Με τόσο άγχος και τόσο άθλιο (επιθετικά) μπάσκετ, ο Ολυμπιακός πήρε μια ανέλπιστη, έτσι όπως εξελίχθηκε, νίκη, που έμοιαζε με όλες τις ήττες που είχε κάνει στο ΣΕΦ σε game 1...Γράφει ο Stouk
Και τι δεν είδαμε... 2-3 airball από τον Πρίντεζη, airball από τον Αγραβάνη, σπασμένα στεφάνια από τον Γκριν...
Το κακό λοιπόν ήταν η επίθεση. Ειδικά όταν ο Ολυμπιακός έπαιρνε ένα καλό προβάδισμα 5-7 πόντων, όλες οι επόμενες επιθέσεις του ήταν ή βιαστικές ή απελπιστικά άστοχες...
Χαρακτηριστικό είναι ότι στο 3ο δεκάλεπτο βγήκαν τρεις... μαεστρικές φάσεις με miss match 2 φορές του Μιλουτίνοφ και μια του Πρίντεζη με τον Καλάθη, και ο Σέρβος έκανε 2 φορές λάθος (οκ, την πρώτη φορά προηγήθηκε φάουλ του Καλάθη),ενώ και ο υπαρχηγός αστόχησε σχεδόν μόνος του κάτω απ το καλάθι...
Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα σαν να βλέπω σε μαγνητοσκόπηση αγώνες και δη game 1 στο ΣΕΦ παλαιότερων ετών. Κάπως έτσι δεν ήταν και πέρυσι που έγινε το μπρέικ; Ή το 2013; Ή το 2011;;;
Ωστόσο, αυτή τη φορά η νίκη ήρθε. Για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι (για 1.345.394η φορά) ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης. Δεν ξέρω αν είναι ρεκόρ, αλλά σίγουρα οι 10 ασίστ που μοίρασε είναι απ τις καλύτερες επιδόσεις του σε τελικούς. Είδε ότι ήταν (και αυτός) απελπιστικά άστοχος από την περιφέρεια και μοίραζε έτοιμα καλάθια στους υπόλοιπους, ενώ προς το τέλος έβαλε και τα κλασσικά του κρίσιμα δίποντα. Μέχρι και επιθετικό ριμπάουντ πήρε ο άτιμος από airball του Πρίντεζη σε τρίποντο. Και μετά τον έκραξε κατάφατσα για να τον ξυπνήσει...
Ο άλλος λόγος είναι ο Μιλουτίνοφ. Θα είναι υπερτυχερός ο Ολυμπιακός αν ο συγκεκριμένος παίκτης δεν πάει από φέτος στο ΝΒΑ. Τελείωνε άψογα τις φάσεις (4/4 δίποντα) και ήταν ο πιο εύστοχος από τη γραμμή των βολών (4/5 και οι δύο τελευταίες κρίσιμες...). Με αυτόν του χρόνου η ομάδα θα είναι ένα επίπεδο πάνω...
Τελευταίος λόγος ήταν ο Παπανικολάου. Είχε χάσει άπειρες φορές φάσεις στην άμυνα, ειδικά από τον Ρίβερς (σε μια φάση στη λήξη του 3ου δεκαλέπτου για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν πήγε πάνω στον Σίγκλεντον αμέσως και αυτός έβαλε buzzer), στην επίθεση ήταν ουσιαστικά απών (ακόμα και βήματα καραμπινάτα σε lay up μετά από ασίστ του Μιλουτίνοφ έκανε, αλλά δεν δόθηκαν) και μίλησε στο τέλος...
Πέρα ότι κυνήγησε τον Ρίβερς έτσι όπως έπρεπε για τα τελευταία λεπτά, του έκανε και την τάπα του αγώνα. Ο Αμερικανός πίστεψε ότι ήταν μόνος του, σηκώθηκε για το τρίποντο της ισοφάρισης και ο Παπανικολάου ήρθε από πίσω του και του έσβησε τα φώτα με χειρουργικό τρόπο, χωρίς καν να υπάρξει υπόνοια για φάουλ ψηλά ή χαμηλά. Στη συνέχεια πήρε και το ριμπάουντ από το άστοχο σουτ του Τζέιμς (τον είχε παίξει πολύ καλή άμυνα ο Μίλου) και το ματς τελείωσε.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Πρίντεζης θα συνεχίσει να είναι τόσο άθλιος. Όπως και ο Γκριν, ο οποίος έπαθε... Τζέιμς, όπως και ο Αγραβάνης, όπως και ο Παπαπέτρου (ο μικρός συνεχίζει το κακό κεκτημένο από την Πόλη).
Είδα πολύ άγχος, που πιστεύω θα φύγει, μιας και έγινε το 1-0. Πια το άγχος πάει στους Πράσινους. Για να δούμε τι θα δούμε στο ΟΑΚΑ...
ΥΣ1: Δεν μιλάω σχεδόν ποτέ για διαιτησία. Αλλά σήμερα οι τρεις έκαναν τρομερά λάθη και για τις 2 ομάδες, τα περισσότερα κατά του Ολυμπιακού. Η τάπα του Μπιρτς στον Τζέιμς κανονικότατη για παράδειγμα. Ακατάλληλοι για τελικούς.
ΥΣ2: Η ομάδα μοιάζει σαν να έχει αδειάσει ψυχικά μετά την Πόλη. Ελπίζω να σταματήσει αυτό στους επόμενους τελικούς, γιατί αν όχι, τότε το πρωτάθλημα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
ΥΣ3: Οι εξέδρες πάλι δεν γέμισαν. Θα κάνουμε μια αναλυτική προσέγγιση του θέματος μετά τους τελικούς, γιατί πραγματικά δεν αντέχεται άλλο τέτοια αντιμετώπιση αυτής της ομάδας από τον ερυθρόλευκο κόσμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου