Με ενα ρεσιτάλ μαχητικότητας και τακτικής ο Ολυμπιακός πήρε το πολυπόθητο game 5, έκανε το 3-2 απέναντι στην συγκλονιστική Εφές και κατάφερε να προκριθεί στο f4 της Πόλης-το 4ο τα τελευταία 6 χρόνια, επίτευγμα αν μη τι άλλο ιστορικό-στέλνοντας στα ουράνια τους εκατομμύρια οπαδούς του! Ο Αντιδραστικός αρθρογραφεί για την τεράστια χθεσινή νίκη-επιστέγασμα της καταπληκτικής του σεζόν ενώ παράλληλα κάνει το πρώτο σχόλιο ενόψει της Πόλης...!
Η αξία του ηττημένου δίνει αξία στον νικητή, λένε. Έτσι στο σημερινό μας blog ξεκινάμε ΠΡΩΤΑ δίνοντας πολλα συγχαρητήρια στην μαχητικότατη Εφές, η οποία έχασε τη σειρα στις λεπτομέρειες και στο νήμα. Αθλητική, παθιασμένη, έπαιξε αρκετά "σκεπτόμενο" μπάσκετ (πολλά credits για αυτό στον προπονητή της!), απλά την πάτησε και αποκλείστηκε λόγω της απειρίας της, της εμμονής της με το μακρινό σουτ και βέβαια επειδή απέναντί της δεν είχε όποιον και όποιον αλλά τον Ολυμπιακό. Πολλά μπράβο λοιπόν στην Αναντολού, που έδειξε πως κάνει βήματα εμπρός στο ευρωπαϊκό στερέωμα.
Η ανάλυση του αγώνα:
-Πάμε όμως παρακάτω. Στο σχόλιο του σημαντικότερου αγώνα της σεζόν για τον Ολυμπιακό. Στο τελευταίο blog σας τονίζω ότι τα 4 πρώτα ματς σβήνονται και πως το game 5 ήταν ένας τελικός. Επίσης ούρλιαζα πως το μόνο που θα παίξει ρόλο ήταν η καρδιά και η συγκέντρωση. Ε, λοιπόν νομίζω πως κατά ένα μεγάλο ποσοστό έπεσα μέσα! Ο Ολυμπιακός κέρδισε χθες αφενός λόγω του "ιστορικού" πάθους και μαχητικότητας που έδειξε (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΆ στο β' ημίχρονο οι ερυθρόλευκοι ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΠΑΛΑ) και αφετέρου λόγω της παροιμιώδους συγκέντρωσης την οποία επέδειξαν στα τελευταία λεπτα του αγώνα!
-Στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός πάλεψε με τους δαίμονές του. Ήταν τόσο μεγάλο το διακύβευμα που οι Πειραιώτες είχαν εμφανές άγχος (εξ' ου και τα κακά ποσοστά και τα πολλά λάθη) την ίδια στιγμή που η Εφές τελείωνε τη μία γρήγορη επίθεση μετά την άλλη. Ευτυχώς ο Σπανούλης κράτησε την ομάδα όρθια...
-Και περνάμε στο δεύτερο ημίχρονο... Τα πρώτα τρία λεπτά θα μπορούσαν να παίζονται σε ντοκιμαντές υπο τους ήχους του θρυλικού "eye of the tiger"! ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ πιο πολύ από ποτέ οι ερυθρόλευκοι, έκλεψαν μπάλες, πίεσαν, σκόραραν, σύρθηκαν στα παρκέ και έδειξαν εξ αρχής τις άγριες διαθέσεις τους! Ο Ολυμπιακός ξαναμπήκε πολύ γρήγορα σε ρόλο οδηγού με κορυφαίους της 3ης περιόδου τους Παπαπέτρου (8 πόντοι μαχαιριά για τους Τούρκους)- Παπανικολάου και (επιτέλους) Μπιρντς!
-Στην δε τέταρτη περίοδο και ενώ οι Τούρκοι κρατιόντουσαν με κάποιο τρόπο στο ματς μέχρι και το 38' (με τρίποντα από τα 9m στην λήξη του χρονου κτλ), ανέλαβαν ξανά δράση οι αρχηγοί (που έβαλαν και τις βολές) ενώ μεγάλες βοήθειες έδωσαν οι Γκριν και Μιλουτίνοφ.
-Αν μου έκανε κάτι μεγάλη εντύπωση, είναι η ωριμότητα που έδειξε ο Ολυμπιακός στα τελευταία λεπτά τπυ αγώνα. Και εδώ το credit πηγαίνει και στον coach Σφαιρόπουλο! Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΕ και έπαιξε πολύ τακτικό μπάσκετ όταν έκαιγε η μπάλα! Χτύπησε με επιμονή τα miss matches ενώ πήγε ηθελημένα στις επαφές/βολές δείχνοντας αφενός εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των παιχτών (οι βολές παραδοσιακά καίνε τον Θρύλο αλλα αυτό φέτος έχει αλλάξει) κι αφετέρου επέλεξαν αυτη την προσέγγιση γιατί τα μακρινά σουτ δεν έμπαιναν!
-Στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός πάλεψε με τους δαίμονές του. Ήταν τόσο μεγάλο το διακύβευμα που οι Πειραιώτες είχαν εμφανές άγχος (εξ' ου και τα κακά ποσοστά και τα πολλά λάθη) την ίδια στιγμή που η Εφές τελείωνε τη μία γρήγορη επίθεση μετά την άλλη. Ευτυχώς ο Σπανούλης κράτησε την ομάδα όρθια...
-Και περνάμε στο δεύτερο ημίχρονο... Τα πρώτα τρία λεπτά θα μπορούσαν να παίζονται σε ντοκιμαντές υπο τους ήχους του θρυλικού "eye of the tiger"! ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ πιο πολύ από ποτέ οι ερυθρόλευκοι, έκλεψαν μπάλες, πίεσαν, σκόραραν, σύρθηκαν στα παρκέ και έδειξαν εξ αρχής τις άγριες διαθέσεις τους! Ο Ολυμπιακός ξαναμπήκε πολύ γρήγορα σε ρόλο οδηγού με κορυφαίους της 3ης περιόδου τους Παπαπέτρου (8 πόντοι μαχαιριά για τους Τούρκους)- Παπανικολάου και (επιτέλους) Μπιρντς!
-Στην δε τέταρτη περίοδο και ενώ οι Τούρκοι κρατιόντουσαν με κάποιο τρόπο στο ματς μέχρι και το 38' (με τρίποντα από τα 9m στην λήξη του χρονου κτλ), ανέλαβαν ξανά δράση οι αρχηγοί (που έβαλαν και τις βολές) ενώ μεγάλες βοήθειες έδωσαν οι Γκριν και Μιλουτίνοφ.
-Αν μου έκανε κάτι μεγάλη εντύπωση, είναι η ωριμότητα που έδειξε ο Ολυμπιακός στα τελευταία λεπτά τπυ αγώνα. Και εδώ το credit πηγαίνει και στον coach Σφαιρόπουλο! Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΕ και έπαιξε πολύ τακτικό μπάσκετ όταν έκαιγε η μπάλα! Χτύπησε με επιμονή τα miss matches ενώ πήγε ηθελημένα στις επαφές/βολές δείχνοντας αφενός εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των παιχτών (οι βολές παραδοσιακά καίνε τον Θρύλο αλλα αυτό φέτος έχει αλλάξει) κι αφετέρου επέλεξαν αυτη την προσέγγιση γιατί τα μακρινά σουτ δεν έμπαιναν!
Η "ώρα f4" επιτέλους έφτασε...!!!
-Πλέον ο μεγάλος στόχος της σεζόν επιτεύχθηκε και ο Ολυμπιακός θα δώσει το παρών στο f4 χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΑΓΧΟΣ (αυτό ας το χουν οι άλλοι που σπαταλούν 30 εκ. Budget τη σεζόν) και βέβαια με μεγάλο στόχο την κατάκτηση της κούπας! Προς θεού δεν πάει για τουρισμό στην Πόλη (του...) ο Θρύλος!
-Ολόκληρη τη σεζόν ο Ολυμπιακός ήταν σταθερότατος, έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ και παρά τα πολλα προβλήματα τραυματισμών κατάφερε κόντρα σε πολύ ακριβότερους αντιπάλους να δώσει το παρόν στο f4. Απόλυτα δίκαιη η πρόκριση αυτη για τους εργθρολεύκους λοιπόν.
-Μια πρόκριση που μας έκανε πιο περήφανους από ποτέ, μας συγκίνησε βαθύτατα και μας θύμισε πως αυτή η ομάδα έχει ακόμα πολλά να μας χαρίσει!!!
-Στο red philosopher θα ακολουθήσουν πολλές αναλύσεις ενόψει της μεγάλης γιορτής του ευρωπαϊκού μπάσκετ στο πιο σημαντικό f4 της ιστορίας! Η πορεία των ομάδων και κυρίως του θρύλου, τακτικές αναλύσεις και συγκρίσεις των μονομάχων, προβλέψεις και πολλά άλλα ωραία μας περιμένουν στην παρέα του blog! Η ώρα που όλοι περιμέναμε φτάνει λοιπόν, οπότε stay tuned!
-Ολόκληρη τη σεζόν ο Ολυμπιακός ήταν σταθερότατος, έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ και παρά τα πολλα προβλήματα τραυματισμών κατάφερε κόντρα σε πολύ ακριβότερους αντιπάλους να δώσει το παρόν στο f4. Απόλυτα δίκαιη η πρόκριση αυτη για τους εργθρολεύκους λοιπόν.
-Μια πρόκριση που μας έκανε πιο περήφανους από ποτέ, μας συγκίνησε βαθύτατα και μας θύμισε πως αυτή η ομάδα έχει ακόμα πολλά να μας χαρίσει!!!
-Στο red philosopher θα ακολουθήσουν πολλές αναλύσεις ενόψει της μεγάλης γιορτής του ευρωπαϊκού μπάσκετ στο πιο σημαντικό f4 της ιστορίας! Η πορεία των ομάδων και κυρίως του θρύλου, τακτικές αναλύσεις και συγκρίσεις των μονομάχων, προβλέψεις και πολλά άλλα ωραία μας περιμένουν στην παρέα του blog! Η ώρα που όλοι περιμέναμε φτάνει λοιπόν, οπότε stay tuned!
Υγ: τέταρτο f4 την τελευταία εξαετία... Πόσο μεγάλο το ερυθρόλευκο επίτευγμα... Ομάδα-μύθος κυριολεκτικά...
Υγ2: η μπασκετική τεχνογνωσία και το project του Θρύλου πρέπει να διδάσκεται στα περίφημα μπασκετικά πανεπιστημία. Κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Μάλιστα ακόμα και στα σχολεία μας εν καιρώ κρίσης θα μπορούσε να διδάσκεται. "Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να το πιστεύεις και να μην τα παρατάς"...
Υγ3: τα λόγια και τα σχόλια για τον Σπανούλη περιττεύουν. Ο άνθρωπος πολύ απλά είναι ο κορυφαίος αθλητής στην ιστορία του Ολυμπιακού...
Υγ4: βάλτε τώρα με καθαρό μυαλό και δείτε ξανά το ματς. Οι αμυνες του Αγραβάνης είναι συγκλονιστικές και συγκινητικες... Πολύ τον πιστεύω τον μικρό και στο finish της αποδυκνείει πόσο αδικημένος ήταν!
Αντιδραστικέ, συμφωνώ απόλυτα με τα εύσημα στην Έφες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Περάσοβιτς εξάντλησε σχεδόν όλα τα περιθώρια -γράφω "σχεδόν", γιατί εγώ δεν είδα έστω κάποια λεπτά σχήμα με τρία guards που περίμενα ότι θα δυσκόλευε την περιφέρειά μας στην άμυνα, κάνοντας το ματς ροντέο. Το τελευταίο του χαρτί, έστω και αναγκαστικά λόγω των φάουλ στα 5άρια, ήταν με την χρησιμοποίηση τριών forwards, όπως περιμέναμε στην ανάλυση της σειράς.
Το εντυπωσιακό εδώ είναι ότι ο coach Σφαιρόπουλος ΔΕΝ προσάρμοσε πρόσωπα, συνεχίζοντας να παίζει με 5άρι (το πιο ευκίνητο, βέβαια, που διαθέτει, δηλαδή τον Μπιρτς) και εστίασε στις συνεχείς αλλαγές στις άμυνες για να ανταπεξέλθει, με σαφή οδηγία για κλείσιμο του Χάνεϊκατ στη ρακέτα (δέλεαρ για αυτόν τα miss match που τού έδινε η άμυνα του Ολυμπιακού με τον Σπανούλη), κάτι που προστάτευε από το να πάρει φωτιά ο Αμερικανός με τα τρίποντα αλλά και από το επιθετικό ριμπάουντ που διεκδικεί ερχόμενος με δύναμη από έξω.
Ακούω κριτική από διάφορους ότι ο Σφαιρόπουλος δεν έκανε rotation, ότι κράτησε πολύ τον Σπανούλη μέσα και ελάχιστα τον Γιανγκ και ΕΞΑΝΙΣΤΑΜΑΙ! Στο ματς-τελικό πηγαίνεις πάντα με τους παίκτες που σε έχουν οδηγήσει όλη την χρονιά -και σίγουρα μέσα σε αυτούς δεν είναι ούτε ο Πάτρικ ούτε, φυσικά, και ο Γουότερς. Αν κάποιος από τους παίκτες - κλειδιά, δεν είναι σε καλή μέρα (Μάντζαρης) τότε φέρνεις από τον πάγκο άλλο όπλο (Γκριν).Το να κλείσει το rotation σε ένα τέτοιο ματς είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο -πόσο μάλλον που η ομάδα δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα στο κρίσιμο 4ο δεκάλεπτο.
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το σχόλιο στο post σου, ευλογώντας τα γένια του Red Philosopher. Σε μια περίοδο που στα media άλλος ζητούσε 4άρι, άλλος τον ...Καββαδά κι άλλος (στα social media) τον Τσίλντρες (!), βγήκαμε από τον Οκτώβριο και είπαμε με θάρρος ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει την πληρέστερη 12άδα της Ευρωλίγκας, μαζί με την ΤΣΣΚΑ (ήταν 29 Οκτωβρίου, θυμηθείτε http://red-philosopher.blogspot.gr/2016/10/h-12.html)
Η ομάδα αυτή, μάλιστα, προκρίθηκε στο Final Four ΧΩΡΙΣ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΛΗ αυτής της 12άδας. Περισσότερα για τον ημιτελικό εν ευθέτω χρόνω...
Court Central
Φιλε court γενικά νομιζω πως το μπασκετικο "ρεπορτάζ" του blog ήταν πολύ καλό! Κατα τα άλλα παραδοσιακα συμφωνούμε σε ολα... Εν αναμονή λοιπόν του ημιτελικού... Αντιδραστικός
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό το άρθρο αντιδραστικέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και "αιρετικός" παραδέχομαι την δικαίωση του court γιά ένα ρόστερ που δεν μου γέμιζε το μάτι. Και θέλω να το πω γιατί δεν είχα δίκιο και οφείλω να σας κοιτάω στα μάτια...
Δεσμεύομαι γιά αρθράκι τις αμέσως επόμενες ημέρες, γιά την ώρα όμως έχω κάποια μικρά συνολικά σχολιάκια:
-Τεράστια η επιτυχία της διοργάνωσης σε ενιαίο όμιλο. Οχι μόνο γιατί βγήκαν οι ομάδες που έπρεπε να βγουν, αλλά και γιατί όλες οι ομάδες έπαιξαν ανταγωνιστικά ως το τέλος. Ακόμα και οι τελευταίοι έκαναν πολλές νίκες και γέμισαν τα γήπεδά τους. Το μπάσκετ επιτέλους έγινε γιορτή και στην Ευρώπη.
-Τα εύσημα αξίζουν στον Σπανούλη, τον παίκτη που στα μεγάλα ματς ξερει να μπαίνει στον τηλεφωνικό θάλαμο και να φοράει τη μπέρτα του σούπερμαν.
-Μπράβο στον ήρεμο και μεθοδικό Σφαιρόπουλο, μπράβο στη διοίκηση που ηγείται αποφεύγοντας τις γραφικότητες και τα νταηλίκια που βλέπουμε αλλού.
- Η Εφές το πάλεψε, αλλά πολύ άναρχα.Ευτύχημα που πέσαμε πάνω σε αυτή την ομάδα. Στο δεύτερο ματς στην Πόλη μου θύμιζε ομάδα Α2, με αυτά τα κωμικά μπουκαρίσματα που κατέληγαν είτε σε τάπες είτε σε βεβιασμένες πάσες γιά τρίποντο.
Αυτά και επιφυλάσσομαι κύριοι.
paratiritis