Το μαύρο κουτί του αποκλεισμού

Ο Ολυμπιακός κατέρρευσε στα δύο ματς του Κάουνας. Η Ζαλγκίρις πανάξια έκανε το 3-1 και πήρε το εισιτήριο για το f4.
Ο αποκλεισμός ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο βάσης της εικόνας των δύο ομάδων στην σειρά.
Στον Red Philosopher ανοίγουμε το μαύρο κουτί του Κάουνας και της σειράς γενικά, φτάνοντας στο συμπέρασμα πως οι ήττες προήλθαν από το τρίπτυχο τραυματισμοί Ολυμπιακού- εξαιρετική κατάσταση Ζαλγκρίρις-τακτική επικράτηση Γιασκεβίτσιους.
Η στιγμή (γυρνώντας το χρόνο πίσω) που χάθηκε η πρόκριση.
Επιμελείται ο Αντιδραστικός

Συνεχίζουμε πιο ήρεμοι και νηφάλιοι και στο σημερινό μπασκετικό blog, θα μιλήσουμε ΜΟΝΟ για μπάσκετ. Ο οδυνηρός αποκλεισμός ήταν απολύτως δίκαιος. Η Ζάλγκιρις ήταν καλύτερη και άξιζε 100% την πρόκριση. Το τρίπτυχο της αποτυχίας για την ομάδα μας είναι το εξής: τραυματισμοί Ολυμπιακού- εξαιρετική κατάσταση Ζαλγκρίρις-τακτική επικράτηση Γιασκεβίτσιους. Πάμε να το αναλύσουμε λιγάκι.

Τραυματισμοί Ολυμπιακού

Προσωπικά δεν τα ρίχνω όλα στους τραυματισμούς όπως κάνουν άλλοι. Προφανώς είναι σοβαρή δικαιολογία αλλά όχι η μοναδική. Αυτό το ξεκαθαρίζω.

Το θέμα είναι πως ο Ολυμπιακός κατέβηκε στη σειρά εν τέλει στην χειρότερη δυνατή κατάσταση. Με τους δυο βασικούς ψηλούς του Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ (και 2/3 των επιθετικών του πυλώνων) σε εξαιρετικά άσχημη κατάσταση να παίζουν με ενέσεις (ή και καθόλου) και ούτε ΚΑΝ στο 30% της απόδοσής τους. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με το βασικό SF Παπανικολάου που έπαιζε επίσης στο 30% του και ούτε. Τέλος οι παίχτες back up των δύο αρχηγών ήταν επίσης τραυματίες και σε μετριότατη κατάσταση (Στρέλνιεκς-Τιλί).

Φτάνουμε στο συμπέρασμα πως ουσιαστικά τα 3/5 της πεντάδας και δύο εκ των πιο κομβικών back up ήταν ουσιαστικά παρόντες/απόντες στην σειρά. Αν ήταν όλοι στο 100% τους σίγουρα θα βλέπαμε άλλη σειρά. Αυτό ισχύει.

Εξαιρετική κατάσταση Ζαλγκίρις

Η Ζαλγκίρις καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό δεν είναι. Δεδομένα όμως βρέθηκε σε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ και ΧΑΟΤΙΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ κατάσταση στην σειρά. Έχει παίξει το καλύτερο μπάσκετ στα play offs με διαφορά από τον 2ο. Αν γινόταν ΤΩΡΑ το f4 θα ταν ίσως το φαβορί!

Μοντέρνο, γρήγορο και άκρως αθλητικό μπάσκετ, έδρα που έβραζε, ενθουσιασμός και βέβαια πολλοί πρωταγωνιστές. Οι "παλιοί" Λιθουανοί έκαναν σταθερότατες εμφανίσεις (Καβαλιάουσκας, Ουλανόβας, Μιλάκνις και βέβαια ο ιστορικός Γιανκούνας), δύο ξένοι της (Ντέιβις-Πάνγκος) ήταν ΗΓΕΤΕΣ και διέλυσαν την περιβόητη ερυθρόλευκη άμυνα (ήδη η μισή Ευρώπη τους γλυκοκοιτάει) ενώ ΌΛΟΙ οι άλλοι είχαν ξεκάθαρους ρόλους και βοήθησαν τα μέγιστα. ΌΛΟΙ όμως (Μίσιτς, Ούντριχ, Γουάιτ).

Το μομέντουμ έδεσε ιδανικά για τους Λιθουανούς που κατάφεραν μια ιστορική πρόκριση και μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των τελευταίων ετών.

Τακτική επικράτηση Γιασκεβίτσιους

Βασικά ΟΛΙΚΗ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ επικράτηση του Σάρας ή ήττα του Σφαιρό-όπως θέλετε. Χθες αναφέρθηκα σκληρά για τον coach. Αναφορά στα καθαρά τακτικά σκέλη της σειράς, παρόλα αυτά, δεν έκανα καμία.

Καταρχήν ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα plan b πλην της επιθετικής απειλής του Σπανούλη. Ο Σάρας τον έκλεισε ΙΔΑΝΙΚΑ/ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ (ακόμα και με δυό ψηλούς πάνω του και γενικά πάντα με hedge out και double team) και ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα πραγματικά ΑΣΧΗΜΟ επιθετικό πρόσωπο σε όλα τα ματς. Ακόμα και χθες οι 91 πόντοι ήταν τελείως πλασματική εικόνα και οι περισσότεροι προήλθαν στο τέλος.

Γενικά το στατικό ερυθρόλευκο παιχνίδι η Ζαλγκίρις το αντιμετώπισε πανεύκολα κλείνοντας μέσα και δίνοντας απλόχερα τα τρίποντα.

Στην άμυνα τώρα της ομάδας μας. Σε ότι τακτική είχε ο Σφαιρό ο Σάρας απαντούσε μεγαλοπρεπώς! Έπαιξε με αλλαγές τον τιμωρούσε με miss matches κοντά στο καλάθι (κυρίως με τον Ντέιβις αλλά και τους Μίτσιτς-Ουλανόβας). Έπαιξε πιεστική 1vs1 άμυνα τον τιμωρούσε με προσωπικές ενέργειες και σκορ από τα 4-5m (με Πάνγκος, Γιανκούνας και Ούντριχ). Στο 4ο ματς δε που ο ερυθρόλευκος coach ΈΚΛΕΙΣΕ σφιχτά μέσα την άμυνα της ομάδας, ο Γιασκεβίτσιους τον τιμώρησε με ελεύθερα αμαρκάριστα σουτ! Όπλο και κοινός παρονομαστής  της Ζαλγκίρις σε όλες τις ερυθρόλευκες  άμυνες, η τρομερή κυκλοφορία της μπάλας και η συνεχής κίνηση. Το ακριβώς αντίθετο κοινώς από τον Ολυμπιακό.

Η στιγμή που χάθηκε η πρόκριση

Γυρνώντας πίσω το χρόνο, ΟΛΗ Η ΣΕΙΡΑ χάθηκε στο 1ο ματς. Αυτό που η Ζαλγκίρις πήρε στην παράταση κάνοντας το break. Στο γλύστριμα του Σπανούλη και στο βιαστικό σουτ του Μάντζαρη, στην τελευταία επίθεση του σαρανταλέπτου με το σκορ ισοπαλία. Αν αυτό το ματς είχε παρθεί τότε πιστεύω πως θα γινόταν το 2-0 εύκολα ή δύσκολα. Στα ματς της Λιθουανίας δε, ο Ολυμπιακός θα έπαιζε δίχως ίχνος άγχους και παράλληλα δεν θα πίεζε τους τραυματίες του να παίξουν. Ολόκληρη η σειρά θα ταν διαφορετική λοιπόν αν σε αυτά τα 15" ο Ολυμπιακός ευστοχούσε... Άλλο τα αν όμως, άλλη η πραγματικότητα...

Το γενικό συμπέρασμα

Είδαμε μια σειρά που κέρδισε αυτός που άξιζε. Σπάνια στις σειρές δεν κερδίζει ο καλύτερος άλλωστε. Το ΝΕΟ κέρδισε το ΠΑΛΙΟ. Το σύγχρονο κέρδισε το αναχρονιστικό. Αυτό νομίζω πρέπει να αποτελέσει τροφή για σκέψη στην ομάδα και αυτό στο κάτω κάτω βαραίνει τον προπονητή και για αυτό τον χρίζω (προσωπικά) σαν βασικό και μοναδικό υπεύθυνο.

*Θα το πω για ακόμα μία φορά. Δεν μηδενίζω τον coach. Τον σέβομαι απεριόριστα. Τον στήριξα και κυρίως τον ΠΙΣΤΕΨΑ πολύ περισσότερο από πολλούς που χθες εύκολα με κατηγόρησαν για την επίθεσή μου προς αυτόν. Αυτό που θα πω για ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ είναι πως το μομέντουμ της κριτικής μου, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ. Είναι σπάνιο σε έναν αποκλεισμό, σε μια αποτυχία, ένας μόνο άνθρωπος να φταίει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ... Αυτή η άποψή μου δεν αλλάζει...