Δεν υπάρχει ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ, στον Ολυμπιακό...

Η κατάσταση στον Ολυμπιακό μοιάζει μη αναστρέψιμη. Το φετινό λάθος με τον εγκληματία Χάσι στον πάγκο, αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα-των λαθών της τελευταίας τριετίας. Πλέον η κατάρρευση-ντόμινο είναι δύσκολο να σταματήσει. Μοιάζει κάτι σαν "τέλος εποχής"... ΑΛΛΑ. Στον Θρύλο μετρά ΜΟΝΟ η επόμενη ημέρα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για κλάματα. 
Ο Αντιδραστικός αρθρογραφεί για την δύσκολη σεζόν που μας περιμένει και δίνει το σύνθημα της αντεπίθεσης.

Η εγκληματική επιλογή Χάσι, ήρθε να προστεθεί στα μαζεμένα λάθη του παρελθόντος. Σκοπός του σημερινού άρθρου όμως δεν είναι να αναφερθώ στο παρελθόν (το οποίο έχω κάνει πολλάκις και κόντεψα να βρω το μπελά μου) αλλά στο μέλλον. Το θέμα είναι πως "όταν το πρώτο τουβλάκι πέφτει, ακολουθεί το ντόμινο". Έτσι λοιπόν φέτος, θεωρώ πως η "κατάρρευση" πια δεν μπορεί να αποφευχθεί. Αλλά το ξαναλέω. Το θέμα δεν είναι το παρελθόν, ούτε καν το δύσκολο παρόν. Το θέμα είναι το μέλλον.

Το μέλλον λοιπόν λέει, πως ο Ολυμπιακός πρέπει να επιτέλους να αποκτήσει ένα διοικητικό και αγωνιστικό ΣΤΑΘΕΡΟ πλάνο. Βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή σε κάτι σαν τέλος εποχής. Ότι μοντέλο δοκιμάστηκε την τελευταία τριετία ΑΠΈΤΥΧΕ. Τέλος. Πάμε για άλλα.

Αγωνιστικό πλάνο:

Τονίζω ΞΑΝΑ πως στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Λεμονής προσφέρει ασφάλεια. Θεωρώ πως πρέπει να στηριχτεί. Πρέπει να πάρει εν λευκώ τα κλειδιά του μαγαζιού. Να δουλέψει την αδούλευτη ομάδα μας, να βρει ένα στυλ παιχνιδού που να ταιριάζει και τα αποτελέσματα θα έρθουν. Άλλωστε δεν χάλασε ο κόσμος, αν χαθεί ένα πρωτάθλημα. Οι οπαδοί θέλουμε μια καλή ομάδα και ας θυσιαστεί κι ένας τίτλος.

Διοικητικό πλάνο:

Κοβάσεβιτς, Μοντεστό, Ισά, Λορένθο. Φέτος Ουσίγιος. Αλήθεια όλοι αυτοί που εν τέλει προσφέρουν; Φέτος πχ ο Ουσίγιος είχε λόγο στις επιλογες των προπονητών ή των παιχτών; Νομίζω πως όχι. Χρειάζεται ένας κανονικός τεχνικός διευθυντής που θα αποφασίζει ΑΥΤΟΣ (στο στυλ Μόντσι) και επιπλέον ένας παλαίμαχος σε ρόλο γενικού αρχηγού που να μπορεί να εξηγήσει  στους  παίχτες τι φανέλα φορούν  (πχ ο Καμπιάσο θα ταν ιδανικός). Αυτοί και τίποτα άλλο. Μαζί με  τον πρόεδρο και τον εκάστοτε προπονητή να παίρνουν τις αποφάσεις και τέλος.

Η επόμενη ημέρα:

Μετά το σοκ από τον Ατρόμητο και το 4ο σερί ματς χωρίς νίκη (!!!) , τα κουκιά στην ομάδα δείχνουν μετρημένα. Βαθμολογικά τα στραβοπατήματα και των ανταγωνιστών έκαναν την γκέλα να μην μετρήσει. Πλέον όμως είναι θέμα εικόνας. Η τωρινή εικόνα δεν βλέπεται. Στου Ρέντη πρέπει να εστιάσουν στο τεράστιο δημιουργικό πρόβλημα της ομάδας, στην ανύψωση της ψυχολογίας των παιχτών και κυρίως στο να καταλάβουν ΟΛΟΙ πως  στην ομάδα αυτή, δεν χωρούν κλάματα! ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!

Ότι έγινε μέχρις στιγμής έγινε. Πλέον θέλει ΔΟΥΛΕΙΑ, πίστη, πάθος. Να δουλέψει σκληρά η ομάδα σε όλους τους τομείς. Και τουλάχιστον να δούμε κάτι ανταγωνιστικό στο χορτάρι. Να δούμε ομάδα που να θυμίζει τον Ολυμπιακό μας! Ο Λεμονής έχει το μαχαίρι και το καρπούζι. Όσοι δεν κάνουν να πάνε στην εξέδρα. Και είναι πολλοί πανάθεμά τους. Σισέ, Μαρίν είναι οι πρώτοι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ. Κι έπεται συνέχεια. Όσοι κάνουν να δέσουν, να δουλέψουν μαζί, να ακολουθήσουν τυφλά τις εντολές  του προπονητή μας και θα το δείτε. Η κατάσταση θα αλλάξει. Μέσα σε όλα αυτά βάλτε στην εξίσωση και τον κόσμο του Θρύλου που ανέκαθεν στα δύσκολα συσπειρώνεται. Κι αν η ομάδα αυτή συσπειρωθεί, τότε τρομάζει κόσμο...

Συμπέρασμα:

Τέλος εποχής στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει. Κλάματα στον ερυθρόλευκο οργανισμό δεν χωρούν. Κρατάμε το γεγονός πως τα μοντέλα της διοίκησης έχουν αποτύχει παταγωδώς και δίνουμε τα πάντα να στηρίξουμε τον μυθικό Τάκη Λεμονή, στην φετινή δύσκολη προσπάθειά του να στρώσει την ομάδα. Στόχος είναι να δούμε μια ανταγωνιστική και σοβαρή ομάδα. Ο φετινός τίτλος δεν είναι αυτοσκοπός. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός μας έχει πιο σοβαρά προβλήματα να λύσει. Ενωμένοι, συσπειρωμένοι, συνεχίζουμε...

Υγ: με τον Ατρόμητο έπαιξε  ρόλο και η ατυχία. Έξω ο Μπεν από το 10' και ύστερα η ομάδα μετά το 0-1, να παίζει για 25' με παίχτη μείον λόγω του τραυματισμού του Οφόε.

Υγ2: κάκιστος ο Μαρίν, επικίνδυνος ο Σισέ (α ρε Ρισβανάκο), ΜΕΤΡΙΟΤΑΤΟΙ οι Καρσελά και Τζούρτζεβιτς.

Υγ3: κρατάμε την σχεδόν 75% κατοχή της ομάδας, την 2η πολύ καλή εμφάνιση των Κούτρη και Νικολάου αλλά και το πάθος των Ρομαό, Εμενίκε και Σεμπά. Αυτά και τίποτα άλλο.