Ώρα να τελειώνουμε με τον «μονόφθαλμο» Ολυμπιακό!

Ο Paratiritis εξηγεί γιατί κανείς στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πάει μπροστά με τον Θρύλο να βασιλεύει ανάμεσα στους «τυφλούς»...

Το  ελληνικό ποδόσφαιρο μαστίζεται από  μια σειρά κρίσεων. Κρίση αξιοπιστίας, κρίση ταυτότητας των ομάδων αλλά και οικονομική κρίση. Στην πραγματικότητα, από πλευράς οντοτήτων, υπάρχει ο Ολυμπιακός από τη μία μεριά, και όλοι οι άλλοι από την άλλη.

Ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό, τα γεγονότα της Λεωφόρου του έδωσαν τη «χρυσή ευκαιρί»α να παρουσιαστεί σαν θύμα της μισαλλόδοξης  βίας των αντιπάλων του, ακόμα και σε ματς που τον κερδίζουν. Πως διαχειρίστηκε  η διοίκηση του ΟΣΦΠ αυτή την ευκαιρία; Πήγε ο  Μαρινάκης  στην ΕΠΑΕ και προκάλεσε επεισόδια  μετά χειροδικίας, μόνο και μόνο για να κάνει την ομάδα μέρος του προβλήματος!  Βέβαια, ο εκνευρισμός αυτός δεν είναι αναίτιος. Για πρώτη φορά ο Μαρινάκης βλέπει  την ομάδα του να απειλείται στο εσωτερικό, πρώτα από τον (τέως) φορμαρισμένο ΠΑΟΚ, και σε δεύτερο χρόνο από τον σοβαρό και δεμένο ΠΑΟ.  Το κολπάκι που ήθελε τον ΟΣΦΠ να βγάζει χρυσάφι από φτηνούς παίκτες δεν έπιασε φέτος, και η ομάδα έχει τα χάλια της. Δεν είναι εύκολο κάθε χρονιά να παίρνεις μεγάλα ποσά πουλώντας βασικούς σου παίκτες, να φέρνεις στη θέση τους  μετριότητες από τα κάτω ράφια και να σου βγαίνουν …Μανωλάδες. 

Ο Ολυμπιακός φέτος έφτασε σε μια οριακή χρονιά που πρέπει πιά να αποφασίσει τι θέλει να είναι  σαν ομάδα, πρέπει να ψαχτούμε όλοι να δούμε αν έχουμε «κόκκινες γραμμές» πέρα από την  τσέπη και την καλοπέραση  του εκάστοτε προέδρου.

Οι άλλες ομάδες, όλες μαζί προσπαθούν να συγκροτήσουν ένα αντίπαλο δέος. Ο ΠΑΟ βάζει την ομάδα, ο ΠΑΟΚ  το λαό και η ΑΕΚ τα λεφτά. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι αξία έχουν όλα αυτά μόνο όταν τα συγκεντρώνει ένας. Ο ΠΑΟ έχει καλό ποδοσφαιρικό τμήμα, η διοίκησή του όμως κινείται στα όρια της γραφικότητας . Ο στρατηγικός στόχος του γηπέδου σκοντάφτει με πολλούς και διάφορους τρόπους, και ο Αλαφούζος προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι το αντίπαλο δέος του Μαρινάκη, σκιαμαχώντας, ενώ δεν έιναι παρά ο διαχειριστής μιάς  «φιλανθρωπικής» προσπάθειας που ονομάστηκε «Παναθηναϊκή Συμμαχία».

Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να πείσει τους οπαδούς του ότι με τον Κλάους και τον Σαλπιγγίδη μπορεί να πάρει τίτλους, παρ’ όλο που τα παιδιά αυτά ουδέποτε έχουν  πείσει ότι κάνουν για τέτοια πράγματα. Το πήγαν στην αρχή ήρεμα, χωρίς λεονταρισμούς, πήραν μια διαφορά στον πρώτο γύρο, και μόλις κέρδισαν και στο Καραισκάκη……ξεφούσκωσαν!Η ερμηνεία της πτώσης αυτής σχετίζεται και με το DNA μιάς ομάδας που ζεί για τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, κάτι σαν τους φτωχούς βραζιλιάνους που ζούν για την γκλαμουριά του καρναβαλιού του Ρίο, και μετά ξαναγίνονται φουκαράδες.

Τέλος, η ΑΕΚ επιστρέφει ολοταχώς στην Σουπερλίγκα, αλλά και αυτή  απέτυχε να αξιοποιήσει  το χρόνο πού είχε για να φτιάξει ένα γήπεδο.  Η κουτοπονηριά του Μελισσανίδη, που βασίστηκε αποκλειστικά στην ελπίδα των κρατικών πόρων δείχνει να έχει πέσει στο κενό, και η υλοποίηση του γηπέδου φαίνεται να βρίσκεται όλο και πιο πίσω αντί να προχωράει. Αισιοδοξία και λαϊκή στήριξη υπάρχουν, δεν υπάρχει όμως  αποδεδειγμένη εγγύηση στήριξης από τη μεριά Μελισσανίδη, η οποία δείχνει να είχε τη διάθεση περισσότερο  να διαχειριστεί κρατικά χρήματα μέσω «υψηλών διασυνδέσεων», παρά να επενδύσει στ’αλήθεια.

Το τοπίο λοιπόν δείχνει έναν μονόφθαλμο (τον Ολυμπιακό ) να καταφέρνει να κυριαρχήσει απέναντι σε τυφλούς και ανύπαρκτους. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας είναι τόσο κακή, που είναι δύσκολο να «πουλήσεις»  τον μύθο του πρωταθλητή ακόμα και στους φανατικούς της Θ7. Ο  ΟΣΦΠ πρέπει να αποφασίσει  αν θέλει να συνεχίσει να βασανίζει τους λαβωμένους  αντιπάλους του, ή αν πρέπει να τους βοηθήσει να συνέλθουν  και να φτιάξουν όλοι μαζί ένα πρωτάθλημα της προκοπής, που ουσιαστικά συμφέρει τον Ολυμπιακό, γιατί είναι ο μόνος που έχει την υποδομή να καρπωθεί οικονομικά οφέλη από ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο ΟΣΦΠ πρέπει να αποφασίσει  πως πρέπει να διαχειριστεί το brand name που έχει φτιάξει στην Ευρώπη.  Η προστασία του ονόματος αυτού απαιτεί την προσπάθεια διάκρισης μέσα στα επόμενα χρόνια, μέσα από τη δημιουργία σταθερού πυρήνα παικτών με προσωπικότητα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι πρακτορείο παικτών, είναι ομάδα που πρέπει και μπορεί να λέει όχι σε μεταγραφές, ξέροντας ότι θα πολλαπλασιάσει την αξία των στελεχών της μέσα από διακρίσεις. Αν δεν το κάνει αυτό,  και μάλιστα σε συνδυασμό με μια προσπάθεια αναβάθμισης του ελληνικού πρωταθλήματος, θα αποτελέσει σύντομα δόξα του …παρελθόντος.