Ολυμπιακός-Ζαλγκίρις: βάθος vs ενθουσιασμός

Μετά την πνευματική  ανάλυση του αγώνα Ολυμπιακός-Ζαλγκίρις, ακολουθεί το part 2, η αγωνιστική σύγκριση των δυο μεγάλων αντιπάλων, ΕΝΤΟΣ παρκέ.
Η αγωνιστική κατάσταση, οι παίχτες κλειδιά και βέβαια οι τακτικές που χρησιμοποιούν οι δυο προπονητές στο μικροσκόπιο του Κόκκινου Φιλόσοφου.
"Βάθος ρόστερ vs ενθουσιασμός", σε μια μάχη που αναμένεται να μας καθηλώσει.
Επιμελείται ο Αντιδραστικός

Στο τελευταίο basket blog μιλήσαμε για την πνευματική κατάσταση των δυο αντιπάλων. Με συμπέρασμα βέβαια την δεδομένη και σαφή υπεροχή του μπαρουτοκαπνισμένου Ολυμπιακού, κόντρα στην άπειρη αλλά μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης Ζαλγκίρις. Συνεχίζουμε τις αναλύσεις της προημιτελικής σειράς, με σύγκριση των δυο αντιπάλων ΕΝΤΟΣ ΠΑΡΚΕ.

Αγωνιστική κατάσταση/φόρμα

Ο Ολυμπιακός έκλεισε την σεζόν άσχημα, με μοναδική νίκη στις τελευταίες πέντε αγωνιστικές κόντρα στην Εφές, δύσκολα μάλιστα, για την 28η αγωνιστική. Έχασε στο τέλος από Μπαρτσελόνα και Ζαλγκίρις εντός και από ΤΣΣΚΑ και Μάλαγα εκτός... Η δε Ζάλγκιρις το ακριβώς αντιθετο, ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο πολύ δυνατά, κάνοντας τρεις νίκες (Ολυμπιακό-ΤΣΣΚΑ-Αρμάνι) στα πέντε τελευταία ματς (έχασε από Μπασκόνια και Ρεάλ) και πλασαρίστηκε εν τέλει αρκετά ψηλά (6η θέση).

Οι Λιθουανοί δείχνουν λοιπόν σε αρκετά καλό φεγγάρι, ο δε Ολυμπιακός στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο ντεφορμέ όσο δείχνουν τα αποτελέσματα του. Οι ερυθρόλευκοι αφενός είχαν κλειδωμένο πλεονέκτημα από το game 25 και την νίκη τους κόντρα στην Μπάμπεργκ (προερχόμενοι από ένα τρομερό σερί 5/5 νικών κόντρα μάλιστα στους βασικούς τους ανταγωνιστές Παναθηναϊκό-Ρεάλ και Φενέρ) κι αφετέρου ΕΠΕΛΕΞΑΝ να ξεκουράσουν-αποκαταστήσουν παίχτες που κουβαλούσαν μικροπροβλήματα (κυρίως Πρίντεζη και Παπανικολάου). Κοινώς η ερυθρόλευκη χαλάρωση ήταν ουσιαστικά τεχνητή και αποφασισμένη καθώς η ομάδα εμφανώς έκανε συντήρηση δυνάμεων.

Οι παίχτες κλειδιά

Στον Ολυμπιακό δεν χρειάζονται και πολλές αναλύσεις. Σπανούλης και Μιλουτίνοφ μπαίνουν στα play offs με σπασμένα τα φρένα και αποτελούν απλά τον φόβο και τον τρόμο ΟΛΩΝ. Ίσως το πιο φορμαρισμένο δίδυμο της διοργάνωσης...
Από κοντά οι σταθερότατοι σε απόδοση Πρίντεζης-Παπανικολάου, που στα κρίσιμα ΠΑΝΤΑ δηλώνουν ΠΑΡΟΝΤΕΣ (ο Πριντ επιθετικά και ο Παπανικολάου σαν ο κορυφαίος αμυντικός του ρόστερ) ενώ ποιοτικότατο rotation προσφέρουν ο σταθερός combo center Μακλίν και οι ανεβασμένοι στρατιώτες Μάντζαρης και Παπαπέτρου.

Από την Ζαλγκίρις μεγάλη σεζόν κάνει ο Κέβιν Πάνγκος ο οποίος αποτελεί τον ιθύνοντα νου της ομάδας. Τρέχει ανελλιπώς , σκοράρει κατά ριπάς και δημιουργεί ακατάπαυστα για τους συμπαίχτες του. Ήδη ακούγεται για αντικαταστάτης του Ντόνσιτς στην Ρεάλ και για τις τούρκικες... Τον ακολουθούν οι έμπειροι αρχηγοί Γιανκούνας (εκ των κορυφαίων σε πολλές στατιστικές στην ιστορία της διοργάνωσης) και Ουλανόβας (πανύψηλος sf με τρομερό post παιχνίδι) ενώ ξεχωρίζουν και οι ανακαλύψεις του Σάρας Γουάιτ και Ντέιβις, άκρως αθλητικοί και σύγχρονοι ψηλοί.

Οι βασικές τακτικές

Προφανώς οι δυο προπονητές, που είναι εκ των κορυφαίων της διοργάνωσης, διαθέτουν πολλές τακτικές στα μπλοκάκια τους. Σήμερα θα μιλήσουμε λίγο για τις πιο βασικές τους.

Ο Ολυμπιακός φημίζεται για την σκληρή του άμυνα (στα όρια του φάουλ). Η πίεση πάνω στην μπάλα και οι καλές αμυντικές περιστροφές (λόγω συνοχής) ξεχωρίζουν. Διαθέτει την 2η καλύτερη επίθεση της κανονικής περιόδου. Επιθετικά, σίγουρα το παιχνίδι pick n roll του Σπανούλη αποτελεί την κυριότερη απειλή. O Kill Bill εκτός από σκορ, "φτιάχνει" και τους ψηλούς του (ρωτήστε τους Χάινς-Ντάνστον-Χάντερ) και ήδη φέτος οδηγεί τον Μιλουτίνοφ σε μια super σεζόν-με φήμες για συμβόλαιο της τάξης των 10 εκ./χρόνο στο NBA στον Σέρβο 7footer! Παράλληλα ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται πολύ δυνατός και στο παιχνίδι στο low post εκεί που ξεχωρίζει σαφώς ο μετρ του είδους  Πρίντεζης, με μεγάλες βοήθεις και από τους δυο εξαιρετικούς επιθετικά center της ομάδας (Μιλουτίνοφ-Μακλίν).

H Ζαλγκίρις σουτάρει αρκετά καλά (παραδοσιακή Λιθουανική ομάδα) διαθέτοντας το 3ο καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα στην κανονική περίοδο (χωρίς να παίρνει πάντως πολλά μακρινά σουτ), με βασικούς σουτέρ τον Λιθουανό Μιλάκνις και βέβαια τον Πάνκος,  ενώ στα συστήματά της βασίζει σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ στα pick του Πάνκος τα οποία καταλήγουν είτε σε... roll με τους αθλητικούς  Ντέιβις και Γουάιτ,  είτε σε... pop με τον ΚΟΡΥΦΑΊΟ Ευρωπαίο του είδους,  Γιανκούνας, είτε βέβαια σε drives του ίδιου του Καναδού bomber PG. Αμυντικά βασίζει πολλά στους ευέλικτους ψηλούς της (ακόμα και ο βαρύς Βαλαντσιούνας στα πόδια είναι αξιόπιστος) πηγαίνοντας συνήθως σε αλλαγές πάνω στους scoring guards των αντιπάλων, ενώ διαθέτει αρκετούς αξιόπιστους ριμπάουντερς (λογικό καθώς έχει αρκετά ψηλό ρόστερ).

Κοινώς η Ζάλγκιρις και ο Σάρας έχει φτιάξει μια ομάδα ΚΟΠΙΑ του Ολυμπιακού. Βασίζεται στις ίδιες βασικές αρχές (αθλητικότητα στην άμυνα και επίθεση βασισμένη στα κεντρικά pick) που έχει ο Θρύλος την τελευταία επταετία...

Η βασική διαφορά τους...

Η Ζάλγκιρις το μόνο που έχει να αντιπαραθέσει στο παρκέ κόντρα στον Ολυμπιακό, είναι ουσιαστικά ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ της και η έλλειψη κινδύνου της. Παρόλα αυτά, έστω κι αν δεχθούμε πως ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ η απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη πια (σίγουρα η ψαλίδα έχει μικρύνει μεταξύ όλων των ομάδων!), υπάρχει μια βασική διαφορά στα δύο ρόστερ. Το ΒΑΘΟΣ. Η Ζάλγκιρις έχει rotation μάξιμουμ 9-10 παιχτών, με πραγματικά ανταγωνιστικούς μόλις 6-7 εξ αυτών (Πάνκος, Ουλανόβας, Μιλάκνις, Γουάιτ, Ντέιβις, Γιανκούνας άντε και ο Μίτσιτς) και τους υπόλοιπους ρεζέρβες (Τουπάν, Βαλαντσιούνας, Ούντριχ).
Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός (πλήρης και χωρίς ένα σωρό απουσίες) έχει ΓΕΜΑΤΟ rotation 12 παιχτών με τουλάχιστον 9 "πρωτοκλασάτους" (τους Σπανούλη, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Στρέλνιεκς, Πρίντεζη, Τιλί, Μακλίν, Μιλουτίνοφ) και με τις ρεζέρβες του  (Ρόμπερτς, Μπράουν, Τόμσον, Γουίλτζερ) να παίζουν αναντικατάστατοι σε πολλές ομάδες της Ευρώπης... Οι ρεζέρβες αυτές δε, ανταπεξήλθαν απέναντι στην Ζαλγκίρις χάνοντας στην παράταση στο σουτ...

Και το τονίζω. Όταν μιλάμε για ΣΕΙΡΑ αγώνων, το βάθος και το μεγάλο rotation μπορεί να αποβεί ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ...