Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Διπλό στην Τουρκία. Για τους κόπους μιας χρονιάς...



Όταν μια ομάδα όλη τη σεζόν, βρίσκεται συνεχώς στις 4 πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και εν τέλει κατακτά πλεονέκτημα σχετικά άνετα, χτίζει γύρω της προσδοκίες. Μένει, λοιπόν, να δούμε αν παίκτες και προπονητής θα εξαργυρώσουν το δικό τους κόπο. Γράφει ο Stouk

Αφού η πράξη έχει δείξει ότι τα budget δεν είναι εισιτήριο για την επιτυχία και το έχουμε ξεκαθαρίσει πια, ας προχωρήσουμε στο προκείμενο. Γιατί αν είναι να κάνουμε τους λογιστές, τότε η ΤΣΣΚΑ θα είχε 7-8 συνεχόμενα Ευρωπαϊκά. Άντε να της έκλεβε κανένα η Ρεάλ...

Όταν ξεκινούσε η χρονιά, λοιπόν, αν έλεγες σε 100 ανθρώπους που ξέρουν μπάσκετ "παίρνεις πλεονέκτημα και στους 8 παίζεις με Εφές", μπορεί και να πουλούσαν την ψυχή τους στο... διάολο για κλείσουν το... deal.

Δηλαδή, για να καταλάβω. Ποιος θα ήταν καταλληλότερος αντίπαλος από αυτούς που προκρίθηκαν; Μήπως η Φενέρ, που χαροπαλέψαμε να πέσουμε μαζί της (γλίτωσε τη διασταύρωση το διπλό της Ζαλγκίρις); Δε νομίζω.

Γνώμες του τύπου "μπάσκετ παίζουν και οι αντίπαλοι" με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Μπάσκετ έπαιζε και ο Ολυμπιακός από την αρχή της σεζόν αν το πάμε έτσι.

Το brake μας έφερε μπροστά σε μια κατάσταση, την οποία αυτός ο Ολυμπιακός δεν την έχει αντιμετωπίσει ποτέ, από την αναγέννησή του και μετά. Μια φορά έπαιξε με πλεονέκτημα έδρας σε playoff. Συγκεκριμένα πάλι με την Εφές. Το ΣΕΦ τότε έμεινε απόρθητο. Άρα αυτός ο οργανισμός, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, δεν έχει ξαναμπεί σε διαδικασία "σπάω έδρα σε 2 συνεχόμενα ματς ή πάω σπίτι μου".

Με την Μπάρτσα θα είχε την ευκαιρία, ακόμα και αν έχανε στο 2 παιχνίδι, παίρνοντας δύο ματς στο ΣΕΦ, να επιστρέψει στη Βαρκελώνη. Το ίδιο και με τη Σιένα το 2012. Όπως έκανε με τη Ρεάλ δηλαδή, το 2015, αλλά τελικά έχασε στο game 5.

Το να είναι απαραίτητο να σπάσει έδρα μέσα σε μια εβδομάδα το έχουμε ξαναζήσει πρόσφατα. Ήταν με τη Σιένα το 2011. Αλλά τότε δεν ήταν ο καινούριος Ολυμπιακός, αλλά ο παλιός, των Μπουρούσηδων και των Παπαλουκάδων.

Να καταλήξουμε; Στον Σπανούλη και την παρέα του είναι προφανές ότι αρέσουν τα δύσκολα. Ότι είναι μαζοχιστές. Το ξέρουμε χρόνια τώρα. Μένει να το αποδείξουν την άλλη εβδομάδα στην Τουρκία.

Όχι για μένα, για σας ή τη... φουκαριάρα τη μάνα μας! Για τους ίδιους. Αυτοί έφτυσαν αίμα για να πάρουν πλεονέκτημα. Αυτοί το κατάφεραν, όχι το ΣΕΦ, που όλη τη χρονιά ήταν έδρα - θέατρο, αν εξαιρέσεις τα ματς με Φενέρ, ΠΑΟ και το αποψινό (ούτε καν το πρώτο της σειράς με Εφές).

Οπότε, ας υπερασπιστούν το δικό τους κόπο. Θα είναι αποτυχία, βάση της συνολικής τους εικόνας να μην προκριθούν.

Και για όσους χάνουν την πίστη τους στη πρόκριση, αν κάτι μας έχει μάθει αυτή η ομάδα εδώ και τόσα χρόνια, είναι ότι το πείσμα και το πάθος της, μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί μπροστά της. Γιατί να μην το ξανακάνει;;;

2 σχόλια:

  1. Stouk, να πω καταρχήν ότι σε κατάσταση break after break βρεθήκαμε το '97! Ναι, την χρονιά της πρώτης ευρωπαϊκής κούπας, όταν στους "16" παίξαμε με μειονέκτημα κό τώρα στην Παρτίζαν. Κάναμε το 0-1 στο Βελιγράδι, οι Σέρβοι ισοφάρισαν, αλλά κάναμε νέο break στο σπίτι τους με τον Νάκιτς να κάνει το καλύτερό του παιχνίδι με την φανέλα του Ολυμπιακού. Και μετά σκουπίσαμε στους "8" τον ΠΑΟ με 2-0, πάλι με μειονέκτημα πριν φτάσουμε στη Ρώμη και στην κούπα!

    Χτες, ήταν περισσότερο μια ήττα του Ολυμπιακού, παρά νίκη της Εφές. Λίγο πιο συγκεκριμένα:

    -Στο τέταρτο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός όντας επτά πόντους μπροστά έδωσε διαδοχικά ελεύθερα σουτ στην τουρκική ομάδα, παίζοντας με βοήθειες στην άμυνα πάνω στον Ντάνστον και με αλλαγές. Αποτέλεσμα, ο Αμερικανός σέντερ που έχει μ.ο. καριέρας 0,8 ασίστ ανά παιχνίδι, να δώσει πέντε (!) και να κάνει η Εφές 0-8 σε δύο λεπτά! Και, γενικότερα, οι πρωταθλητές είχαν ένα αδόκιμο ματς με 30 σουτ έξω από τα 6,75 (6/10 ο σούπερ Kill Bill αλλά 5/20 όλοι οι άλλοι) ένα λιγότερο μέσα από τη γραμμή...

    -Ο εκπληκτικός Πρίντεζης έχασε πέντε στις 10 βολές, ο Γκριν που σουτάρει με 42% στο τρίποντο έμεινε στο 18%, ο Μάντζαρης, πρώτος σκόρερ του πρώτου παιχνιδιού, έμεινε άποντος, παίζοντας λίγο, ενώ οι δύο Παπ δεν βρήκαν ρυθμό. Βάζουμε και την ατυχία με τον MVP Μιλουτίνοβ και έδεσε το γλυκό...
    Ακόμη και η τελευταία επίθεση 8" ήταν άψογη με Παπ να κατεβάζει προστατεύοντας την μπάλα από δύο παίκτες και βγάζοντας φάτσα στα 7,5 μ., με το ταμπλό τον Γκριν που ήρθε έξω από τα σκριν. Αλλά το σουτ βρήκε σίδερο, πήρε σωστά φάλτσα, βρήκε ταμπλό, αλλά δεν "έσταξε"...

    -Αυτό που άλλαξε η Εφές ήταν βασικά η χρησιμοποίηση twin towers για μεγάλη διάρκεια στο ματς, κάτι που έφερε ισορροπία στα ριμπάουντς (37-36 έναντι 47-31 στο πρώτο ματς) και πολύ παιχνίδι στο post με Ντάνστον (έλειψε πολύ ο Σέρβος) ενώ ο Περάσοβιτς άλλαξε πέντε παίκτες πάνω στον Σπανούλη παίζοντας με double team για να κόψει το pick'n'roll. Παρόλα αυτά, για να πάρει το ματς χρειάστηκε στο τέλος ο Ντάνστον να πετάξει τη μπάλα από το κέντρο για να μην του μείνει στα χέρια, αυτή να βρει ταμπλό (!) και να προσγειωθεί στα χέρια του Τόμας που κάρφωσε. Και, βεβαίως, να σκοράρει το τελευταίο καλάθι του ματς ο ύψους 2,11 μ. Κερκ από τα ...6 μέτρα με στεφάνι, ταμπλό, στεφάνι και μέσα...

    Εν κατακλείδι, τους ίδιους πόντους με το πρώτο ματς πέτυχε η Έφες, αλλά ο Ολυμπιακός κατέβηκε δεκαέξι πιο κάτω. Σε όλες όμως τος σειρές -ίσως με εξαίρεση του ΠΑΟ- τα ματς είναι αμφίρροπα: (διπλό η Νταρουσάφακα στη Μαδρίτη,(έχουμε πει από πριν πως βλέπουμε επκπληξη, στο τσακ με βολές του Χάινς στο τέλος η ΤΣΣΚΑ το 2-0 με Μπασκόνια.

    Μπορεί ο Ολυμπιακός να πάρει ματς στην Πόλη; Φυσικά, μπορεί και τα δύο, είναι πρώτα στο χέρι του! Αρκεί να εμφανιστεί πιο συγκεντρωμένος και να έχει συμμετοχή από όλους στην προσπάθεια. Και βεβαίως να αποδειχθεί ότι η τραγική διαιτησία του Ισραηλινού ήταν απλώς αποτέλεσμα της δικής του ανικανότητας και όχι κάτι άλλο...

    Court Central

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χθες στο τρίτο και τέταρτο δεκάλεπτο ήταν φανερό ότι έλειψε το σουτ και η διείσδυση του Λοτζο να ξεμπουκώσει λίγο την ομάδα, ίσως ήταν η πρώτη φορά από τον τραυματισμό του που έγινε τόσο εμφανές αυτό. Νομίζω ότι όλοι περιμέναμε ένα πιο δύσκολο ματς από το πρώτο, αλλά παρ όλα αυτά with a little help from my friends (Μαντζα, Γουότερς, Παπ 1 και 2) θα το είχαμε πάρει το ματσάκι έστω και δύσκολα.
    Κατά τα λοιπά έχουμε δρόμο ακόμα, κάθε παιχνίδι είναι ένα νέο παιχνίδι.
    Trust our TEAM.
    Γιάννης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή