Η πληρέστερη 12άδα της Ευρωλίγκας και οι μεγάλες προσδοκίες στον Ολυμπιακό

Ο Court Central βάζει κάτω τα νούμερα και ...το μπλοκάκι με τα συστήματα για την πρώτη προσέγγιση μιας σεζόν που προμηνύεται συναρπαστική..

Έχοντας πια ως ασφαλές κριτήριο ένα δείγμα οκτώ παιχνιδιών, μεταξύ των οποίων ένα ελληνικό classico, εξόδους στη Μαδρίτη και σε έδρα ομάδας του περσινού Final Four και δύο ματς στο ΣΕΦ με ομάδες που κτυπούν με αξιώσεις την οκτάδα, νομίζω ότι είναι ώρα να δώσουμε ένα πρώτο στίγμα για τη σεζόν που είναι μεγάλη, μακριά από υπερενθουσιασμούς για τα καλώς κείμενα και από γκρίνιες για όσα δεν δουλεύουν ρολόι...

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ

Ο Σφαιρόπουλος ευτύχησε να έχει την ίδια ομάδα με πέρσι, με μόνο δύο προσθήκες σε θέσεις -κλειδιά, τον 2ο σέντερ και τον 2ο ηγέτη στο σκοράρισμα, συν δύο εσωτερικές μεταγραφές που ακούνε στα ονόματα "Παπανικολάου" και "Γιανγκ". Πιστώνεται, αναμφίβολα, τις δύο σωστές επιλογές ξένων, για τις οποίες "ψαχνόταν" από πέρσι, αφού ο Καναδός δεν ήρθε καθώς δεν ήταν ελεύθερος, ενώ ο coach "S" είχε επιλέξει και έναν σκόρερ, όπως ο Όντομ. 

Πιστώνεται, όμως, περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο ο coach "S" την προσαρμογή της ομάδας στη νέα Ευρωλίγκα η οποία, με δυο λόγια, σημαίνει "ακόμη πιο γρήγορο και παραγωγικό παιχνίδι", με σήμα κατατεθέν την αλλαγή στον ορισμό του σκόπιμου φάουλ που οδηγεί σε δύο βολές και νέα κατοχή. Ξέρετε, μένουμε στο ότι σφυρίζονται πιο συχνά τέτοια φάουλ στο ματς, ενώ το πιο σπουδαίο είναι το πόσο πιο πολλά φάουλ δεν σφυρίζονται αφού ...δεν γίνονται, ακριβώς υπό τον φόβο αυτής της ποινής. Και επειδή αυτά τα φάουλ κυρίως γίνονταν για να κόψουν αιφνιδιασμούς, έχουμε περισσότερους αιφινιδιασμούς και γρήγορες επιθέσεις, άρα πιο πολλά καλάθια ή βολές (κρίσιμο αυτό το σημείο) στα τελιώματα.

Επιπλέον ο Σφαιρόπουλος έφερε την άμυνα πιο μπροστά, περιορίζοντας τα hedge outs και τις παγίδες στο κέντρο που πέρσι σε αρκετά ματς έδωσαν ελεύθερα τρίποντα στον αντίπαλο. Πλέον, ένας guard, ένα τριάρι και ο power forward της ομάδας πρεσάρουν, ειδικά στα δύο πρώτα δεκάλεπτα, κάτω από το κέντρο είτε για το κλέψιμο είτε για τα οκτώ δευτερόλεπτα. Έχουμε δει αρκετές φορές να αναγκάζεται να περνά την μπάλα από το κέντρο ένας από τους δύο αντίπαλους ψηλούς (λ.χ. Σίνγκλετον με ΠΑΟ, Σενγκέλια με Βασκωνία) και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία της αμυντικής λειτουργίας, καθώς οδηγεί σε επίθεση με ανισορροπία τουλάχιστον στο πρώτο 1/3 της διάρκειάς της. Αν δούμε τα στατιστικά, η ομάδα, παρά την απουσία του "αρχικλέφτη", όσο αγωνιζόταν πολύ, Στρόμπερι, υπολείπεται μόλις ένα κλέψιμο της περσινής και αυτό οφείλεται κυρίως στη διαφορετική άμυνα των centers, αφού ο Οθέλο έκλεβε είτε στις παγίδες είτε χαμηλά, πριν ο αντίπαλός του σηκωθεί, ενώ ο Μπιρτς περιμένει να κόψει -και το κάνει πολύ καλά - αλλά και στο ότι είναι μικρότερη η συμμετοχή του Χάκετ. 

Επίσης, ως τώρα είναι πολύ καλύτερες οι περιστροφές, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα λιγότερα ελεύθερα σουτ. Αν υπάρχει ένα σημείο που θέλω να δω να βελτιώνεται αμυντικά με την πάροδο της χρονιάς είναι τα block outs, τα οποία είναι θέμα αυτοσυγκέντρωσης και ρυθμού που αποκτάται με τα όλο και περισσότερα παιχνίδια. Πάντως, κυρίως λόγω Μπιρτς και Ματ, έχουν προστεθεί τρία αμυντικά ριμπάουντ περισσότερα ανά ματς (συνολικά 28 σε σχέση με την περσινή χρονιά). Και, βεβαίως, η ομάδα αλλοιώνει τέσσερις επιθέσεις κατά μέσο όρο, έναντι 2,5 πέρσι και, προφανώς, αν ο Γιανγκ βρει ...τον περσινό Γιανγκ, θα γίνουν "παπάδες" σε αυτόν τον τομέα που είναι περισσότερο καθοριστικός από όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Το παθητικό των 80 πόντων ανά παιχνίδι μπορεί να βελτιωθεί, αλλά είπαμε:το ματς έχει αλλάξει φέτος, τα σκορ θα πηγαίνουν ψηλά...

Στην επίθεση, η προσαρμογή του Γκριν γίνεται ως τώρα με πολύ καλό τρόπο και η ομάδα σκοράρει σχεδόν δέκα πόντους παραπάνω ανά παιχνίδι σε σχέση με πέρσι -κατά σύμπτωση (;) όσους ακριβώς δίνει ο "πράσινος". Οι επιδόσεις σε ασίστ (16,5) και επιθετικά ριμπάουντς (11) είναι ίδιες με πέρσι, ωστόσο είναι εντυπωσιακά βελτιωμένα τα ποσοστά σε όλες τις κατηγορίες: το περσινό 49% στα δίποντα έχει γίνει 52%(παρά το χαμηλό ξεκίνημα του Πρίντεζη), το 34% στα τρίποντα έχει γίνει 38% (παρά το χαμηλό ξεκίνημα για Χάκετ, Παπανικολάου και Παπαπέτρου), ενώ το 71% των βολών κινείται πια προς το 80% -και αν βελτιωθούν οι δύο Αμερικανοί σέντερ, θα πάμε ακόμη καλύτερα.

Η ομάδα παίζει περισσότερο με την επιπλέον πάσα, καθώς ο DJ δεν ήταν και τόσο καλός σε αυτόν τον τομέα. Άρα βγάζει πιο πολλά σουτ από την weak, όπως και περισσότερες επιθέσεις στο one on one (ας αφήνουμε σταδιακά το κλασικό pick'n'roll, όχι γιατί έχει τη σφραγίδα του "μισητού" Ζέλικο, αλλά γιατί διαβάζεται πια πολύ εύκολα από τις άμυνες) καθώς ο Γκριν αρέσκεται σε αυτό το παιχνίδι, ενώ ο Σφαιρόπουλος ...ταλαιπωρεί λιγότερο τον Μιλουτίνοβ από ό,τι συνήθως συνέβαινε στην ομάδα με τους "δεινόσαυρους". Σημαντικό πλεονέκτημα, τα 4άρια που μπορούν να σουτάρουν καλά από μακριά (έστω κι αν κόμη δεν το έχουν δείξει) όσο και οι άριστοι στο τελείωμα πρωτευόντων και δευτερευόντων αιφνιδιασμών small forwards. 

Συμπερασματικά, με πάνω από 85 πόντους μ.ο. η επίθεση δείχνει να μην έχει βραχυκυκλώσει αξιοσημείωτα σε οποιοδήποτε παιχνίδι -με εξαίρεση, ίσως, κάποια λεπτά στο ΣΕΦ με την Έφες. Τότε που ο Περάσοβιτς θυμόταν πότε τον "δάσκαλο" της μεγάλης των πλάβι σχολής Μπόγκνταν Τάνιεβιτς με την ζώνη 2-1-2 (έτσι είχε φτάσει η Τουρκία στον τελικό του Παγκόσμιου του 2010) και πότε τον "καρχαρία" Τζέρι Ταρκάνιαν και τον συνδυασμό μαν του μαν - ζώνης 1-3-1 (κι εκείνος είχε δίπλα του έναν ...πλαβιγενή, τον Τιμ Γκρούριτς, όταν το Λας Βέγκας έπαιρνε τον τίτλο το '90 στο NCAA). Κι αυτά, όμως, έσπασαν με τα σωστά split, με κυρίαρχο center (Νίκολα) έτοιμο να πάρει την μπάλα χαμηλά και με περιφέρεια ικανή για να σκοτώσει από μακριά...Να σημειώσω και ότι το σκηνικό από το οποίο υποφέραμε τα προηγούμενα χρόνια με την μπάλλα στα 5'' στον αρχηγό κλεισμένο για τρίποντο από τα 25 πόδια το είδαμε ως τώρα μόνο μια φορά, με τους Τούρκους.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ - ΚΛΕΙΔΙΑ

Καταρχήν ο αρχηγός! Όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, στα 34 του κάνει μία από τις καλύτερες -αν όχι την καλύτερη-σεζόν της καριέρας του. Στα τέσσερα ματς της Ευρωλίγκας, ο Kill Bill εχει μ.ο. 15 πόντους στο σκοράρισμα (μόνο το 2014 και την χρονιά της 2ης κούπας της ομάδας, το 2012, είχε πιο πάνω, πέρσι είχε 11,2), μ.ο. 8,3 ασίστ (2ος, πίσω από Τεόντοσιτς, ως τώρα στην φετινή Ευρωλίγκα, ρεκόρ καριέρας, με μ.ο. ως τώρα 4,4 και πέρυσι 5,2) και σουτάρει με 55,6% στα δίποντα (πέρυσι είχε κάτω από 39, πιο ψηλά από το φετινό πάμε ...έντεκα χρόνια πριν, δηλαδή την χρονιά πριν τον πάρουν οι Rockets στο ΝΒΑ), με 38,9% στα δίποντα (ρεκόρ καριέρας, πέρσι 26%) και 86,4% στις βολές (2ο καλύτερο μετά τη σεζόν 2008-2009, πέρσι 70,6%). Επίσης κερδίζει 6,5 φάουλ έναντι 4,6 πέρσι και με τον ίδιο ακριβώς μ.ο. συμμετοχής (27 λεπτά παρά κάτι) κάνει 5 λάθη ανά ματς (πέρσι 3), τα οποία υπολείπονται κατά 3,3 μονάδες των ασίστ που δίνει (πέρσι κατά 2,3). 

Αν προσθέσουμε και τα τρία ματς της Basket League, όπου η ομάδα έπαιξε δύο, ουσιαστικά, ντέρμπι, το classico με τον ΠΑΟ και το θρίλερ στη Λευκάδα, θα δούμε ότι ο Σπανούλης προηγείται στις ασίστ στο πρωτάθλημα με μ.ο.7,1 ως τώρα. Ονειρεμένο ξεκίνημα, με "επιβράνευση" το επίτευγμα του πρώτου στην ιστορία της διοργάνωσης με 3.000 πόντους και 1.000 ασίστ (2ος και στις δύο κατηγορίες στην ιστορία) που πλησιάζει...

Στην συνέχεια, ο Παπανικολάου. Δεν είναι τυχαίο που ξεκινά ως το βασικό 3άρι και που μαρκάρει σταθερά τον πιο επικίνδυνο περιφερειακό της αντίπαλης ομάδας. Παίζει όσο και πέρσι, κάτι παραπάνω από 18 λεπτά, αλλά έχει ήδη προσθέσει δύο πόντους στον μ.ο. του (7,8 πόντοι, ενώ η καριέρα του στην Ευρωλίγκα είναι στους 6,5) και θα ανεβεί εμφανώς αν στα τρίποντα, από το πολύ χαμηλό 15% (στα δίποντα με 58,8% είναι σούπερ), πλησιάσει το 39% της μέχρι τώρα πορείας του στα ευρωπαϊκά επίπεδα. Με 1,5 κλέψιμο (διπλάσια επίδοση σε σχέση με τον μέσο όρο του) ανά παιχνίδι, δίνει σε αυτόν τον τομέα αυτό που έδινε πέρσι ο DJ ως "τερματοφύλακας" της περιφέρειας και δεν με πειράζει που παίρνει λίγο λιγότερα ριμπάουντ καθώς, πέραν της περιφερειακής άμυνας, προσέξτε ότι είναι μάλλον ο καλύτερος παίκτης της ομάδας στα block out.

Κι ο Βαγγέλης Μάντζαρης; Επίσης, ρεκόρ καριέρας σε μ.ο. πόντων με 7,5 (ως τώρα ήταν στους 4,6) στην Ευρωλίγκα, με 44,4% στα τρίποντα (το 2ο καλύτερο) και άχαστος (φτου-φτου) ως τώρα στις βολές που έχει σουτάρει. Λίγο πιο κάτω σε δημιουργία, αλλά αυτό είναι λογικό όταν πασάρει δαιμονιωδώς ο αρχηγός και ο ίδιος σουτάρει περισσότερο (1,5 τρίποντο παραπάνω σε κάθε ματς σε σχέση με πέρσι).

Στη ρακέτα; Ο Μπιρτς μάς έχει κάνει να ξεχάσουμε ήδη τον Οθέλο, καθώς σε ρόλο βασικού σέντερ ως τώρα (όπως και ο Χάντερ πέρσι), ναι μεν σκοράρει ένα καλάθι λιγότερο με μ.ο. στους 7,5 πόντους, αλλά κατεβάζει 8 ριμπάουντς ανά παιχνίδι, έναντι 6 του, Μαδριλένου πλέον, προκατόχου του και κόβει 1,5 φορές ανά παιχνίδι - ο Χάντερ δεν είχε παρά μόλις 0,3 μπλοκς μ.ο. πέρσι. Απόλυτα επιτυχημένη, ως τώρα, παρουσία, είναι μέσα στην πρώτη πεντάδα της Ευρωλίγκας σε ριμπάουντ και κοψίματα, στην πρώτη του, κιόλας, χρονιά στη διοργάνωση!

Πάμε στην 2η (ο Θεός να την κάνει...) πεντάδα και στον Ματ, τώρα. Σε όλα τα νούμερα ανεβασμένος στην Ευρωλίγκα με ρεκόρ καριέρας: 11,8 πόντοι, 70% στα δίποντα, 56,3% στα τρίποντα και μόνο στις βολές, με 75%, είναι λίγο πιο κάτω από την περσινή και την πρώτη του χρονιά. Στο δε ελληνικό πρωτάθλημα ο Λοτζέσκι είναι πρώτος στην αξιολόγηση από όλους τους παίκτες όλων των ομάδων! Ταυτόχρονα, 30 σκόρερ,  4ος ριμπάουντερ (!) και πρώτος σε εύστοχα τρίποντα. Νέο συμβόλαιο εδώ και τώρα, που λένε...

Ο Έρικ Γκριν... Ποτέ δεν είχε ο Σπανούλης δίπλα του -και τονίζω ότι μιλάω για την περιφέρεια, αφού στο 4άρι ...υπαρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω και θυμίζω μόνο το 2012 στην Πόλη και πρόπερσι του Αγίου Γεωργίου με την Μπάρτσα στο ΣΕΦ - τον παίκτη που εύκολα παίρνει τις τελευταίες επιθέσεις, όταν η άμυνα προσαρμόζεται στον αρχηγό. Το είδαμε στο απρόσμενο ντέρμπι της Λευκάδας (δύο τρίποντα σε πέντε δευτερόλεπτα!), το είδαμε και στη Βασκωνία. Δέκα χαλαροί πόντοι μέσος όρος σε λιγότερο από 18 λεπτά, με το ένα στα δύο three pointers που επιχειρεί να πηγαίνει μέσα και με more to come αν βρει τα πολύ καλά πατήματά του με σουτ έπειτα από ντρίμπλα από τα 3,5 ως τα 6 μέτρα. Δεν δημιουργεί, αλλά ...δεν με νοιάζει, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι όσο τον μαθαίνουν οι αντίπαλες άμυνες θα κερδίζει πολύ περισσότερα φάουλ (τώρα, μόλις 1,3 ανά ματς) και είτε θα  πηγαίνει στις βολές όπου σουτάρει με σχεδόν 90% ή θα δίνει πίσω στον Kill Bill για περισσότερες ελευθερες προσπάθειες σε σχέση με τώρα. Αν θα έπαιρνε το τελευταίο σουτ σε έναν 5ο τελικό με τον Παναθηναϊκό; Η απάντηση είναι ΝΑΙ!

Κι ο Ιταλοαμερικανός; Ο Ντάνι είναι πιο κάτω στους αριθμούς του (λ.χ. 6,5 πόντοι μ.ο. έναντι 8,1 πέρσι, 1,5 ασίστ έναντι 2,3 και 0,3 κλεψίματα έναντι 0,8) αλλά παίζει και 5,5 λεπτά λιγότερα. Λογικό, λόγω του σούπερ ξεκινήματος του Μάντζαρη αλλά και της παρουσίας του Γκριν. Σε κάθε περίπτωση, του λείπουν τα νούμερα καριέρας που έχει στο τρίποντο (σχεδόν 32%, έναντι λιγότερο από 17% τώρα) για να ανεβάσει την επιθετική του συνεισφορά, ωστόσο παραμένει μια απολύτως αξιόπιστη παρουσία "μπρος και πίσω" όντας, μαζί με τον Ιωάννη, η μετάφραση του πάθους στην "δεύτερη" πεντάδα. 

Όπως και να έχει, η φετινή ομάδα περιμένει και από τους δώδεκα παίκτες της -νομίζω ότι μιλάμε για την πιο πλήρη 12άδα της φετινής Ευρωλίγκας, μαζί με εκείνη των Ρώσων - και αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή φέτος πρέπει να υπάρχει, κατά κάποιο τρόπο, ένα παρατεταμένο φορμάρισμα. Λ.χ. στην "κοιλιά" των Σπανούλη, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Λοτζέσκι, Μπιρτς πρέπει να έχουν ανεβεί οι Γκριν, Χάκετ, Πρίντεζης, Παπαπέτρου, Γιανγκ, αφού η μάχη για τα playoffs είναι απαιτητικότερη παρά ποτέ. Δείτε, ας πούμε, ότι στο ματς με την Αρμάνι στο Φάληρο, οι πρωταθλητές Ελλάδος είχαν σκορ από δέκα παίκτες, ενώ ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα στο νικηφόρο ματς του ΟΑΚΑ μόλις από έξι!

ΤΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ

Πρώτο, αναμφίβολα ο Γιανγκ. Και ...αγχωτικό, υπό την έννοια ότι οι απαιτήσεις είναι τεράστιες και η ομάδα, παρά την πολύ καλή εικόνα του Μπιρτς και την άνοδο Μιλουτίνοβ, δεν έχει την άνεση να τον περιμένει πολύ. Δείχνει να πατά καλύτερα ο Πάτρικ, προφανώς είναι θέμα μυαλού περισσότερο το ζήτημα. Αν επανέλθει στα δεδομένα του ξεκινήματος της περσινής σεζόν, θα δώσει παιχνίδι με την πλάτη στο "5" που δεν μπορεί να δώσει ο Καναδός και θα βοηθήσει τον αρχηγό να ανεβεί κι άλλο στις ασίστ. Γενικά, θα προσθέσει κατά μ.ο. 6 πόντους, τρία ριμπάουντ και 2 κοψίματα ανά παιχνίδι! Μιλάμε για τρομερό potential και για μια εσωτερική μεταγραφή, τύπου Παπανικολάου.

Δεύτερο, ο υπαρχηγός. Ο Πρίντεζης, με εξαίρεση τα ριμπάουντ, έχει ξεκινήσει πιο χαμηλά από τους μέσους όρους της καριέρας του στην Ευρωλίγκα - μάλιστα από την επίθεση τού λείπουν πέντε πόντοι. Ο.Κ. ο Ολυμπιακός επιτίθεται φέτος περισσότερο από το "2" και το "3", αλλά αρκεί να πιάσει το κλασικό 56% στα δίποντα και το 31,4% στα τρίποντα από το 46% και το 25% που "τρέχει" φέτος ως τώρα αντίστοιχα ο Άη Γιώργης, για να πάρει η ομάδα τη συνήθη συνεισφορά μπροστά. Δεν τον φοβάμαι, εννοείται...

Τρίτον, ο Ιωάννης. Του λείπουν επτά λεπτά σε σχέση με πέρσι στο μέσο όρο και, επακόλουθα, τρεις πόντοι. Λογικό, αφού πέρσι με τις απουσίες του Ματ και την μεταβατική σεζόν του K-Pap, έπαιζε αρκετά και στο "3", ενώ φέτος σε τέτοια αποστολή τον είδαμε μόνο για λίγα λεπτά κόντρα στον Τζεντίλε. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, με 2,07 μ. ύψος και εκπληκτική σωματοδομή, είναι πια ένας power forward που θα μπορούσε σε κάποια ματς και να κατεβεί μια θέση -αλλά όχι το αντίστροφο. Δεν είναι τυχαίο ότι, με πολύ μικρότερη χρονικά συμμετοχή σε σχέση με πέρσι, έχει ήδη πιάσει τα περίπου 2,5 ριμπάουντ που κερδίζει στην ευωρπαϊκή καριέα του ανά ματς, ενώ τα δύο κοψίματα στους σέντερ της Βασκωνίας στα "ίσα" αναμφίβολα τού στέλνουν το μήνυμα ότι μπορεί να νιώθει ΠΟΛΥ ΑΝΕΤΑ και κοντά στο καλάθι. Επιπλέον, δεν γνωρίζω και πολλά 4άρια με μ.ο. καριέρας 41,5% στα τρίποντα άλλωστε στην Ευρωλίγκα! Για την ακρίβεια, μόνο τον Νίκολς βρίσκω στο 45%, ακόμη και οι Φώτσης, Βοροντσέβιτς είναι στο 41%, ενώ ονόματα όπως ο Κλαβέρ και ο Μέλι, είναι στο 38%... Χώνεψέ το, I-Pap, και χόρεψέ τους, αγόρι μου!

Τέταρτον, ο Μιλουτίνοβ. Γνωρίζετε τη λατρεία μου στους 7-footers και έχω ξαναγράψει ότι τέτοια σωματοδομή ψηλού στο ευρωπαϊκό μπάσκετ παραπέμπει σε ιερά τέρατα τύπου Ντίβατς, Ρέμπρατσα και, για το "σπίτι" μας, του Ντράγκαν Τάρλατς. Έχει ανεβεί ήδη, με έναν πόντο και ένα ριμπάουντ ανά μέσο όρο παραπάνω (4,5 και 3,8 αντιστοίχως) σε σχέση με πέρσι στην Ευρωλίγκα, παίζοντας και πάλι περί τα 11 λεπτά. Είναι βέβαιο ότι συνολικά η επιτάχυνση του παιχνιδιού δεν τον ευνοεί, αλλά πιστεύω τόσο πολύ σε αυτόν -ίσως θυμάστε ότι είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου πέρσι για να μείνει - που, παρόλο που σίγουρα είμαι ικανοποιημένος (συνομήλικος του Αγραβάνη είναι, κλείνει τα 22 σε δύο μήνες, μην το ξεχνάμε...), περιμένω ακόμη περισσότερα! Ήτοι, να τελειώνει πιο αποτελεσματικά 1-2 επιθέσεις ακόμη από αυτές που παίρνει και να κόβει περισσότερο από τον μ.ο. των 0,3 μπλοκς στο παιχνίδι. Θα το κερδίσει το στοίχημα, πάντως!

Και, τέλος, ο Αγραβάνης. Μακάρι να διαψευστώ, αλλά βλέπω μια δύσκολη χρονιά, ειδικά αν ο Γιανγκ επανέλθει πλήρως. Σε τέτοια περίπτωση, ο Μήτσος θα έχει μπροστά του δύο power forwards και τρεις centers (ΚΤΥΠΑΩ ΠΑΝΤΑ ΞΥΛΟ). Ήδη, το ξεκίνημά του θυμίζει το μουδιασμένο περσινό και όχι το τέλος της χρονιάς, όπου και στις δύο θέσεις ο Αγραβάνης είχε εντυπωσιάσει. Τού λείπουν πέντε λεπτά συμμετοχής από την Ευρωλίγκα και, βεβαίως, κάμποσα νούμερα, ενώ προσωπικά για μένα έλεγε πολλά το ότι δεν πήρε ούτε δευτερόλπετο συμμετοχής με τον Παναθηναϊκό, στο πρώτο ραντεβού με τους πράσινους μετά τους περσινούς τελικούς, όπου στα τρία νικηρφόρα παιχνίδια είχε μ.ο. πέντε πόντους και σχεδόν τέσσερα ριμπάουντ. Πολλή δουλειά και αυτοπειθαρχία, τα ζητούμενα.

GREAT EXPECTATIONS 

Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα πολύ καλό ξεκίνημα που δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχεια και, πραγματικά, είναι ματς -κλειδί την ερχόμενη Πέμπτη στο ΣΕΦ με την ΤΣΣΚΑ! Όποιος καταφέρει να κερδίσει το "ιρκούιεμ"-και αποφύγει, βεβαίως, γκέλες-αποκτά προβάδισμα στη μάχη όχι μόνο για την 8άδα αλλά και για το πλεονέκτημα. Μήπως εδώ δούμε κάποιες συνδυασμένες άμυνες στον Τεόντοσιτς, ο οποίος δίνει σχεδόν δέκα ασίστ ανά παιχνίδι; Δεν θα το απέκλεια, με τον K-Pap στον Ντε Κολό... 

Στην Basket League, τέλος, το ματς με τον Παναθηναϊκό αποτελεί ιδανική παρακαταθήκη για την πρωτιά, αλλά το ματς με την Λευκάδα δείχνει ότι σε μια σεζόν που πας για 65 παιχνίδια τουλάχιστον, πρέπει να είσαι υποψιασμένος ότι δεν υπάρχουν απρόσμενες ήττες, ειδικά εκτός έδρας και μετά από κοπιώδεις μετακινήσεις...

COURT CENTRAL

Υ.Γ.   Επειδή εγώ δεν ησυχάζω ποτέ, ειδικά όσο βλέπω Καρακατσούνηδες να σφυρίζουν στο ΣΕΦ, θα σημειώσω ότι, παρά την 25άρα επί του αιωνίου, ο Kill Bill πήρε μόλις 2 φάουλ σε όλο το ματς (6,5 μ.ο. στην Ευρωλίγκα), ενώ ο Πρίντεζης πήρε 16 επιθέσεις με ποστάρισμα και σχεδόν όλες με miss match και δεν πήγε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στη γραμμή της φιλανθρωπίας...

Υ.Γ. 2 Θα ανεβεί ο Παναθηναϊκός, μην μας ξεγελά η 25άρα. Ο Πασκουάλ έχει ένα ατέλειωτο ρεπερτόριο επιθέσεων -προσωπικά, δεν έχω ξαναδεί στο ΣΕΦ παιχνίδι σαν κι εκείνο της Μπάρτσα προ τετραετίας με το ένα εύκολο καλάθι πίσω από το άλλο να έρχονται σε σετ (!) παιχνίδι - αν και στην άμυνα είναι αρκετά πιο σοφτ. Επιπλέον στο δεύτερο μισό της χρονιάς θα παίζει στην Basket League και με τους έξι Αμερικανούς, δηλαδή θα πρέπει να ανμένουμε τόσο τον Νίκολς, όσο και τον Τζέιμς που θα έχει επιστρέψει.