Η απόλυτη θρυλική μπασκετική 12άδα όλων των εποχών! (pics)

Ο Court Central τολμά το δύσκολο πάντρεμα μιας μπασκετικής ιστορίας σχεδόν εβδομήντα χρόνων και παραδέχεται: εύκολη επιλογή ήταν μόνο ο νο.1...

Ζήσαμε μεγαλειώδεις και συγκινητικές στιγμές το βράδυ της Παρασκευής στο ΣΕΦ, στο ημίχρονο ενός ακόμη νικηφόρου αγώνα για την Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός είχε τιμήσει έξι μέλη της ομάδας που πριν από 55 χρόνια έδινε τον πρώτο αγώνα σε ευρωπαϊκή διοργάνωση στην ερυθρόλευκη μπασκετική ιστορία, με αφορμή το γεγονός ότι η τελευταία έγραφε εναντίον της Μάλαγα 500 παιχνίδια!

Μπορεί μέσα σε αυτή την ιστορία να χωρέσει μια ιδανική 12άδα; Δώδεκα ονόματα που μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει όχι μόνο λόγω της μπασκετικής τους ικανότητας αλλά κυρίως για την προσφορά τους στον σύλλογο με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο; Το τόλμησα, με τη βεβαιότητα ότι θα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά και με την επισήμανση ότι νιώθω πως με αυτό το ποστάρισμα τιμώ κι εγώ, ως απλός φίλαθλος, στο σύνολό τους τους εκατοντάδες παίκτες που έχουν φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού μας στην Ιστορία!

Πάμε λοιπόν!

Ο χρυσός πάγκος...

Περνά μπροστά μας ο Αλέκος Σπανουδάκης! Ο 87χρονος συγκινημένος παλαίμαχος με το μπαστούνι που είδατε προχθές στο ΣΕΦ ήταν ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που σούταρε με jump shoot! Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού μας στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας μας το 1949, ενώ και η δεύτερη κούπα, που ακολούθησε έντεκα χρόνια μετά έφερε τη σφραγίδα του. Και με καλό μάτι σκάουτερ, αφού ήταν αυτός που ουσιαστικά ανακάλυψε τον Γιώργο Σιγάλα.

Η σκυτάλη περνά σε κάποιον που θα μπορούσε να είναι εγγονός του Σπανουδάκη, ηλικιακά: Κώστας Παπανικολάου! Τί κι αν έμεινε στον Πειραιά μόνο τρεις –για την ώρα – σεζόν... Ο Μακεδόνας άσος πρόλαβε να κατακτήσει δύο Ευρωλίγκες, ένα Πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα με τη δοξασμένη ερυθρόλευκη, να φέρει ένα αξιοσέβαστο έσοδο στα μονίμως ελλειμματικά ταμεία της ΚΑΕ και να πρεσβεύει όχι μόνο τον Ολυμπιακό αλλά συνολικά το ελληνικό μπάσκετ στο ΝΒΑ. Η συνεισφορά του στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας του 2012 στην Πόλη, ήταν ανεκτίμητη καθώς ήταν άχαστος σε όλες τις προσπάθειες που επιχείρησε και στα δύο παιχνίδια του Final Four, κόντρα σε Μπάρτσα και ΤΣΣΚΑ! Κυρίως, όμως, ο «Παπ», χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ Ολυμπιακός, κατάφερε να ταυτιστεί με την ολυμπιακή ψυχή, ξεσηκώνοντας άπειρες φορές με το πάθος του και το ταλέντο του το ΣΕΦ...

Ώρα για ένα χορευτικό και ένα κάτι σαν σουτ του Walter Berry! Ο “Truth” ήταν μέλος της ομάδας που κέρδιζε το 1992-93 το πρωτάθλημα έπειτα από δεκατέσσερα πέτρινα χρόνια, ενώ πήρε με τον Ολυμπιακό μας την κούπα και στην επιστροφή του στο λιμάνι, το 1995-96.  Εκπληκτικός power forward με ύψος 2,03 μ., φοβερός υπναράς και ...παροιμιώδης τσιγγούνης, όπως λένε όσοι τον έζησαν από κοντά.

Το πρώτο κάρφωμα της βραδιάς από τον Αργύρη Καμπούρη! Ο «τίμιος γίγαντας», τον οποίο όλοι οι Έλληνες έχουν συνδέσει με τις μυθικές βολές του ΄87, στο πρώτο χρυσό ευρωπαϊκό της Εθνικής μας, αλλά που εμείς οι Ολυμπιακοί γνωρίζουμε ότι ήταν αυτός που κρατούσε ψηλά την ερυθρόλευκη στα χρόνια της παρακμής, μέχρι που γεύθηκε τρεις σερί κούπες (’93,’94,’95) κι ένα double (’95), ενώ ήταν παρών και στους δύο χαμένους τελικούς του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα για την Ευρωλίγκα του 1994 και του 1995. Ο ύψους 2,07 μ. σέντερ γεννήθκε πριν 53 χρόνια στην Αστυπάλαια και ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού μας, τον οποίο «άφησε» μόνο μια χρονιά, όταν κι έπαιξε δανεικός στην Γλυφάδα, στο πλαίσιο της μεταγραφής του Παραγιού, ενώ στο κλείσιμο της Καριέρας του, το ΄96 έπαιξε και στο Περιστέρι. Σπάνια λείπει από αγώνα του Θρύλου στον ΣΕΦ.

Σειρά για τον master των rebοunds, τον Ελληνοαμερικανό Γιώργο Καστρινάκη! Ένας σέντερ ύψους 2,03 μ., ο οποίος έμεινε στην ιστορία για το εκπληκτικό επιτόπιο άλμα του, το οποίο άγγιζε το 1 μέτρο! Πήρε δύο πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελα με τον Ολυμπιακό μας (’76,’78 και ’76, ΄77, ΄78 και ΄80 αντίστοιχα), ενώ πρόσφερε σημαντικά και στην Εθνική Ομάδα με 157 αγώνες και 10,2 πόντους μέσο όρο, παίρνοντας και το εκληκτικό χρυσό του ΄79 στο Καλλιμάρμαρο Ολυμπιακό Στάδιο κόντρα στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας, την πιθανότατα μεγαλύτερη Εθνική Ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήταν ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που είδα με τα μάτια μου να καρφώνει ανάποδα στο καλάθι! Ο Καστρινάκης, 65 ετών σήμερα, ζει στην Χαβάη και έχει χρυσοχοείο.

Πάμε σε πιο γνώριμα πρόσωπα, πλέον, και σειρά έχει ο Milan Tomic! Θα μπορούσε να ήταν και στην 5άδα, φυσικά, αλλά διαβάζοντας θα καταλάβετε στη συνέχεια γιατί δεν χώρεσε. Ο «μεγάλος αρχηγός», ο άνθρωπος που είχε τα κότσια στα 19 του να φτύσει τον Νίκο Γκάλη, ακούγοντας την κατσάδα του Ιωαννίδη αλλά και τον «ξανθό» να λέει στην ομήγυρη «για αυτό ο μικρός θα γράψει ιστορία», είναι πλέον ένα από τα σύμβολα της ομάδας, ο δικός μας Σέρβος. Με τον Ολυμπιακό μας κατέκτησε πέντε Πρωταθλήματα Ελλάδος, τρία Κύπελλα Ελλάδος και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών και, βεβαίως, ήταν ο άνθρωπος που στο τουρνουά Mac Donalds το 1997 μάρκαρε τον Μάικλ Τζόρνταν. «Ήταν χαλαρός και χαμογελαστός ο Air», έχει πει, «προσπαθούσα να μην φτάσει η μπάλα σε αυτόν και όταν έφτασε είδα ξαφνικά μπροστά στα μάτια μου το ...σορτσάκι του» έχει πει χαρακτηριστικά για τον μεγαλύτερο μύθο του παγκόσμιου μπάσκετ...

Και τώρα ο καλύτερος ...κωλοτούμπας που έχει περάσει ποτέ από την ομάδα – ίσως και συνολικά από τα ελληνικά γήπεδα: David Rivers! O play maker που είχε φτάσει τα 30 του και που ποτέ δεν είχε πρωταγωνιστήσει σε μεγάλη ομάδα και σε μεγάλη διοργάνωση στην Ευρώπη, μια έμπνευση του Φαίδωνα Ματθαίου που δέχθηκε ως συμβουλή ο Γιάννης Ιωαννίδης και που, τελικά, έστρωσε το χαλί στον Ολυμπιακό του Ίβκοβιτς να σηκώσει το πρώτο Ευρωπαϊκό το 1997 στη Ρώμη. Ο εκπληκτικός αυτός Αμερικανός παρέμεινε για δύο σερί χρόνια στον Ολυμπιακό, έχοντας καταφέρει να κατακτήσει δύο Πρωταθλήματα Ελλάδος (1996, 1997), ένα Κύπελλο Ελλάδος (1997) και μία Ευρωλίγκα (1997). Και επανήλθε το 2000, αφού είχε προλάβει στο μεταξύ να κερδίσει και ένα Κύπελλο Ιταλίας με την Φορτιτούντο Μπολόνια, σε μια προσπάθεια αναβίωσης των ένδοξων στιγμών του πρόσφατου παρελθόντος. Πάντα κοντά στον Πειραιά...

...και η μαγική 5άδα!

Μ΄αυτά και μ΄αυτά, φτάσαμε στην 5άδα με την οποία η Ιστορία πιστεύουμε ότι θα ξεκινούσε τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι πέρα από τον χρόνο... Ο καλύτερος σέντερ όλων των εποχών στο ελληνικό μπάσκετ, ο Παναγιώτης Φασούλας αναμφίβολα έχει θέση σε αυτήν! Κι αυτός, όπως και ο Παπανικολάου, από τα Γρεβενά, βλέποντας τον κόσμο από τα 213 εκατοστά ύψος, ήταν προορισμένος να μεγαλουργήσει, έστω και αν ήταν η πολιτική που τον είχε γοητεύσει πριν τον αθλητισμό. Η «αράχνη» κέρδισε ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, τέσσερα πρωταθλήματα (από το ‘1994 ως και το 1997) και δύο Κύπελλα (1994 -1997) με τον Ολυμπιακό μας, ενώ το προσωπικό του παλμαρέ είναι απλησίαστο, καθώς έχει ακόμη σε συλλογικό επίπεδο ένα ευρωπαϊκό Κύπελλο Κυπελλούχων, ένα ακόμη πρωτάθλημα και ένα ακόμη Κυπελλο με τον ΠΑΟΚ και, βεβαίως, ένα χρυσό και ένα αργυρό μετάλλιο στα ευρωπαϊκά του 1987 και του 1989 με την Εθνική Ομάδα, με την οποία έχει παίξει 243 φορές και έχει σκοράρει 2389 πόντους. Μια ακόμη ανακάλυψη του «πατριάρχη» Φαίδωνα Ματθαίου – δεν ήταν και δύσκολο να τον ...δει, αλλά πάντως τον «ψάρρεψε» από μια καφετέρια στην Θεσσαλονίκη, όπου ο «Πάνυ» αράδιαζε τις πολιτικές του θεωρίες για μια κομμουνιστική ιδανική κοινωνία – ένας παίκτης που μαζί με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς ήταν οι καλύτεροι μπλοκέρ που εμφανίστηκαν ποτέ στην Γηραιά Ήπειρο.

Στην θέση του power forward, αυτονόητα ο υπαρχηγός της μεγαλύτερης ομάδας που ανέδειξε ποτέ ο μπασκετικός Ολυμπιακός, ένα γέννημα-θρέμμα της ομάδας του Πειραιά: Γιώργος Πρίντεζης! Ο άνθρωπος που χάρισε μια Ευρωλίγκα στον Θρύλο, στις 13 Μαίου του 2012 στην Βασιλεύουσα των πόλεων, την «δεύτερη έδρα» του θρύλου! Ο «Πριντ» που στα 30 του, πιο ώριμος από ποτέ, αποπνέει μια σιγουριά ότι και νέες μεγάλες επιτυχίες θα έχουν τη σφραγίδα του. Κι ως τώρα το παλμαρέ μετρά δύο Ευρωλίγκες, ένα Πρωτάθλημα Ελλάδας, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο και, βεβαίως, το χάλκινο του 2009 στο Ευρωμπάσκετ με την Εθνική. Μια μεγάλη ολυμπιακή μορφή, ο Συριανός μπασκετμπολίστας που έχει δηλώσει για το τριφύλι ότι «δεν είναι δυνατό να φανταστώ τον εαυτό μου να φορά αυτό το πράγμα στο στήθος!» Ο Γιώργαρος έχει παίξει σε 161 αγώνες στην Ευρωλίγκα, έχοντας πετύχει 1389 πόντους και έχοντας μαζέψει 560 rebounds.

Zarko Paspalj χωρίς αντίπαλο στο «3»! Όσο κι αν μας πίκρανε που έχανε τις βολές στο Τελ Αβίβ, όσο κι αν μας πίκαρε που φόρεσε και τα πράσινα, ο small forward ύψους 2,08 μ. ήταν ο άνθρωπος που αγωνιστικά άλλαξε τον ρου του μπασκετικού Ολυμπιακού, σκοράροντας σε ρυθμούς Νίκου Γκάλη και παρουσιάζοντας το μεγαλύτερο one man show στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, μετά τον Nick the Greek. Η πρώτη του χρονιά στο λιμάνι συνοδεύθηκε από 32 πόντους μέσο όρο, ενώ ο Ζάρκο πήρε δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο με τον Ολυμπιακό, παίζοντας και στον άτυχο τελικό του 1993 στο Τελ Αβίβ, όπου είδε τον ...Κορνέλιους Τόμπσον να σηκώνει την κούπα με την Μπανταλόνα. Μέλος μιας από τις μεγαλύτερες μπασκετικές ομάδες όλων των εποχών, της τελευταία ενιαίας Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, με την οποία κατέκτησε δύο ασημένια μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες καθώς και τρία χρυσά και ένα χάλκινο σε Ευρωμπάσκετ!!! Κι όλα αυτά ...καπνίζοντας μανιωδώς, κάτι που του στοίχισε και ένα έμφραγμα πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, χωρίς ευτυχώς σοβαρές συνέπειες...

Αν ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός οφείλει ότι έγινε Θρύλος στην ομαδάρα με τα έξι σερί πρωταθλήματα της δεκαετίας του ΄50, ο μπασκετικός το χρωστά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον Στιβ Γιατζόγλου! Νιώθω πολύ τυχερός που τον είδα να παίζει από κοντά, ένα τέρας σωματικής και ψυχικής δύναμης, έναν απίστευτο σουτέρ, έναν ανεπανάληπτο μπασκετμπολίστα! Οι αριθμοί που κυκλοφορούσαν στην μπασκετική πιάτσα για τα push ups που έβγαζε ο Ελληνοαμερικανός άσος στη δεκαετία του ΄70 αναφέρονταν με δέος σε κάποιες ...εκατοντάδες! Την δε καμπύλη που έδινε στην μπάλλα στο σουτ του αποκλείεται να την δώσει ξανά ποτέ οποιοσδήποτε παίκτης τουλάχιστον στο ευρωπαϊκό μπάσκετ! Το 66χρονο, σήμερα, «λιοντάρι του Πειραιά» κατέκτησε 2 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα Ελλάδας με τον Ολυμπιακό, ενώ το 1979 οδήγησε την ομάδα μας στο τότε Final Six του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, πρωταγωνιστώντας στη μνημειώδη νίκη επί της ακατάβλητης, τότε, Μακάμπι. Τεράστια η προσφορά του και στην Εθνική μας ομάδα, με την οποία έπαιξε 115 φορές, σημείωσε 1469 πόντους, κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες και κάμποσα μετάλλια στους Βαλκανικούς. Κάθισε και στον πάγκο της ομάδας μας και έμεινε με το παράπονο ότι δεν μπόρεσε να κάνει και ως θρυλικός προπονητής την καριέρα που υπέγραψε ως παικταράς!

Κλείνω με τον Βασίλη Σπανούλη. Τί να γράψω τώρα; Ας πω μόνο ότι είναι ο μεγαλύτερος αθλητής όλων των εποχών στην ιστορία του Ολυμπιακού μας σε οποιοδήποτε άθλημα. Αυτό αρκεί...

Court Central