Euroleague: ο τελικός ερυθρόλευκος έλεγχος

Η σεζόν στην  Euroleague για τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε άδοξα. Η αποτυχία πρόκρισης στο Final 4 συνιστά αποτυχία.
Στον Red Philosopher παρουσιάζουμε τον τελικό "έλεγχο" της ευρωπαϊκής σεζόν, παιχτών και προπονητή.
Επιμελείται ο Αντιδραστικός

Κάθε τι άλλο εκτός από την πρόκριση στο f4 είναι αποτυχία για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Για μια ομάδα με μεγάλες προσδοκίες και παράδοση σαν τον Θρύλο. Παρά την πολύ καλή κανονική περίοδο και την κατάληψη της άκρως τιμητικής 3ης θέσης (+πλεονέκτημα έδρας), οι ερυθρόλευκοι γκρέμισαν ότι με κόπο έχτισαν στα play offs.

Ας δούμε την τελική "κρίση" παιχτών και προπονητή, κρίνοντας από τα πεπραγμένα τους στα 34 φετινά ματς που έδωσε η ομάδα (20-14 το ρεκόρ).

Βαγγέλης Μάντζαρης (-): δύσκολη, άσχημη, περίεργη σεζόν για τον έμπειρο Έλληνα guard. Πλην ελαχίστων αναλαμπών, ήταν μέτριος, δεν βοήθησε καθόλου επιθετικά ενώ και στην άμυνα (σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού του) πήρε κακό βαθμό φέτος (έφταιγαν και οι συμπαίχτες του βέβαια). Στα δύσκολα/κρίσιμα ματς πάντως δήλωσε παρόν.

Μπράιαν Ρόμπερτς (----): ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση της σεζόν. Δεν βοήθησε καθόλου δημιουργικά, αμυντικά ήταν τρύπα ενώ στο σκορ ήταν τελείως ασταθής. 3-4 μεγάλα ματς και αυτό ήταν όλο. Σε θέση κλειδί, είναι από τους μεγαλύτερους "ενόχους" της αποτυχίας.

Μπόμπι Μπράουν (--): θα μπορούσε να χει έξι εφτά μείον (-) αλλά κρίνεται με επιείκεια λόγω ότι ήρθε αργά στο ρόστερ. Δεν βοήθησε ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ. Τρομερά/προκλητικά άστοχος, κακή οργάνωση,  κάκιστη άμυνα. Ήρθε για να δώσει το κάτι παραπάνω και απέτυχε.

Βασίλης Σπανούλης (+++): θα μπορούσε επίσης να χει έξι εφτά συν δίπλα του στην επικεφαλίδα. Αλλά σε η αποτυχία δεν ταιριάζει στον μυθικό Kill Bill. Ήταν ο κορυφαίος ερυθρόλευκος παίχτης (έπαιξε 24 από τα 34 ματς). Στα 36 χρόνια του. Πρώτος σε σκορ, πρώτος σε δημιουργία, ΞΑΝΑ το Α και το Ω της ομάδας. Ακόμα και στην άμυνα πάλευε. Επαναλαμβάνω στα 36 του. Το γεγονός πως όλα τα περιμένουν από αυτόν, δεν είναι στο κάτω κάτω  δική του ευθύνη. Ο αρχηγός στάθηκε στο ύψος του.

Γιάνις Στρέλνιεκς (---): συναγωνίστηκε με τον έτερο combo Ρόμπερτς για τον τίτλο της μεγαλύτερης απογοήτευσης. Δεν βοήθησε όσο ΜΠΟΡΟΥΣΕ και όσο η ομάδα χρειαζόταν. Δεν ήταν κακός αλλά δεν έδωσε το κάτι παραπάνω-για το οποίο επιλέχθηκε. Το πάλεψε σε άμυνα, δημιουργία και σκορ αλλά δεν είχε διάρκεια και η λέξη ΜΕΤΡΙΟΣ τον αντιπροσωπεύει 100%. Ο περίεργος ρόλος που του ανατέθηκε από το stuff (κυρίως δημιουργικός) αποτελεί βάσιμη δικαιολογία του.

Κώστας Παπανικολάου (++++): ίσως ο πιο σταθερός και τίμιος παίχτης σε όλη την σεζόν. Όπως και ο Βασίλης, στάθηκε 100% στο ύψος του. Απίστευτη ενέργεια στην άμυνα, σταθερός στο σκορ και το κυριότερο συνεχές ΠΑΘΟΣ. Αν ήταν σε καλύτερη κατάσταση τα γόνατά του στα play offs θα βλέπαμε άλλη σειρά...

Ιωάννης Παπαπέτρου (++++): θα μπορούσα να κάνω copy paste την ανάλυση για τον κολλητό του, Παπανικολάου! Τιμιότατος, σταθερός, μαχητής, παθιασμένος. Για ακόμα μια σεζόν τραμπολίνο στις θέσεις (μέχρι και σέντερ με αντίπαλο τον Χάινς έπαιξε ο ΠΑΛΙΚΑΡΟΣ). Αρνητικός στο μακρινό σουτ (το μοναδικό μελανό στοιχείο στο παιχνίδι του, νοιώθω πως επιθετικά δεν το εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε ο πάγκος.

Χόλις Τόμσον (---): δεν έδωσε τα αναμενόμενα. Δεν έδωσε σχεδόν τίποτα. Ειδικά στο μακρινό σουτ (για αυτό επιλέχθηκε) ήταν ΤΡΑΓΙΚΟΣ. Απλά πάλεψε, σε αυτό το λίγο που έπαιξε (από τα μέσα της σεζόν ουσιαστικά είναι εκτός ομάδας). Να τα λέμε όλα. Πάλεψε σε άμυνα, σε ριμπάουντ και δεν φοβόταν να πάρει σουτ. 100% χαμένος παίχτης από το stuff. 100% χωρίς ρόλο.

Γιώργος Πρίντεζης (++): προσπάθησε. Δεν ήταν στα επίπεδα προηγούμενων χρόνων, αλλά προσπάθησε. Ήταν ο 2ος σκόρερ της ομάδας, ανέβασε αισθητά τα νούμερά του στα ριμπάουντ και ήταν εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας. Λύγισε σε αρκετά σημεία της σεζόν λόγω των πολλών τραυματισμών που τον ταλαιπωρούν και δεν έδωσε αυτά που ήθελε και "έπρεπε". Ακόμα κι έτσι το πρόσημό του σαφώς είναι θετικό. Δεν τον αγγίζει καμία κριτική τον Γιώργαρο.

Κιμ Τιλί (-): η 5μηνη απουσία του τον επηρέασε. Έχασε τα πρώτα 23 ματς της σεζόν, ενώ στα 11  που έπαιξε δεν βοήθησε σχεδόν καθόλου. Πήρε ελάχιστες φάσεις μέσα στο καλάθι, σκόραρε με συνέπεια από τις γωνίες του τριπόντου (φοβούμενος πάντως να πάρει πολλά σουτ) και γενικά δεν είχε σχέση με τον Γάλλο αμυντικό rim protector & stopper που βλέπαμε στη Βασκωνία. Σίγουρα ο τραυματισμός τον δικαιολογεί.

Δημήτρης Αγραβάνης (+): έπαιξε ελάχιστα λόγω του σοκαριστικού τραυματισμού του και δεν μπορεί να κριθεί. Όσο πρόλαβε πάντως είχε δείξει μια βελτίωση στο post παιχνίδι. Πάλευε με πάθος κάθε μπάλα. Η απουσία του στην άμυνα ήταν φέτος πιο αισθητή από ποτέ. Έλειψε.

Κάιλ Γουίλτζερ (+): ο τελευταίος τροχός της αμάξηε στην ομάδα αυτή. Κι όμως προσπάθησε όσο κανένας ίσως. Επιθετικό υπερόπλο, με τεράστια όμως αμυντικά κενά που τον οδήγησαν "εκτός ομάδας". Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Καναδό PF.

Νίκολα Μιλουτίνοφ (++++): έδωσε τα πάντα. Με διαφορά ο πιο βελτιωμένος παίχτης της ομάδας. Σταθερότατος σε απόδοση, με πολύ καλά νούμερα σε σκορ και ριμπάουντ. Να τον κατηγορίσεις για τι, τον Σέρβο;;; Για τίποτα... Είναι παίχτης επιπέδου NBA και το απέδειξε. Δυστυχώς κι αυτός ήταν τραυματίας την πιο κρίσιμη στιγμή...

Τζαμέλ Μακλίν (+): δεν έδωσε όσα μπορούσε αλλά ακόμα κι έτσι μιλάμε για τον κορυφαίο νέο ξένο της ομάδας. Αυτό το θεωρώ δεδομένο. Επιθετικά ήταν πολύ καλός,  αμυντικά προσπάθησε αρκετά (με καλά νούμερα σε ριμπάουντ και ικανοποιητική άμυνα ψηλά στα guard), απλά του έλειψε η σταθερότητα στην απόδοση (ίσως φταίει γι αυτό και ο εντυπωσιακός Νίκολα). Είχε και ένα τσακωμό με τον προπονητή... Θεωρητικά το ξαναλέω-ήταν η κορυφαία καλοκαιρινή μεταγραφή!

Γιώργος Μπόγρης (--): απαιτήσεις δεν υπήρχαν πολλές. Αντικειμενικά τώρα. Απλά έστω και σαν 3ο σέντερ δεν τα κατάφερε. Ειδικά όταν έλειπε κάποιος άλλος ψηλός (αρκετά αυτα τα ματς) δεν βοήθησε ΚΑΘΟΛΟΥ. Η αμυντική του αδυναμία είναι πασιφανής. Τουλάχιστον έβγαζε πάθος και αυταπάρνηση και αυτό το κρατάμε.

Γιάννης Σφαιρόπουλος (---): είχε δικαιολογίες πολλές. Η βασική είναι οι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ. Και όλη τη σεζόν (δεν μπόρεσε έτσι να δώσει συνοχή και ρυθμό στην ομάδα) και κυρίως στα play offs όταν και κατέβηκε με μισή ομάδα. Απλά έκανε λάθη. Πολλά. Και σε θέμα επιλογών το καλοκαίρι και σε θέμα διαχείρισης παιχτών (εντός και εκτός παρκέ) και το κυριότερο σε θέμα τακτικών. Το μόνο που θα αναφέρω είναι πως ο Ολυμπιακός είχε την χειρότερη επίθεση των 16 ομάδων και το χειρότερο ποσοστό στο τρίποντο επίσης στις 16. Έστησε μια ομάδα επιθετικά αργή, στατική και προβλέψιμη (παρά τις καλοκαιρινές εξαγγελίες) η οποία βάσισε τα πάντα στην άμυνα (2η καλύτερη στην διοργάνωση)-κάτι το οποίο είναι ξεπερασμένο στο σύγχρονο μπάσκετ.

Αυτό που θα θυμόμαστε:

Ο Ολυμπιακός έκανε άκομα μία πολύ καλή regular season τερματίζοντας 3ος αλλά στα play offs γνώρισε έναν συντριπτικό αποκλεισμό από την Ζαλγκίρις. Θα θυμόμαστε λοιπόν πως για ακόμα μία σεζόν η ομάδα ΕΣΚΑΣΕ. Όπως συνένη ακριβώς και πέρυσι δηλαδή. Στο κρίσιμο κομμάτι, οι μισοί παίχτες δεν ήταν καν στο 50% της κατάστασής τους. Θέμα ατυχίας ή κακής διαχείρισης, το αποτέλεσμα είναι ίδιο και δεν αλλάζει. Ίσως από του χρόνου η ομάδα πρέπει να αναπροσαρμόσει τους στόχους της στην regular season. Να μην γίνεται ΤΟΣΗ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ για το πολυπόθητο πλεονέκτημα, πιστεύω. Να μην χαραμίζονται τόσες δυνάμεις νωρίς και στα κρίσιμα να βλέπουμε μια ομάδα να καταρρέει... Επαναλαμβάνω είναι 2η σερί σεζόν που συμβαίνει κάτι τέτοιο.