Ο Ολυμπιακός από το 2011 και μετά, άφησε πίσω τις επιθετικές πολιτικές και το σκόρπισμα του μπάτζετ και επέλεξε έναν δρόμο ορθότητας με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Ο κόουτς Ίβκοβιτς που ξεκίνησε την διαδρομή, αρχικά έφερε 2 κολλεγιόπαιδα, τον Κειλίν Λούκας και τον Ματ Χάουαρντ.
Στα μέσα της χρονιάς και ενώ πλέον είχε πειστεί ότι οι νέοι δεν μπορούν να προσαρμοστούν τους άλλαξε με τον Λο και τον Ντόρσεϊ και η ιστορία γράφτηκε.
Κρατήστε το αυτό για την συνέχεια.
Ο Σοφός είχε φέρει τον άσημο Χάινς, τον ρολίστα αλλά ψυχωμένο Άντιτς και τον επίσης youngster Γκετσεβίτσους.
Καμία λάμψη, παρά μόνο scouting.
Από τότε ο Ολυμπιακός δούλεψε έτσι και πέτυχε.
Αργότερα έφερε τον Ντάνστον, τον Λοτζέσκι, τον Χάντερ, τον Μπιρτς, ακόμα και τον Μάρντι Κόλινς.
Τον Πέτγουεϊ, τον Σερμαντίνι, τον Τζος Πάουελ, τον Έρικ Γκριν και φυσικά τον Μιλουτίνοφ.
Όλοι αυτοί, ήρθαν, βοήθησαν και έφτιαξαν την καριέρα τους, πλην του Πάουελ (ο Ντόρσεϊ έφτασε στην Μπαρτσελόνα πχ).
Ο Χάινς, ο Χάντερ και ο Ντάνστον είναι ήδη Euroleague Legends και φυσικά μεγάλο παράπονο όλων μας, είναι γιατί έστω ένας από αυτούς δεν έγινε σημαία στον Ολυμπιακό.
Όταν οι Έλληνες άρχισαν να μεγαλώνουν και η ανάγκη για επιτυχίες στο νέο μοντέλο της Euroleague με τις 16 ομάδες, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να σταματήσει να γίνεται σκαλοπάτι και να αγοράσει έτοιμα project από την Euroleague.
Τα λεγόμενα β' ράφια της διοργάνωσης, παίκτες που και πολλά λεφτά πήραν (800Κ και άνω) και όπως αποδείχτηκε δεν μπορούσαν να κάνουν την διαφορά.
Τιλί, Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς, Τίμα, Τουπάν, ΜακΛιν, τα τελευταία χρόνια πήραν πολλά λεφτά, βάρυναν το μπάτζετ και αποτέλεσμα δεν ήρθε.
Μόνο ο Χάκετ ήρθε έτοιμος αλλά όπως λανθασμένα αποδείχτηκε η διοίκηση δεν τον στήριξε και ο Πάτρικ Γιάνγκ δεν μπαίνει καν στην εξίσωση αφού οι τραυματισμοί του σταματούν εδώ την κουβέντα.
Να δεχτώ ότι ο Λαφαγέτ και ο Ντάρντεν, ταίριαζαν με το τότε σύνολο και προσέφεραν.
Η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός είχε ένα καλό σύνολο και πήγε τελικό, είχε Χάκετ, Γκριν, Μπιρτς και Μιλουτίνοφ και έπρεπε να κρατήσει τον κορμό και να σταματήσει τα πειράματα.
Αυτή είναι η πεπατημένη.
Ξένοι που έρχονται για να μάθουν το μπάσκετ, να ανεβάσουν το κασέ τους (όσο και να μας πειράζει είναι η αλήθεια), παίκτες από άσημες ομάδες που κάποιος τους έχει δει (ο Μπαρτζώκας ο καλύτερος στην Ευρώπη σε αυτό).
Όταν Ολυμπιακός πήγε να φέρει έτοιμο παίκτη, είτε πιάστηκε κορόιδο, είτε αυτοί οι παίκτες από β' ράφι, έγιναν.. γ' ράφι (δείτε που είναι τώρα ο Τιλί, ο Ρόμπερτς και που θα είναι του χρόνου ο Τουπάν).
Βέβαια, για να μιλάμε με δικαιοσύνη, ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια είχε έναν δαιμονιώδη ΣΠΑΝΟΥΛΗ που έφτιαχνε παίκτες και καριέρες.
Μελετώντας λοιπόν το παρελθόν μας και τις επιτυχίες μας, πρέπει να πάμε να ψάξουμε στο Champions League, στην Ιταλία, την Γαλλία (ο Πουαριέ έπαιζε στην Παρί Λεβαλουά) και την Γερμανία (ο Βόιτμαν έπαιζε στους Σκάιλαινερς)..
Να φέρουμε 2 πραγματικούς ηγέτες και να γεμίσουμε την ομάδα με rising stars.
Γιατί αν για παράδειγμα βρεις 2-3 τέτοιους, περισσεύουν λεφτά για τον... Σλούκα, τον Ντιλέινι ή τον κάθε ένα που θα ζητήσει λεφτά.
Και επίσης να μην ξεχνάμε τα δικά μας project, Αρσενόπουλο και Ποκουσέφσκι, οι οποίοι μάλλον δεν πουλάνε σαν ονόματα αλλά ο Ολυμπιακός ΔΕΝ πρέπει να τους κάψει.
Μην κατηγορούμε μόνο τα Ελληνόπουλα που γερνούν σε ηλικία, πλην του Μιλουτίνοφ, δυο χρόνια τώρα, δεν έχει έρθει ξένος να αφήσει το στίγμα του.
Ο Ολυμπιακός χωρίς τους Έλληνες δεν θα είχε φτάσει στο ευρωπαϊκό Everest αλλά μην ξεχνάμε ότι είχε πάντα τρομερούς ξένους στο ρόστερ.
Στο σήμερα τώρα.
Ο Μπλατ, που αντικειμενικά είναι μετρ στο να ανακαλύπτει παίκτες, την πάτησε με Γκος και Λεντέι όπως ο Ντούντα τότε με Λούκας και Χάουαρντ.
Εγώ περίμενα Κλάιμπερν και Ουιλμπέκιν αλλά μάλλον ήμουν βλάσφημος.
Περισσότερο την πάτησε με τα κλειστά τους συμβόλαια και το ότι δεν τους άλλαξε τον Γενάρη, όταν το ντεφορμάρισμα έκανε την εμφάνιση του.
Οι Ουέμπερ και Τσέρι όσο καλοί και να είναι, ήταν καθυστερημένες αντιδράσεις και φυσικά δεν τον χρεώνω μόνο στον Μπλατ, αλλά και στις φήμες που ποτέ δεν διέψευσε η διοίκηση.
Τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Βρίσκουμε 2 παικταράδες (Σλούκα και Ντάνστον λέω εγώ) και βρίσκουμε τους επόμενους Χάινς, Χάντερ και Λοτζέσκι.
Φίλε Σπάνιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή η ιστορική αναδρομή, αλλά μιλώντας για του χρόνου, για τι ακριβώς μιλάμε;
Μιλάμε για ομάδα που θα παίζει Ευρώπη και ΑδρΙατική, μόνο Ευρώπη, Ευρώπη και Ελλάδα ή μήπως Α2;
Και αυτό δεν το λέω σαν απορία, το λέω σαν ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Ποιόν σοβαρό σχεδιασμό θα κάνουμε αν δεν ξέρουμε για τι πάμε και που θα αγωνιζόμαστε;
Και ποιος καλός παίκτης θα έρθει στην ομάδα-πείραμα, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι εμείς πληρώνουμε χοντρά για να τον αποκτήσουμε (πραγμα που από πουθενά δεν προκύπτει);
Αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι σε μια άλλη διάσταση του χωροχρόνου, από τότε που πέρασε από την ..αστρική πύλη του ΟΑΚΑ στο ΠΟΥΘΕΝΑ!
Οπότε, ας μην παριστάνουμε ότι όλα είναι όπως κάθε χρόνο.
paratiritis