Χθες έγινε ΟΜΑΔΑ...

Ο Ολυμπιακός παρολίγον να καταστραφεί από τον Χάσι. Ο Λεμονής προσπαθεί απλά να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα αγωνιστικά και βαθμολογικά. Δεν ξέρω αν εν τέλει θα τα καταφέρει να δούμε κάτι όμορφο στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως χθες οι συγκεκριμένοι παίχτες, με την καθοριστική συμβολή του μετρ Λεμονή, έγιναν επιτέλους ΟΜΑΔΑ.
Ο Αντιδραστικός σχολιάζει το χθεσινό ντέρμπι

Από την έναρξη της προετοιμασίας στα τέλη Ιουνίου, φτάσαμε 21η Οκτωβρίου (!) για να πούμε επιτέλους ότι το ρόστερ αυτό, μετατράπηκε σε ΟΜΑΔΑ. Τα λάθη προφανώς για ακόμα ένα καλοκαίρι ήταν πολλά, αλλά η διοίκηση σιγά σιγά δικαιώνεται που δεν δίστασε να  φέρει ΞΑΝΑ τον Λεμονή στον πάγκο. Ο Λεμονής λοιπόν, έστω και αν παρέλαβε ένα καράβι που βούλιαζε αγωνιστικά και βαθμολογικά, καταφέρνει σιγά σιγά και χτίζει. Χτίζει ενότητα, ψυχολογία, ρόλους. Κι έστω κι αν ακόμα στο χορτάρι βλέπουμε μια μετριότατη εικόνα, τουλάχιστον το τμήμα μεταμορφώνεται σε ΟΜΑΔΑ. Αποκτά συνοχή, βγάζει πάθος και ψυχή, το βλέπεις πως κάτι έχει αλλάξει.

Ε λοιπόν ΟΜΑΔΑ, ο Ολυμπιακός έγινε χθες. Γιατί; Σημειώστε παρακαλώ: Γιατί εχθές είδαμε τον Ένγκελς να γίνεται ένα με την κερκίδα παλαβωμένος. Γιατί εχθές είδαμε τον Σισέ  (!) να κάνει ΚΑΤΆΘΕΣΗ ΨΥΧΉΣ στον αγωνιστικό χώρο. Γιατί εχθές είδαμε τον Φορτούνη επιτέλους να ΗΓΕΊΤΑΙ. Γιατί εχθές είδαμε τον Οφόε και τον Ρομαό να παλεύουν σαν πεινασμένοι λύκοι για κάθε μπάλα στο κέντρο. Γιατί εχθές είδαμε τον Προτό να κάνει σπριντ πολλών μέτρων για να πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του. Γιατί εχθές είδαμε τον Πάρντο και τον Ανδρούτσο να μαρκάρουν σαν μπακ σε όλο τον αγώνα. Γιατί εχθές είδαμε τον Κούτρη πιο ώριμο από ποτέ να κρατά την θέση του. Γιατί εχθές είδαμε μια τόσο καυτή  ατμόσφαιρα στο Καραϊσκάκης,  που είχαμε χρόνια να ζήσουμε. Γιατί εχθές στον πάγκο της ομάδας, καθόταν ένας άνθρωπος που δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να "προσπαθεί" να βρεθεί δίπλα στους παίχτες του.

Για όλα αυτά λοιπόν (θα ξέχασα κι άλλα είναι δεδομένο), η χθεσινή μέρα είναι σημαντική. Είναι σημαντική γιατί ο "νεκρός" ξαναβρήκε σφυγμό. Ο Ολυμπιακός είναι και πάλι εδώ λοιπόν. Με άπειρα αγωνιστικά προβλήματα δυστυχώς, αλλά ΟΜΑΔΑ...

Υγ: κριτική για τον αγώνα δεν μπορώ να κάνω. Προφανώς ήταν κάκιστο παιχνίδι, αλλά ήταν πραγματικό ΝΤΕΡΜΠΙ. Με ρυθμό, μάχες, αγωνία. Ο Ολυμπιακός έδειξε ότι το  ήθελε πιο πολύ, ο προπονητής του είχε ένα πλάνο (εξαντλητική πίεση για 60'-65', τόσο άντεξαν οι κουρασμένοι από το Καμπ Νου παίχτες) ενώ ο αντίπαλος κανένα (μετριότατη ή μάλλον ελλιπέστατη τακτική από τον Λουτσέσκου) και παρά την μετριότατη διαιτησία Κομίνη (σφύριζε υπερβολικά ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ τον όποιο ρυθμό, ενώ πειθαρχικά τα έκανα "άλλα ντάλλων"), ήρθε αυτή η κομβική νίκη.

Υγ2:  Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους ακολουθούν. Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει και βγάλει τον δύσκολο Νοέμβρη κοντά στην βαθμολογία, τότε νομίζω θα μαστε πολύ καλά...

Υγ3: τετριμμένο μεν, ρεαλιστικό δε. Ο Ολυμπιακός θέλει χρόνο. Αμυντικά κάτι κάνει ο Λεμονής (με τα μπακ πιο μέσα, τον Ρομαό μπροστά από τα στόπερ να μην κουνιέται κτλ), αλλά δημιουργικά θα περιμένουμε ακόμα λίγο. Κομβικός ο Φορτούνης. Δείχνει να καταλαβαίνει τον ρόλο του ηγέτη και να τον αφομοιώνει... Αν ανέβει εκείνος θα δούμε άλλα πράγματα.