Τι θα έκανα για μια καλύτερη Basket League…

Banis

Για πολλούς το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Ίσως και να είναι έτσι. Όμως στην χώρα μας η καλαθοσφαίριση είναι το μοναδικό ομαδικό άθλημα που μας έχει χαρίσει τόσες διακρίσεις, τόσες χαρές, τόση περηφάνια και αναμφίβολα είναι το άθλημα που μας ταιριάζει περισσότερο.

Αν το καλοσκεφτούμε, το μπάσκετ γενικά είναι το μοναδικό (μαζί με τα ελληνικά νησιά) είδος/προϊόν που αναγκάζει τους πάντες στο εξωτερικό, να ασχολούνται θετικά και με θαυμασμό για την Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά επιμένουν κάποιοι να το αγνοούν επιδεικτικά και να το αφήνουν στο έλεος του, όταν θα μπορούσε να είναι η καλύτερη λίγκα στην Ευρώπη, από αγωνιστικής πλευράς, τουλάχιστον. Χωρίς τα αίσχη και τις αλητείες του ποδοσφαίρου, με μοναδική παραφωνία τις ακραίες συμπεριφορές (επιεικείς χαρακτηρισμός) και «δραστηριότητες» του κ. Δημήτρη Γιαννακόπουλου, η ελληνική Basket League έχει αρκετά περιθώρια βελτίωσες στους υπόλοιπους τομείς για να «ομορφύνει» σημαντικά..

Κάποιες προσωπικές προτάσεις – ιδέες για το λίφτινγκ της ελληνικής Basket League:

Κλειστή λίγκα:

Όσο σκληρό κι αν ακούγετε, η κλειστή λίγκα, ίσως είναι η μόνη λύση για αναβάθμιση του ελληνικού πρωταθλήματος. Οι ομάδες που θα συμμετέχουν να πληρούν προϋποθέσεις όπως γήπεδο, μπάτζετ, φερεγγυότητα, δυναμική. Και αν η κλειστή λίγκα να είναι ακραίο, μια πιο ευέλικτη περίπτωση θεωρούμε πως είναι ένας αριθμός ομάδων με κλειστό συμβόλαιο τριών ετών και στο τέλος αυτής της προθεσμίας, οι πιο αδύναμες ή οι λιγότερο συνεπείς σύλλογοι να δίνουν την θέση τους σε κάποιες άλλες που θα έχουν και αυτοί μια πίστωση τριετίας. Θα υπάρχει βέβαια «παράθυρο» που θα δίνει το δικαίωμα στην διοργανώτρια αρχή να αποβάλλει κάποια ομάδα, εάν αυτή κρίνει πως δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στους όρους της νέας Basket League ή δεν είναι σωστή στις υποχρεώσεις της.

Management:

Διαμαρτυρόμαστε πως δεν πάει ο κόσμος στο μπάσκετ και πως βλέπουμε κενές εξέδρες και «ψυχρές» ατμόσφαιρες, ειδικά στα κλειστά της πρωτεύουσας. Τι κάνουν οι ομάδες όμως για να προσελκύσουν το φίλαθλο κοινό στις σάλες της Basket League ; Τίποτα. Κανένα happening, καμία έκπληξη, δώρα, παρουσιάσεις αλα ΝΒΑ, σπουδαίους παίκτες, καμιά γενικά ιδιαιτερότητα έτσι ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων και να πάρουν την απόφαση να πάνε να στηρίξουν την ομάδα τους, να περάσουν 2-3 όμορφες ώρες με φίλους ή οικογένεια και όλα αυτά σε κόσμια, ασφαλή και φίλαθλη ατμόσφαιρα. Δεν γίνετε όμως έτσι. «Για να πιάσεις ψάρια πρέπει να βρέξεις τον κώλο σου», λέει ο λαός και αυτό είναι μια αδιάψευστη αλήθεια. Κι αν δεν ξέρουν οι ίδιοι πώς να το κάνουν, σίγουρα υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να αναλάβουν αυτό το κομμάτι. Μόνο τα γένια του σπανού δεν γίνονται..

Μείωση του αριθμού των ξένων:

Αυτό τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια πως έχει διορθωθεί κάπως η κατάσταση. Και όχι γιατί δεν θέλανε ξένους στην ομάδα τους αλλά λόγο της οικονομικής κατάστασης δεν είχαν την δυνατότητα να προβούν σε μεταγραφές. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία σε νεαρά ελληνόπουλα να δείξουν το ταλέντο τους και να πάρουν τις ευκαιρίες τους, πράγμα πολύ θετικό για το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. Ωστόσο η μείωση των ξένων από έξι σε τέσσερις, το πολύ πέντε (2 αμερικανοί – 2 ή 3 ευρωπαίοι) θα ήταν το ιδανικό, κατά την γνώμη μας. Αν μη τι άλλο το ελληνικό ταλέντο ξεχειλίζει και είναι κρίμα να χάνετε για ξένους αμφιβόλου αξίας.

Πιο ποιοτικοί ξένοι παίκτες:

Φτάνουν πια τα.. ψώνια από το καλάθι. Οι αλλοδαποί παίκτες που θα έρχονται να είναι πραγματικά καλοί και ποιοτικοί και να μπορούν να προσφέρουν, ότι δεν μπορούν οι γηγενείς. Σκορ, αθλητικά προσόντα, θέαμα και τέλος πάντων ότι χρειάζεται ώστε να ανέβει το επίπεδο του πρωταθλήματος. Καλύτερα να ξοδευτούν περισσότερα χρήματα για λιγότερους αλλά ποιοτικούς ξένους, παρά να γεμίσουν οι ομάδες μπασκετμπολίστες - ερωτηματικά. Πιο προσεκτικό scouting λοιπόν και επιλογές. Σε αυτό ίσως βοήθαγε η περιόριση στις αλλαγές των ξένων στα μέσα της σεζόν.  

Επιστροφή όλων των καλών Ελλήνων που αγωνίζονται στο εξωτερικό:

Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι. Για να θεωρείσαι το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης πρέπει να αγωνίζονται σε αυτό οι καλύτεροί σου παίκτες. Η αφρόκρεμά σου. Δεν έχω δει να παίζουν οι Navarro, Rudy, Rodriquez, Reyes, Vasquez, Abrines, San Emeterio και μεγάλοι παίκτες γενικότερα σε άλλες χώρες, παρά μόνο στο ΝΒΑ. Αντίθετα σε μας εκτός από τους Σπανούλη και Διαμαντίδη, Πρίντεζη, Φώτση, Μαυροκεφαλίδη, Σλούκα και Μάτζιαρη όλα τα άλλα μεγάλα ονόματα έχουν φύγει σε άλλα πρωταθλήματα ή ψάχνονται να φύγουν απεγνωσμένα. Μπουρούσης, Σόφο, Καϊμακόγλου, Περπέρογλου, Ζήσης, Βασιλειάδης, Βουγιούκας, Μπόγρης, Τσαιρέλης, Ταπούτος και Παπαδόπουλος (μέχρι πρόσφατα), Μπράμος, Κακιούζης, Πελεκάνος, Γλυνιαδάκης, Καλάθης Pat και ένα σορό άλλοι που αν τους απορυθμίσεις σε πιάνει μελαγχολία. Επιστροφή λοιπόν των σπουδαίων παικτών και αν είναι δυνατών οι «σημαίες» εκεί που ανήκουν και μαγνητίζουν τον κόσμο τους (πχ Βασιλειάδης στον ΠΑΟΚ, Ζήσης, Κακιούζης στην ΑΕΚ, Καϊμακόγλου στον Ολυμπιακό, Σόφο στον ΠΑΟ, Ταπούτος στον Άρη, Παπαδόπουλος στον Ηρακλή, Παπαμακάριου, Πελεκάνου στο Περιστέρι κλπ). 

Αύξηση των ομάδων:

Πολλοί υποστηρίζουν στην μείωση των ομάδων από 14 σε 12. Εμείς πιστεύουμε πως η αύξηση των ομάδων σε 16, ίσως και 18 θα κάνει πιο ενδιαφέρον το πρωτάθλημα, στην περίπτωση βέβαια που υλοποιηθούν οι απαραίτητές διορθωτικές κινήσεις. Να δυναμώσουν δηλαδή οι ομάδες και να αυξηθεί ο ανταγωνισμός, έτσι ώστε να υπάρχει ενδιαφέρον από τον κόσμο. 

Αποκέντρωση και πλαφόν στις ομάδες του κέντρου:

Το ενδεχόμενο αυτό συνεπάγεται με την παραπάνω πρόταση. Η αύξηση δηλαδή των ομάδων θα δώσει την ευκαιρία σε πόλεις της επαρχίας να χαρούν το άθλημα, να δούνε αστέρια που μέχρι τότε βλέπανε μόνο από την τηλεόραση και να χαρούν το άθλημα που τόσο αγαπάνε, αν λάβουμε υπ όψιν την προσέλευση του κόσμου στα κλειστά τις επαρχίας σήμερα. Επίσης είναι απαράδεκτο να συναντάμε σε ένα πρωτάθλημα δεκατεσσάρων ομάδων, 7 – 8 μόνο από την Αττική! Έτσι δεν πάμε πουθενά. Δεν νοείτε δηλαδή να μην συμμετέχουν ομάδες που αντιπροσωπεύουν μεγάλες πόλεις όπως Λάρισα, Ηράκλειο, Αλεξανδρούπολη, Ιωάννινα, Καβάλα, Βόλος Κατερίνη, Καλαμάτα, Χαλκίδα, Κοζάνη, Πύργος, Χανιά, Λαμία, Ξάνθη, Σπάρτη, Κως, Σέρρες, Τρίπολη, Χίος κλπ και είναι δεδομένη η προσέλευση του κόσμου στις εξέδρες και αντί αυτών να βλέπουμε το Μαρούσι (πριν λίγο καιρό και με όλο τον σεβασμό προς την ομάδα των Βορείων προαστίων που τόσες επιτυχίες κατάφερε) με 200 άτομα στιες εξέδρες, την ΑΕΝΚ ( σκάνδαλο το ότι εγκρίθηκε ανέγερση κλειστού γυμναστηρίου, όταν στην Καβάλα και την Ρόδο παίζουν σε κλουβιά και ομάδες/γίγαντες όπως Άρης, Ηρακλής να αγωνίζονται σε σάλες κατώτερες της ιστορίας, του κόσμου και του ονόματος των συγκεκριμένων συλλόγων), Καλλιθέα, Ελευσίνα κλπ. Οι πολυάριθμες σε κόσμο ομάδες της Αθήνας δεν αφήνουν περιθώρια στις υπόλοιπες ομάδες, πλην Αιγαλέου, Ηλισιακού ίσως που έχουν τον κόσμο τους, να έχουν την δυναμική που χρειάζεται για μια ομάδα σε ένα σοβαρό και υγιή πρωτάθλημα. Πιστεύουμε λοιπόν, πως σε μια λίγκα 16 – 18 ομάδων, κλειστή ή όχι, θα πρέπει να συμμετέχουν πέντε ομάδες από Αττική (Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟ, Πανιώνιος, Περιστέρι), τρεις από Θεσσαλονίκη (Άρης, Ηρακλής, ΠΑΟΚ) και οχτώ με δέκα από την επαρχία, πληρώντας βέβαια όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις που προείπαμε.

Πιο σύγχρονα και μπασκετικά «κλειστά»:

Άλλο ένα σημαντικό θέμα που θα πρέπει με κάποιο τρόπο να λυθεί. Κλειστά όπως της οδού Αρτάκη, της Καλαμίτσας, το Βενετόκλειο θα πρέπει να πάψουν να φιλοξενούν παιχνίδια επαγγελματικής καλαθοσφαίρισης. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να χτιστούν αρένες των 8 και 10 χιλιάδων θεατών, αφού δεν είναι εύκολο και να γεμίσουν. Δεν θα πρέπει όμως να είναι και μικρότερα των 2.000 - 2.500 θέσεων. Επίσης θα πρέπει να είναι σύγχρονα, με κυκλική εξέδρα, άνεση αποδυτηρίων, δημοσιογραφικά θεωρεία, εξαερισμό, ίσως κάποια μουσεία με την ιστορία της ομάδας που φιλοξενούν, κάποια μπουτίκ, έναν χώρο σίτισης (καφέ, σνακ, γεύμα κλπ), parking. Δεν μιλάμε τώρα για εξωπραγματικούς χώρους αλλά με τα άκρως απαραίτητα.

Κάπως έτσι φανταζόμαστε το ελληνικό πρωτάθλημα και θεωρούμε πως είναι εφικτό ένα τέτοιο πλάνο.

Το μπάσκετ είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδος. Το αγαπάμε και πιστεύουμε πως κι αυτοί που το υπηρετούν πρέπει να κάνουν το ίδιο. Είναι το βασικό και κύριο στοιχείο για να αρχίσει το άθλημα να αποδίδει τους… καρπούς που μπορεί πραγματικά να δώσει, έτσι ώστε να γίνει το ελληνικό πρωτάθλημα το καλύτερο της Ευρώπης.

Υγ: Θα πρέπει να μπει άλλη μια ελληνική ομάδα στην Euroleague. Το θεωρώ αναγκαίο αλλά και δίκαιο. Σε καμία περίπτωση παρόμοιες ομάδες όπως η Cedevita ή η Turow ή ακόμα και η Valencia δεν θα είναι του χρόνου πιο ανταγωνιστικές από την ΑΕΚ με 2-3 προσθήκες έμπειρων Ελλήνων κατά κύριο λόγο ή του ΠΑΟΚ, του Άρη με ανάλογες μεταγραφικές κινήσεις, ίσως με λίγο μεγαλύτερη ενίσχυση. Από δυναμική δεν το συζητώ καθόλου. Και οι τρεις ομάδες έχουν φανταστικό κοινό να τους στηρίξει και να κλέψει τις εντυπώσεις.