθικού Ντόνσιτς με τις αφίσσες του Σπανούλη στο δωμάτιό του; Μήπως  λόγω της ταμπέλας του απόλυτου αουτσάιντερ στο f4 ), με αντιπάλους μάλιστα τους αντιπαθείς κουμπάρους; Ή μήπως ακόμα και για το μεγάλο comeback του Σέργιο Γιουλ, του οποίου ο σοκαριστικός τραυματισμός στεναχώρησε το κάθε αυθεντικό μπασκετόφιλο; Λίγο από όλα ήταν.

Το θέμα είναι πως η Βασίλισσα στέφθηκε δικαιότατα πρωταθλήτρια Ευρώπης (προσωπικά το 2015 δεν την είχα "παραδεχθεί" λόγω έδρας και διαιτησίας). Έπαιξε μπάσκετ υψηλού επιπέδου στο f4 και πραγματικά διέλυσε τις δύο ζάπλουτες ομάδες, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ. Προσέξτε. Και η Ρεάλ είναι ζάπλουτη. Αλλά είναι κι ένας εκ των μεγαλύτερων συλλόγων στον κόσμο! Δεν συγκρίνεται σαν μέγεθος με την ΤΣΣΚΑ και τη Φενέρ. Ελάχιστες ομάδες παγκοσμίως έχουν περισσότερα κέρδη από την Ρεάλ συνολικά σαν σύνολο.

Οι δύο άλλες όμως είναι ομάδες που βασίζουν την επιτυχία τους ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στα λεφτά. Πληρώνουν για να είναι στα f4 κυριολεκτικά. Οπότε η Ρεάλ δεν συγκρίνεται για κανένα λόγο με τις δύο αντιπάλους που κέρδισε στο Βελιγράδι. Δεν πλήρωσε για την επιτυχία της. Δούλεψε και ρίσκαρε. Είχε τα @ρχίδια για παράδειγμα να δώσει τα κλειδιά σε έναν 18χρονο. Επίσης βασίζεται εδώ και χρόνια σε γηγενείς παίχτες (Γιουλ, Ρέγιες, Ρούντι), έχει τον ίδιο προπονητή παρά τις αποτυχίες (Λάσο) ενώ έχει ξένους εργάτες (με απόλυτα ξεκάθαρους ρόλους) τους οποίους έχει διατηρήσει στο ρόστερ της  επίσης για μεγάλο χρονικό διάστημα (Κάρολ, Αγιόν, Τόμκινς κτλ). Σε θέμα ομοιογένειας και πίστης στο πλάνο της αξίζουν λοιπόν, συγχαρητήρια*.

Καθαρά μπασκετικά στον τελικό η Βασίλισσα βασίστηκε σε δύο άξονες. Καταρχήν έπαιξε εξαντλητικά πιεστική άμυνα στην περίμετρο! Έτσι έβγαλε εκτός ματς τον Σλούκα και τον επικίνδυνο Ντίξον. Έτσι κατάφερε να κόψει την καλή κυκλοφορία της Φενέρ και βέβαια το pick n roll παιχνίδι της! Έτσι οι "Τούρκοι" μπορούσαν να σκοράρουν μόνο με κρεμασμένα τρίποντα (Μέλι) είτε με drives στα οποία υπήρχε το σκιάχτρο Ταβάρες! Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο Ζοτς την πάτησε όπως πέρυσι... ο Ολυμπιακός!

Ο δεύτερος άξονας, ήταν ο πάγκος. Από το καλοκαίρι σας λέγαμε στον RP  για το βάθος της Ρεάλ. Στο πιο κρίσιμο ματς , το βάθος αυτό της έδωσε το τρόπαιο! Την ίδια στιγμή που ο Μελιτζάνας πάλευε με 6-7 παίχτες όλο το ματς, ο Λάσο είχε 11 παίχτες να παίζουν και ΌΛΟΙ να βοηθούν. Οι Αγιόν-Ταβάρες-Ρέγιες-Ράντολφ έπαιζαν ξύλο κάτω από την ρακέτα. Οι Ρούντι-Γιουλ (κι όμως ναι αυτοί οι δύο!) μαζί με τον Καμπάτσο και τον Τέιλορ κυνηγούσαν λυσσασμένα στην περίμετρο. Την ίδια ώρα ο "μεγάλος μικρός" Ντόνσιτς οργάνωνε σαν τον... Τζινόμπιλι... Και βέβαια οι Κάρολ-Τόμκινς και Κοζέρ εκτελούσαν... με το γάντι την Φενέρ (ποιος να το περιμένε). Ο ορισμός του βάθους ρόστερ η χθεσινή παράσταση της Ρεάλ...

Συνοψίζοντας... Δικαιότατη πρωταθλήτρια η Ρεάλ. Έμεινε πιστή στο πλάνο της, βγήκε πιο δυνατή μέσα από τα τεράστια προβλήματά της και κατάφερε και κέρδισε τις δυο αντιπαθητικές ομάδες του δόγματος "πληρώνουμε για την επιτυχία". Στο f4 δε, είχε ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ και ΒΑΘΟΣ , τα οποία της αρκούσαν για να κερδίσει τις ΤΣΣΚΑ και Φενέρ των πολλών αστέρων αλλά των ακόμα περισσότερων ΡΟΛΙΣΤΩΝ στην 12αδα τους.

*Συγχαρητήρια αξίζουν σαφώς και στην Ζαλγκίρις. Μια ομάδα στολίδι της διοργάνωσης, που απέδειξε ότι τα budget δεν παίζουν μπάσκετ. Η παραδοσιακή δουλειά και οι μοντέρνες μπασκετικές της ιδέες την οδήγησαν στην ΑΚΡΩΣ ΤΙΜΗΤΙΚΗ 3η θέση!
Ταυτόχρονα ΚΑΝΕΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ για την Φενέρ και την Τσσκα. Φτάνουν κάθε χρόνο στα f4. Μια στο τόσο το παίρνουν. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορείς να θαυμάσεις τέτοιες ομάδες. Ομάδες που έχουν φτάσει στα (υψηλά) επίπεδα ΜΟΝΟ μέσω χρημάτων. Ομάδες χωρίς γηγενείς παίχτες, ομάδες των 4-5 αστέρων και από πίσω τους το χάος... Στην ιστορία θα θυμούνται όλοι την Ρεάλ του Γιουλ και του Ντόνσιτς ή τον Ολυμπιακό των Σπανούλη και Πρίντεζη. Κανείς όμως την Φενέρ του Μπογκντάνοβιτς ή του Γουαναμέικερ ή την ΤΣΣΚΑ του Ντεκολό ή του Κλάιμπερν...