Final 4 2018: οι κουμπάροι, ο Γιουλ και ο Σάρας...

Μπορεί ο Ολυμπιακός μας, να μην δίνει το παρόν στο f4 του Βελιγραδίου, αλλά ο Red Philosopher δεν θα μπορούσε να λείπει από το μεγάλο μπασκετικό ραντεβού της χρονιάς.

Όλη τη σεζόν, η Euroleague ήταν το κυριότερο θέμα συζήτησής μας κι όσο κι αν μας πονάει που η ομάδα μας δεν θα διεκδικήσει την κούπα, ένα τόσο μεγάλο τουρνουά δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο.

Ο Αντιδραστικός σχολιάζει τα ζευγάρια του f4 και δίνει τα προγνωστικά του...

Όλη τη σεζόν παρακολουθήσαμε με ΘΕΡΜΗ την Ευρωλίγκα. Κι ας μην πήγε η ομάδα μας λοιπόν(μεγάλη απογοήτευση αλλά η ζωή συνεχίζεται), εδώ στον RP, δεν θα μπορούσαμε να μην ασχοληθούμε με το μεγάλο μπασκετικό ραντεβού. Άλλωστε το τουρνουά αυτό δεν χάνεται. Τώρα δε, χωρίς το (υπερβολικό) άγχος της παρουσίας του Θρύλου, θα μπορέσουμε να το παρακολουθήσουμε με απόλυτη ηρεμία και αντικειμενικότητα. 

Πάμε λοιπόν στην ανάλυσή μας, για τους μπασκετόφιλους του Blog.

Φενέρ-Ζαλγκίρις

Προσωπικά έχω την εντύπωση, πως η Ζαλγκίρις δεν θα ανταπεξέλθει. Ναι πήγε τρένο στο f4. Ναι τον Ολυμπιακό τον απέκλεισε με βαρύγδουπο τρόπο. Απλά κάποια στιγμή η απειρία της πιστεύω θα της βγει μπροστά. Και ειδικά απέναντι στον πανούργο "δάσκαλο" Ομπράντοβιτς, ο Σάρας πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να τα καταφέρει...

Οπότε στον πρώτο ημιτελικό βλέπω ξεκάθαρα την Φενέρ να προκρίνεται. Περιμένω ένα ματς με άπειρο ξύλο και τακτική , όπου θα νικήσει ο πιο έμπειρος και βέβαια αυτός που θα χει την διαιτητική στήριξη. Ανεπιφύλακτα λοιπόν Φενέρ...

ΤΣΣΚΑ-Ρεάλ

Εδώ καταρχήν πρέπει να αποσαφηνιστεί σε τι κατάσταση θα είναι και αν θα παίξουν οι Ντεκολό και Χάινς... Αν τυχόν απουσιάσει κάποιος από τους δύο ή έστω δεν είναι σε καλή κατάσταση (λογικά κανείς δεν θα ναι), τότε τα δεδομένα αλλάζουν ραγδαία. Η Ρεάλ έμαθε φέτος να ζει με τα τεράστια προβλήματά της και η παρουσία του Γιουλ στο τέλος της έχει δώσει φτερά.

Ειδικός παράγοντας του ματς ο coach Ηττ-ούδης. Θεωρώ πως στα μεγάλα ραντεβού "λυγίζει". Προσωπικά τον θεωρώ υπέρ-εκτιμημένο. Πλην του f4 του 2016, σε όλα τα άλλα η ομάδα του απογοητεύει... Βέβαια το γεγονός πως λείπει ο Ολυμπιακός την απελευθερώνει...

Ο νικητής του τελικού

Καταρχήν να τονίσω πως αν δούμε τελικό μεταξύ ΤΣΣΚΑ-Φενέρ, κοινώς μάχη κουμπάρων, θεωρώ ΑΠΙΘΑΝΟ να κερδίσει η ΤΣΣΚΑ. Ο Ηττούδης κέρδισε το Ζοτς στον τελικό του 2016. Θεωρώ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ λοιπόν να του κάνει το 2/2 σε τελικούς Ευρωλίγκας. 

Ο τελικός που θα θελα να δω, είναι Φενέρ-Ρεάλ. Εκεί πιστεύω θα πέσουν κορμιά και οι πιθανότητες θα ναι στο 50-50%. 

And the winner is...

Προσωπικά ήθελα ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ να το πάρει ο Ολυμπιακός. Αυτό δεν διαπραγματεύεται. Από την στιγμή που λείπει, θα "στηρίξω" (στηρίξω όχι υποστηρίξω-προς αποφυγήν παρεξηγήσεων!!!) Ρεάλ για δύο βασικούς λόγους.

Καταρχήν την αντιπαθώ λιγότερο από τους τρεις άλλους. Τις εκάστοτε ομάδες των Ζοτς-Ηττούδη και Σάρας, συνηθίζω να τις σιχαίνομαι βλέπετε. Η Ρεάλ επίσης μου είναι αντιπαθής, αλλά με τα πάμπολλα φετινά της προβλήματα-στα οποία ανταπεξήλθε, με την συγκινητική επιστροφή Γιουλ (χιαστός στο μπάσκετ είναι για κόψιμο καριέρας) και βέβαια με τον συμπαθέστατο Ντόνσιτς (στο τελευταίο του f4) μου προκαλεί μια σχετική συμπάθεια.

Κατά δεύτερον και καθαρά μπασκετικά πιστεύω αξίζει να το πάρει. Η Ζαλγκίρις είναι μια εκπληκτική ιστορία αλλά νομίζω πως ήδη βρίσκεται πολύ πάνω από το ταβάνι της. Η ΤΣΣΚΑ είναι μια ομάδα που διατηρείται ΜΟΝΟ λόγω χρημάτων-μου βγάζει κάτι πολύ αρνητικό.  Η επίσης πάμπλουτη Φενέρ επιστράτευσε ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ (budget, χορηγίες και βέβαια... τον άνθρωπο επιτομή  του συστήματος  Γκαστόνε) για να φτάσει στην κορυφή, ενώ παράλληλα δεν έχει καμία σχέση με την περσινή ομάδα. Η Ρεάλ ζει και πεθαίνει με το δικό της στυλ, με το δικό της μπάσκετ. Έχει αποτυχίες πολλές αλλά και επιτυχίες. Πιστεύω η "γεννιά" της (Γιουλ, Ρέγιες, Ρούντι) αξίζει ακόμα έναν τίτλο...

*Σε ενδεχόμενο τελικό των φαβορί (δηλαδή των κουμπάρων) θα γύρω προς την πλευρά του Ομπράντοβιτς. Κι όμως ναι. Τον ΗΤΤούδη ειλικρινά δεν τον μπορώ. Τον Ζοτς τουλάχιστον τον αναγνωρίζω σαν αντίπαλο και σαν αξία. Τον Ηττούδη όχι.